[lirik]

Çfar lidhshmërije të fjalëve, që kanë një kuptim dhe mesazh në vetvete. Gjallërim i vërtetë i poezisë, që ndryshon në hyrje të poezisë por është në lidhshmëri të plotë me vet titullin e poezisë “Më gdhendni në gurë”.

Përputhja e vargjeve të krijimtarisë së poetit Xhelal Ferizi, kapin një horizont të madh kuptimesh.

Shife: “që të mos ju quajnë të ult”, “e punën ta keni kult”. Kulti në kuptimin fetar që do të thot: “shërbesë fetare për nderë të një hyjnie, apo edhe adhurim a nderim i tepruar ndaj dikujt, që ka një cilësi dhe veti të jashtëzakonshme”, që poeti pretendon që puna për Kombin të ket kult hyjnor.Ose kur thot: “e dijet shkollore”, “si hyjnitë qiellore”, “e lidhjet për dore”,
”të gjithë nëpër fije”, “si damarë etnije”, “si zingjirë etnik të Mëmë Shqipërije”.
Se autori ka një dispilinë të të krijuarit në krijimtarinë kombëtare, se ka qenë i etur për dijen e çështjes kombëtare që populli të shkollohet sa më tepër, tregojnë vargjet e lirikës, kur shkruan, “e dijet shkollore”, “si yjni qiellore”, “lidhjet për dore”.......... e kështu me radhë deri te “si zingjirë etnik të Mëmë Shqipërije”. Kështu që kjo lirikë del nga rrafshi personal në at universal Kombëtar. Paraqet diagramin poetik të shtrirjes në poezi dhe në përfshirjen e gjithëmbarshme.

Po marrim disa vargje nga mesi i lirikës po të njejtes lirikë “Më gdhendni në gurë”, ku ndër të tjera citohet ;

Lexo :

Ju nuk më largoni o shoqri shqiptare
se unë i marr shekujt nëpër gjuhë amtare
edhe i nxis n’ për ju nëpër thelb e gjak
me folë drejt e mirë pa hile e pa lak
e ju sjellë dobi gjithkah shpirtit tuaj
duke ju mbjellë vargje nga ky dhe i huaj
ku kam mbetë i tretur si një gurë me halle
unë ju mbloj me vargje nga kto anë me zalle
unë ju dërgoj shprehje me mote e lotit
njëmijë dashuri nëpër qiell të Zotit


Secili varg ka kuptimin dhe lidhet me secilin varg tjetër. Këtu qëndron aftësia e vet autorit, që ka një pasuri të pashterrshme fjalësh në ndërtimin e poezisë. Lirika, në fjalë, do të kishte me mbet e mangët nga poeti, pot të ishte mbetur në lirikën individuale apo mbrenda suazave të individit.

Poeti Xhelal Ferizi, e nuhatë qysh në fillim se kjo lirikë duhet të ketë një shtrirje më të gjërë në rrafshin horizontal dhe Kombëtar.

Sa e fuqishme është shprehja: “Ju nuk më largoni o shoqri shqiptare”, “se unë i marr shekujt nëpër gjuhë amtare”, ku tendenca e autorit për lexuesin del se poeti nuk dorëzohet, nuk largohet, por për motiv e ka Kombin, që në krijimtarinë e tij do t’i futë ngjarjet më madhore me vlera patriotike në poezinë e vet.
Ose : “edhe i nxis n’ për ju nëpër thelb e gjak”, “me folë drejt e mirë pa hile e pa lak”,
”e ju sjellë dobi gjithkah shpirtit tuaj”, “duke ju mbjellë vargje nga ky dhe i huaj”,
”ku kam mbetë i tretur si një gurë me halle”, “unë ju mbloj me vargje nga kto anë me zalle”,
”unë ju dërgoj shprehje me motet e lotit”, “njëmijë dashuri nëpër qiell të Zotit”. Shumë artistike dhe emocionale. Shifet se identitetit Kombëtar, e ka okupuar thellësisht autorin, që përveç tjerash kur thot: “unë ju dërgoj shprehje me motet e lotit”, “njëmijë dashuri nëpër qiell të Zotit”.
Kështu që lirika mbrenda saj merr kuptim tjetër hapsinor, kuptim më të fuqishëm. Këtu autori i lirikës Ferizi, vetëdisohet në momentin e caktuar dhe i përshtatet titullit të vet lirikës, që kultivon dashuri për vendëlindjen, duke dërguar “shprehje” “lot” “njëmijë dashuri” nëpër “qiell të Zotit”.

Marrë parasysh idealin e lirisë të poetit Xhelal Ferizi, i cili i përkushtohet të mirës, e nuk len venë për të keqen, has në mospajtim me rendin e gjërave të pavlera në botë.



* * *