[Zero Cool]

John Elliotson në vitin 1837 është interesuar për magnetizimin animal. Ka qenë profesori i parë i medicinës në kët fillim e drejtim të ri të kolegjit pran Univerzitetit te Londres dhe i pari e ka sjellur stetoskopin në Angli. Ka bërë shum operacione veten me anesezion hipnotik, sepse në atë kohë anestetikët nuk kanë ekzistuar. Koleget e tij e kan gjykuar për shkak të përdorimit të hipnozës dhe kan kërkuar që ai të jap dorheqje prej detyres si drejtor të spitalit të Univerzitetit në Londer. Edhe pse ka qen i ndjekur, ai nuk ka hjekur dorë prej përdorimit të hipnozës, duke konstatuar se hipnoza ka domethanje dhe vler të madhe për medicinë. E ka publikuar në Londër revisten Zoist, ne të cilën revistë kan qenë të botuar shum artikuj për mesmerizmin dhe fenomenin e saj.

James Esdaile, hirurg skocez, ka punuar në Indij. Deri sa ka qenë në pushim në Angli në vitin 1840 ka parë një demonstrim të mesmerizmit. Ka qenë deshmitar në indikacionin e anestezisë nën ndikimin e hipnozës te personat e hipnotizuar. Pas kthimit në Indij ka bërë 3000 operacione në hipnozë. Një dëshmitarë e ka përshkruar se si Edsaile ja ka larguar kancerin e syrit nje personin i cili ishte nën hipnozë. Si dhe të tjerët, ka qenë i gjykuar nga ana e kolegëve të vet. Ka qenë i detyruar që ta mbyll spitalin e vet në Indij dhe të kthehet në Angli, ku shoqërija britanike e medicinës e ka emruar si sharlatan. Gjat kohës së gjykimit një mjek e ka akuzuar si bërje të mekatit përdhoje apo sakrilegj, sepse Zoti ia ka dhan njeriut që ai të ndinë dhimtë, kurse Esdaile e ka ndalur këtë me hipnozë.

Mjeku skocez James Braid, i cili e bart titullin e hipnozës moderne, ka qenë i interesuar për mesmerizëm në vizin 1841, kur ka marr pjesë në demonstracion La Fontainea në Menqester. E ka konsideruar se tër kjo ka qenë farsë dhe ka dashur të i demaskoi idhëtarët e mesmerizmit, por së shpejti vet ka filluar të i hipnotizoi pacientët dhe është bindur në sukseset e kësaj metode. Ai është i pari që në artikullin e tij në vitin 1843 “Neurohypnology, or the retionale of Nervous Sleep”, e ka pru fjalën “hipnoza” që rrjedh prej fjalës greke “hypnos”, që don me thanë gjumë. Më von e ka parë që hipnoza nuk është gjumë, por termini ka mbetur në përdorim deri më sot dhe formon konfuzion poseqarisht te laikët (mosbesimtarët). Një nga paragjykimet e cila ekziston te njerzit të cilët vin në sherim që në hipnpzë do të flejnë dhe do ta humbin vetëdijën. Hipnoza është një gjendje e rritur e zgjushmërisë dhe nuk ka kurfar gjëje të përbashkët me gjumin. Në vitet e fundit të jetës së vet Braid zbulon ndikimin sygjestiv të hipnozës dhe flet që shkalla e pritjës e rrit sygjestibilitetin te pacienti. Gjthashtu ka vërtetuar se hipnoza mund të lajmrohet pa kurfar indukimi formal, pra sygjestionet jan indikative dhe në gjendjen e zgjut. Ai i ka vur themelet e teorisë së sygjestologjisë të hipnozës i cili më von në vitin 1877 e ka zhvilluar shkolla e Nansijës.


Shkolla e parë në Nansij- teoria sygjestologjisë





A.A.Liebeault, mjek prej Nansisë është themeluesi i parë të teorisë të sygjestologjisë. Mjek shum i varfur fshatar, i ka ikur asaj që të jet i emruar si sharlatan, ju ka folur pacientave të vet: “Nëse doni të jeni të sheruar me barna mjeksore, ju duhet të më paguani me të holla: ndërkaq, nëse ma mundësoni që të ju sheroi me hipnozë, kët kam me ua bërë pa të holla”. Gjendja e tij jo vetiake, i cili ju ka dhanë me shpirt punës së tij dhe suksesin e madhë të cilin e ka arritur me hipnozë ja ka tërhjekur vëmendjen H.M. Bernhajmit (1840-1919), neurologut të njofshëm të Nensisë, i cili në fillim ka qenë skeptik,e më vonë ka qenë idhëtar i hipnozës. Së bashku me Lieboon e ka zhvilluar teorinë e sygjestologjisë të Braidit dhe ka sheruar mbi 12.000 pacienta. Ai e ka konsideruar që baza e hipnozës është sygjestioni, dhe secili njeri që është ishëndoshë mundet të jet i hipnotizuar dhe hipnoza është gjendje e sjelljes normale. Me këtë kan ra në konflikt me teorinë e Charcotovit, i cili verteton se hipnoza është gjendje patologjike dhe formë e histerisë dhe për këtë është e rrezikshme.





Shkolla në Salpetrijer-hypnoza si formë e histerisë





J.M.Charcot, neurolog i njohur në vitin 1882 ka treguar hipnozën e dresirimit në pacientat histerik gjat kohës së ligjeratave në Salpetrijer në Pariz. Konsideron që vetem të histruarit u jan të nenshtruar hipnotizimit dhe hipnoza është formë e histerisë e cila rrjedh prej ndikimit të magjepsisë mekanik. Gjat kësaj ka refuzuar çdo mundësij të ndikimit psikologjik. Janeti në tekstin “Medikacioni psikologjik” për Charcotin thot: “E ka njohur psikologjinë, e vërejtur ekzistimin e fenomeneve psikologjike në hipnozë, por gjithnjë ka deklaruar që ato fenomene psikologjike jan shumë të komplikuara dhe të stërmadhuar është më shumë se delikate”. Chaecot, si dhe shumë shkenctar të njofshëm sot, nuk e ka parë që disa shkallë të hipnotibilitetit mund të provokohen apo aktivizohen te secili njeri, gjithashtu nuk i ka njohur që përgjigjet hipnotike jan ngjarje subjektive të tëpërditshmës, asë që i ka vlersuar mundësitë e gjëra terapeutike të hipnozës të cilat Liebeulti dhe Bernhaimi i kan njohir me rastet e veta impresive.

I pari është Bernhaimi me argumentet e fuqishme shkencore ka arritur ta shtyp teorinë dominante fluidistike e cila në mënyrë të përsosur iu ka përshtatur epokës së romantizmit. Edhe pse e pranuar ngadal, hipnoza fillon që të zhvillohet si shkencë prej vitit 1884, kur Bernhaimi e ka dhan librin “De la suggestion dans l`ètat hypnotique et dans l`ètat de veille” ( Për sygjestionin në gjendjen hipnotike dhe gjendjen e zgjutë), e cila atij i ka sjellur reputacion shkencor.

Më von shumë shkenctarë kan filluar që ta hulumtojnë hipnozën: Bramwelli,Tuckey dhe Wingfieldi në Angli; Janeti, Berilloni dhe Pitresi në Francë;

Foreli nër Zvicër; Van Renterghemi në Holandë. Broca, Pavlovi, Babinski, Krafft-Ebingu dhe Prince dhe Sidisi në SHBA.

Shkolla e Nensijës, e cila e ka konsideruar hipnozën si fenomen normal psikologjik, ka triumfuar.

Në fund të shekullit XIX në medicinë orvatet që të vihet deri te pika fotografitë klinike të themeluara në medicinen anatomike të Virchowljevit dhe për këtë psikologjija në atë kohë, me shpejtsi të madha humbë në vlersim, dhe këtë edhe hipnoza, sidomos në praktiken mjeksore.





Hypnoza dhe psikoanaliza-teorija e regresionit





Sigmund Freudi dhe Joseph Breueri gjithashtu jan interesuar për hipnozë. Freudi e ka mësuar hipnozën te Charcota dhe Bernhaimi. Shum sot të cilen e ignoroj-hedhin hipnozën sjellin si argument që këtë Freudi në fillim të karierës së vet hipnozën e ka larguar prej përdorimit. Për këtë ekzistojnë shum shkaqe:



1. Freudi është munduar shum që me sukses ti hipnotizoi pacientat e vet, qka kursesi nuk i ka shkuar për dore sikur Brauerit. Ai ka konsideruar që nevoitet vetem transi i thell që ta zbatoi me sukses hipnoterapijën, qka ka qenë plotsisht gabim.

2. Nuk i ka njohur teknikat moderne të hipnoterapisë të cilat nuk janë direktive të cilat i largonjnë simptomet nëpërmesë: supstitucionit, transformimit, amelioracionit, dhe utilizimit, të ngjashme me metodat bihejviorale dhe psihoterapis së shkurtë. Ai e ka konsideruar hipnozën “tiranim të sygjestioneve”. I ka mohuar përdoroimin e sygjestioneve në punen e tij terapeutike. Përgjat mospranimit të hipnozës ka lajmruar: “Në psikoanalizë ne punojmë vetem në transfer, i largojmë qdo send qka i qendron në rrugë dhe manipulojmë me instrumentin me te cilin duhet ta krymë punën. Ashtu është bërë e mundshme që prej fuqijës së sygjestioneve nxjerrim plotsisht dobij të reja: jemi në gjendje që ta kontrollojmë: vet pacienti ma nuk udhëheqë me sugestibilitetin e vet simbas dëshirës së vet, vetem aqë sa u është nënshtruar ndikimt të saj, ne e shofim sugjestibilitetin e saj”. Ka qen shkenctar i madh, por prap ka qenë i hutuar me hipnozë dhe pa ndërpre ka tentuar që ta mbyllë “enigmen e hipnozës” në formulimin e vet teorik. Kline ka thanë që Freudi perpara i ka ikur hipnozës sesa që e ka larguar atë.

3. Freudi raportin hipnotik e ka quajtur transfer; e ka dalluar që “ka diqka interesante dhe të knaqshme në punë me hipnozë”, duke treguar në mundësinë që paratheksim të elementeve erotike në mardhanjet terapeutike në lidhje me inhibicionin e tij seksual (kontratransfer). Një nga shkaqet që ai është tërhjekur prej hipnozës ka qenë që një paciente e tij e ka hedhur dorën mbi te kur dikush ka hyrë në dhomë, me të cilin moment ai ka qen shumë i shqetsuar.

Francezet, Shidleri dhe të tjerët e kan formulisuar teorinë spektakulare dhe provokative e cila është bazuar në idenë që hipnozë në thelb është tentim i ringjalljes mazohistike infantike erotike. Anna Freudi, duke i përcjellur idetë e atit të vet, ka tentuar që të tregon që hipnoza në teori është që ta eliminon egon me të gjitha mekanizmat mbrojtës të saj dhe ashtu që ti mbuloi qendresen e pacientëve.

4. Efektin të cilën hipnoza e ka sjellur kanë qenë të përkohshëm, pasi që sygjestioni posthipnotik nuk ka mundër ta mbanë gjatë. Freudi ka konsideruar që qendresa e pacientëve mbulohet me hipnozë dhe që është e pa mundur që të vij deri te ngjarjet treumatike. Duke tentuar që të zbuloi një mënyrë ma të thjesht që tër arrij deri te konflikti, e ka zhvilluar teknikën e asociacioneve të lira dhe psikoanalizën, ashtu që psikoanaliza me zhvillimin e vet duhet ti faliminderoi hipnozës dhe mossuksesit të Freudit në zbatimin e saj: “Psikoanaliza... ka filluar me largimin tim të teknikave hipnotike”.