[elvio]

Ja fal vonesën, pra, të shkretës kafshë

Që teje mengadalë më largoi:

Kur ik nga ti, pse mos të ec javash ?

Kur kthehem vetëm duhet të nxitoj.



Atëherë kafshën si do mos ta shaj,

Dhe vrapi do të më duket i ngadaltë !

I hipi erës, e shpuroj pastaj,

Mbi flatra hipur kush mund të ma dalë ?



Kur rend dëshira, lindur dashurie,

M'i shpejti kalë s'mundet t'ia kalojë,

Dëshira hingëllin prej krenarie,

Dhe, ja, gërdallën prapë e shfajësoj :



"Nga ti kur iki, le të ecë ngadalë,

Tek ti kur vij, nevojë s'kam për kalë".