[Murgesha]

Presidenti krijoi për qytetarët Lirinë dhe Shtetin bashkë

Aktualisht në Kosovë, politikanë qeveritarë e parlamentarë foduj, vazhdojnë të besojnë por edhe të zbatojnë politikë proletare, marksiste leniniste të stilit: Sa të ekzistojë shteti, nuk mund të ketë liri. Kur të krijohet liria, nuk do të ketë shtet?! Po bie erë frike enveriste sepse qytetarët kanë frikë pa përmasa prej shtetit të zhytur në krim të organizuar, korrupcion, prostitucion politik e njerëzor. Aty tashmë ka mungesë fjale të lirë dhe heshtje bizare të shumë individëve, nga punëtori te akademiku që s’kanë integritet human as intelektual. Ata heshtin, vëzhgojnë si shteti u jep terr në vend të dritës, si shteti i vjedh në vend se të krijojë së paku hapësirë për punë, si shteti vret qytetarë e politikanë vetëm sepse nuk mendojnë sikur ata që sot udhëheqin…Gjenerali francez Çarlls De Gol ka konkluduar se se politika është çështje tepër serioze për t’ua lënë politikanëve?! Ai ka
pohuar se politikanët nuk besojnë kurr në atë çka flasin. Tash, gjejeni ku mund të hyjë kryeministri aktual i Kosovës në k’të pak rrëmujë mendimesh! Ose, a mundet ai të kujtohet si ushtarak apo politikan, apo të dya bashkë që bëjnë baras me SHIK?! O zot një gazetar ka pohuar se Thaçi po demonizohet! A thua more Zot a mund të të demonizojë dikush tjetër përveç vetvetja?! Sa do të dëshironim që udhëheqësit e sotëm të kishin vetëm pak nga ajo filozofia politke dhe intelektuale e Jotja President i dashur…Ah sa shumë duam të ishte krejt ndryshe. Që me sy e ball hapur të vinim e të rrëfenim për përparimin e shtetit që ndërtove. Por e kanë thënë se madhështia e projektit të pavarësisë së një populli është gjithnjë një vepër intelektuale. “Rugova bëri një jetë shpesh të mbyllur nga hapësira publike, por e përjetoi këtë me një dimension të ndritshëm prej intelektuali. Siç thotë një studiues: shpirti i një intelektuali të vërtetë është i ndriçuar së brendshmi, krejt qenia e tij konsiston në ndjenjën e përgjegjësisë për fatet e njerëzimit. Shenjat e jashtme të kësaj gjendjeje janë thellësia, bindja, mosmarrja me gjëra të kota. Rugova ishte një intelektual i tillë. Një i moderuar, pacifist dhe asnjëherë retorik…kujtoj një nga mija reagime e dhembjeje të shprehur në gjithë rruzullin tokësor kur na le në mjerimin tonë dhe bëre tutje në pavdekësi President i dashur…
Udhëheqja e sotme nuk konsiston fare me intelektualizmin në lidership apo veprimin profesional, fare hiq me përgjegjësinë për fatin e qytetarit. Dejvid Filips, Drejtor Ekzekutiv i Fondacionit “Eli Vizel për Njerëzimin”, i themeluar nga laureati i Çmimit Nobel, shkrimtari Eli Vizel ka pohuar se e ka njohur Dr. Rugovën për thuajse 20 vjet. “U takova me të para pak muajsh në Prishtinë. Ai tha hapur se e dinte që do të vdiste, por shprehu vendosmërinë për të parë përmbushjen e suksesshme të negociatave”, ka thënë Filips. Ai tha se është një realitet tragjik që të kujton Moisiun në Bibël, i cili për 40 vjet u end në shkretëtirë, por nuk u lejua të futet në tokën e shenjtë. Ja sepse rrugëtimi i Presidentit Rugova ishte madhështor po aq sa tragjik! As madhështorja dhe as tragjikja nuk bënë që pasardhësit e tij të shkojnë atyre hapave të matur e të vendosur për të vazhduar në ndërtimin e shtetit dhe lirisë për të cilën aq shumë vuajnë sot qytetarët e Kosovës…