Kur jeni ndjerë njeri i plotësuar?

[panta_rhei]

Postimi origjinal është bërë nga vjeshta

Ske ba pune t'madhe jo *se kete e dijne te gjithe !

Unë dhe vjeshta* (edhe ti)

Letargjia e rradhës nis me dilemën e ekzistencës tënde* e panjohura ime e shtrenjte. Flenë të qeta ëndrrat e brishta* mbuluar me gëzofin e butë të qetësisë* flenë të patrazuara nga demonet gjumëprishes. Prehesh edhe ti.
Më shoqërojnë besnikërisht sytë e kureshtareve kalimtarë. Një i huaj shet perla fallso me cmime të ekzagjeruara* në cepin përballë. Edhe një gotë verë pa ty.
Në dantellat e pemëve vjeshta qëndis gjurmët e ngrohtesisë së fundit. Unë kërkoj pa pushim fytyra të njohura mes kalimtarësh të huaj. Vdesin me dhimbje dhe klithma kercitjesh të mekura gjethet nën shkelje. Vdesin të ngrira përpëlitjet e mia vjeshtore për të të gjetur* e panjohura ime fisnike. Kalitur në ëndërrime ngjethëse* ti ekziston gjithkund* përvec se këtu me mua.
Iluzion* fantazi apo thjesht mosekzistence?
Lapidar i një shpirti te bardhë.
Ti fli e paprekur në cerdhet e një ndjenje që stë largon dot* se ëndrrat do të ti ruaj unë.
Sytë e kureshtarëve mbeten të vetmit shoqërues në rrugët e vjeshtës. Një i huaj shet pikturat e kopjuara të nje artisti* dhe mbi të bie borë* nga ana tjetër e rrugës vjen erë gështenjash të pjekura.
Por këtë dimër unë nuk do të mbes vetëm.

PS. ti tashmë je e stërlexuar* po nejse* vazhdo rri n'qat karrige ti (demek mbaje qat mendim)