[lirik]

Errësirë e zezë llalhtare
autori xhelal ferizi
natë e zezë sterrë
pyllë i huj në largësi
fate të trushtueshme shqiptare
un nëpër shekullin e zi
udhë duke kërkuar shtetgatre

duke kërkuar strofulla
skuta strehimtare
shpellë e mbulojë
nga ndjekjet mizore barbare
ku do te gjeja shtrojë
udhëve shteteve maleve nderkombtare
vendi im ne rrethojë
ne rrenojë
ne plojë
qfar sadizmash mohimtare
kah te shkoj
mendja me shkonte mendimtare
shpresen nuk di ka ta drejtoj
vetmi shkatrrimtare
secli dru i huaj
e lëvore
sa shum po vuaj
ku esht toka ime arbnore
neper dit e muaj
i huaj
neper rrethe te mbyllura qarkore
kah do druaj
se mund te bie ne kthetra mizore
koha krejt e pa besë
qfar maskash kohore
drdihje ftoft stres
kah do tallje e stineve te pa meshira
interes
mbi jetesë
un e poema ime
as ne iliada e rubaira
nuk per shkruhej dot
as ne romane
ankimet e mia pa lot
e shppirti qe pershkruante qe ane
dje e pardje e sot
kah do shkonte me sy
e nuk gjente strehen dot
nuk donte me u thy
ec e e c e ec

perse gjith keto pranga ky dry
udhë që mbyllë e ngecë
fatet kah do duke i shty
te duket sikur ecë
e brymat e nates
duken sikur jan duke te pshty
ec e ec krajates
a qendrohet
territ te nates
qarku kah do zhgenjehet
rrethohet
neper zhgenjim
ec e ec e ec
me hapin e lakuar
me te mbijetuarit tim
rrethi prap rrethohet
perseritet mundi im
nata errsohet
fletet levizin rrallë
ah edhe drurin do ta beja njeri
e gjehtet drite qytetrim
q esht ky fat i zi
vetmi e fatit tim
un e fati im i zi
kerkoja te bie mbi dhe
mbi zallë
qfar mundi

neper aapokalipsë
si ne odiseadë
si ne legjenda e prrallë
por jetë e vertetë
nga mali ne mal
neper balt e knetë
i zhytur i lagur po dal
ah mbetë shkret
shkret mbete kjo jetë
nje dite te bukur q e nuk ma falë
e me dridhet me qa qerpiku
loti me e sh ngri me e sht ndalë
ndal
kujdes ne ket errsirë
kush ësht
mos ësht armiku
gjithqka më dukej ne mal
ah as qeliku
kesaj vuajterie
nuk do te ja kishte dale
neper udhe vetmije
nga kodra nga pylli ne mal
udhe me shum zigzake
ne kohen qe mshire nuk fale
kah do armiku armiku
nuk di kah te dal
te ftoftit kah do uria
strehim ne gjethe te lagura
oh a q endron shpirtesia
kembet gjysdem te zbathura
mbrapa me ndiqte hieja tradhtia
ikje
nga deti ne det
neper brigje
balte e gjallë neper moqale
pa shtigje
ktheu per seri
ne udhet qe nuk i gjeja dot
secilin dru duke prekë
errsirë e pa deshmi
terr i zi
lalhtarë
vetmi
europa flente e qetë
e tjerë zonja e zoteri
me zonja ne gji
ne krevet
e un
kush jam un
i biri i popullit fatzi
ne ket odeseadë te ketij shekulli te ri
ne shekullin e elektronikes
e kibernetikes
neper ikje pa ngrene pa pi
ndjekje perndjeke gjume me gjysem vdekje
ankthe merzi
kllapi
lodhje keputje uri e denesje pa fjalë
qendresë
rrezou e ringritu perseri
bjer ne prrue
bjer ne valë
duke u deshprue
e her duke u kalitë
duke u skurrue neper shi
e her duke u ngri
e merdhi
fatet e shkruaruara nga armiku e tradhtari
rrugen plot me hi
shpirtin her mbi akull
e her mbi zhari
rrezou e qou
ebjer si shakull
askund nuk dukej behari
vuajtem per emrin shqipni
per token q ena e la i pari
e pereseri
ne mergim
perseri lot mergimtari

poema ngaa autori xhelal ferizi
autori xhelal ferizi pershkrim jete sipas ngjarjes se vertet te perjetimeve pyjeve
dhe ikjeve neper malet e sllovenise dhe kroacise
ne netet plot vetmi uri ilegalitet
ne tentim per te dale jasht kufijve te ish jugosllavise
i pa ndiihmuar nga askush ne kerkim strehimi maleve me nga ne tri dit pa ngrenje buke
duke kerkuar neper pish a mbeturina pishahsh ne pyjet e thella larg syve te civilizimit per te mos u duke ne civilizim me nje pamje te tille me tesha te pershkyera te perbaltura sepse qytetaret zakonisht lajmronin policine dhe behej ndjekje