Titulli: Ndodh edhe kjo!
Skifė*
Le* te lutem* sepse prej qe e lexova kėtė temė* "i kam ngule syte ne nje vend* ethet me kane kape"* kurrsesi nuk po mundem te vij ne veti.
Le pastaj qe une jashtezakonisht ia kam friken veē te menduarit te fenomeneve te tilla* e le me perjetimit te tyre.
Ja qe do te tregoj edhe une per nje ngjarje ose fenomen te para normales qe me ka ndodhur para afer 20 viteve (kerkoj ndjese nga ti dhe lexuesit nese* ngaqe tregimi eshte i gjate* ky shkrimi im me teper do tė duket si ēarshaf sesa si postim... gjithashtu kerkoj ndjese per pėrmbajtjen e mdjeshme per femijet mbi moshen 12 vjeē):
Kisha vajtur njehere ne mal* per te prere dru.
Mali ishte shume i larte* nuk kisha arritur asnjehere t'i dilja ne maje. Por e shikoja shpesh dhe me vete thosha se nje dite do t'ia dilja.
Ate dite* nuk isha vetem.
Me mua kishte ardhur dhe nje i aferm i imi* ndoshta kusheri* kesaj asnjehere nuk i dihet. Ne nje ēast* ai u largua duke ndjekur nga pas nje rresht me dredheza dhe befas u gjenda vetem.
A kisha frike?
Me duket se jo. Ishte dite e bukur dhe* ne kesi ditesh* rrallehere kemi frike. Zogjte kendonin si ne nje orkester hyjnore. Por nuk e shihja dirigjentin.
Atehere jam shtrire ne bar dhe jam munduar te shoh qiellin e kalter permes gjethnajave.
Nuk di sa kohe kam kaluar keshtu por kur jam ngritur* kishte filluar te terrohej. Kusheriri nuk dukej asgjekundi. Kam vershellyer dy-tre here* kam leshuar disa britma bjeshkesh* por asgje.
Nata po binte dhe me duhej te kthehesha ne shtepi. Por nuk pata kohe te zbres me dite: nata u ul kembekryq dhe tani nuk e gjeja me fshatin.
Kam ecur keshtu "kuturumēe" derisa mberrita ne nje vend disi te sheshte* me disa gjera qe shndrisnin ne terr. Jam afruar te shoh dhe kam pare ca varre.
Mbi njerin prej tyre gjeta nje monedhe. E futa ne xhep dhe u ngrita. Perpara meje* kusheriri. Cfare ben ketu? me pyeti ai me nje pamje te inatosur. Asgje* iu pergjigja une jo pa njefare frike* po ti* nga humbe keshtu* pse me le vetem? Ate monedhen* tha ai* e kisha lene une. Dhe jo per ty. Atehere nxora monedhen nga xhepi dhe e lashe ne vend.
Eshte varri i babes tim* vazhdoi ai* edhe ai keshtu ka humbur* ka dale nje dite ne mal dhe nuk eshte kthyer me. E kane gjetur ne debore* te ngrire* gojen hapur* syte gjysme te mbyllur* dhe me gishtat te kerrusur.
Por ti kthehu ne shtepi* une do te rri dhe pak.
Nuk po e gjej dot fshatin* i thashe une duke bere me qellim qe te me duket ne ze njefare trishtimi dhe lodhjeje.
Atehere ulu ketu me mua dhe presim mengjesin* me tha ai duke me treguar nje cope vend si ne grope.
U ula. Nata kaloi. U ngrita. Fshati po flinte. U ktheva ne shtepi pa me pare askush* u futa poshte rrobave* gjyshja me degjoi* murmuroi pak neper dhembe* me hodhi doren persiper* dhe fjeti perseri.
E prita kusheririn* mbajta vemendjen* por ai nuk erdhi. Po ate dite* ai i kishte te pesedhjetedytat.
Nuk kam dale me ne mal* qe prej asaj dite.
__________________
O shpirti im, mos ėndėrro pėr jetėn e pavdekshme, por shterro fushėn e sė mundshmes.
Herėn e fundit ėshtė Redaktuar nga panta_rhei : 18-01-11 nė 17:15
|