[Gentiani]

Postimi origjinal është bërë nga Domira

ok Gentiani sa e kuptoj une edhe ti pajtohesh me shkrimin tim apo mendimin tim. Nese nuk prish pun deshta ta dij pse e ke fillu me qeshje, them perseri pa keqkuptim, e para. Dhe e dyta a po mendon se dikush po pengon depertimin e diturise, punes dhe shprehjes ne te mire te Pamvaresise?
Kur po thua se duhet te presim e te pyesim, a po mendon se po ia lam historise keto pune, apo po mendon se do ta mbrijme edhe ne ta dijme se kush mban pergjegjesi per mosrealizimin e Pamvaresise.
Une nuk dyshoj se njerezit do te shkruajne libra me pervoja personale dhe te te tjereve ne lidhje me keto gjera qe po permend ti por nuk e di se a do te krijohen institucione derisa jem gjall ne qe te deshmojne keto pengesa.
Perndryshe nuk dyshoj se gjeneratat e reja nuk do te mirren me keto gjera sepse ata do te mirren ne menyre shkencore me keto procese dhe sepse ata jane femijet tane ne duart e se cileve mbetet fati i Kosoves.

Domira, me qeshje ishte sepse unë mendova që pikërisht moskoordinimi i diturive, përvojave dhe kompetencava ishin ato në zvarritjen e procesit të statusit. Mos harro krijimin qeverive amatore në periudhën e pasluftës me kuadro jokompetent në fusha e lëmi të cilat për ato kanë qenë tabu, në një formë kanë zvarritur edhe procesin fillimisht duke u marrë me standardet, plotësimin e tyre, realizimin e tyre. Sigurisht që po të udhëhiqeshin ato institucione me kompetencë e dituri, tjetër çmim do të sillej në tregun e politikës ndërkombëtare.

Jo ti mbetet historisë, por është fjala për periudhën në të ardhmën e afërt të procesit, sepse tani jemi duke e parë të gjithë, që çështja e statusit është vendosur sikur në Poker, edhe pse njëra palë ka letrat më të forta në këtë lojë... pra, fjala është jo për shpallje të pamvarësisë në këto momente, sepse pikërisht i vështirëson avantazhin e atyre që kanë letran më të fortë. Prandaj çështje e pamvarësisë unë e shikoj si çështje kohë dhe në këto momente, nuk do të duhej të luhej me ngutje në stilin, ne do ta shpallim nuk pranojmë që çështja të shtyhet, sepse jo rrallë ndodhë, që në kërkim të një zgjidhjeje sa më të shpejtë e shtynë atë edhe për një kohë edhe më të gjatë se ajo që është menduar.

Unë shpresoj që gjeneratat e reja të mos mirren më me këtë çështje, por tu mbetet atyre të punojnë, zhvillojnë, ruajnë dhe forcojnë projektin definitiv- Statusin që do të ketë vendi i tyre, përmes formave të aktiviteteve dhe veprimtarive që kryejnë ata në profesionet e tyre.