[lirik]

Pasi me ropen te gjallë shpirtin pansllavianët
më futen në kutia errësire
në sadizem ku deshten satanët
ne skutat e pa ajr vorr zeza
per shkak te nje dashurie rreze lire
qe e deshta si ndriqim per breza

per shkak te nje fjale ere mire
per shkak te nje endrre liri
per shkak te nje shpirtesie magjike
per shkak te nje etje per shqipni
per shkak te nje shqipnie etnike

ne vorr te gjall e te zi
me futen bandat qentike

qe quhej e zezë qeli

ditet aty kalonin
e netet te zeza llahtare

qendresat e mia qendronin

vdekja na rrinte mbi krye
ku dergjej rinia shqiptare

ajr aty nuk kishte
ata donin me na thye

sa te djaj ishin te mshirë

pandsllavi keshtu po na prishte
ne donim fjalen e lirë

aty ishte kapak
tabut i zi trishtim
frymë sa na vinte shum pak
qendro o shqiptari im


qendro ne tabut i gjallë
qendresa a kishte ku rrin
nuk di si duhet me shpallë
ket tzmerr e llahtari

s emer nuk gjej ne varg
o zot si na varrosen
o zot pse rrije aq larg
kur sllavet te gjallë na murosen

e dashur o perendi
pansllavian qka quajm mbi dhe
formulë ma e zezë a ka mbi
nder kombe nder fis ee fe







lirinë ja donim atdheut
ata na varrosnin te gjallë
na lidhinin ne pranga e zingjirë
e si qendruam vallë

o zot sa ishte veshtirë
sa keq vepruan me shqiptarë
as guri aty i ngrirë
ne at vorr aty te paparë


ai nuk do te qendronte
as nje materje mbi dhe
gjithqka do te renkonte
nga e zeza ersire me shkje





tabut e formë mizore
dukej qelija katrane
rinia aty arbrore
dergjej ne pranga sllaviane

ajr o ajr nuk kishim
veq te vogel dikund ndonje birë
ma e vogel se ndonje gogel
mushkria na ishte nxirë



ajr nuk na lan per mushkri
e drite per sy me pa
mbi dhe a ka ma i zi
se emri satan e shkja

autori xhelal ferizi