[Zero Cool]

VËSHTIRË TA THUASH E MË VËSHTIRË TA NDJESH

Shkruaj mbi tavolinën e zemrës sime!
E duart boshë kalojë kaq ftohtë nëpër kënde;
Digjem në ngricë me shpirtin zhveshur krejtësisht!
As dora ime s’prek më dorën tënde!

Shtrëngoma dorën.
Shtrëngoma zemrën.
(Kjo është hera e fundit që të dua)

E ky shi sot, nuk di dot të gënjejë!.
Të dhashë lotin që ngjanë me dhjet palë lutje;
Frymova ballë frymëmarrjes tënde,
Të dhashë lëkurën time që nuk zhveshët më tutje!...

Përqafoma lotin.
Përqafoma dhembjen.
(Kjo është hera e fundit që të dua)

Zhys duart brenda meje o mërzi që lind
E një palë rroba shqyer shpirtit tim i veshë
Zhveshë lëkurën e dashurisë si fron dorëzimi
Por vështirë qenka ta thuash e më vështirë ta ndjesh!

Puthma shpirtin.
Puthma mërzinë.
(Kjo është hera e fundit që të dua)