[Zero Cool]

Flet ish-bashkëshortja e shkrimtarit të njohur

Qefser Bulka: Pengu i Nondës, një dhomë muze

Për të, ajo braktisi familjen. Edhe tani gjysmë shekulli më pas, një zgjedhje e tillë s'kapërdihet lehtë nga familja. Atëherë, Qefseri ishte një nxënëse në shkollën pedagogjike, ndërsa Nonda një profesor 20 vjet më i madh në moshë. Historia e tyre, ishte vërtetim i postulatit "Dashuria nuk njeh moshë". E, familjes së saj, iu desh një vit kohë për ta kuptuar e pranuar këtë fakt. "Kemi kaluar 23 vjet jetë bashkëshortore dhe ruaj kujtimet më të mira", kujton ish-bashkëshortja e shkrimtarit të njohur. Përveçse njeriu më i afërt i tij, ajo ishte dhe një bashkëpunëtore e ngushtë, e madje edhe kritiziere. Qefseri, jeton në shtëpinë ku e ka lënë shkrimtari, në një apartament pranë Brrylit, në katin e pestë. Edhe pse është tek të 75-at, akoma i ruan të freskëta tiparet e bukura, e kujtimet po të tilla të jetës me shkrimtarin. "Nonda e kishte pikë të dobët faktin se mund të më linte pa shtëpi. Ne s'patëm as fëmijë, dhe e vetmja trashëgimi që mund të më linte ishte shtëpia", tregon ajo duke kujtuar momentet e trishta ku sëmundja e Nondës pushtonte çdo ditë e më tepër trupin e tij, duke i helmosur shpirtin. Disa nga këto momente, shkrimtari i reflekton edhe në letrat e dërguara miqve të tij të ngushtë, veçanërisht Sterjo Spasses. "Por Nonda gjithmonë bënte humor dhe sillte gaz në shtëpi", kujton Qefeseri. Në këtë apartament, tregon ajo, ai jetoi dy muajt e fundit të jetës së tij. Pas marrjes së shtëpisë, e vetmja dëshirë që shkrimtari donte të realizonte, ishte që të sistemonte veprën e tij në një dhomë, gjë që i kishte munguar gjatë gjithë jetës. Por vdekja s'e priti. Kjo është edhe ëndrra e Qefserit, kthimi i një dhome në muze ku do të jenë të ekspozuara të gjitha veprat dhe objektet më të dashura të shkrimtarit. Kështu, të gjithë ata që e adhuruan legjendën e viteve '30, mund ta përkujtojnë duke vizituar vendin ku ai kaloi ditët e fundit të jetës së tij. "Së shpejti, do të bëhet edhe ribotimi dhe përpunimi i veprës së Nondës", tregon Qefseri. "Nonda, gjithmonë më thoshte: Vepra e një shkrimtari vlerësohet pas 50 vjetësh". Dhe si gjithmonë, ai kishte të drejtë.


24 qeshor 1971, Bukuresht

Të dashur shokë, Sterjo, Zisa, Fate
"L'inevitable, l'inexorable, l'ineluctable, l'irreparable ...erdhi. (E paevitueshmja, e papërthyeshmja, e paluftueshmja, e pariparueshmja..). Po hyj edhe unë në listën e kandidatëve të 50000-ve që i venë pikë librit të jetës, çdo ditë në turmën e miliardave frymorëve që mbërthen globi..". Këto mendime trazonin trutë e mija të thartuara, ndërsa aeroplani çante qiejt. Kur zbrita, ndryshova mendim. Janë ato grackat e pabesa të jetës që shpesh tallen me ne. Mora penën t'ju shkruaj shokë të dashur. Se s'kam ç'bëj këtu në spital. Doktorët më panë në fillim dhe janë optimistë. Na mbyti optimizmi... Këto ditë do të më shikojnë me nge. Spitali i mirë..po spital..Optimizmi dhe pesimizmi alternohen si dita pas natës..po më shumë natë se ditë, megjithëse verë.
Dokumentat e spitalit të atyshëm rreth sëmundjes time nuk kanë ardhur, as në ambasadë, as në spital. S'di pse. Unë paraqita xhamat e biopsisë që t'i ekzaminojnë ata. I kisha marrë me vete. S'di çdo të thotë shkenca, se ka raste kur shkenca i
ha m.. sëmundjes. Siç e shihni edhe nga këto fjalë, shokë të dashur, humori i
një farë Nonda Bulka është dhj...fare. Ishallah t'i kthehet prapë, por si zorr e
kam. Tashti po e mbyll duke ju puthur të gjithëve familisht. Sot i shkrova
edhe Qefserit - po ndryshe.
Juaji me dashuri,Nonda