ZGJOHU
Druri i dashurisė tonė ka humbur rrėnjėt
Vallė koha apo shprehia e vrau
Ēdo ditė qė kalon po harrohemi ngapak
Koha qė kalon apo vitet na shkatėrruan
Zemrat tona nuk kėndojnė mė refrenet e njėjt
Nuk shetisim mė nėpėr tė njėjtėn rrugė
Druri i dashurisė tonė i ka humbur degėt
Vallė koha apo shprehia ia thau
Do tė deshiroja ta mbushin hapsirėn me lule
Pėr ta kujtuar mė mirė dashurinė tonė
Tė shikoj, ti sje kėtu, nė mendime krejt e humbur
Zemrat tona dashurinė nė tė tashmen se pėrjetojnė
Ajo ka ikur ti bashkohet hijes sė drurit me kujtime
Do tė shkoj tė ulem nėn te, ta shoh duke lulėzuar
Zgjohu, eja te unė, ose koha mė duket ironi
__________________
Nė mi pėlqefte Bota kėto poezi, Unė kam veē mundimin lavdinė ti Shakespeare.
|