Ajo doli ne oborr dhe ca fluska bore mbuluan floket e saj te zeze... Vrap hyri ne makine dhe iku.
Kur arriti ne vendtakimin, ai priste ulur. Me syte e tij te bukur e shiqonte. Teksa afrohej, dridhej e tera. Tani ishte prane tij. Faqen e tij ndjeu ne te sajen..
U ulen prane njeri tjetrit dhe gjate biseduan!
Per gjithqka.
Ikim - pyeti ajo
Gjithsesi - pohoi ai.
Ishte mbremje e bukur dimri. Ecnin neper rruget e qytetit dhe padashje duart e tyre u ndeshen. Mbanin doren njeri tjetrit dhe lehte ledhatonin gishtrinjte... Shpejt arriten tek makina e saj dhe u pershendeten. Nje perqafim.
Nje miqesi?
..qe nga ajo nate pa gjume, ajo priti edhe shume nete tjera syhapur. Ai sillej verdalle ne mendjen e saj.. Syte e tij. Shiqimi joshes. Zemer njeriu.
