Kjo tė cilen TI e kėrkon ėshtė si rrjedhojė ose pasojė qė shqiptarėt e Kosovės nuk e kanė pasur shtetin e tyre. Shqiptarėt janė tė prirur apo mė mirė tė them janė tė mėsuar qė ndokush i tjetrit kombė t“i prijė, e ky t“a dėgjojė dhe t“a ulė koken sepse nga natyra ėshtė shqiptari i tillė qė nuk mund t“a paramendoj ose pranoj qė njė shqiptar i ditur, i shkolluar, i emancipuar dhe i edukuar mirė tė jetė prijs dhe shqiptarėt tė tjerė t“a respektojnė dhe t“a cmojnė prijsin e tyre.
Njėherė pat thenė Z. Enver Petrovci
"Shqiptari ėshtė nė gjendje tė t“a falė gjakun e vėllaut, babės apo djalit, por nuk mund tė pranoj se ti je mė i aftė se unė. " Kjo do tė thotė se popullit tonė i duhet sėpaku edhe njė gjenaratė pėr tė arritur deri te njė civilizim i pėrafėrt me shtetet e zhvilluara pėrendimore.
Populli shqiptarė duhet si bazė t“a ketė preukuoimin pėr vetvete si kombė, si popull e asesi tė merren me problemet tė tjerėve.
Pra ėshtė edhe njė pėrgjigjje e cila i pėrfshin tė gjitha paragjykimet: ajo ėshtė qė njeriu shumė flet e shumė pak dinė. Njeriu pa dituri pėr atė qė flet e gjykon nė njė menyrė negative.
|