[lirik]

Fjalen deshten me ma ngri
e dashurinë
edhe fjalen e lire ma ndalen
nuk deshten te me lene te shkruaj per shqipni
per liri
ma shkelen fjalen
sa e sa smirezi
por vargun tim nuk e ndalen
shpirtin deshten me m a ngri
ne fyt ma deshten halen
djajt e mallkuar te zi
poemen dot nuk ma ndalen
un shkruaj per liri
un shkruaj per ardhmeri
pranverat ciceremin ma falen
ata jan kravatagji
kah do i sheh me kravata
ah s ai kam alergji
atdheun e lan neper krajata
ah sa shum ka kjo botë dallaverexhi
sa shum ka dyftyrsha
sa shum ka hilegji
ata shtrojne akull e hi
mbi shqipni
mbi atdhe
ata s kan komb a s fe
sa her jan shite e jan ble
perseri
ata me hile e pijne qdo dolli
e shkelen fjalen time
ata duan dredhi
duan krime
deri kure do te vuan kjo shqipni
etnike toka ime
ndegjojeni bilbilin e vargun tij
se ata ju lene ne shemtime
mjaft ma mjaft oj shqiptari
mjaft ma renkime
syte kthej kah zogjt e ri
ata me pa djallezi
prore thërrasin në cicërime
mjaft ma mjaft tradheti
u ngop toka ime
me vuajtje e merzi
ndegjoni fjalen ne varg
shprendajeni nga zemra ne zemer
bilbili ju therret nga larg
tradhtine emrojeni me emer
ne shpirte deshten me me ngri
mua edhe lotin tim
do te vjen nje e famshme hjeshi
ne fole te atdheut tim
kenge do te ket perseri
te zogut te pa faj ne rikthim
ne te bukuren te famshem shqipni
prite o atdheu i im
zogu po vjen perseri

atdheu nuk rrin pa bilbila
nje dite zogjt ne fluturim
do te bien ne fusha e idila
me te famshmen gjuhe ne cicerimë
nder fushat plot karajfila
ne dheun e te pareve te mi
me perlotshim gezim ne mallengjim
do te kdnojne per seri ne shqipni

sa i bukur do te duket dheu im
me kenget e zogjve ne liri
autori xhelal ferizi