[Murgesha]

Virtualiteti dhe realiteti!

A jemi gjithmonë vetvetja?

Mendoj qe as ne realitet e as ne virtualitet nuk mund te jemi 100% vetvetja. Këtë nuk na e lejon rregulla e etikes. Në një farë mënyre është shoqëria si ajo reale apo virtuale që na e pamundëson një gjë të tillë.
Sa herë kemi buzëqeshur kur nuk e kemi ndjerë, sa herë duhet të heshtim kur nuk duam? Edhe këtu në forum nëse gjithmonë shprehemi ashtu si ndihemi plasin zënkat, qortimet, sharjet ose dikush lëndohet nga mendimi i shfaqur.
Anëtarët me nivele të ndryshme të shkollimit, edukatës, moshës me të cilët
diskutojmë shpesh qojnë në keqkuptim të mendimeve, e ne nuk mund të jemi vetvetja me të gjithë prej tyre. Me disa prej tyre buzëqeshim, shkruajmë sa për të ja bërë qefin ose thjeshtë postojmë një figurë që nuk tregon aspak mendimin personal për shkrimin e dikujt. Shumë prej nesh edhe kur fyhemi shtrëngojmë grushtat, i mshojmë fort tastaturës, na bie terrim syve kur lexojmë sharjen që na është drejtuar, them me veti sikur të kisha mundësinë të ja kthej këtë sharje sy më sy atij që na ka sharë, por nuk e bëjmë nga shkaku i etikës, nga keqardhja për shoqërinë që na konsideron krejt tjetër e nuk duam ta shfaqim egërsinë të cilën e posedojmë në realitet.
Edhe nëse ti i shmangesh zënkës me të tjerët ngaqë thjesht se ndjen veten si grindavec e don të jesh vetvetja janë të tjerët që përplasen me mendimet tua, ti bëjnë bajat ato, të nxisin të detyrojnë, stë mbetet gjë tjetër vetëm të përshtatesh ose të ikesh nga të mundesh.

Cili prej nesh e shpreh vetveten edhe në realitet. Ke gabuar diçka në punë, të vie shefi të përplas për ftyre punën e bërë gabim dhe ne edhe pse duam të ja japim grusht turinjve buzëqeshim para tij si idotë se rrezikojmë të humbim punën?

Njëri prej kolegëve të tu ka hudh një parfym të fortë, ty të ndejll neveri kur ai të kalon pranë, apo mban erë tjetër ose është vesh pa shije, ose kur shkoni në sallën e ngrënjes nxjerr shaminë e frynë hundët në te, ulim kokën të nervozuar me të shenjtën etikë që nuk na lejon të shfaqim ato që ndjejmë.

Shiqoni rreth vetes tuaj, çdo ditë ndodhin raste të panumërta kur bëjmë atë që nuk e ndjejmë, na mbetet ta quajmë veten hipokrit, se shumë prej nesh jemi hipokritë edhe ndaj vetes tonë!