[lirik]

Tek e fundit o arb per nji lirik nuk merret vesh kurgja -

mbi ket botë -

dhe nuk kam ardh ne botë per ta drejtuar boten te cilen nuk kan arrit ta drejtojn
as pejgamert -

potr deshta vetem me tregu se ne qfar situatash e qfarr rrethanash befasuese e qfar absurdesh mund te perjetoj njeriu ne jeten qe ka ardhur -

ka ardhë nje kohë e disa egoizmave te quditshme-

nje kohë e disa njerzve absurd-

nje kohë e disas njerzve qe te lënë ne balt qe ta marrin buken nga goja te

shkatrrojn me nje garë te eger te shkelin te perbuzuin kalojn pa mshirshem

mbi njeriun dhe thonë un isha gjithmonë ti nuk ke qen kurr - i blenë meritat


me pare dhe arrin ku te don edhe nese ka ken kunder interesave kombtare e

shoqerore e te gjith kuj ai me pare ku te don arrinë


sepse nuk ka ma as burrni as drejtesi as edukim te ndershem


por esht rritur ne masë kurvria mashkullore e femrore -
dinakria pa besia mashtrimi dhe genjeshtra manipulimi dhe dallaverja e meritokracia pa meritë

ku njeriu i sinqert atdhetari mund te bie viktimë -dhe te behet i mjerë prandaj shkatrrimi kombtarë i shqiptarve zhgenjimi dhe thyerja e shpresave po shfaqet -



qytetari qe mendon sinqerisht per komb e atdhe -
edhe mund te vdes per buk -

se nuk esht msuar me mashtru njerz as me rrejt as me bë dallavere -


ndersa qeveria nuk e perkrah te ndershmin as shtetit por as kombi jo-

e tillë ka ardh koha pra -

por askush hiq nuk e perkrahë por njerzt vraüpjn mbas pasaniku
pa e dit se si e ka bë pasurinë ai me krime apo me vrasje apo me mashtrime kriminale -

kan ardh kohra te veshtira per njerzt e mirë dhe te edukuar -

per edukaten qytetare dhe fisnikrinë e qytetarve te cilet me shpejtesi po zhgenjehen gjithnji e ma shum deri ne rrenim -

ndersa koha e dallavaregjijve po lulzon