[Pause_Print_Scroll]

Njoftimi pėr ardhjen e Muhammedit a. s. deri nė kohėn e Biblės

Qysh pejgamberi i parė, Ademi a.s., nė dyert e xhennetit ka parė emrin e Muhammedit a.s.: “ku emri mbi dyert e xhennetit me shkronja prej dritės ishte i shkruar.”[8]
Paralajmėrimet pejgamberike pėr Muhammedin a.s. ishin tė shkruara edhe nė Vede dhe Purane, nė bazė tė tė cilave tekste shkencėtarėt komentuan dhe kosntatuan se ato kanė tė bėjmė me Muhammedin a.s. Kėto paralajmėrime shkencėtarėt i gjejnė edhe nė Dhjatėn e vjetėr dhe tė re.
Nė vazhdim do t’i cekim tekstet e disa librave tė shenjta. Nė Atharva Veda shkruan:
''O popull, dėgjoje kėtė me kujdes! Njeriu i vlefshėm pėr falėnderim (i lavdėruari, d.m.th. Muhammedi, kuptimi i emrit tė Pejgamberit nė gjuhėn arabe) do tė ngritet nga populli. Ne do ta marrim tė Mėrguarin nėn mbrojtjen tonė nga 60 mijė e 99 armiqė, transporti i tė cilit ėshtė 20 deve … Ai i dha Maham Rishit 300 kuaj arabė, 10 mijė lope, 100 dukatė dhe 100 rrathė. …”. (Atharva Veda, Kanda 20, Sukta 127, Mantra 1-3).
Sama Vede, fragmenti 6 dhe 8, nė pjesėn e dytė tė kėtij libri tė shenjtė nė pėrfolje tė Tekstit kemi: Ahmedi (Muhammedi) pranoi Ligjin nga Krijuesi i tij, i cili ėshtė plotė urtėsi. Nga ai shkėlqen drita sikur rrezet e Diellit.
Disa komentatorė indusė tė Vedeve mbetėn tė hutuar para kėtyre lajmeve, e sidomos para fjalės “Ahmed” dhe se domethėnien e saj e kanė pėrzier me disa kuptime induse dhe ka marrė kėtė kuptim: ''Me tė vėrtetė unė jam i vetmi i cili e ka pranuar urtėsinė e vėrtetė nga Ati.” Por, shumica e komentuesve tė vedeve kanė konfirmuar auteticitetin e kėtij teksti dhe nocionin “Ahmed” e kanė pėrkthyer si emėr tė pėrveēėm.
Nė Phavishya Purane, nė autenticitetin e tė cilit ka dyshuar Arija Samaj, por Sanatanist Pandit dhe shumica e Hindusėve e kanė konfirmuar se ajo ėshtė autentike. Lajmėrimi ėshtė si vijon:
“... Malechha (i cili i pėrket vendit tė huaj dhe fletė gjuhėn e huaj) mėsuesi shpirtėror do tė lajmėrohet me shokėt e tij. Emri i tij do tė jetė Muhammed. Ragja (Bhaj) pas larjes sė kėtij Maha dev Arab nė ‘Panchgavya’ dhe nė ujėrat e Gangit (dmth. Pas pastrimit tė tij nga tė gjitha mėkatet), i ofroi dhuratat e admirimit tė tij tė sinqertė, duke i treguar ēdo respekt, i tha: “Tė nėnshtrohem!” “O ti, nderi i njerėzisė. Banor i Arabisė, ti ke mbledh forcė tė madhe ta mbysėsh djallin, kurse ti ke qenė i mbrojtur nga armiqtė tu. O ti, fotografia e Zotit mė tė shenjtė, Krijuesit mė tė madh, unė jam robi yt, mė merr si atė qė shtrihet nė kėmbėt tua.” ….[9]
Nė tekstin origjinal tė kėtij profetizimi, fjala e pestė nga e majta nė tė djathtė ėshtė emri i Pejgamberit tonė. Aty madje shkruan edhe emir i vendit nė tė cilin ėshtė i lindur Pejgamberi.
Pasuesit e religjionit parsi kanė dy looje tė librave tė shenjta: “Dasatir” dhe “Zend Avesta”, tė cilat janė tė njohura si Dhjata e vjetėr dhe e re e religjionit parsi.
Nė “Dasatir” me nr. 14, i cili ėshtė i lidhur me emrin Sansahil, jo vetėm qė ekziston konfirmimi i mėsimit tė Islamit por edhe lajmi i qartė mbi ardhjen e Muhammedit a.s.:
“Kur persianėt tė bijnė poshtė nė moral, do tė lindet njė njeri nė Arabi pasuesit e tė cilit do ta rrėzojnė fronin dhe fenė e tyre, kurse pushtetarėt renarė do tė ngadhėnjehen. Shtėpia e cila ka qenė e ndėrtuar dhe nė tė cilėn shumė idhuj janė vendosur, do tė pastrohen nga ata dhe njerėzit asaj do t’i drejtohen gjatė kohės sė lutjes. Pasuesit e saj do t’i nėnshtrojnė qytetet e Persisė dhe pėrreth saj. Njerėzit do tė pėrzihen ndėrmjet veti. Njerėzit e ndershėm tė Persisė dhe tė tjerėt do t’i bashkangjiten pasuesve tė tyre.”[10].
Profetizmi ėshtė i pėrfshirė nė librin i cili gjithnjė ka qenė nė duar tė Parsėve kurse fjalėt e tij nuk lejojnė komentim tė dyfishtė.