[elvio]

Sa rëndë e kam që rrugën ta vazhdoj,

Kur mesi aq i lodhshëm u përshkua.

Me veten time flas edhe mendoj:

"Sa udhë u bë, aq zemra t'u largua".



E lodhur nga mjerimi që rëndon,

Kjo kafshë që më bart po ec javash,

Se me instinkt djallushka e kupton

S'ka qejf kalorësi nga ti ta ndash.



Mamuzet-gjak i ngulen në lëkurë,

Por kafsha hapin kurrë s'e nxiton,

Një hingëllimë nxjerr nga kjo munxyrë,

Që më fort se mamuzet po më shpon.



Ky kalë më kujton me hingëllimin:

Pas gazin lash e para kam hidhërimi