[Zana_ch]

Tradhtimi dhe arrestimi i Jezusit


Ndërsa ai ende po fliste, ja, ia behu një turmë. Në krye të saj ishte ai që quhet Judë - njëri prej të Dymbëdhjetëve. Ai iu afrua Jezusit për ta puthur.

Jezusi i tha:

"O Judë, a me të puthur po e tradhton Birin e njeriut?"

Ata që ishin përreth tij, duke parë çka po ndodhte, thanë:

"Zotëri, a t’u biem me shpatë?"

Dhe njëri prej tyre i ra shërbëtorit të kryepriftit e ia preu veshin e djathtë, Jezusi tha:

"Zini vend! Mjaft!" - dhe ia preku veshin e ia shëroi.

Atëherë Jezusi u tha atyre që kishin ardhur kundër tij, kryepriftërinjve e krerëve të rojës së Tempullit dhe pleqve:

"Erdhët, si të isha unë cub, me shpata e shkopinj! Përditë isha në Tempull me ju e nuk çuat dorë mbi mua. Porse kjo është ora juaj dhe pushteti i territ."


Pjetri i bie mohit


E kapën, pra, e çuan dhe e shtinë në shtëpinë e kryepriftit. Pjetri e ndiqte për së largu. Ata ndezën zjarr në mes të oborrit dhe u ulën rreth tij. Ndër ta u ul edhe Pjetri.

Kur një shërbëtore e pa ulur pranë zjarrit, e shikoi mirë dhe tha:

"Edhe ky ishte me të!"

Ai i ra mohit:

"Nuk e njoh, moj fisnike!"

Pak më vonë e vuri re një tjetër e tha:

"Edhe ti je prej tyre!"

"Nuk jam, o njeri!" - iu përgjigj Pjetri.

Dhe pas, diku pas një ore, një tjetër tha:

"Me të vërtetë edhe ky ishte me të! Sepse është edhe galileas!"

Pjetri u përgjigj:

" S’di ç’po thua, o burrë!"

Dhe tamam atëherë, ndërsa ende po fliste - këndoi gjeli. Zotëria u kthye dhe ia lëshoi sytë Pjetrit. Pjetrit i ra ndër mend fjala e Zotërisë që ia pati thënë: ‘Para se sot të këndojë gjeli, tri herë do të më mohosh!’

Doli përjashta dhe qau thekshëm.


Jezusin e përqeshin dhe e rrahin

Njerëzit që e ruanin Jezusin e përqeshnin dhe e rrihnin, ia mbulonin fytyrën dhe i thoshin "Dëftohu profet - gjeje kush të ra!" I thoshin edhe shumë të shara të tjera.


Jezusi para Këshillit të Lartë


Kur zbardhi drita u mblodhën krerët e popullit, kryepriftërinjtë e skribët, e çuan Jezusin në Këshillin e Lartë të vetin dhe i thanë:

"Nëse ti je Mesia, na thuaj!"

Ai u përgjigj:

"Nëse ju them, s’do të më besoni; nëse ju pyes, nuk do të më përgjigjeni. Por pas këtij momenti, Biri i njeriut do të rrijë në të djathtën e Hyjit të gjithëpushtetshëm."

Atëherë i thanë të gjithë:

"Ti, pra, qenke Biri i Hyjit?!"

Ai u përgjigj:

"Ju thoni të vërtetën! Unë jam!"

Atëherë ata thanë:

"Ç’ dëshmi tjetër na duhet? Ne vetë e dëgjuam prej gojës së tij!"


Jezusi para Pilatit


Atëherë u ngritën të gjithë së bashku, e çuan te Pilati dhe zunë ta padisin:

"Këtë njeri e zumë duke nxitur tonë në kryengritje, ndalon t’i jepet Cezarit tatimi e për vete thotë se është Mesia - Mbret."

Pilati e pyeti:

"A je ti mbreti i judenjve?"

Ai iu përgjigj:

"Ti po thua!"

Pilati u tha atëherë kryepriftërinjve dhe vegjëlisë:

"Kurrfarë faji s’po gjej në këtë njeri."

Por ata ngulnin këmbë duke thënë:

"Ky po çon në kryengritje duke mësuar në mbarë Judenë, që prejGalilesë, ku ia filloi e deri këtu."


Jezusi para Herodit


Në këto fjalë Pilati pyeti a mos është ky njeri galileas. Kur e mori vesh se është nën pushtetin e Herodit, e dërgoi te Herodi që, ndër ato ditë, gjendej edhe ai në Jerusalem.

Herodi u gëzua fort kur e pa Jezusin. Kaherë kishte pasur dëshirë ta shihte, sepse kishte dëgjuar shumë për të dhe shpresonte se do të shihte ndonjë mrekulli të tijën. I bëri shumë pyetje, porse Jezusi s’iu përgjigj fare. Aty ishin edhe krerët e priftërinjve dhe skribët, të cilët e paditnin me këmbëngulje. Herodi, bashkë me ushtarët e vet e përbuzi Jezusin dhe e vuri në lojë: e veshi me petk të bardhë dhe ia ktheu Pilatit. Po atë ditë Herodi e Pilati u bënë miq: më parë ishin armiq.


Jezusi i gjykuar për vdekje


Pilati grishi në mbledhje krerët e priftë- rinjve, anëtarët e Këshillit të lartë dhe dhe u tha:

"Këtë njeri e sollët para meje duke e paditur se po nxit në kryengritje, dhe, ja, unë e pyeta para jush e nuk i gjeta kurrfarë faji, për të cilin ju e paditni. Por, as Herodi, pasi e ktheu prapë tek ne. Ja, pra, ai s’ka bërë asgjë që të meritojë vdekjen. Prandaj, do ta ndëshkoj e pastaj do ta lëshoj."

Por ata zunë të bërtasin njëzëri:

"Këtë vritie e na liro Barabën!"

Baraba ishte i burgosur për shkak të një kryengritjeje e për vrasje. Pilati foli prapë, sepse dëshironte ta lirojë Jezusin. Por ata bërtitnin:

"Kryqëzoje! Kryqëzoje!"

Ai u tha të tretën herë:

"Po ç’të keqe ka bërë? Unë nuk gjeta në të faj që meriton vdekjen. Do ta ndëshkoj, pra, dhe do ta lëshoj."

Porse ata me britma të mëdha e me këmbëngulje kërkonin ta kryqëzojë: britmat e tyre bëheshin përherë e më të mëdha.

Atëherë Pilati vendosi të bëhej ashtu si kërkonin ata. Ua lëshoi atë që u burgos për kryengritje e vrasje - atë që kërkuan - kurse Jezusin ua dorëzoi vullnetit të tyre.


Kryqëzimi i Jezusit


Ndërsa po e çonin për ta kryqëzuar, kapën një farë Simoni prej Cirene, që po kthente nga fusha, ia vunë në krah kryqin që ta mbarte pas Jezusit.

Pas tij shkonte një shumicë e madhe njerëzish e disa gra që e qanin dhe e vajtonin. Jezusi u kthye kah ato dhe tha:

"Bijat e Jerusalemit! Mos më qani mua, por qani veten e fëmijët tuaj! Sepse, ja, po vjen koha, kur do të thuhet: ‘Lum beronjat! Lum ato që s’lindën kurrë e që nuk patën kujt t’i japin gji!’ Atëherë do të fillojnë

‘t’u thonë maleve: bini mbi ne!

e kodrave: na mbuloni!’

Sepse, nëse veprohet kështu me drunë e njomë, çka do të ndodhë me të thatën?"

I sollën edhe dy të tjerë - keqbërës për t’i vrarë bashkë me të.

Kur arritën në vendin që quhet ‘Kafkë’, aty e kryqëzuan atë dhe keqbërësit, njërin në të djathtë e tjetrin në të majtë.

E Jezusi lutej:

"Fali, o Atë, se nuk dinë ç’ bëjnë!"

E ‘për t’i ndarë petkat e tij hodhën short’.

Populli rrinte aty e ‘kundronte’. Anëtarët e Këshillit të Lartë e ‘përqeshnin’ duke thënë:

"Të tjerët i shpëtoi, le ta shpëtojë vetveten, nëse është Mesia i Hyjit -‘I zgjedhuri’!"

Edhe ushtarët e vinin në lojë. Iu afruan për t’i dhënë uthull dhe i thanë: "Nëse je ti mbreti i judenjve, shpëto vetveten!"

Mbi të ishte edhe mbishkrimi: "Ky është mbreti i judenjve."

Njëri nga kriminelët e kryqëzuar e fyente:

"Po a nuk je ti Mesia?! Shpëto veten edhe ne!"

Por ai tjetri e qortoi shokun:

"As ti nuk e druan Hyjin që po vuan të njëjtin dënim si ai? Sa për ne kjo është drejtësi: po marrim ndëshkimin e merituar për veprat tona! Por ky - ky s’bëri asnjë të keqe!"

Dhe tha:

"Të të bjerë ndër mend për mua, o Jezus, kur të arrish në Mbretërinë tënde!"

E Jezusi i tha:

"Për të vërtetë po të them: sot do të jesh me mua në parajsë."


Vdekja e Jezusit


Ishte rreth orës gjashtë e terri e mbështolli mbarë tokën deri në orën nëntë. Dielli u zu e kultrina e Tempullit u nda përmes.

Atëherë Jezusi bërtiti me zë të lartë e tha:

"O Atë: në duart e tua po e dorëzoj shpirtin tim!"

Si tha këto, dha shpirt.

Centurioni, kur pa ç’ ndodhi, zuri të lëvdojë Hyjin dhe tha: "Ky njeri ishte me të vërtetë i drejtë!"

Po edhe të gjithë njerëzit, që u grumbulluan për të parë ngjarjen, kur panë se ç’ ndodhi, u kthyen duke rrahur kraharorin.

Të gjithë miqtë e tij rrinin larg, po ashtu edhe gratë, që e kishin përcjellë prej Galilesë, dhe po vërenin.


Varrimi i Jezusit


Atëherë erdhi një njeri që quhet Jozef. Ky ishte anëtar i Këshillit [dhe] burrë i mirë dhe i drejtë. Ky nuk e miratoi vendimin as veprimin e tyre. Ishte prej Arimateje, qytet i Judesë, dhe priste Mbretërinë e Hyjit. Shkoi te Pilati dhe ia lypi trupin e Jezusit.

Pasi e uli prej kryqit, e mbështolli në pëlhurë, e vuri në varr të gdhendur në gur, ku ende askush s’ishte varrosur.

Ishte dita e Përgatitjes, e po afrohej e shtuna. E përcollën edhe gratë që erdhën me Jezusin prej Galilesë; e panë varrin dhe si u vu trupi i Jezusit. Pastaj u kthyen dhe përgatitën erëra të mira dhe vajra të erëndshëm.