[legenda]

nga Albion Topia



Të nesërmën!!!

Nëse nuk do të jetë e hëne apo e marte, patjetër që do të jetë e mërkurë ose e enjte!!! Po ja e marrim shembull që e huqën Ata (mos e bën Zot),

dhe nuk ndodhi këto dy ditë, atëherë s’mbetet ditë tjetër pos të premtes.

Pra, do të vij ajo. E shumë-pritura, e shumë-ëndrruara, e shumë-kënduara, e shumë-larta, e shumë-komentuara, e shumë shuma të tjerë… Pavarsia!

Derisa gjithë natën e kaluar kemi pirë e jemi dehur, dhe jemi stomak-turbullt, të nesërmen do të pyetemi, me ndjenjën e gëzimit dhe plotësisë, me kumbimin e urimeve dhe zhurmën e ahengut, gjithë surrate të zhdaravitura, e qepalla të molisura se:
- Vërtetë ndodhi? Do ta pyesim njëri-tjetrin: Erdhi Ajo (pa ja përmendur emrin), apo ishte vetëm ëndërr? Dhe pasi të jemi bindur për të satën herë se realitetin po e “prekim” me duar, po e përjetojmë edhe një “moment të Historisë”, po e kapim edhe një çast të rëndësishëm nga ajo që e pandehim Jetë, do të rrotullojmë kokat e rënduara, duke mos ditur të qajmë apo të qeshim, të këndojmë apo të klithim, të shajmë apo të urojmë…
Dikush do të nxitoj andej-këndej si i çmendur për të komentuar titujt e gazetave, një tjetër lajmet e fundit, e i treti do të përfol shkrimet nga Interneti, gjithnjë duke glorifikuar fjalët e mira (ngado që kanë ardhur) dhe duke e heshtur ndonjë “përshpëritje” dashakeqëse, që për atë apo për këtë arsye, atje diku larg, në Rusi, Kinë, Kubë etj. paskësh kumbuar si "kolla e miut", gjë që nuk e vlenë as të zihet në gojë!
Telefonatat dhe SMS porositë do ta përshkojnë botën, të shumta, të dendura, të ngjeshura saqë operatorët do të përballen më shumë se me telashe, dhe sistemet e tyre teknologjike do të gjenden buzë kolapsit total. Nga Amerika daja do t’më uroj duke u ngulfatur nga emocionet, me një krenari transparente në frymën “Dajo, Amerika bre…”, xhaxhai nga Gjermania i dehur i bërë “pyskyl” do ta recitoj Fan Nolin dhe vargjet e tij “ O flamur gjak, o flamur shkabë…”, duke mos ia vënë veshin “cikërrimës” se tash Flamuri as nuk do ta ketë ngjyrën e gjakut dhe as nuk do të ketë shkabë, por njëkohësisht duke konkluduar me zë të lartë se; - Punën më të madhe e bëri Gjermania - nga prapa(skena)via… Teta Xhevë do të lajmërohet nga Franca dhe me theksin gjysëm-gallapçe gjysëm-parisiençe do të arrij të thotë; - Uhrrime, uhrrime, e gëzoshi rrehpublikën, e do të zhgrehet në vaj… për të vazhduar pas pak me; - Nipashi i mohtrrës, mos hahrroni ta uhrroni edhe këtë, Sahrrkozynë!!! Nga Zvicra kushërinjtë me radhë do të përmendin se Zvicra ishte e para që – ihaaaaaaaaaa, shumë para të tjerave publikisht deklaroi se Kosova do duhej ta kishte këtë që e ka sot… por do të vazhdojnë me atë se tash edhe mund kemi problem pak, ngase ka mundësi që këta pa letra do t’i paketoj dhe Via-Sllatina!!!

Do të ketë telefonata e telefonata, derisa bateria të më bëj “cërrc”.
Anës rrugëve muzikë, gjithandej… s’ka vetura sepse policia ka vendosur regjim të rreptë dhe ka krijuar parajsë për këmbësorët. Kuptohet, për veturat zyrtare (të komunës, departamenteve ministrore, deputetve, e “krijesave të ngjashme” regjimi nuk vlenë. Nëpër sheshe grumbuj njerëzish me shishe në duar, ndonjë orkestër muzikore, qoftë profesioniste qoftë e grumbulluar Ad Hoc (nga virtuozët e mahallës), këndojnë e vallëzojnë duke mos u mërzitur aspak se është Shota, Sirtaki apo Kazaçok, se në fund të fundit nuk është festival por Armagedon për armiqtë! DJ Tallavani do të “performoj” muzikë patriotike, duke u nisur nga Gjergj Elez Alia e Mujë Bylykbashi e deri te këta “kreshnikët e rinj” nga Grupi i Unitetit. Bile, për atë ditë një kuartet këngëtarësh (të afirmuar në diasporë) brenda natës ka bërë Hitin e hiteve me titull: Grupi i Unitetit sjell pavarsinë, nga i cili po ju shkëpus dy rreshta...
“Na prit Leskovc se tash po vimë,
Zgjohu Ulqin, g’zohu Janinë…”
Pranë filialave të bankave (të cilat nuk punojnë) veç policëve ka edhe uniforma të tjera, kryesisht pjestarë të agjencioneve Security. Për çdo eventualitet, edhepse do të ishte “turp i turpeve” që ditën e parë të pavarsisë, dikujt t’i shkonte mendja për punë të liga… Afaristët e mëdhenj, por edhe ata të vegjël e bëjnë garën më të “ëmbël” të Jetës, se kush më shumë do të jap falas pije e ushqime… dikush një kamion, tjetri një rimorkio traktori plot me kanaçe… Fabrikat e ujit kanë krijuar stoçe dhe “degustojnë” publikisht duke bërë edhe pak reklamë. Gjithandej vjen era çebapa, virshle, dhe kofsha pule, s’do mend…
Aty këtu ndojë petarde, pak më larg ndonjë TT, e krejt në periferi rafale kallashash, të pandërprera…
Në xhaminë e madhe në lutjen e drekës, imami do ta mbaj edhe një fjalim të zjarrtë duke theksuar mbështetjen e Ligës arabe dhe angazhimin e myslimanëve të tërë botës, që Kosova të jetë e lirë dhe e… (nuk po e them se tash nuk e ka peshën e dikurshme, apo duhet? Nejse de, e pavarur). Katolikët në meshën e jashtëzakonshme së pari do të luten për shëndetin e Papës dhe falënderimi i veçantë do t’i drejtohet Vatikanit. Agnostikët do të gjejnë shpjegime nga më të ndryshmet, vetëm e vetëm që ta përligjin totalitetin e Biblës dhe Kuranit, gjithsesi duke iu falënderuar “fuqive të padefinuara” por të pamohueshme… Pra, është harmoni absolute, të nesërmen e pritjes, ditën e parë të asaj që mbante dhe do ta mbaj emrin e shenjtë-Pavarsi!
Helikopterët e KFOR-it rrotullohen pandërprerë, nga një lartësi e sigurtë që mos të zihen nga ndojë “plumb qorr”. Vëzhgojnë kryesisht vendbanimet serbe, ku patrullat tokësore që nga nata e mbrëmshme kanë zënë vendet kyçe, duke bërë kontrolle të detajuara dhe duke legjitimuar të gjithë pa dallim, pra civilë, policë të SHPK-së, pjestarë të TMK-së, po qofshin ata edhe me grada gjeneralësh, kolonelësh etj. Dëgjohen sirena të ambulancave, dhe zhurma e ngasjes së shpejtë sepse numri i infarkteve për çudi është shumë-shumë i madh. Duhet të jenë këta padyshim, njerëzit më të pafat në faqen e dheut, të cilët ditën e parë… nejse, nuk do ta përsëris më. Por, merreni me mend, ditën kur të gjithë festojnë, atyre t’u bëj vaki kjo!? S’ka fjalë, më shumë se tragjedi, por jeta vazhdon. Në fund të fundit dikush do të thotë “Hallall edhe infarktin, se është i gëzimit…”!!!
Prap rafale, diku në periferi.
Dikush përcjell fjalët e të tretit apo katërtit, se në kufi me Serbinë kishte parë lëvizje të çuditshme të njerëzve të uniformuar… por askush nuk e merr seriozisht këtë, dhe tallen me këso “barcoletash”, megjithëse kërcënimet e fundit ishin shumë të hapura dhe nga gjuha “lakuriqe”!
Flitet se shqiptarët në Maqedoni po solidarizohen me kremtën tonë. Në Bit-Pazar këndon Xhezair Elezi dhe Big Mama. Në sheshin Skënderbej të Tiranës, kreu i shtetit amë paskësh bërë një sheti rasti duke “imituar” kremtën e madhe të Kosovës, dhe ishte rast i rrallë kur presidenti konsensual, kryeministri, ministra, deputetë të pozitës e opozitës bënë një xhiro në këmbë. Edi Rama për t’u dalluar nga ajo masë e njëtrajtshme qenka detyruar hëpërhë t’ia futë allti përpjetë, plotë 6 herë, mu pranë monumentit të Gjergjit… Brenda sekondës të gjithë “VIP-at” ishin shtrirë për tokë nga frika e ndonjë atentati, por shpejt e kishin marrë veten duke shikuar me përbuzje Eduan e qejfleisur. Harmoni gjithëshqiptare, s’ka fjalë!
Këtu, te sheshi para teatrit ndodh një incident i “vogël”. Grumbullohen njerëzit për ta penguar policinë e cila kishte qëllim t’ia merrte flamurin kuq e zi një personi në karrocë invalidësh! Reagojnë qytetarët e tjerë. Invalidi i luftës nuk e jep flamurin, policia kërkon përforcime. Konsultohet me bazën e cila pret përgjigje nga “lartë”. Më në fund policët arsyetohen se urdhëri është i tillë; “Vetëm sot nuk bën të shpaloset tjetër flamur, pos atij të konkursit, pra vetëm sot, kuptoni, luten…” Gjithçka përfundon paqësisht, pasiqë turma me lutje e fjalë miradie, për hirë të harmonisë së gjithëpushtetshme të kësaj dite e bind “të rebeluarin” të “ul flamurin”… Në park shumë njerëz të shtrirë, s’dihet a janë të vdekur, të dehur apo vetëm po pushojnë nga vapa përcëlluese… Këngë, valle, piskama, sharje gëzimi, tamam karneval…