[Ma-Origano]

Ngrije kokën yll, eshtrat po mardhin

Po, edhe eshtrat mardhin,
në qese plasmasi frymën ia marrin,
dhe i thonë të rriten nga mituria,
dhe i thonë të rinohen nga pleqëria,
dhe i thonë të ndërrojnë emër,
dhe i thonë të ndërrojnë farë,
dhe i thonë se janë ushtarë,
dhe i përdhunojnë sa iu do xhani,
dhe i qeshin në kishën e zezë,
përtej kufirit gëzojnë hamës
festojnë përdhunimin tonë
që i ngectë në fyt gazi
atyre e këtyre që për përdhunuesit
edhe gjuhën e falin,
e presin deri në rrëzë dhe i thonë,
se s’është më shqip,
e nxjerrin nga zgavra zemrën dhe i thonë,
se s’rreh më shqip,
e shkulin nga truri mallin dhe i thonë,
se s’është lindur nga mëma dhe ati
e gërryejmë mundin ne me
gjuhëprerët, zemërnxjerrët, trushkulurit,
se edhe eshtrat mardhin, po mardhin,
frymën në qese plasmasi ia marrin,
e kundron përdhunimin një botë
dhe e vuan në trup kjo tokë
mbi të cilën flen ti?
Eshtrat po këlthasin,
flen ti yll?
Eshtrat po i vrasin,
flen ti?
Zgjohu, ndritu, yll zemërzjarr
mbi njeriun tënd dhe të vdekur, dhe të vrarë