Ēast pas ēasti Ēast pas ēasti shkon dhe kjo ditė,
e dielli hapat hedh ngadalė,
njė pragmbrėmje duket tej,
dikush pret tė pathėnėn fjalė!
Sa ditė si kėto kanė kaluar,
sa mbrėmje pret tė ndėrrohen vallė,
sa shumė momente tė janė dhuruar,
e prapė, se the, jo ti kėtė fjalė.
Ēast pas ēasti, shkojnė netė e ditė,
ēast pas ēasti, jeta kalon,
diku ke ecur, diku ke rendur,
diku ke qenė, diku po shkon!
Dikur, qoftė mbrėmje a qoftė mėngjes,
nėn qiell tė hapur, a nė shtėpi,
me dritė-arsyen e logjikės tėnde,
kujtesės tėnde bėji njė shikim!
Ndoshta, diēka ti ke premtuar,
pa dashje kund, ke thėnė njė fjalė,
njė zemėr diku nė ke lėnduar,
gjeje kėtė ēast e thuaj: Mė fal!
|