Hajra

5.
Vrasja dhe plagosja e ushtarëve shqiptarë në Afganistan ka qënë një lajm i mezipritur dhe do të thoja, i mrekullueshëm, për klasën politike shqiptare. Tamam si në filmin “Wage the Dog” Robert De Nirot e politikës shqiptare mezi presin që të vriten ushtarë në luftime, pasi këta heroizojnë kombin dhe heqin vëmendjen e publikut nga varfëria, i ftohti, uria, mungesa e dritave dhe shkatërrimi politik dhe social.

Edi Rama, Sali Berisha, Ilir Meta, Jozefina Topalli, Arben Imami etj, duket, se mezi e kanë pritur vrasjen e një shqiptari në Afganistan për ta përdorur si kartë besnikërie ndaj amerikanëve. Edi Rama i cili ishte i pari të reagojë me yrysh në emër të Partisë Socialiste e të gjithë opozitës, pas hapjes së lajmit të gabuar të vrasjes së “dy shqiptarëve në Afganistan,” ka shprehur ngushëllimet ndaj “dy familjeve të zakonshme”. Rama i rrëfen të rinjtë si patriotë dhe dëshmorë të Shqipërisë të cilët i janë bashkangjitur “mijëra e mijëra dëshmorëve të NATO-s në luftën e universit demokratik me forcat e një errësire kërcënuese.” Duke qënë se Rama është kaur me soj e me sorrollop, vdekjen e “dy shqiptarëve” e ka përshkruar si një epope biblike; si ato të përrallës së sakrificës së Jezu Krishtit për mëkatin e botës. Ky flijim sipas Ramës tregohet të jetë bërë për “kauzën e madhe të botës së lirë në luftën me një të keqe që synon asgjësimin e vetë lirisë së botës”. Rënien e “dëshmorëve të kombit” Rama, tamam si në filmin e De Niros ku amerikanët bërtasin “Courage Mom” e tregon si një arsye më shumë për të mbajtur Shqipërinë në NATO “krah për krah me Shtetet e Bashkuara e me të gjitha forcat e NATO-s, kundër fashizmit të këtij shekulli.” Fjalimi Ramës, të cilin unë “vë bast” se ia ka shkruar ose fanatikja katolike Ledia Shamku Shkreli, ose misionari protestant Erion Velija ose ortodoksi Ben Blushi, është një fjalim patriotik-teologjik të cilin do e kishte zili edhe Xhorxh Bushi. Ndërsa dy të vrarët shpallen patriotë të “Shqipërisë së vogël”, luftën që NATO bën në Afganistan, Rama e rrëfen si luftë “Mes botës së lirë (Krishtërimit) dhe “botës së palirë” (Islamit), “mes universit demokratik’ (Krishtërimit) dhe “errësirës kërcënuese” dhe mes “fashizmit të këtij shekulli“ (Islamit). Vizioni që Rama i ka dhënë kurbanizimit të shqiptarëve në Afganistan është jashtëzakonisht interesant dhe teologjik. Në paragrafin përmbyllës, ai Shqipërinë e tregon si një vend të rreshtuar “krah për krah me aleatët tanë të mëdhenj” të “universit demokratik” kundër të cilëve qëndrojnë “forcat djallëzore të së keqes” dmth. ajo që Bushi përshkruante si “Axis of Evil” - muslimanët (dhe për Ramën muslimanët variojnë që nga Berisha e deri të Mullah Omari).

Po ndërsa kauri Edvin Rama, luftën pushtuese të NATO-s e ka përshkruar si luftë mes Jezu Krishtit e Satanait (lexo Krishtërimit kundër Islamit), myslymani Berisha, vdekjen e ka rrëfyer si vepër heroike të një ushtari të kombit i cili ka qënë në një “mision të rëndësishëm paqeje” por që është sulmuar nga një “sulm i pabesë”. Arben Imami, kapiten Fetiun e ka rrëfyer si një “trim”, i cili vdiq “siç vdesin burrat shqiptarë” e si “një hero”, “ushtarak i shkëlqyer karriere,” dhe “çmim i shtrenjtë që populli paguan për lirinë dhe sigurinë e tij dhe paqen dhe sigurinë në botë.” Ndërsa president Topi i cili u ka dhënë dy ushtarëve ‘Medaljen e Artë të Shqiponjës’, në prononcimin e parë që bëri ndaj lajmit të “rënies në krye të detyrës të paqeruajtësve shqiptarë, Kapiten Voglit dhe Nëntetar Peçit”, martirizimin e tyre e ka përshkruar si “vepër heroike”, “vetëmohim dhe heroizëm… në mbrojtje të vlerave të lirisë e demokracisë në botë, në luftën pakompromis kundër terrorizmit ndërkombëtar krah për krah me partnerët tanë të Aleancës më të madhe të paqes e sigurisë në botë”. Në valën e glorifikimit të herojve të vrarë e plagosur të kombit ka hyrë edhe kryeparlamentarja Jozefina Topalli e cila vdekjen e kapitan Voglit e ka përshkuar si rënie në krye të “një detyre të madhe dhe fisnike në Afganistan” nga ku kapiten Vogli “donte të projektonte paqen për fëmijët e popullit afgan.” Në përmbyllje të gjithë këtyre përlëvdimeve, Ministria e Mbrojtjes kapiten Voglin e ka dekoruar pas vdekjes me statusin “Dëshmor i Atdheut”. Varrimi i tij është njoftuar që do të bëhet në varrezat e Dëshmorëve të Kombit dhe siç pritet, ardhja e tij do të kthehet në një ceremoni mburrje kombëtare dhe hakërrimi mes pozitës dhe opozitës, ku secila palë do mundohet që ti dëshmojë amerikanëve kurbanin që Tirana, Shqipëria, Rama dhe Berisha u ofruan atyre në Afganistan. Robert De Niro do e kishte zili ceremoninë mortore që pritet të ndodhë në Tiranë.
6.
Vdekja e kapiten Feti Voglit dhe plagosja e Aleksandër Pecit janë dy incidente tragjikë, ama jo në sensin e heroizmit të luftës për mbrojten e kombit shqiptar apo të luftës kundër terrorizmit. Talebanët, tani që Amerika po mundet e zbythet nga Afganistani, po kthehen në miq të Amerikës, ashtu siç ishin deri në vitin 2001 kur amerikanët i sollën në pushtet. Amerikanët sot janë në bisedime me talebanët dhe janë në aleancë me Al-Kaedën në Siri dhe në Libi. Për punë pak muajsh, Mulla Omari, ka shumë mundësi të shpallet hero i kombit amerikan dhe Bamir Topi do të urdhërohet nga ambasadori amerikan që të shkoj në Kandahar dhe të pijë çaj me atë.
Siç raporton CNN-i, kapiten Feti Vogli dhe Aleksandër Peci nuk janë sulmuar nga talebanët apo nga forcat armike. Si pasojë ata nuk janë as heronj të Natos dhe as të Nënës Shqipëri. Mediat amerikane raportojnë që ushtarët shqiptarë janë sulmuar nga vetë policet afganë të forcave të Hamit Karzait për sherre ordinere. Por edhe pse CNN-i tregon që kapiten Vogli dhe Peci janë vrarë dhe plagosur për çështje ordinere, sërisht fati i tyre duhet të na brengosë. Kapiten Vogli dhe Peci ashtu si disa mijëra shqiptarë që kanë shkuar nëpër misione të NATO-s nëpër botë, e kanë bërë këtë jo për ideologji, por pse janë fukarenj dhe pse kështu u kërkon politika e Tiranës. Vogli dhe Peci kanë shkuar në Afganistan si mercenarë, siç bënin shqiptarët në kohë të turkut, pra për të marrë një rrogë të mirë. Sikur Peci dhe Vogli të ishin çuna të Edi Ramës apo Berishës ata nuk do të shkonin në shkretëtirat e Afganistanit të shoqëronin agjentët e USAID-it nëpër Kandahar e të rriheshin e vriteshin me afganë. Sikur të ishin çuna të Edi Ramës, Berishës, Jozefina Topallit apo Ben Imamit ata tani do të ishin diku në Paris, Romë apo te Blloku në Tiranë duke bërë kokrrën e qejfit. Por për fat të keq Feti Vogli që jetonte në Baldushk e Aleksandër Peci i Bathores janë disa nga qytetarët më të varfër të Shqipërisë, të cilët, shesin veten si nizamë të Natos, Ramës dhe Berishës nga që nuk kanë bukë të hanë. Ata shkuan në Afganistan për të fituar disa para për të bërë një jetë më të mirë dhe jo për të luftuar me afganët apo përhapur misionin pushtues të NATO-s nëpër botë. Sikur Shqipëria të mos ishte në NATO dhe ato para që ajo harxhon për të çuar nizamë ti investonte në Shqipëri për të hapur vende pune për miletin, Peci dhe Vogli tani do të ishin me ne në Tiranë, duke punuar dhe qënë të lumtur pranë familjeve të tyre. Por për fat të keq, sot, Shqipëria sundohet nga një klasë politike hajdutësh e rrugaçësh të cilët e kanë futur atë në NATO dhe çojnë shqiptarë nëpër botë që të luftojnë e vrasin popuj që atyre nuk u kanë bërë kurrë keq. Vdekja e kapiten Fetiut duhet ti shërbejë shoqërisë shqiptare si një shtysë morale dhe qytetare, për ti kërkuar pushtetarëve tanë që të ndalojnë mercenarizmin e tyre për interesa të një shteti të huaj, ndaj të cilit ne nuk kemi ndonjë borxh. Qytetarët e Shqipërisë duhet ti kërkojnë pushtetarëve tanë që ta nxjerrin Shqipërinë nga NATO, mos ti bëjnë me zorr heroj të kombit dhe Natos këta djem fukarej, dhe ti japin fund sundimit të vendit tonë nga ambasadorët e pazgjedhur amerikanë të rrugës së Elbasanit. Vetëm në këtë mënyrë ne nuk do të kemi viktima të reja, nga disa luftëra që për ne nuk kanë as sens dhe as kuptim.
Opinionet e autorëve nuk paraqesin domosdoshmërisht edhe opinionin e redaksisë së portalit www.mesazhi.com