[Zero Cool]

Kultura e sjelljes në martesë


Martesa është themeli i familjes. Pa martesë nuk ka familje ndërsa pa familje nuk ka as bashkësi njerëzore. Vetëm me martesë sigurohet zhvillimi normal i bashkësisë njerëzore. Për këtë, Allahu xh.sh., institucionin e martesës e ka bërë të obliguar, me qëllim që lloji njerëzor të vazhdojë normalisht rrugëtimin e tij.

Allahu i Madhërishëm e krijoi llojin njerëzor prej burrit dhe gruas, dhe e bëri që njëri pa tjetrin nuk mund të jetojnë, duke ia bërë me dije Muhamedit s.a.v.s: “Ne dërguam edhe para teje të dërguar dhe atyre u mundësuam të kenë gra e fëmijë.” (Kur’ani: Rra’d, 38). Duke i krijuar njërin prej tjetrit dhe duke e ditur se nuk munden njëri pa tjetrin, Ai urdhëron martesën si mënyrë e vetme natyrore e bashkimit të tyre:

“… atëherë martohuni me ato gra që ju pëlqejnë…” (Kur’ani: Nisa’ë, 3). Në një ajet tjetër Ai nxitë: “Dhe martoni të pamartuarat (të pamartuarit)...” (Kur’ani: Nurë, 32).

I Dërguari i All-llahut gjithashtu në shumë hadithe të tij na ka nxitur në bashkimin e personave të gjinisë së kundërt për lidhje martesore. Madje na tërheq vërejtjen se mos praktikimi i martesës është një lloj i mos praktikimit të sunnetit dhe largim nga ai, nga drejtimi i tij. Në hadithin të cilin e transmeton gruaja e tij e ndershme Aisha r.a., në mënyrë të thuktë thuhet: “Martesa është nga sunneti im. Kush nuk e praktikon sunnetin tim, nuk më takon mua! Martohuni, sepse unë do të krenohem me numrin e ummetit tim ndaj të tjerëve! Kush ka mundësi- le të martohet, e kush nuk mundet- le të agjërojë, sepse agjërimi është mbrojtje!

Posaçërisht martesa, siç na bën të ditur i Dërguari i All-llahut, s.a.v.s., në mënyrë preventive ndikon në shiqim dhe organet gjenitale. Abdullah ibn Mesudi r.a., përcjell se Muhamedi s.a.v.s. ka thënë: “O të rinjë, kush ka mundësi le të martohet, sepse ajo është më mirë për nderin dhe më e ndershme për organin gjenital. E kush nuk ka mundësi, atëherë le të agjërojë, sepse agjërimi është mburojë!”

I Dërguari Muhamed s.a.v.s. duke e ditur rëndësinë e jashtëzakonshme të këtij institucioni, ka ndaluar celibatin /beqarinë e përhershme. Këtë qartë e vërejmë në transmetimin e Sa’d ibn Ebi Vekkasit r.a. ku thuhet: “I Dërguari i All-llahut s.a.v.s. ia ka refuzuar celibatin/mosmartesën e Othman ibn Madh’unit, i cili këtë e kërkoi nga ai (nga i Dërguari s.a.v.s.)!”

I Dërguari i Allahut, s.a.v.s. ka paralajmëruar se nëse lihet pasdore martesa, do të paraqitet amoraliteti dhe anarkia në shoqëri, të cilën më së miri mund ta vërejmë në kohën e sotme me ç’rast janë shtuar shumë sëmundje të pashërueshme si pasojë e mosrespektimit të ligjit të Allahut dhe paralajmërimeve të Muhamedit s.a.v.s. Në hadithin të cilin e transmeton Ebu Hatim El-Muzeni r.a., ai tërheq vërejtjen: “Kur t’ju vjen dikush në fenë dhe moralin e të cilit jeni të kënaqur-martone! Nëse këtë nuk e bëni, do të paraqitet në tokë anarkia dhe amoraliteti!”

Martesa nuk ka qenë praktikë vetëm e të Dërguarit të fundit të Allahut, Muhamedit s.a.v.s., por ka qenë sunnet i të gjithë të Dërguarve, salavatullahi’ alejhim exhmeinë, duke veçuar Isanë a.s., për të cilin thuhet se këtë sunnet do ta plotësojë kur të paraqitet në ahiri-zeman (kohën e fundit), me ç’rast do të ketë edhe trashëgues.

Se martesa ka qenë praksë e të gjithë të Dërguarve të mëhershëm, më së miri ilustrojnë fjalët e të Dërguarit të fundit të Allahut, Muhamedit s.a.v.s.. Ebu Ejubi r.a. transmeton se i Dërguari s.a.v.s. ka thënë: “Katër gjëra janë sunnet i të dërguarëve: turpi, aromat, misvaku dhe martesa!”