Citim:
Postimi origjinal ėshtė bėrė nga lovely
From Wikipedia, the free encyclopedia
Jump to: navigation, search
ME TREMBI VETETIMA
Ngarkova mbi kurriz nje thes me psheretima. dhe nisa udhetimin ne brigjet e vetmise. Kalova shkretetir... gelltita vetetima, e vetme kisha mbetur si peng e dashurise. U ndesha neper vite me dhimbjen e mallkuar, pa ditur se ku shkoja... ne pritje te qetesise. Megjithse plag mora, jo shpirtin kurre s'ma munden. mes endrrash te perhumbur... ju luta lumturise. Stuhia me ka shtyre... nuk dija ta ndaloja, me eren kam vrapuar... shetita gjithesine, rrufet i hasa rruges... me trembi vetetima, nje skllave e pabindur ne pritje te qetesise. Ngarkova permbi supe ca vargje qe renkonin, nuk munda qe ti thurja kurre lavde tradhetise, zhgenjyer... por me shpresa dhe zemer pa shuar, kam pritur ti shikoja pak driten " madheshtise".
Uuuueeeeeeeeeeehhhh, qka qkaaa? |
Po ti oj gerdhaje qdo t dytit postim ja bon copy paste e i poston ketu, thjeshte ishte nje sen qe pernime buron prej shpirtit, e ja vlen me postu...
PS: ehhhhhhh princi .............
