[vjeshta]

UJKU, QENGJI VIKTIMË
DHE LUANI
Ujkut grabitqar
S’i erdh fare rëndë
Kur qengjin manar
E hodhi në dhëmbë.
Me qengjin në gojë
Nisi të vrapojë
Në strofkë ta çojë.
Po në rrugë ndryshoi plani
Kur përpara i del luani.
Ujkun fare pa e pyetur
Nga dhëmbët,
Fap ia ka hequr.
Mbeti ujku zorrëthatë
E në shpirt është lënduar,
Nga luani është larguar
Aqë larg sa mos ta kapë.
Pastaj gojën do ta hapë
Do ta bëjë gjuhën llapë.
“Mbret, s’e quaj drejtësi
Pronën time
Ta marrësh ti.”
“Pronën tënde?
Oh, ç’më shkrive,- ia kthen luani,
Pa më thuaj ku e ke gjetë
Mos bariu ta fali vetë
A e bleve te dyqani?
Si e vodhe ti me dhunë
Ashtu t’u solla dhe unë…”


Ezopi