Bajlozi i zi,
Gjurma dhe a dijmė tė kėndojmė ne me zemėr?
E ke pas shkru diku njehere, se njeriu don te kujtohet pasi te vdes. Punon, vepron gjate jetes, per te lene gjurme, per tu kujtuar.
Nje pacient tha; Po du me ta dhane nje dhurate, per me me kujtu. E di qe kam me vdek shpejt, po du me me kujtu ti. Duhet me kane diqka qe e perdor, diqka qe e mban, qe e sheh shpesh, edhe me kujton mu sa here e sheh.
Si rrufe me ka ra n`men i jyti.
Shkurt, shqip, ke pas te drejte.
Tash Jadore munet me thane; Kur nuk ke te drejte ti?
Une veq e vertetova.
A dijme te kendojme ne me zemer?
Dijme nese dojme. Dmth na nuk dojme me kendu me zemer.
Se ia prishim qefin atij, ktij, hamamit, hysenit, etj.
Rrethi na sheh si te cmendur, ndahemi prej turmes, bile munet me na hanger edhe ujku.
Na, sidomos na shqiptart, qe as ni problem ma t thjeshtin nuk munesh me e shtru n tavoline, pa te gju me sakica, me teshlica, me drapna e qisi sene. Qashtu qysh the ti de. Une veq po e perseriti n`katunarqe qishti.
Ku kesh (kur thote Halimja, po), kur nuk mujna me e diskutu per ni sen ma t thjeshtin, e po kendojme direkt pej zemres? Prite Zot.
Ehh, pak per dashurine.
Ne dashuri, sigurisht te ka ra me pa, si dy te dashuruarit, kuptohen, pa e fol asni fjale.
Qathere i dashtun, qathere flasin zemrat nermjeveti. A e ke pa qysh shkojne dyte, (te dashuruarit) drejt te njejtave gjera, qysh i ngreh nje force misterioze kah njani tjetri, deri t bojne ndeshje, zakonisht me goje de
Eh.. Lexohemi prape :)