[4peace]

...



Kjo është tejet e paskurpullt, kurse marrëdhëniet e vërteta ndërnjerëzore, kur është fjala se duhet t’i shërbejmë njëri-tjetrit, anashkalohen tërësisht me këtë rast. Mu këtu edhe qëndron rreziku, por duket se shumë pak njerëz janë duke e përceptuar këtë, pos M. (?!). Gjithnjë e më shumë njerëzit kanë filluar ta vënë në (pikë)pyetje vlerën e komercializimit në botë. Mirëpo shumë pak syresh hetojnë se koha nuk pret ( e mund të jet vonë për të kuptuar), sa i helmueshëm është ndikimi i tij.





Meqë sejcili nga ne i bëjmë konkurrencë njëri-tjetrit, atëherë mund ta bëjmë një gjë të vetme, duhet t’i zbresim shpenzimet e prodhimit. Kjo e ka prioritetin e parë, për këtë arsye qëndron aftësia konkurruese për treg në atë se prodhimi, i cili nuk është më i mirë apo më i keq se ai françez, holandez, britanez apo japonez, duhet të kushtojë pakëz më pak se ata. Duhet, pra, ta prodhojmë mundësisht me çmim (shpenzime) sa më të vogël. Këtë e bëjnë të gjithë. Të gjithë përpiqen t’i redukojnë shpenzimet e të sjellin një produkt që është i akceptueshëm nga jashtë, i mirë as sa cilidoqoftë tjetër por që është pakëz më i lirë se ata. Të gjitha përpjekjet bëhen në këtë drejtim – në llogari të vendeve të punës. Personeli redukohet deri në minimumin absolut. Sa herë të rriten sipërmarrjet , kjo bëhet gjithmonë në llogari të vendeve të punës. Kur duam t’i maksimojmë përfitimet atëherë duhet të fuzionojmë. Kërkojmë ndonjërin ga konkurrentët tonë më të fortë, rivalin tone dhe e blejmë, e marrim në dorë. Kjo don të thotë se çmimi i akcizave tuaja në burzë ngritet dhe, sa më shumë njerëz kapitalin e vet e lënë të qarkullojë në firmën (sipërmarrjen) tuaj, aq më e fortë (ndikueshme) do të bëhet ajo. Në këtë mënyrë do të vihet në asofarë gjendjeje, ashtuqë do të ndërmarrë (pushtojë, blejë) gjithnjë e më shumë firma (sipërmarrje) tjera deri sa të mund të matet e gjigantët botërorë (gigakoncernet).




Burza shfrytëzohet për të mbajtur evidencë mbi vlerën e çdo sipërmarrjeje – megjithatë vetëm në letër. Përderisa një sipërmarrje qëndron mirë në burzë e, përderisa akcizat ngriten, njerëzit investojnë meqë është investim i mirë. Kur akcizat bijnë, ata i shesin ato. Ata spekulojnë. Për këtë ngriten e bijnë akcizat. Njerëzit nuk bëjnë asgjë. Thjesht ua huazojnë në sipërmarrjeje të hollat për një kohë të caktuar me këtë apo atë përqindje. Mbështeten për karrige e presin. Ata jetojnë nga fitimet e tyre. Fitojnë të hollat e tyre me dembeli (pa asnjë mund).





E gjithë kjo bazohet në gënjeshtrën se njeriu mund të marrë (fitojë) diçka pa bërë asgjë. Por kjo nuk është ashtu. Çmimi, të cilin e paguan bota, është i jashtëzakonshëm - humbja e vendeve të punës dhe brenga që shkaktohet kur familjet papritmas nuk kanë më askënd që përkujdeset për të, meqë furnizuesi i ushqimit ka mbetur pa punë. Kur të merret (fuzionojë) një sipërmarrje tjetër, qinda mijë punëtorë pushohen nga puna përderisa udhëheqësia mbetet. Zyrat e shefave mbesin të paprekura. Për ta bërë të gjithë këtë edhe më fitimprurëse redukohet personeli : Top menaxherët që marrin shuma marramendëse parashë mund të qëndrojnë aty, përderisa punëtorët, të cilët faktikisht prodhojnë mallin pushohen nga puna.





Për këtë arsye është duke u ngritur numri i të papunëve në të gjitha vendet industriale. Ky është shkaktari kryesor i papunësisë. Kjo vlerësohet si recesion (rënie ekonomike). Por s’është recesion por konkurrimi për (pushtim në) treg. Meqë të gjitha vendet e rëndësishme industriale prodhojnë thuajse të njëjtin mall, me këtë rast kemi të bëjmë vetëm me luftë konkurrence. Kjo është si në xhungël.




vazhdon...