Dardania.de - Shiko Postimin Tek

panta_rhei · 20-10-09, 23:51

Edhe njëherë për reflektimet

...kësaj radhe reflektimi ka për shkak një bisedë që më rastisi këtyre ditëve me një të moshuar.
I thashë: "Nipi yt m'u ankua një dit' se jeta në shkollë të mesme po i duket shumë më e vështirë se në shkollë fillore. Në shkollë fillore shumë leht e kemi pasë me u dallu, ose me marrë nota të mira, edhe të shoqërohesh me të tjerët nuk ka qenë kaq e komplikuar"... :)

I moshuari, pasi çoi pak buzën në gaz, i qetë filloi të flasë:
Është njëra nga fazat e jetës, tha. Për dallim nga fatet kolektive të shoqërive njerëzore, ku gjërat gjithmonë shkojnë drejt përmirësimit, lehtësimit dhe qartësisë... për njeriun si individ, jeta gjithmonë bëhet më e vështirë. Gjithmonë është më vështirë. Në cilëndo fazë të jetës, njeriu mendon "sa e vështirë jeta", dhe shpreson që sa më shpejtë ta kalojë atë "vështirësi"... kalon një kohë, katër-pesë vite, dhe i njëjti person prapë mendon "sa e vështirë jeta... ah sikur të ndihesha edhe njëherë i lumtur sikur isha para katër-pesë viteve"... le që i harrojmë "vështirësitë" që i kemi përjetuar më herët, por bile na duken edhe si çaste të lumturisë "ato" çastet e vështira ose ato kohët tona të mëparshme...

Duke dëgjuar këto fjalë, më sillej nëpër mend ajo shprehja "Mos t'raftë me e harru" që zakonisht përdoret si ngushëllim...

Po cili do të ishte morali???

Gjithmonë është më vështirë. Gajlet e njeriut gjatë jetës së tij, gjithmonë shtohen e komplikohen edhe më shumë. Mbi këtë bazë po i bjen që: në këtë fazë të jetës në jemi më të lumtur sesa që do të ndjehemi në fazën që vjen. Sot jeta ime është më e lumtur sesa që do të jetë nesër. Nesër do të jem më i lumtur sesa që do të jem pasnesër.
Ia vlen të shijohet jeta në çdo çast. Secilin. T'i trajtojmë momentet e vështira me më shumë kurajo dhe lehtësi. T'i ruajmë energjitë për momentet më të vështira.
Mos ta shohim jetën tonë si diçka të përjetshme e të garantuar. Le ta shohim dhe le ta jetojmë si Çast. Çast të lumtur.
Personalisht mendoj se njëra nga mundësitë e njeriut për t'u ndjerë i lumtur është - të jesh vetvetja. Në çdo rast dhe në çdo rrethanë.
Kamy thotë: "N'daç 80 vjeç, n'daç 25 vjeç, gjithmonë jam unë ai që do të vdesë. Është vetja ime. Bëhet fjalë për mua. Njësoj do të më vjen keq të vdes për vetveten, qoftë edhe pas 200 vjetësh". (në të vërtetë, Kamy në këtë formë tenton ta ngushëllojë veveten për ta përballuar më lehtë dënimin me vdekje që i kishin dhënë

).
Edhe ne e dijmë tekefundit, që i njëjti dënim na është dhënë. Pse të mos e përjetojmë secilën ditë të jetës si të falur... si të dhuruar...

...çka të themi për fund???
Ah po, "Nipi yt m'u ankua një dit' se jeta në shkollë të mesme po i duket shumë më e vështirë se në shkollë fillore".

Ah more "nip", me e dijtë ti sa lehtë e ke dhe sa je i lumtur që je në shkollë të mesme... tranohesh!!!

20-10-09, 23:51	#13
panta_rhei Anëtarësuar: 16-03-06 Postime: 3,153	Titulli: Reflektime Edhe njëherë për reflektimet ...kësaj radhe reflektimi ka për shkak një bisedë që më rastisi këtyre ditëve me një të moshuar. I thashë: "Nipi yt m'u ankua një dit' se jeta në shkollë të mesme po i duket shumë më e vështirë se në shkollë fillore. Në shkollë fillore shumë leht e kemi pasë me u dallu, ose me marrë nota të mira, edhe të shoqërohesh me të tjerët nuk ka qenë kaq e komplikuar"... :) I moshuari, pasi çoi pak buzën në gaz, i qetë filloi të flasë: Është njëra nga fazat e jetës, tha. Për dallim nga fatet kolektive të shoqërive njerëzore, ku gjërat gjithmonë shkojnë drejt përmirësimit, lehtësimit dhe qartësisë... për njeriun si individ, jeta gjithmonë bëhet më e vështirë. Gjithmonë është më vështirë. Në cilëndo fazë të jetës, njeriu mendon "sa e vështirë jeta", dhe shpreson që sa më shpejtë ta kalojë atë "vështirësi"... kalon një kohë, katër-pesë vite, dhe i njëjti person prapë mendon "sa e vështirë jeta... ah sikur të ndihesha edhe njëherë i lumtur sikur isha para katër-pesë viteve"... le që i harrojmë "vështirësitë" që i kemi përjetuar më herët, por bile na duken edhe si çaste të lumturisë "ato" çastet e vështira ose ato kohët tona të mëparshme... Duke dëgjuar këto fjalë, më sillej nëpër mend ajo shprehja "Mos t'raftë me e harru" që zakonisht përdoret si ngushëllim... Po cili do të ishte morali??? Gjithmonë është më vështirë. Gajlet e njeriut gjatë jetës së tij, gjithmonë shtohen e komplikohen edhe më shumë. Mbi këtë bazë po i bjen që: në këtë fazë të jetës në jemi më të lumtur sesa që do të ndjehemi në fazën që vjen. Sot jeta ime është më e lumtur sesa që do të jetë nesër. Nesër do të jem më i lumtur sesa që do të jem pasnesër. Ia vlen të shijohet jeta në çdo çast. Secilin. T'i trajtojmë momentet e vështira me më shumë kurajo dhe lehtësi. T'i ruajmë energjitë për momentet më të vështira. Mos ta shohim jetën tonë si diçka të përjetshme e të garantuar. Le ta shohim dhe le ta jetojmë si Çast. Çast të lumtur. Personalisht mendoj se njëra nga mundësitë e njeriut për t'u ndjerë i lumtur është - të jesh vetvetja. Në çdo rast dhe në çdo rrethanë. Kamy thotë: "N'daç 80 vjeç, n'daç 25 vjeç, gjithmonë jam unë ai që do të vdesë. Është vetja ime. Bëhet fjalë për mua. Njësoj do të më vjen keq të vdes për vetveten, qoftë edhe pas 200 vjetësh". (në të vërtetë, Kamy në këtë formë tenton ta ngushëllojë veveten për ta përballuar më lehtë dënimin me vdekje që i kishin dhënë ). Edhe ne e dijmë tekefundit, që i njëjti dënim na është dhënë. Pse të mos e përjetojmë secilën ditë të jetës si të falur... si të dhuruar... ...çka të themi për fund??? Ah po, "Nipi yt m'u ankua një dit' se jeta në shkollë të mesme po i duket shumë më e vështirë se në shkollë fillore". Ah more "nip", me e dijtë ti sa lehtë e ke dhe sa je i lumtur që je në shkollë të mesme... tranohesh!!! __________________ O shpirti im, mos ëndërro për jetën e pavdekshme, por shterro fushën e së mundshmes.