MBRESE E TAKIMIT TE PARE
U takuam ate nate.A te kujtohet? Jashte binte shi.Ne kraheror me rrihte zemra,furishem.Ishte vjeshte. Ne te dy ...duke u gjetur ne mesin e te panjohurve ngushllonim njeri-tjetrin.
Ndjenim ngrohtesin dhe aromen e dy trendafilave te posacelur.Se bashku , larg nga syri i njerezve dhe tollovia, e ndjenim veten mire.Vetem krrokamat e albatroseve te medhenj, vinin nga dritarja , sillnin detin dhe thyenin monotonine e nates, qe kishte rene ne gjume.Ne te zgjuar mendonim se jemi ne fund te botes te rrezuar nga barka e permbysur.
Takimi yne ishte i cuditshem,dhe ne fund nisem te kendojme si gjinkallat qe duan te mposhtin vapen dhe i druhen edhe te ftohtit.Ne ishim se bashku,por ne rrethana jo te pelqyeshme,apo jo e paharruare..?
Pas takimit tone te pare,lindi nje diell i zbehte , kurse brengat tona rrodhen nga takimi i pare.
Ishte takimi yne i pare dhe i fundit. S e degjova me krrokamen e albatroseve...E mora vesh nga letra.U gezova shume qe ti paske bere kthese ne jeten tende dhe me tetembedhjete pranverat tua te pafat,kerkon diell.Une te urova fat.. c me mbetet tjeter,vecse te ruaj te -pavyshkur- kujtimin ne ledhatimin e pare.
|