[Adina-R.Ks]

Me mbaj oj Toke
me mbulo o qiell me kaltersin tende,
me ngroh ti diell me ngrohtsin tende,
me ndriqo te lutem hene me rrezet tua,ne rrugen e panjohur,
ne te cilen po ece te quajtur "JETE".

Nuk do doja te te takoja prap ty njeri te pa ndjenj.
Ty qe boten ndertoje me fjal,
qe premtove e nuk mbajte premtimin,
e me zhgenjeve!.
TY qe dashurin time perdore per rolin tend skenik,
e si shperblim te keti suksesi, me dhe dhimbjen.
TY qe pasurin e kishe me te rendsishme se nje qenje njerzore!,
TY qe lumturin tende ndertoje mbi dhembjen time!.
TY qe te pash si nejri, e nuk ishte faji im qe me tregove se perbrenda ishe djall!.


Neper diell, shi, bore, ere e furtun,
une prap do te vazhdoj te ec,
neper te panjohuren drejt te panjohures te quajtur "JETE",
Edhe nese mijra here do te bie prap do ngritem,
do vazhdoj neper kete rruge, duke te kerkuar TY,
qe njeriu per ty eshte njeri,
me i vlefshem se cdo gje tjeter.
qe lumturia eshte lumturi,
qe dashuria eshte dashuri.
TY qe ke ndjenjen e gezimit dhe te dhembjes,
TY qe ke shpirt engjulli.


Pra nese te takoj TY do te marr me vete,
ne pjesen tjeter te keti rrugetimi,
derisa vdekja te me rrembej,
bashk me dashurin dhembjen e krenarin,
per ata qe njoha dhe do i le pas!.



Dikush donte te me shihte duke qare, po une qesh perseri...