Poezi nga Poetë të ndryshëm

[YanYan]

Përse më shkrove sërish letër - Iliaz Bombaj

Përse më shkrove sërish letër, kur koha jonë flinte në hi?
E di ç'më bëre? Më ke ndezur, për më të shuar përgjithnji.


E mbaj në duar, më djeg dorën, e hedh matanë, shpirtin më djeg,
në zjarrin që më ke dërguar, më thuaj ku ta gjej një shteg?


Përse s'më le në punën time, të flija lirshëm në harresë?
Ç't'u desh t'i dilje kohës kundër, të fshije pluhur në kujtesë?


Nëse tek ti lashë disa borxhe, mos mi përmend, të lutem, kot,
më thuaj, pra, kush dashurisë iu dha dhe nuk i mbeti borxh?


Përse më shkrove sërish letër, kur koha jonë flinte në hi?
E di ç'më bëre? Më ke ndezur, për të më shuar përgjithnji.

[YanYan]

Himni i bukurise - BODLER

A zbret valle nga qielli, a del nga ferri i zi,
O bukuri? Syri yt, demoniak e hyjnor.
Nxit per krim te ult ose kall lumturi,
Njesoj si gota e veres kur zbret ne kraharor.

Ti mban ne drite te syrit zjarr dhe debore,
Ti perhap parfume si muzg e si agim,
Puthjet e tua jane filter e goja nje amfore
Qe heroin e ben femije dhe femijen trim.

A del valle nga humnera, apo zbret nga yjte?
Fati pas fustanit si qen te ndjek shtigjesh;
Ti mbjell paqe edhe mjerim, si asnje e dyte,
Se ti drejton gjithcka e per asgje spergjigjesh.

Ardhsh nga qielli e nga ferri, a ka rendesi,
O bukuri, perbindesh qe nuk ke te share!-
Nese syri yt, a kemba, me ngjallin kureshti
Per te Pasosuren qe e dua e kurre se kam pare?

Nga Djalli a nga Zoti, a ka rendesi? Engjell
A Sirene, a ka rendesi, nese ti,-
Ritem, parfum, drite, o Zana ime e embel!-
E ben kete ferr te zi me pak te zi?

[YanYan]

Kur unë të vdes, i dashur
Për mua mos këndo këngë në trishti;
Mos mbill trëndafilë mbi kryet e mia,
E as të zymtën pemë qiparizi:
Prej shiut e piklave të vesës njomur,
Ji i gjelbri bar mbi mua lartuar,
E nëse do, kujtomë
E nëse do, më ler dhe të harruar.

Unë s’do t’i shoh më hijet,
As shiun s’do ta ndjej më përsëri;
Unë s’do ta dëgjoj më as bilbilin
Të këndojë, si në zymti:
E duke ëndërruar nëpër rëzëllimin
Që s’ka as lindje as të perënduar,
Ndoshta do të t’kujtoj,
Ndoshta do t’lë dhe të harruar.

Cristina Georgina Rossetti (1830-1894)

[YanYan]

Shinat ~ Albana Lifschin

Ndjenjat si trena te çmendur
vrapojne mbi shina paralele
perjetesisht
Afrohen, renkojne, ulurijne e ndahen
per te thyer qafen diku tjeter
perfundimisht

Shina qe zgjaten ne pafundesi
Me destinim per te mos u takuar
kurre
Njera isha unë dhe tjetra ishe Ti.

[YanYan]

Eja... kokën dua ta mbështes
Mbi gjirin tënd të tallazitur...
Jam lodhur shumë, ndoshta edhe vdes –
Se kam një jetë duke të pritur!

Eja... dua të kridhem te ti,
thellë e më thellë, siç di vetë
Në mos qoftë as kjo dashuri,
më thuaj, ç’dreqin mund të jetë?

Robert Shvarc

[tipi engjellor]

Postimi origjinal është bërë nga YanYan

Eja... kokën dua ta mbështes
Mbi gjirin tënd të tallazitur...
Jam lodhur shumë, ndoshta edhe vdes –
Se kam një jetë duke të pritur!

Eja... dua të kridhem te ti,
thellë e më thellë, siç di vetë
Në mos qoftë as kjo dashuri,
më thuaj, ç’dreqin mund të jetë?

Robert Shvarc

E bukur

[YanYan]

Nuk dua që të fle kur fytyra jote rri
Te qafa ime përnatë,
Se mendoj për vdekjen që vjen me shpejtësi
Dhe sjell gjumin e gjatë.

Unë do vdes, ti do rrosh, kjo gjë gjumin ma nxjerr,
Ç`gjë tjetër më tremb sonte?
Të mos dëgjojë një ditë se si ti frymë merr,
Si rreh kjo zemra jote.

Si ky zog i druajtur që nga ëndrrat tulatet,
Do ta linte me gjëmë
Çerdhen ku trupi ynë me dy kokë zgjatet
E sos me katër këmbë?

Një gëzim kaq të madh që meh në agullim,
Kur mos mbaroftë
Dhe engjëlli mbrojtës që në rrugë më prin,
Fatin ma lehtësoftë!

Pupël i lehtë jam nën këtë kokë që ngjan
Si pjesë e trupit tim,
Që, ndonëse këndoi gjeli, mbyllur sytë i mban
S`dëgjon e s`pipëtin.

Nën këtë kokë që në botë të tjera bredhërin,
Ku ka tjetër ligj jete,
Që në gjumin e saj rrënjë të thella shtrin
Larg meje, afër meje.

Ah, do të doja, me gushën përbri fytyrës sate,
Përmes gojës plot vesk,
Të dëgjoj nga gjiri yt këtë fark delikate
Të fryjë gjer të vdes.

Jean Cocteau (1889 – 1963)
ah sa e bukur!!

[tipi engjellor]

Postimi origjinal është bërë nga YanYan

Nuk dua që të fle kur fytyra jote rri
Te qafa ime përnatë,
Se mendoj për vdekjen që vjen me shpejtësi
Dhe sjell gjumin e gjatë.

Unë do vdes, ti do rrosh, kjo gjë gjumin ma nxjerr,
Ç`gjë tjetër më tremb sonte?
Të mos dëgjojë një ditë se si ti frymë merr,
Si rreh kjo zemra jote.

Si ky zog i druajtur që nga ëndrrat tulatet,
Do ta linte me gjëmë
Çerdhen ku trupi ynë me dy kokë zgjatet
E sos me katër këmbë?

Një gëzim kaq të madh që meh në agullim,
Kur mos mbaroftë
Dhe engjëlli mbrojtës që në rrugë më prin,
Fatin ma lehtësoftë!

Pupël i lehtë jam nën këtë kokë që ngjan
Si pjesë e trupit tim,
Që, ndonëse këndoi gjeli, mbyllur sytë i mban
S`dëgjon e s`pipëtin.

Nën këtë kokë që në botë të tjera bredhërin,
Ku ka tjetër ligj jete,
Që në gjumin e saj rrënjë të thella shtrin
Larg meje, afër meje.

Ah, do të doja, me gushën përbri fytyrës sate,
Përmes gojës plot vesk,
Të dëgjoj nga gjiri yt këtë fark delikate
Të fryjë gjer të vdes.

Jean Cocteau (1889 – 1963)
ah sa e bukur!!

hej spo mundem me me i lexu hahahah normal qe te bukura jane

[YanYan]

Leonard Cohen - Atje për ty

Kur gjithçka u përmbys,
Dhe dhimbja shndërrohej në të vërtet
Tashmë e kuptova,
Isha atje për ty, përjetë.
Mos më pyet "si ka mundësi"
E di që tashmë është realitet
Kuptova se ekzistoja
Veç atje për ty, plot një jetë.
Planifikoja të ardhmen time
Si bëj gjithmonë
Por kur tashmë mbas shoh
Kuptoj se koha veç për ty shkon.
Ecja nëpër rrugët dimrore
Sikurse edhe sot eci
Dhe jam i ngrirë me padrejtësi
Nga fakti qe atje shpirti im ngeci.
E shoh të shkuarën e jetës time
Tashmë në të ekranit vetmi
Isha asnjëherë unë
Ishe gjithmonë, veç ti.
Ti më dërgoje atje,ti më risillje këtu
Si objekt të thyer që nuk mundem
Dot ta ngjisë
Dhe krijoja forma , objektesh të tjera
Jashtë ndërgjegjes - dëshirës time
Duke e bërë llogjikën e
Të menduarit thërrime.
Haja dhe pija verë, brenda atij trupi
Që mendoja se i imi ishte, por
I transformuar gjithmonë ishte aty
I veshur si arab, i veshur si çifut
Gjithmonë kam mbajtur mask
E kam mbajtur përherë për ty.
Gjëndje triumfante , shpesh i revoltuar
Bota zbret drejt së vërtetës një ditë,
Me gjak e nerv të shkumëzuar
Dhe vdekja është një stil i vjetër
Dhe vdekja është një stil i ri
Gjithmonë kam qenë atje për ty
Gjithmonë i ngrirë në padrejtësi.
E shoh të qartë, kahera e di,
Isha asnjëherë unë
Ishe gjithmonë ti.
Dhe isha atje për ty,
Për ty e dashura ime
Në momentin e së vërtetës,
Ku sipas rregullave të lojës tënde
Gjithçka kishte përfunduar.

[Antika]

Me zuri nata rruges

Ne mal me zuri nata pus
Debora shfrynte , ish Janar
C´do porte ish kycur, s´dilte kush
Dhe s´gjeja vend te ndizja zjarr.

Papritur fati shpejt mu qas.
Nje vajze poqa per cudi!
Ajo me ftoi ta ndiqja pas.
Te gjeja vater e shtepi.

Ne gjunje u fala mu ne prag.
Qe s´ngriva akull e kallkan;
I thashe :-shtrome nje jatagan
I thashe :-hidhme nje jorgan.

Ajo me gjeti nje carcaf.
Ma shtroi dyshekun shpejt e shpejt.
Nje vere nxorri nga nje raft
Me tha te flija me shendet .

Te ndahesha me vinte keq ,
dhe mora zemer gjeta shkas.
- I kendshem qeka ky dyshek
por nje jastek une e kam pak .

Me solli ne ode nje jastek ,
ma vuri me kujdes nen vesh .
dhe une i dhashe fet e fet
nje puthje te embel si peshqesh .

Ju skuqen faqet si perri
i derdhi fjalet si mendafsh.
Nese ke nder e dashuri ,
me ler te paster , ahh me qafsh.

Mendafsh i bute ish flok i saj
dhe bar mbi shteg e monopat.
Ish trendafil i kuq ne maj ,
ajo qe shtroi ate krevat.

E kish te bukur kraheror
nje kraheror qe vetem zbardh,
si dy kodrina me debore
qe ngre mes eres dimri i madh.

E perqafova plot me mall
ate qe shtroi ate krevat.
E paster ish , o Zot me fal,
si ky tufan qe fryn ne shpat.

Ajo me mua nuk u sha
dhe nuk i hapi syt e zez.
Mes meje dhe mes murat ra
dhe s´fjeti dot gjer ne mengjes.

Dhe kur u zgjua prap mu qas
e perkedhela perseri.
Ma prishe jeten ,ah me qafsh
me foli e imja dashuri.

Dhe tek i puthja ata sy ,
me belbezonte : mos e mos
I thosha kur te jem me ty,
sa here shtratin do ma shtrosh?

Gjilperen mori ne mengjes,
u ul e heshtur ne minder.
Kemishen time me kujdes
e qepi plot me mall e nder.

Dhe ikin vitet nje nga nje ..
dhe lulja cel dhe fryn tufan.
Por se harroj ne jete ate,
qe shtroi dyshekun me jorgan.
__________________

[lovely]

Kukulla



nëse Zoti për një moment do të harronte
që jam kukull lecke
dhe të më jipte një copëz jetë
ndoshta nuk do të thoja gjithcka që mendoj,
por definitivisht do të mendoja gjithcka që do e thoja.
Do t`i vlersoja gjërat
jo për vlerën që kanë
por për domethënien e tyre.
Do të flija pak, ëndërroja më shumë,
e di se për cdo minutë që i mbyllim sytë,
humbasim 60 sekonda drite.
Do të shetisja kur të tjerët sillen kot,
do zgjohesha kur të tjerët janë në gjumë
Do t`i dëgjoja kur të tjerët flasin
oh si do e shijoja një akullore të cokollates.
Nëse Zoti do më dhuronte një copëz jetë,
unë do vishesha thjeshtë,
do të hudhja veten barkas nën diell
ekspozuar jo vetëm trupin tim
por edhe shpirtin tim.
Zoti im, nëse do kisha zemer,
do të shkruaja urrejtjen time në akull
dhe do prisja të dal dielli..
Me ëndrrën e Van Gogh do të shkruaja ne yje
një poemë të Benedetti-t
dhe një këngë e Serrat-it do të ishte
serenatë e hënës.
Me lotët e mia do i ujisja lulet
të ndiej dhimbjen e gjembave të tyre
dhe puthjen mishërore të petaleve të tyre
Zoti im, sikur të kisha një copë jetë..
Nuk do lejoja të kaloj një ditë e vetme
pa ua thënë njerzve që dua;
iu dua
Do të bindja cdo burrë ose grua
që ata janë të preferuarit e mi
dhe se unë do jetoj
në dashuri
me dashuri.
Do ia vërtetoja njerëzimit
se sa shumë gabojnë kur mendojnë
që ata nuk dashurojnë mbas mplakjes
duke mos e ditur
se ata mplaken kur ndalojnë së dashuruari
Femijëve do u jipja krahë
por do i lejoja të mësojnë të fluturojnë vet.
Të moshuarve do u tregoja se
vdekja nuk vjen me moshën
por me harresën.
Kam mësuar aq shumë nga ju njerëz..

Kam mësuar se të gjithë dëshirojnë të jetojnë
ne majë te malit
duke mos e kuptuar që
lumturia e vërtetë
qëndron gjatë ngjitjes së shpatit..
Kam mësuar se kur një i posalindur
shtrëngon gishtin e babit
në grushtin e tij të vogël,
ai e ka bërë atë për vete pergjithmonë.
Kam mësuar se njeriu ka të drejtë
të shikojë poshtë në tjetrin
vetëm atëherë kur do i ndihmojë të ngritet lart përsëri.
Kam mësuar aq shumë nga ju
por së fundmi
pjesë e madhe e diturisë
do mbetet e pashfrytëzuar
sepse kur ata të më fusin
brenda në valixhe
fatkeqësisht do të vdes.


Leter lamtumirese shkruar nga Gabriel Garcia Marques kur kuptoi se kishte kancerin..

[YanYan]

Sa me pelqen kjo poezia Marquez lovely :)

~

Gjithmonë do gjendet një dorë gruaje
Që vjen të dhel me ëmbëlsi,
Me dashurinë e butë të vëllait
Të qetëson kur s’ke dashuri.

Gjithmonë do gjendet një sup gruaje
Ku ti mbështet kokën mendjelehtë,
Dhe, duke marrë frymë me zjarr,
Ajo të beson ëndrrën e vet.

Gjithmonë do gjenden dy sy gruaje
Që mbysin gjithkund dhembjen tënde
Dhe, nëse të mbetet pakëz vuajtje,
Ata, të paktën, të shohin me dhembje.

Por ka dhe të tilla duar gruaje
Që të sjellin mrekullinë
Dhe kur të prekin ballin e lodhur,
Ke gjetur fatin, përjetësinë.

Por ka dhe të tilla supe gruaje
Që do të duheshin përgjithmonë,
Po ti në to veç një natë u mbështete,
Gabimin e kuptove shumë vonë.

Por ka dhe të tillë sy gruaje
Që të shohin me pikëllim gjithnjë
Dhe mbeten për ty – sytë e shpirtit
Deri në çastin kur ti s’je më

Po ty, kundër dëshirës sate,
Të duken pak ato duar dhelëse
Të duken pak supet dhe sytë.
Dhe i tradhton në ndjenja dehëse.

Dhe ja, ato – hakmarrëse ngrihen kundër teje:
-Tradhtar! – të thotë shiu nëpër lotë
-Tradhtar! – era të përplaset në fytyrë
-Tradhtar! – pylli të thotë.

Dhe ti, me shpirt të penduar,

Ndjen turp dhe vetes kurrë s’ia fal;
Vetëm ato duar që ke tradhtuar,
T¬ë falin gjithçka, thjesht pa fjalë.

Dhe vetëm ato supe të lodhura
Të falin dhe janë gati të falin gjithmonë,
Dhe vetëm ata sy të trishtuar
Të falin atë që as vetes s’ia lejon.

Evgeni Jevtushenko

[YanYan]

Ti që më lexon…
nëse guxon…
eja me mua…

Lakuriq...
dhe eja të të gënjej...

Gënjeshtra është më fisnike
se sa i hidhur zhgënjimi...
guxo të të gënjej veç një herë unë
siç guxove tërë jetës të të zhgënjejnë ata...
ato...
nderi...
morali...
besa dhe premtimi...

Gënjeshtra ime gjithnjë është më e bukur
se gjithnjë ndodhet përtej...
eja pra...
pa të zhgënjyer guxo të të gënjej...

Eja të të marr në një udhëtim të gjatë...
të gjatë...
shumë të gjatë...
përtej Tri Pikave në fund të vargjeve të mia…
atje larg…
atje poshtë…
atje lart…

Atje përtej…
por kurrë këtu…

Tri Pikat…
trinia ime humnerë...
çast…
përjetësi…
asnjëherë…

Tri Pikat…
trinia ime djegëse…
e nesërme…
e sotme…
e djeshme…

Tri Pikat…
trinia ime e trishtë…
muzg…
natë…
ditë...

Tri Pikat…
trinia ime magji…
bordell…
kishë…
xhami…

Tri Pikat…
trinia ime pa altar…
ëngjëj…
djajë…
transeksualë…

Tri Pikat…
trinia ime gri…
ne…
unë…
ti…

Tri Pikat...
trinia ime pa shenjtorë…
i dashur…
bashkëshort…
dashnor…

Tri Pikat…
trinia ime mëkatare…
orale…
anale…
vaginale...

Tri Pikat…
trinia ime rrënjëdalë…
rënkim…
heshtje…
fjalë…

Nëse guxon eja …
të të marr në një udhëtim të gjatë
si kurrë ndonjëherë
alfabetëve të përmbysur…
ndërgjegjes së cakërdisur
moraleve të dhjerë...

Përtej Tri Pikave në fund të vargjeve të mia…
përtej çfarë shkruajta e çfarë thashë…
përtej çfarë mund të lexohet e mund të shkruhet…
përtej gjithshkaje që mund të thuhet…
përtej çfarë njerëzit lexuan e mund të lexojnë…
përtej çfarë njerëzit harruan e më s'kujtojnë...
përtej çfarë ti kërkove dhe s'ta dhanë...
përtej çfarë nuk doje dhe ta dhuruan...
përtej çfarë besove dhe ta vranë...
përtej çfarë bekove dhe ta mallkuan...

Nëse guxon eja pra atje ku pak shkojnë...
eja dhe guxo të të gënjej...
të të gënjej pa të zhgënjyer...
në Arratinë e Madhe Përtej Tri Pikave
ku retë pa qiej
azil poetik kërkojnë...

(2010)
©Artan Gjyzel Hasani

[tipi engjellor]

uaaaaaaaa hej bre qysh me rrejt jaaaaaa nuk vij
hahahahahhaah

[YanYan]

Postimi origjinal është bërë nga tipi engjellor

uaaaaaaaa hej bre qysh me rrejt jaaaaaa nuk vij
hahahahahhaah

Hahahahahah ndac

~

SY TE RREJSHEM - MAN POGA

Kot fshihesh neper hije lisesh
të zgjatuna për qiell nga ujtë e iluzionit.
Dil,
se të k'qyra tek kqyrje!

Pandehe se etja e thatë
pejte e arsyes
do t'mi griste...
nga një vështrim tinëzar?!

O dil,
skam nevojë
për sy të rrejshëm

Të pashë!