Burg...
Nuk e di si merr fund diqka e pashijuar...
Vete dhe sponatinisht pa te thene asnje fjale...
Eh! Une vezhgoja fundin e saj te ngalshem pa e perceptuar ne te vertete...
Thonin qe ky fund ishte i bukur,sepse mbaronte ne heshtje dhe pa ze...
Thonin qe kjo zemer rrinte pa zvaverr sepse i vinte fundin vete...
Oh! Sdi Sdi si ta quaj,por jam ne burg ,shpresoj i paperjetshem...
Izolim ne horizont e heshtje ne brendi...pse o Perendi nuk qesh me me mua?
Cte bera une njeri i pafajshem madje femije i paperlyer...
Ste akuzoj,falma nje perqind doren tende te bardhe...te lus me gjith shpirt...
Mos me le te vuaj ashtu sikur eterit e mi...s'ia dal dot vetem!
Perendi me degjo te lutem per here te fundit...
Vetem me buzeqesh njehere e do ta kuptoj qe me nuk derdh mllef mbi mua...
|