Poezi nga Adrenalina

[Adrenalina]

DASHURIA E MSHEHUR

Ishte nje kohe e imja rinore,
ku veq dita te dashuroj dhe fare mos te mendoj...
Jo dita edhe te mendoj, por nuk dita se kush me lendoj
sa zemren time me nje fjal magjepse ma helmoj.

Ku per te paren her e ndjeva eren e barit ne livadhin ton,
dhe mu duk se shpirti im po gjindet krejt ne nje bote tjeter.

O zot me thuaj se nga kush vjen tere kjo fuqi, qe te ther thell ne zemer?
Me thuaj se kush ma mori zemren time
me thuaj se kujt ia putha zemren rastesisht pa pritur
me thuaj se kush e hapi zemren per mua
me thuaj se ku eshte strukur zemra ime?.

Se di....
Pyta zogjet me than nuk dim
pyta shoqrin me than nuk dim, veq pyti yjet nen qiell
pyta yjet me than: pyte zemren tende se ajo te tregon
pyta zemren me tha pran e ki, kur shikova asgje vetem nje hije fantazme.

vSe di jo veq zemra e ndjev pran..!!
Ku pa pritmaz e djeva dhe e pash ne te njejtin labirinth
u habita dhe nuk mujta me e besu !
Lotet filluan si cdoher dhe nuk kishin te ndalur
nga kujtesa e gjith atyre vuajtjev tronditse
atyre mjegullav, fortunav te pa nderprera
me tere ate fuqin e tyre magjike qe kishin perveq teje dashuri.