Thaçi e pranon fusnotën me Rezolutën 1244

[tipi engjellor]

Postimi origjinal është bërë nga natyra

hahahahah,gjynahii.
P.s.kan pa kujtua se eshte kollaj Politika...lool
duhet me kjen gjeni,p.sh.si q'ishte-dr.RUGOVA per me kjen "Politikan Shteti"

po hajt se bahet mire,ka than plaku.hahahahah

Pershendetjee ju dyve larteee..Faleminderit per pak humor..

respekt
..Natyra.

flm e nderuar poashtu te pershedes ....pritet te bahet mire qito 200-300 vjet e fundit hahahah

[sherri]

Postimi origjinal është bërë nga natyra

Mjer per fatin e Kosoves dhe popullin e saj,ne duar te Arrogantave...

S'kemi lote,as te qajm tjeter!..me duket shpresa e fundit per ne...skandaloze!!!! 2012.

Natyra!

Se di a fat?, vec fatkeqsi PO ,qe ne shume bisedime dhe ngjarje kyqe,kur vendoset per shqiptaret,te na perfaqsojn turqit! si tani ne Bruxel, po ashtu ne Kongresin e Berlinit,

Turqia: Marrëveshjet i kontribuojnë paqes në Ballkan
26-02-2012 15:45 CET

Turqia mirëpret marrëveshjet e arritura me 24 shkurt në përfaqësimin e Kosovës në forumet rajonale dhe menaxhimin e integruar të kufirit në negociatat e lehtësuara nga BE-ja mes Beogradit e Prishtinës

Në një komunikatë për medie të Ministrisë të Punëve të Jashtme turke thuhet se Turqia ka përgëzuar qeveritë përkatëse të Beogradit dhe Prishtinës mbi qëndrimin e tyre fleksibil.

“Ne i konsiderojmë këto marrëveshje si një hap të madh drejt normalizimit të marrëdhënieve mes Beogradit dhe Prishtinës, si dhe konsolidimin e paqes dhe stabilitetit në Ballkan”, thuhet në komunikatë.

Në përputhje me parimet e “pronësisë rajonale” dhe “gjithëpërfshirja”, Turqia ka mbështetur përfaqësimin e drejtë të Kosovës në forumet rajonale.

“Ne besojmë se me këtë marrëveshje Kosova ka bërë përparim në integrimin e saj me strukturat euro-atlantike dhe mirëpresim që Kosova do të marrë pjesë në forumet rajonale”, vazhdon komunikata.

“Ne kemi krijuar marrëdhënie të ngushta bashkëpunimi në fusha të bilaterale, rajonale dhe ndërkombëtare me Serbinë të cilat ne e konsiderojnë si një vend kyç për paqen dhe stabilitet afatgjatë në Ballkan”, thuhet në komunikatën e lëshuar nga Ministria e Punëve të Jashtme e Turqisë. /Zëri/

[Dali!Keq!ch]

Shkijet gjithmon kan pas politik, kjo asht shum interesant me ket popull serb, e mashtrun boten pa pas kurr tok ne ballkan, e e banen te veten gjysen e ballkanit e sun po e mashtrojn thaqin.

Edhe 1000 vjet sta kish pranu serbia Kosoven Shtet mos ti kish pas qito kushtet me i plotesu per BE edhe keto ja plotsum na pa na njoft si Shet, tasht mshoni fyllit.
se nuk i ka fajet as hashimi e as kerkush tjeter, na populli i kemi fajet qe japim vota me te njofshum.
veq neve shqiptarve po na jan halku ne zot shtepije ne shtepia tona per tjeter popuj nuk ka, e ku su kan me kekru edhe kosoven lindore kta shiten komplet.

Shit per shit kosoven u kan dasht me ja shit amerikes as europes jo, sikur honkongun qe e pat ble anglia per 50 vjet.

.......po me vjen keq per shqiptaret qe keqperdoren nga individ te etur per pushtet, shtrohet pytja po te ishte aq rrezik dhe po te kishte ndonje mundesi tjeter a nuk do te reagonte opozita? Po i mbet keti cheguevares se eurokremave me e shpetu kosoven, e mjerim o mjerim. A thua a ka diqka ne shtetin e kosoves qe i pelqen Albin Kurtit? Jo, ky eshte kunder gjdo gjeje, shkurt e shqip moto e tije eshte shkatrrimi, a na konvenon neve kjo?

[Bajlozi i Zi]

Numer me te madh te njerezve se ne kete protesten e sotme te vetvendosjes nuk kam pa as ne çajtore te shabanit tyneherit kur lujke bruslli.
Albini veç po matet: a me ia kape shpaten Skenderbeut, a kalit.

Për momentin protestuesit po kendojne kengen e shkurte fejzes, pa u farue çika e djem ju es ej ju es ej diçka lidhje me mitrovice

[Gjumashja]

vv spo din as ata vet qka po dojn, njonen ane se pranojshin republiken e kosoves,simbolet e shtetit, tash qohen bertasin ks republike

.....po me doket bini vetes ia beri nje autogol, me shume pjesmarrse ka pas tek dheu i bardhe, qe ishte mjaft ftohet minus 10 grad se sa sot ne qender te prishtines me nje mote mjaft te pershtatshem.

[Zero Cool]

E huazuar !


Derisa shqiptaret behen sa me shume te talentuar per perçarje dhe tregojne gati me shume partidashuri sesa atdhedashuri....shkau i vogel takon sot shkaun e madh ne Moske (kryeqyteti ende i vlefshem i komunisteve te botes) dhe tema e bisedes do te jete Kosova !!
Pritet si zakonisht se Rasputini do te perseris angazhimin e tij per vellezerit slav ne Balkan "rrezikuar" nga shqiptaret "çeçenet" te Europes !!
Pritet gjithashtu nje afrim strategjik i pikpamjeve pravo-slave dhe me siguri nje harmonizim ne taktiken per te ruajtur kosoven nen serbi.
O shqiptar mbani syte te hapur se bota ju sheh !!
Te jemi vigjilente !! Atdheu se pari !!
Te harrojme perçarjet tona dhe te behemi nje te bashkuar kunder çdo tentim pravo-slavo-komunist per te roberuar tokat tona te mbrojtura me gjak me ndhimen e sherbetoreve te tyre te shumta ne Balkan si dhe ne radhet tona !!
Ju pershendes.
RROFTE SHQIPERIA E BASHKUAR !!

[Fshatari]

Kosovarët „antievropianë“, ndërsa „Malli Sllobo“ mik i Evropës
Publikuar: 28.02.2012 - 21:38Në Kosovë të gjithë ata që kanë kundërshtuar kompromisin për emrin e shtetit të tyre janë quajtur „antievropianë“. Në Bruksel lëvizja “Vetëvendosje” konsiderohet si „rrezik serioz për rajonin“. E këtë javë në Bruksel me ftesë të organizatës „Miqtë e Evropës“ do të flasë Ivica Daçiq (dikur bashkëpunëtori më i ngushët i Slobodan Milosheviqit, që e quanin „Slloba i Vogël“ ), ndërsa pjesëmarrësit do t’i argëtojë një tjetër ithtar i kasapit të Ballkanit - Emir Kusturica. Ky është realiteti se çfarë mendojnë në Evropë për Kosovën dhe kosovarët.
Këto ditë opinioni kosovar është objekt i një fushate të orkestruar me përmasa ndërkombëtare për të bindur se kompromisi i arritur me Serbinë të premten është në të mirë të Kosovës. Pjesë e kësaj fushate janë Qeveria e Kosovës, zyrtarë të BE-së dhe të Shteteve të Bashkuara të Amerikës dhe nuk ka asgjë të keqe kur strukturat politike përpiqen që qëllimet dhe qëndrimet e tyre t’ia shesin opinionit publik. Ekspertët për PR (shkurtesa angleze për Marrëdhënie Publike) mund të analizojnë sesa efikase është kjo fushatë, por është evidente se gjithçka ishte e përgatitur kohë më parë. Kryeministri Thaçi në Kosovë me prononcimet e tij se „Serbia po e njeh Kosovën“, ministri i Jashtëm, Hoxhaj, se „Kosovës po i hapet rruga për në BE“, „përshëndetjet dhe urimet“ nga Brukseli, Uashingtoni, Berlini, Londra e Tirana dhe të gjitha me një qëllim që të mos kritikohet Qeveria e Kosovës për aktin që e bëri e që para dy javësh tha se nuk do ta bëjë; të pranojë kërkesën e Serbisë që të ketë referencë në Rezolutën 1244 të Këshillit të Sigurimit të OKB-së. Zyrtarët e Qeverisë së Kosovës e dinin mirë dhe saktë se kur dhe si do të dalin në përkrahje të tyre diplomatët e lartë ndërkombëtarë, dhe madje në media i paralajmëronin ato. Kësaj radhe dukej paksa e tepruar, sepse popullit të Kosovës i thuhej se „nuk keni nevojë të mendoni-ajo që ne themi se është e mirë edhe është e mirë për ju“. Pra populli i Kosovës nuk do të duhej fare të mendojë për Marrëveshjen me Serbinë, as për përmbajtjen e „fusnotës“ së famshme, sepse „ka kush mendon në vend të tyre“.
Kosovarët nuk duhet kurrsesi të flasin për këtë. Dhe nëse marrin guximin të flasin duhet ta përshëndesin marrëveshjen. E nëse në ndonjë rast mendojnë se marrëveshja nuk është e mirë, dhe e thonë këtë publikisht, atëherë janë „pseudointelektualë“, janë „antiamerikanë dhe antievropianë“. Në Kosovën e pavarur edhe e drejta në mendim të pavarur do të duhej të respektohej. Si duket Kosova ka ardhur në një situatë kur diplomatët e huaj duhet të vendosin se kush është intelektual e kush „pseudointelektual“, kush është „burrë“ e kush jo. Kësaj radhe, edhe pse porositë erdhën nga miqtë e dëshmuar të Kosovës, ndikimi i tyre ishte i limituar.
Në bazë të reagimeve mund të thuhet se shumica e qytetarëve të Kosovës, dhe e tërë opozita, nuk ishin të impresionuar me interpretimet vetëm pozitive të kompromisit me Serbinë. Duket se ata e kanë kuptuar lojën e dialogut tashmë. Në këtë dialog është bërë një zinxhir i qarqeve të ndërvarura. Suksesi i dialogut, ashtu siç është projektuar në Bruksel, varet nga vullneti i Qeverisë së Kosovës për kompromis. Stabiliteti i Qeverisë së Kosovës varet nga mbështetja ndërkombëtare. Me mbështetje ndërkombëtare heshtet edhe opozita. Ajo mbështetje nganjëherë mund të shkojë edhe aq larg, saqë të ndërpresë edhe ndonjë hetim të EULEX-it nëse ato hetime mund të shkojnë „tepër larg“. Ajo mbështetje legjitimon edhe manipulimet e zgjedhjeve. Kritikat ndaj dialogut vetëm sa e kanë forcuar Qeverinë e Hashim Thaçit në sytë e ndërkombëtarëve, edhe pse duket se dialogu e ka dobësuar këtë Qeveri në sytë e qytetarëve të Kosovës. Në këtë proces ka disa elemente në zinxhir dhe cilido që në këtë zinxhir del nga rrethi, i tërë procesi rrezikohet.
Mst: A është i saktë gjithmonë mendimi i „miqve ndërkombëtarë“
Miqtë duhen respektuar gjithmonë dhe në rastin e Kosovës edhe me shumë. Pa miq Kosova sot nuk do të ishte e lirë dhe as e pavarur. Respekti i miqve ka qenë gjithmonë edhe pjesë e traditës në Kosovë: por ekziston në Kosovë edhe thënia se „edhe miku e di ku e ka vendin“. Prej kur me ndihmën e miqve Kosova u bë e pavarur, shtetet mike përfaqësohen në Kosovë nga ambasadorët e tyre. Kosova përfaqësohet po ashtu në disa prej këtyre vendeve me ambasadorë po ashtu. Dhe mendimet e tyre duhen marrë seriozisht dhe duhen respektuar. Por ata po i ngatërrojnë rolet e tyre. Një ditë u thonë kosovarëve se „duhet të marrin përgjegjësi për veten e tyre dhe të heqin kulturën e varësisë nga të huajt“ dhe të nesërmen u tregojnë kosovarëve se „çka është mirë e çka është keq për ta“ apo kush është intelektual e patriot e kush pseudointelektual e kush jo.
Me vite kosovarët kanë punuar që të ndërtojnë një imazh të mirë të tyre në skenën ndërkombëtare. Serbia këto përpjekje i ka luftuar dhe madje i tmerrohej asaj që e quanin „internacionalizim i çështjes së Kosovës“. Kosova në fund të viteve të shekullit të kaluar fitoi një mbështetje të madhe morale, politike dhe në fund edhe ushtarake ndërkombëtare që rezultoi me ndërhyrjen e NATO-s dhe Çlirimin e Kosovës.
Që nga Çlirimi i Kosovës e deri më sot imazhi i Kosovës në skenën ndërkombëtare ka shkuar në drejtim të kundërt, duke u keqësuar. Dhe sot Kosova dhe qytetarët e saj janë të izoluar, të padëshiruar, ndërsa liderët e Kosovës të dyshuar edhe pse të toleruar për nevoja të menaxhimit të situatave të momentit. Edhe disa nga ata që paraqiten si „miq të Kosovës“ e dinë se Kosova ka probleme serioze me imazh. Ky imazh nuk përmirësohet me kompromise me Serbinë (madje këto kompromise nganjëherë shihen edhe si shenjë sesa seriozisht e marrin kosovarët shtetin e tyre) e as me fushata të paguara nëpër media. Ky imazh përmirësohet duke luftuar dhe zvogëluar dukuritë të cilat kanë bërë që të dëmtohet imazhi siç janë krimi i organizuar dhe korrupsioni në Kosovë dhe pjesëmarrja disproporcionalisht e madhe e Kosovarëve në krimin e organizuar jashtë Kosovës. Imazhin e Kosovës nuk e përmirësojnë raportet e lidershipit me strukturat ndërkombëtare, por demokratizimi dhe zhvillimi i brendshëm i Kosovës. Për ta parë se ku gjendet sot Kosova e ku Serbia, jo vetëm në rrugën e tyre drejt BE-së, por edhe me imazh, mund të shikoni se kush është në pushtet në Serbi, çfarë bëjnë dhe çfarë mendojnë për ta në BE e besa edhe në SHBA.
Mst: „Slloba i Vogël“ mik i Evropës – kosovarët „antievropianë“
Në Kosovë të gjithë ata që kanë kundërshtuar kompromisin për emrin e shtetit të tyre janë quajtur „antievropianë“. Në Bruksel lëvizja “Vetëvendosje” konsiderohet si „rrezik serioz për rajonin“. E këtë javë në Bruksel me ftesë të organizatës „Miqtë e Evropës“ do të flasë Ivica Daçiq (dikur bashkëpunëtori më i ngushët i Slobodan Milosheviqit), ndërsa pjesëmarrësit do t’i argëtojë një tjetër ithtar i kasapit të Ballkanit- Emir Kusturica. Ky është realiteti se çfarë mendojnë në Evropë për Kosovën dhe kosovarët dhe për këtë në Kosovë duhet ta vënë gishtin në kokë dhe të mendojnë mirë.
Kur lideri i “Vetëvendosjes”, Albin Kurti, ishte në burgun e Milosheviqit, Iviva Daçiq ishte bashkëpunëtor i ngushtë i Milosheviqit. Emir Kusturica (Nemanja pas pagëzimit si serb ortodoks) propagandist i regjimit të Milosheviqit, i cili la edhe qytetin e tij të lindjes, Sarajevën, dhe kaloi në anën e atyre që e masakruan këtë qytet. Sot këta të dy vijnë në Bruksel dhe mbajnë konferenca dhe koncerte në prani të zyrtarëve të lartë të BE-së dhe në organizim të „Miqve të Evropës“.
Realiteti është se Serbia po rehabiliton politikën e Milosheviqit. Madje thonë se „Milosheviqi ka vdekur i pafajshëm, sepse nuk ka pasur verdikt gjyqësor“. Por kosovarët nuk kanë nevojë të shohin verdikt gjyqësor për atë që vetë e përjetuan, për krimet ndaj tyre të forcave të Milosheviqit. Si u bë që Albin Kurti dhe një numër gjithnjë e më i madh i të rinjve që po e mbështesin lëvizjen “Vetëvendosje” na qenkan „rrezik për rajonin“, sepse kanë hedhur domate mbi veturat e EULEX-it, ndërkohë që Ivica Daçiq na qenka „Mik i Evropës“.
Kur Daçiq ishte për herë të parë në Bruksel si ministër i Brendshëm dhe zëvendëskryeministër serb, në një konferencë për shtyp e pata pyetur se a distancohet nga politika e Milosheviqit? „Secili popull në rajon ka pasur në momente të caktuara liderë nga të cilët merr më të mirat e tij“, ishte përgjigjja e tij. Ai sot flet për „balancë të frikës“, duke thënë se „Serbia nuk duhet të thotë se nuk do të luftojë për Kosovën. Dje tha se „Sheshel pa të drejt po mbahet në Hagë“, dhe kërcënoi Evropën se nëse nuk i jep Serbisë statusin e kandidatit „do të ndërtojë baza ruse në Serbi“. Ai është në krye të Ministrisë e cila ka policët e saj në territorin e Kosovës. Por në Bruksel i ka gjithmonë dyert e hapura. Albin Kurti është shef i Grupit parlamentar për politikë të jashtme dhe asnjëherë nuk ka qenë në Bruksel në këtë cilësi. Kështu po na mësojnë pra miqtë ndërkombëtarë se „Malli Sllobo“ (Slloba i vogël) siç e quanin Daçiqin na qenka „mik i Evropës“, ndërsa kosovarët „antievropianë“.
Augustin Paloka
____________________________________
http://www.kohaditore.com/index.php?page=1,9,89668

[Alima]

...

Perkry te gjithave , Serbija u be kandidate per EU , faleminderu taqit & CO !


.

Kushtetuta 1974 dhe Rezoluta 1244

Autor: Faik Miftari
E diel 26 Shkurt 2012 16:25 PM

Në këto ditët e shkrirjes së borës, pas një muaji të gjatë dimri me borë të madhe dhe acar të madh, erdhi marrëveshja shumë e përfolur, e arritur në relacion Beograd-Prishtinë, me ndërmjetësim të Brukselit, për përfaqësimin e Kosovës në takime rajonale me fusnotën e arritur famoze „Ky emërtim nuk ndikon në qëndrimin për statusin dhe është në përputhje me Rezolutën 1244 të KS të OKB – së dhe me mendimin e GJND-së për Deklaratën e Pavarësisë së Kosovës” e cila për Kosovën dhe popullin e saj do të jetë tani e tutje një fjollë bore e cila do të ngrihet për një kohë të gjatë dhe se shumë dimra do të kalojnë gjersa të shkrihet, përkundër ”fjollës së borës e cila do të shkrihet me kalimin e këtij dimrit” të znj.Edita Tahirit.
Nuk mundem, dhe assesi si shqiptar që jam, të qëndroj indiferent, sikurse të isha diku larg në Australi, e jo që jam në Kosovë, të mos e shpreh brengën dhe opinionin tim se çfarë na prêt më tutje, duke marrë parasysh thënien e bukur të Albert Ajnshtajnit ” Nuk janë fajtorët vetëm keqbërësit por edhe ato që i shohin dhe nuk reagojnë” e cila si e tillë fare nuk do koment.
Kosova gjatë gjithë historisë së saj ka qenë arenë e shumë luftërave dhe konfrontimeve të perandorive apo shteteve të ndryshme, e me një theks të posaçshëm gjatë periudhës së viteve 1389-1999, që nga lufta e Kosovës e gjer tek bombardimet e NATO-së. Në këtë qasje time, do të ndalem vetëm në dy ngjarje të historisë më të re të Kosovës për të bërë një krahasim me ngjarjen e tanishme aktuale në Kosovë.
Rasti i pare ishte se gjatë Luftës së Dytë Botërore në Konferencën e Bujanit delegatët e atëhershëm pjesëmarrës aprovuan një Rezolutë në të cilin shprehet dëshira dhe vullneti i popullit të Kosovë për bashkimin me Shqipëri pas përfundimit të luftës, por menjëherë pas përfundimit të luftës në vitin 1945, në vend se të zbatohet vullneti i popullit, kjo Rezolutë u anashkalua nën presionin dhe trusninë e Beogradit, ashtu që në Kuvendin e Prizrenit të mbajtur në vitin 1945 në Prizren, delegatët, përfaqësuesit e popullit, morën vendimin jo për bashkimin me Shqipërinë, por për bashkimin e Kosovës me Serbinë.
Pas mbajtjes së Plenumit të Brioneve në vitin 1966, dhe amendamenteve të vitit 1968, dhe pas përpjekjeve disavjeçare të lidershipit të atëhershëm kosovar (F.Hoxha, M.Bakalli, I.Kurteshi etj.) dhe me miratimin dhe pajtimin e mareshal Titos, në vitin 1974 delegatët e Kuvendit të Kosovës aprovuar Kushtetutën e vitit 1974, që solli një avancimin të duhur të pozitës kushtetuese juridike të Kosovës, në raport me Serbinë dhe ish federatën e atëhershme të Jugosllavisë. Kjo Kushtetutë e vitit 1974 ishte një ”sui generis” i llojit të vet, pasi që Kosova kishte fituar një dualizëm politiko-juridik, ishte de jure në kuadër të Serbisë, por de fakto edhe pjesë përbërëse e ish federatës së atëhershme jugosllave, si dhe kishte drejtën e vetos në çështje të caktuara si kundruall Serbisë, ashtu edhe Jugosllavisë. Për këtë dualizëm politik, Serbia assesi nuk ishte e pajtimit dhe vetëm pritte momentin e duhur që të hidhej në sulm për ta zhbërë këtë dualizëm politik, e këtë e shfrytëzoi si alibi, pas vdekjes së mareshal Titos në vitin 1980 si dhe demonstratave në Kosovë të vitit 1981, për statusin e Republikës së Kosovës. Pas përpjekjeve disavjeçare të përdorimit të të gjitha mjeteve politike si dhe trusnisë dhe forcës, arriti që në vitin 1989 Serbia ta zhbëjë të drejtën e vetos së Kosovës me amendamentet e aprovuara, me ç’rast Kosovën prap e riktheu në sistemin e saj juridik dhe kushtetues. Edhe pse lidershipi i atëhershëm shqiptar (A.Vllasi, K. Jashari, E. Arifi etj.), klasa punëtore, studentore, intelektuale dhe populli në përgjithësi, u çua në demostrtata masive gjithëpopullore, në fillim arriti të rezistojë, pas së cilës vijnë në shprehje lidershipi i ndërruar politik (R.Morina, H.Azemi, A.Shukria etj.) dhe intelektualët që rënë në grackën dhe trusninë e Beogradit duke mashtruar opinionin me dokrra dhe broçkulla të tipit më të ultë, kinse me këto amendamente Kosova nuk hup kurrgjë nga substanca e vet dhe pozitën juridiko kushtetuese që e kishte gjer atëherë sipas Kushtetutës së vitit 1974.
Kuvendi i Kosovës në mbledhjen e mbajtur me 23 mars 1989 vendosi me shumicë absolute të delegatëve, me përjashtim të 12-13 delegatëve që votuan kundër, për të cilin edhe sot e kësaj dite kam një respekt të thellë, në vend se të shkojnë një hap përpara dhe të shpallin Republikën e Kosovës, ata ndërmorën hapin mbrapa dhe e kthyen Kosovën në sistemin juridik kushtetues të Serbisë, duke ja zhveshur të gjitha atributet e shtetësisë që e kishte duke përfshirë edhe të drejtën e vetos në raport me Serbinë.
Kushtetuta e vitit 1974 që ishte ”sui generis” e llojit të vet, pasi që Kosovën e përcaktonte me pozitë të dyfishtë juridike, dhe si i e tillë solli pasoja të dëmshme për të ardhmen e Kosovës, pas shpërbërje së Jugosllavisë dhe luftërave që u zhvilluan prej vitit 1991-1999 në hapësirën e ish Jugosllavisë. Në vitin 1991 Badinteri solli vendimin që republikat e atëhershme ekzistuese kanë të drejtë të organizojnë referendume dhe të vendosin për të ardhmen e tyre, pas shpërbërjes së Jugosllavisë, ndërsa Kosovës një gjë e tillë iu mohua, pasi që nuk ishte Republikë, por krahinë autonome në përbërje të Serbisë dhe Jugosllavisë.
Pas luftës guerile të zhvilluar të UÇK-së dhe bombardimeve të kryera të NATO-së mbi Serbinë, për shkak të mos pranimit të marrëveshjes së Rambujes nga ana e Millosheviçit dhe Serbisë, me 9 qershor 1999 u nënshkrua marrëveshja e Kumanovës në mes NATO-së dhe ish ushtrisë së atëhershme jugosllave për përfundimin e bombardimeve, ndërsa me 10 qershor KS i OKB-së miratoi Rezolutën 1244 të harmonizuar në mes Grupit të Kontaktit dhe Serbisë. Pas periudhës transitore të UNMIK-ut dhe bisedimeve të zhvilluara në Vjenë në mes Beogradit dhe Prishtinës me ndërmjetësim të Presidentit Ahtisari, u arrit marrëveshja e ashtuquajtura e Pakosë së Ahtisarit, e cila prapë u refuzua nga Serbia, ndërsa u pranua nga Kosova e cila ia mundësonte shpalljen e pavarësisë së Kosovës.
Kuvendi i Kosovës në seancën solemne të mbajtur me 17 shkurt 2008 shpalli pavarësinë e njëanshme të Kosovës në bashkëkordinim të plotë me faktorin politik ndërkombëtar vendimmarrës Bruksel-Washington e cila pavarësi gjer më sot u pranua nga 88 shtetet e botës. Por, që nga viti 2008, Kosova nuk pati rast të përjetojë fatin e shteteve të pavarura sikur Timori Lindor dhe Sudani Jugor, por po përjeton fatin e Palestinës dhe Tajvanit, pasi që për shkak të Rezolutës 1244, Rusia nuk e lejon të zhbëhet kjo Rezolutë në KS të OKB-së pa pajtimin e Serbisë në Kombet e Bashkuara,sipas të cilës Kosova nuk po mund të anëtarësohet në OKB.
Marrëveshja e tanishme e arritur në mes Beogradit dhe Prishtinës me ndërmjetësimin e Brukselit është një kthim prapa nga pavarësia e shpallur e Kosovës, që do të sjell pasoja të paparashikueshme dhe shumë të dëmshme për të ardhmen e Kosovës, pasi që kjo si e tillë, e degradon pavarësinë e shpallur dhe e kthen në pozitën e saj të papërcaktuar dhe të padefinuar, pasi që edhe fusnota si e tillë prapë është një “ sui generis” e llojit të vet, në të cilin figuron Rezoluta 1244 e cila është valide dhe obliguese për KS të OKB-së, dhe opinioni i GJND-së që është këshillëdhënës, ndërsa Deklarata e Pavarësisë që kryeministri Thaçi një natë përpara publikisht në televizion kumtoi se nuk do të hjek dorë assesi, ajo si e tillë as që figuron ndaras siç ka kërkuar kryeministri Thaçi.
Ky kompromis i arritur, përveç që Serbisë i mundëson fitimin e kandidatit anëtar për në Bashkësinë Evropiane, për të cilën Kosovën e bënë kurban faktori politik vendimmarrës Bruksel-Vashington, ka edhe një prapavi tjetër edhe më të rrezikshme, atë të kthimit prapa dhe nisjes së negociatave të reja politike në mes Kosovës dhe Serbisë, për gjetjen e një zgjidhjeje të dyanshme të pajtueshme, e cila do të jetë shumë e dhimbshme dhe e dëmshme për Kosovë. Faktori politik vendimmarrës në relacionin Bruksel- Washington, pasi që e pa që projekti i pranimit të pavarësisë së Kosovë hasi sikurse ”sharra në gozhdë” për shkak të mos pranimit të 5 shteteve të Bashkësisë Evropiane (Spanja, Rumania, Sllovakia, Greqia dhe Qiproja) si dhe të mos pranimit të Kosovës në OKB, për shkak te vetos ruse në KS të OKB pa pajtimin paraprak të Serbisë, vendosi kthim mbrapa për Kosovën, dhe se tani faktori politik vendimmarrës Bruksel- Washington do të organizojë bisedime të reja politike në relacionin Beograd - Prishtinë me ndërmjetësimin e Brukselit dhe Washingtonit për gjetjen e një zgjidhjeje të pajtueshme dhe të pranueshme si për Kosovën ashtu edhe për Serbinë.
Zotërinjë të nderuar, faktor vendimmarrës të Brukselit dhe Washingtonit, e njohim mirë forcën e juaj që posedoni, fuqinë ekonomike, politike, ushtarake dhe mekanizmat që i posedoni për të zbatuar atë që e keni paracaktuar, pasi që jo vetëm Kosova si një shtet i brishtë dhe i sabotuar nga Serbia që nga fillimi i shpalljes së pavarësisë së Kosovës, me miratim të heshtur edhe të disa faktorëve të juaj, por edhe shtetet tjera më të forta nuk mund të përballojnë dhe detyrohem të nënshtrohen diktatit të juaj, pasi që në politikë nuk ka dominuar, as që dominon, por edhe as që do të dominojë drejtësia, por forca e cila balancon raportet dhe marrëdhëniet globale në sipërfaqen e tokës. Por, ama, na lejoni dhe mos na bombardoni me deklarata së bashku me lidershipin aktual të Prishtinës dhe Tiranës, me dokrra dhe broçkulla të formës që deklaroni ” se kjo është marrëveshje në dobi të Kosovës, se ajo përforcon dhe nuk e cenon integritetin dhe sovranitetin Kosovës, se Rezoluta 1244 është e vdekur, është një relike e arkivit, një letër e vdekur, se me këtë marrëveshje Serbia e njohu pavarësinë e Kosovës, e kështu me rradhë”. Mos vallë mendoni se neve shqiptarët e Kosovës jemi akoma në fazën e periudhës” kur kemi qenë sharraxhi dhe hamallxhi për të shërbyer zotërinjve të Beogradit për të prerë dru, për të mbajtur thëngjill apo për të pastruar rrugët e Beogradit”, nuk i kuptojmë këto fraza boshe politike, pa sens politik e diplomatik, apo si i thonë neve në popull ”pa kripë”. Por, ama, shpresat, lutjet dhe besimin në Zot që kemi, si dhe përpjekjet tona nuk do të ndalen përherë për forcimin e pavarësisë e Kosovës, ashtu që Kosova të përngjajë sikurse shteteve tjera të dala nga shpërbërja e Jugosllavisë.
Në fund do të përmbyll këtë opinion me një thënie që më ka treguar miku im Abdullah Çeku, e cila si tillë ka një domethënie shumë largpamëse dhe me vlerë edhe nëpër çastet nëpër të cilin Kosova, pavarësisht nga koha kur është thënë për herë të parë dhe është trashëguar brez pas brezi. Thënia në origjinal në gjuhën turke thotë: ”Kosova Vilayeti, belali Vilayet, her kes der benim, kim biler kimin“, që në përkthim në gjuhën tonë të bukur shqipe do të thotë: ”Vilajeti i Kosovës, Vilajeti me bela (sherr), çdo kush thotë i imi, por kush e di e kujt është”.
Opinionet e autorëve nuk paraqesin domosdoshmërisht edhe opinionin e redaksisë së portalit

“Republika e Llesh Markgjonajve” dhe fusnota si çengel i Kosovës së pavarur

Autor: Fehmi Ramadani
E enjte 23 Shkurt 2012 16:52 PM
Ithtarët e së ashtuquajturës “Republikë e Llesh Markagjonajve” po hedhin helm dhe vrer kundër propozimit të SHBA-ve, miqve evropianë, si dhe Qeverisë së Kosovës të cilët në parim kanë pranuar që krahas emrit Kosovë të kenë një fusnotë ku përmendet Rezoluta 1244, Vendimi i GJND-së dhe Pavarësia e Kosovës, e cila do të pranohet nga Beogradi dhe faktori tjetër relevantë ndërkombëtar dhe e cila do të zhbllokonte shumë procese negative ndaj Kosovës dhe do të hapte shumë procese pozitive, si për të ardhmen e Kosovës, por edhe për rajonin dhe me gjerë

Pas propozimit të SHBA-ve dhe miqve evropianë që Kosova në bisedat e Brukselit me Beogradin më në fund të pranojë emrin e saj me një fusnotë, në të cilën do të shkruhet Rezoluta 1244 e KS të OKB-së, Vendimi i Gjykatës Ndërkombëtare të Drejtësisë dhe Shpallja e Pavarësisë së Kosovës në opinionin mbarëshqiptar është krijuar një skenë e nxehtë politike, kundërthënie, por edhe barriera të ndryshme politike.

Kjo skenë është nxehë më shumë, sidomos nga të ashtuquajturit kundërshtarë të këtij modelimi politik të emërtimit të Kosovës, i cili është edhe kusht esencial i politikës ndërkombëtare, por edhe i Beogradit që Kosova të pranohet dhe integrohet në mekanizmat rajonal dhe më gjerë. Pas kësaj sfide, kastës së pushtetit nuk i kishte mbetur të zgjedh shumë, por të pranoj zgjidhjen më të favorshme të saj dhe kjo është ajo çfarë u kishin propozuar SHBA-të dhe miqtë tjerë ndërkombëtar.

Pas katër vjet sfidash dhe pengesash të pavarësisë së Kosovës nga Beogradi, Kosova tashmë po bënë përpjekje për t’u futur në të gjitha mekanizmat evropianë në mënyrë që të zhvillohet dhe forcohet më shumë. Mirëpo, në rrugëtimin e saj ajo po hasë në pengesa, jo vetëm nga kundërshtarët e saj të jashtëm, por edhe nga një pjesë e elitës politike vendore, kryesisht opozitare, por edhe nga individë dhe të ashtuquajtur pseudo-analistë të ndryshëm.

Kundërshtarët e integrimit të Kosovës propozimin e miqve ndërkombëtar e shohin si degradim dhe shmangie nga Kushtetuta e Ahtisarit. Sipas tyre, fusnota e propozuar nga SHBA-të dhe BE-ja duhet hedhur poshtë dhe të mos pranohet asnjë kompromis ndërkombëtar.

Kundërshtarët dhe “kritikurcat” të këtij modelimit të emrit të Kosovës me fusnotë shkojnë aq larg sa që marrin guximin që këstin udhëheqës të Kosovës ta quajnë antikombëtar dhe tradhtar. Këta këtë problem nuk janë duke e përdorur për interesa të njëmendta kombëtare e shtetërore, por e kanë vetëm si alibi për sulm të marrjes së pushtetit dhe ikjes nga përgjegjësia historike që duhet të tregojnë në momentet vendimtare. Se sa ishte politika e tyre e njëmendët kombëtare, e dimë ne që ishim vrojtues të këtyre ngjarjeve, sidomos gjatë së kaluarës, përkatësisht me nënshkrimin e Kornizës Kushtetuese, e cila jo që ishte në kundërshtim me Rezolutën 1244 të KS të OKB, dhe vullnetin e popullit të Kosovës, por ishte diçka shumë denigruese, e cila tashmë ka prodhuar efektet e saj. Këta kundërshtarë të tanishëm, jo vetëm kaq, kishin shkuar aq larg sa që lejuan aneksimin e mbi 100 hektarë tokë me Maqedoninë me marrëveshjen Hakerup-Çoviq dhe nuk bënë asgjë. Këta kundërshtarë politik, përkundër luftës dhe gjakut të derdhur për bashkim të Kosovës Lindore me Kosovën deri më tani nuk ndërmorën asnjë hap në ndihmë të këtij rajoni dhe më në fund janë lënë në mëshirë të Beogradit. Këta kundërshtarë të fusnotës së miqve ndërkombëtar nuk kanë treguar as interesin më të vogël për t’i ndihmuar dhe mbështetur shqiptarët e Maqedonisë, të cilët rreth 1 milionë prej tyre në emër të pavarësisë së Kosovës janë detyruar të pranojnë kushte jo të favorshme dhe denigruese në shtetin sllavo-maqedonas. Këta kundërshtarë dhe kritikues deri më tani asnjëherë nuk kanë ofruar ndonjë ide, apo projekt që do ishte i dobishëm për mbarëshqiptarët. Këta nuk kanë kurrfarë projekti se si duhet zhvilluar ekonominë, superstrukturën shoqërore, se si duhet luftuar korrupsionin, krimin, por edhe çështjet tjera të cilat janë shndërruar në sfida të rënda për këtë shoqëri.

Këta kundërshtarë, tashmë kanë harruar se Kosova deri këtu ka ardhur, pikërisht me ndihmën e SHBA-ve dhe miqve tjerë ndërkombëtar dhe nuk duhet përnjëherë të harrojnë këto dhe t’i hedhin në ujë, sepse një fjalë e urtë e popullit thotë se kur miqtë t’i bëjnë 100 të mira dhe nganjëherë vjen momenti që ta bëjnë 1 të keqe nuk duhet hidhëruar menjëherë, sepse raporti 100 të mira me 1 të keqe nuk mund të krahasohet. Fusnota, apo çengeli i propozuar nuk është zgjidhje e mirë, sepse ndërmjet dy të këqija duhet zgjedhur të keqen më të vogël. Pra, pas shumë të këqija Kosova ka zgjedhur të keqen më pak të dëmshmen, sepse kjo po kërkohet nga aleatët e saj të cilët e ndihmuan në kohë edhe më të rënda.

Tani, në këtë të keqe ka edhe një të mirë, sepse populli thotë: “Çdo tatëpjetë e ka një ngritje” dhe kjo është ajo ngritje e vetëdijes sonë të mendojmë dhe punojmë më shumë për kontestin e pazgjidhur të shqiptarëve në Ballkan, sepse kundërshtarët e kësaj fusnote mendonin se kjo çështje ishte mbyllur përgjithmonë. Ata ishin të kënaqur me emërtimin e Kosovës Republikë dhe nuk ju interesonte aspak substanca e saj, apo edhe funksionimi i saj i plotë edhe pse kanë kaluar 12 vjet nga çlirimi dhe 4 vjet nga pavarësimi, ky vend ende nuk ka arritur të funksionojë dhe të shtrij autoritetin në tërë hapësirën e saj.

Kundërshtarët e zgjidhjes së kontestit të Kosovës me Serbinë po harrojnë shumë shpejt se koha moderne dhe zhvillimet shumë të bujshme politike në rajon dhe Evropë nuk lejojnë luks të tepruar dhe betonim të pozicioneve politike të këtyre shteteve, sepse pas shpërbërjes së ish-Jugosllavisë të gjitha këto krijesa nuk janë asgjë tjetër vetëm shtete të mbikëqyrura ndërkombëtarisht. Pra, të gjitha këto shtete kanë në vete nga një fusnotë, çengele, apo spirancë si të duash ti quajmë: Maqedonia, Mali i Zi, Serbia, Bosnja e Hercegovina, Kroacia dhe nuk duhet habitur pse edhe Kosova do ta ketë një të tillë për një kohë deri sa të zgjidhet vërtet çështja shqiptare në Ballkan.
Këtyre kundërshtarëve dhe kritikuesit e këtij modeli të përfaqësimit të Kosovës në arenën ndërkombëtare duhet thënë hapur se janë këta që dëshirojnë të kenë një “Republikë të Llesh Markagjonit”, të cilët për veç fisit të tyre që të sundojnë nuk duhet lejuar të tjerët. Hiq, larg saj nuk është teza e formimit të kombit dhe shtetit Kosovar, të cilin kundërshtuesit e këtij modeli janë duke e proklamuar një kohë të gjatë. Ata ende kanë paragjykime të shumta lidhur me problemin e pazgjidhur shqiptar në rajon. Sipas tyre ky problem ka përfunduar këtu. Për fat të mirë, aleanca e mirëfilltë me SHBA-në dhe miqtë tjerë ndërkombëtar këtë nyje të Kosovës së mbikëqyrur nuk e kanë lënë pa ndonjë qëllim të caktuar. Projekti më serioz i SHBA-ve është që zhvillimet politike në të ardhmen t’i kanalizojë në drejtim të formimit të një aleati më të fuqishëm shqiptar në Ballkan, i cili do të jetë në gjendje të vendos vetë për të ardhme e tij, por edhe të rajonit. Ky projekt nuk guxon të ndalet nga simpatizantët dhe mbështetësit e projekteve të “Republikës së Llesh Markagjonajve”, të cilët nuk funksionojnë për asnjë ditë e lëre më të flasim për një periudhë edhe më të gjatë historike.

Kundërshtarët e dialogut dhe pranimit të ndonjë marrëveshje me kompromis, si me Beogradin, por edhe me Bashkësinë ndërkombëtare duhet të jenë shumë të lumtur që pushteti i Kosovës në asnjë moment nuk është ndesh me interesat e partnerëve ndërkombëtare. Të gjitha të arriturat e shqiptarëve pas vitit 1999 kanë ardhur si fryt i këtij bashkëpunimi, por edhe luftës dhe gjakut të derdhur për liri për shumë breza dhe sakrificës së popullit të tij.

Andaj, mësimi më i mirë i mundshëm për momentin ndaj kundërshtarëve të integrimit të Kosovës në BE dhe më gjerë do të jetë që të afrojnë sa më shumë ide dhe projekte të zhvillimit të këtij vendi në të gjitha sferat jetës, që vërtet ky vend njëherë e përgjithmonë të funksionojë, të jetë i qëndrueshëm dhe stabil, në mënyrë që më vonë të integrohemi në një shtet të përbashkët shqiptar dhe pa asnjë fusnotë. Ky bashkim është i pandashëm deshën apo nuk deshën këstet e tanishme si në pushtet, apo opozitë, sepse kjo është e vetmja zgjidhje e rehatshme, afatgjatë dhe prosperuese për të ardhmen e shqiptarëve.

Bashkimi i projekteve të tyre rreth një opsioni të vetëm, si karshi Beogradit, BE-së, apo edhe faktorëve tjerë relevantë ndërkombëtarë do të ishte ndihma dhe shërbimi më i madh që do t’i bëhej këtij vendi dhe jo kritikat mediokre, shkurtëpamëse dhe të influencuara për të marrë pushtetit dhe asgjë më shumë. Kjo politikë ndërshqiptare duhet të ndryshohet dhe të marrë tatëpjetën njëherë e përgjithmonë, sepse zhvillimet e tanishme e hovshme që do të pasojnë në të ardhmen nuk do t

[Guri i madh]

aq shum po e lavdrojn ket fus not edhe te arriturat qe do ti kemi ,sa qe nji dit do te del hashimi e me na than se gabimisht e kena shpall pamvasin

[Xuki]

Postimi origjinal është bërë nga Guri i madh

aq shum po e lavdrojn ket fus not edhe te arriturat qe do ti kemi ,sa qe nji dit do te del hashimi e me na than se gabimisht e kena shpall pamvasin

me pranimin e qati seni, ai veq e vërtetojë që ishte gabim shpallja e pavarësisë.....e mos t'flasim për luftën!!!