Nesër është dita e fundit e jetës tuaj. Çfarë do të bënit?

[Albanam]

Përshëndetje!

E duam ne apo se duam vdekjen, ajo sigurisht një ditë do të vijë. Ndoshta pas një viti, apo pas një muaji, pas një jave... Apo nesër a sot!? Kush më garanton mua se këta nuk janë rreshtat e fundit që po shkruaj!?
Dhe ajo do të na gjejë kudo që të fshihemi apo strukemi. Nuk ka ikje prej saj!
Andaj, kur të gjithë e dimë këtë dhe nuk kemi asnjë dyshim, përse të mos përgatitemi që engjëllin e vdekjes ta presim ballëhapur dhe krenar!? Kurse të tillë do të jemi nëse kemi jetuar me nderë, nëse kemi bërë vepra të mira, nëse nuk kemi dëmtuar askend, nëse sinqeriteti ka qenë shoqëruesi ynë, nëse devotshmëria dhe besimi i drejtë në Zotin ka qenë udhërrëfyesi ynë... Secili nga ne le ta pyesë veten: A jam unë nga të tillët?
Vdekjen e kemi më afër se edhe rrobat tona, kufiri i saj me jetën është edhe më i hollë se një fije peri. Prandaj, të mos frikësohemi prej saj, por ta kuptojmë si realitet, sado i hidhur qoftë ai. Të pendohemi për veprat e liga e mëkatet e bëra, dhe të kërkojmë që Zoti i Madhërishëm të na pranojë në mesin e njerëzve të mirë e të devotshëm, në mesin e atyre që dëshmuan Njësinë e Tij.
Vetëm pendimi i sinqertë është qelësi i amshueshmërisë sonë...

Me respekt,
Albanam