Poezi nga Poetë të ndryshëm

[Alima]

...

O SHKA, S’JE TRIM, E AS ATDHETAR, VETËM SE GRABITQAR

O shka, pse je aq kokëtul?!
Fjalët: “grabitqar” dhe “gënjeshtar”
Gjithashtu dy tjerat: “qyqar” dhe “tinëzar”
... S’guxojnë të krahasohen me “trim” dhe “atdhetar”.

Pse nuk interesohesh për Karpatet tua,
Kur pa pikë turpi, vetes “atdhetar” i thua?!
Ti je “atdhetar” i mbetur pa atdhe, o shka.
Kështu e thotë historia, kjo është e vërteta.

O, jo, ti kurrë s’mund të jesh atdhetar, o frikacak,
Përderisa turpërohesh ta pranosh që je ardhacak.
Kaloi kohë e gjatë, ke mbetur i pa themel, endacak,
I gatshëm të shtrembërosh historinë, thjesht, rrenacak.

O farë e egër, e di se të nervozojmë,
Kur qëllimisht, prejardhjen ta rikujtojmë.
Të pëlqeu ose jo, historinë s’mund ta ndryshosh,
Po deshe plas, ama fakti mbetet fakt, s’ke si ta mohosh.

Është qartë e shënuar, je një pjellë pa histori,
Njëri ndër këlyshët e shumtë të bushtrës Rusi.
E cila kohë pas kohe, ndonjë kockë të vjetër u ofron,
Sa për të qëndruar larg Karpateve, ku as ajo s’ju dëshiron.

O Shqiptar, me kujdes përzgjidh fjalët, qëndro krenar,
Kurrë mos thuaj që shkau është trim dhe atdhetar.
Bindu, ai është qyqar, tinëzar dhe grabitqar,
Së fundi, asgjë tjetër, vetëm se gënjeshtar.

Shkau, moti e ka kuptuar që shumë lehtë,
Pa u kujtuar, rrenën e pranojmë si të vërtetë!
Kështu, falë naivitetit, përhapjen ia lehtësojmë,
Ndërsa për pasojat e hidhura aspak s’mendojmë.

O vëlla, në pamundësi që shkaun ta luftosh,
Kujdes, së paku, rrenës së tij, të mos i besosh.
“Gënje shumë, diçka mbetet!”, nga shkau e preferuar,
Armë e suksesshme kundër shqiptarëve, tanimë e dëshmuar.

Shkau, trimërinë nuk e ka në gjak, me fjalë është mashtruar,
Rrena ua kompenson guximin që gjithmonë u ka munguar.
Trima pas shpine, kështu janë shndërruar në tinëzarë,
Sulmojnë kur më së paku e pret, që me rastin e parë.

Fatkeqësisht, gënjeshtra e tyre shpesh është dëshmuar
Më e fortë se trimëria, që ne, nga të parët e kemi trashëguar.
Andaj, assesi, në asnjë rrethanë, kurrë shkaut të mos i besosh.
Rrenën me rrenë t’ia kthesh, që prej sherrit të tij, veten ta mbrosh.

Ka kohë që edhe shkiet porositë i lexojnë,
Megjithatë të hutuar, assesi nuk e kuptojnë,
Pse spiunët e tyre, ende asgjë nuk zbulojnë!
I kemi mësuar hilet e shkaut, le të hulumtojnë.

Fatmirësisht, shkaut dukshëm i është vështirësuar,
Jo të gjithë shqiptarët është lehtë për t’i kontrolluar,
E t’i nxis, si dikur, ashtu si dhe kur atij i ka konvenuar.
O shka, gjërat kanë ndryshuar, tanimë jemi vetëdijesuar.

Samidin Xhezairi (Komandant Hoxha, Prizren) 13.03.2012

[Alima]

...

AH, SA TË PËRQARË, ASNJË THUPËR E BASHKUAR!

Ende në kërkim, o, jo, s’mund ta gjejë!
Liri e quajnë, athua pse nuk e shoh si të tillë?!
Gjithandej të përçarë, asnjë thupër e bashkuar!
S’dua të ankohem, por as vend për gëzim nuk ka.
...
Tërësisht ndryshe e paramendoj,
Mos vallë në fantazinë time e teproj?!
Sa që edhe në ëndërr liri të plotë synoj.
Jo, s’pushoj, të kompletuar dua ta shijoj.

Në Zot betohem, që do të vazhdoj.
Insha Allah ndihma e Tij s’do të mungoj.
Por mbetem i brengosur, s’dua t’ju shqetësoj.
Vërtet, s’di si t’ia bëjë, assesi s’mund t’ju bashkoj.

Shqipëri, ti të ishe shembull, çka u bë me ty?!
Kthjellohu, patjetër, afërsinë tënde e dëshirojmë.
Kujdes, mos lejo që sërish krye në vete të veprojmë.
E nëse po, mos na fajëso, ti e di se liri të vërtetë kërkojmë.

Shqipëri, të rritur s’të garantojmë dëgjueshmëri në pafundësi.
Të paralajmërova që nesër të mos thuash, të zuri në befasi.
Jemi në Ballkan, ku lufta vazhdon, deshe apo s’deshe ti!
S’ke çfarë presësh, zgjohu, t’i ndryshojmë këta kufij.

Sinqerisht në rrugë të drejtë të përkushtuar,
Vetëm kur për hir të Zotit të jemi bashkuar,
Atëherë shumë shpejtë, fare pa vonuar,
Që të gjithë lirisë kemi për t’ju gëzuar.

Samidin Xhezairi (Komandant Hoxha, Prizren) 06.05.2011


.

[elvio]

Me fole me ne fund se duhet te largohem
Se bota na gjykoi, se shprese ska per ne
Se e trishtuar je, se duhet te mundohem te haroj
Ish mbremje, ndrinte hena e re
Mbi kopeshtin e pergjumur nje avull ishte shtrire
Une te degjoja ty dhe s'kuptoja dot
Nen afshin e pranveres, nen syte e tu te dlire
Aq fort pse derdhje lot?

Po, te kuptova;ikë, je i lire
T'u binda, pra, do shkoj, po si te shkoj,
Te shkoj keshtu, pa fjale si i ngrire
Kur ndjej ne shpirt kaq dhimbje sa s'duroj?
S'them dot s'e sot te dua si me pare
Ajo qe shkoi me s'kthehet perseri
Por dashurine nga jeta s'e kam ndare
S'rroj dot pa dashuri.

A mos mbaroi vertet gjith'ç'ish e dlire
Sikur asgje s'na pati lidhur ne!
Sikur dy zemrat tona s'ishin shkrire
Edhe kaq lehte u shemb gjithcka perdhe!
Te desha fort por ti s'me dashurove
Jo, jo! Mos me thuaj: Po!- se ti,
Vec fjale e buzeqeshje me dhurove
Une shpirtin bera fli.

Pra ja si mbeta sot, por prape jam betuar
Se s'do te rri pa njohur dashuri
Serish do dashuroj si i shkalluar
Me etjen e nje shpirti qe s'u ngi.
Dhe ndoshta po; por bota magjiplote
Me mrekulli e gaz e dashuri
Dhe shpirt i ri e dhimbja lote-plote
Me s'kthehen perseri.

Do te shkoj, po prit, nem doren dhe nje here
Dhe ja mbaroi e shkoi kjo dashuri
Ky cast tani, ky cast i ndarjes se mjere
Dhe prape gjume, prape ftohtesi...
O Zot i madh! Nem forca te besoj
se jeta s'me shkelmoi, se prape jam i ri
Se mund te dashuroj!



Turgeniev

[Alima]

...

“KOKËTRASHI DHE KOKËTULI” NË POLITIKË TË REHATUAR!

Jo, të mos harrosh,
Fjalët “kokë” dhe “tul”,
Njërën me tjetrën s’bën t’i afrosh!
... Përndryshe, fjalën “kokëtul” mund të fitosh!

A të kujtohet kur nga pakujdesia gaboi,
Fjalës “kokë”, fjalën “trashë” ia shoqëroi,
Pa dashur me një “kokëtrashë” e përfundoi!
Kështu vetëm se vetes, së tepërmi ia ngatërroi.

Andaj, shkruaj me kujdes të shtuar,
Përndryshe, “kokëtrashi” tejet i hidhëruar,
Së bashku me “kokëtulin” shumë të ofenduar,
Veprimtarinë tënde, dukshëm kanë për ta vështirësuar.

Që të dy, “kokëtrashi” dhe “kokëtuli”, në politikë të rehatuar,
S’duan që nga dikush, vazhdimisht të jenë të shqetësuar,
Në rastet kur ata në postin e tyre ndihen të rrezikuar,
Të frikësuar, nuk zgjedhin mjete për të vepruar.

Të lig si janë, shpesh e dëshmuar, ku fare pa ngurruar,
Policinë vendore, ndërkombëtare e kanë angazhuar,
Me ndihmën e tyre, zërat qortues i mënjanuan.
Në emër të “drejtësisë”, në burg i dërguan.

Realitet i hidhur, të shpresojmë që s’ka për të vonuar,
Kur “kokëtuli” së bashku me “kokëtrashin” të jenë ndëshkuar.
Padyshim, për bëmat e tyre, lloji i tillë, që moti burgun duhej shijuar.
Gjithsesi, drejtësisë së Zotit, mjeranët, assesi s’kanë për t’i shpëtuar.







Samidin Xhezairi (Komandant Hoxha, Prizren) 15.07.2012







.

[elvio]

Nese nuk munda brenges ti bej balle
Zjarr perseri kam une ne shpirt te djegur
Nese me i vdekur jam se c'do i gjalle
Mire pra,me i gjalle jam se c'do i vdekur.


V.B.

[YanYan]

Ti ike udhes se pafundme
Ku zverdhin druret gjetherenes
Mbi gjokse pellgjesh tani tundet
I arti medalion i henes.
Lejleket iken.
Fill pas teje
Si stof i keq u zbeh blerimi
Dhe ngjajne toka, pylli, reja,
Me negativin e nje filmi.
Tani ne fusha shkoj menduar
Ku nis te fryje ere e ftohte,
Ku ca mullare te gjysmuar
Duken qe larg si Don Kishote.
C'te bej, po them me vehten time,
Ne kete ore te vone te muzgut,
Ku qerrja baltave ben shkrime.
Te lashta sa te Gjon Buzukut?
Do te shkoj te ulem permbi pellgjet,
Te pi ne gjunje duke rene,
Ne gryke e di qe do te me ngelet
I ftohte medalioni i henes.

Ismail Kadare

[YanYan]

Me pelqen kur flet…
Zeri yt gurgullon pergjate kraharorit
e kur del
si avuj qe shkeputen nje liqeni te madh
tere ngjyra
e te lashte,
si nape
e bardhe
e pak e tejdukshme
vjen te me mbuloje
gjuhen,
buzet…
..fjalet…
…e mekem
perballe esences tende
qe luan me fluturat e mia,
krejt e paditur
per frymen e eres se leshuar
ashtu kot
tokes,
e qe behet uragan tek une,
ne ulesen perballe:
anen tjeter te botes!
I fshehte rri pasioni im
vec ngjyres qe leshon ne molleza hera-here,
petla te brishta si rrahjet e shpeshta
qe ti, gabimisht, i merr per pranvere…
Keshtu pastaj, shkon me napen e bardhe
qe fjalet m’i ka mbledhur te gjitha dhe njehere,
ngadale…ngadale…
“Me pelqeu dita mike, – me thua e qesh,
- po s’di pse, prape sot, s’fole asnje fjale…”

Aida D.

[elvio]

VETEM

Une nuk kam qene si te tjeret,
Qysh i vogel nuk kam folur heret;
Nuk kam mundur t'i nxjerr jashte
Pasionet e mia te ndrydhura bashke;
Dhimbjet kam njohur ne trishtim;
Dhe ato s'rridhnin nga i njejti burim.
Nuk kam mundur ta zgjoj kete zemer
Prane gezimit qe s'i vija dot emer;
Por edhe une kam dashur nje femer...
I vetem, ne prag te nje jete te stuhishme,
Nga thellesite e erreta e te ndritshme,
Me terhiqte nje mister; te terin me pushtoi.
Ende lidhur pas tij jam; pas nje perroi,
Pas vershimit t nje lumi, ku veten e harroj.
Pas shkembit ne rreze te nje mali,
Pas diellit qe rrokte si vajzen djali,
Pas rrufese ne nje mbremje te mekur,
Qe shkrepte e godiste pa me prekur...
PAs gjemimit dhe stuhise.
Qe ngjallnin friken e femijerise;
Dhe mbi te gjitha, pa levizur rri
Nje perbindesh para syve te mi.

Edgar Allan POE-TI.

Yan Yan pres radhen.

[YanYan]

Postimi origjinal është bërë nga elvio

VETEM

Une nuk kam qene si te tjeret,
Qysh i vogel nuk kam folur heret;
Nuk kam mundur t'i nxjerr jashte
Pasionet e mia te ndrydhura bashke;
Dhimbjet kam njohur ne trishtim;
Dhe ato s'rridhnin nga i njejti burim.
Nuk kam mundur ta zgjoj kete zemer
Prane gezimit qe s'i vija dot emer;
Por edhe une kam dashur nje femer...
I vetem, ne prag te nje jete te stuhishme,
Nga thellesite e erreta e te ndritshme,
Me terhiqte nje mister; te terin me pushtoi.
Ende lidhur pas tij jam; pas nje perroi,
Pas vershimit t nje lumi, ku veten e harroj.
Pas shkembit ne rreze te nje mali,
Pas diellit qe rrokte si vajzen djali,
Pas rrufese ne nje mbremje te mekur,
Qe shkrepte e godiste pa me prekur...
PAs gjemimit dhe stuhise.
Qe ngjallnin friken e femijerise;
Dhe mbi te gjitha, pa levizur rri
Nje perbindesh para syve te mi.

Edgar Allan POE-TI.

Yan Yan pres radhen.

E bukur kjo e POE-s! E shqiperuar per mrekulli.
Paskemi postuar ne te njejten kohe :)


Ja dhe nje tjeter nga Primo Shllaku qe me pelqen jasht maset shume. E kisha lexuar edhe me perpara disa here po ma kujtoi fcb perseri sot.


Jam msue me të vra
me sendet ma të buta
me heshtje, me nji ''mirë, s'ka gja'',
me mendje të lehtë
ty që e vdekun dukesh
n'ballkon të pozës tande.
Kam me vra me mija herë dëshirën tande
me sendet ma të buta:
me ikje, me ndrojtje e mosvendim,
bile me gazin tim të kotë,
ty që dora ime kurr s'arrika me të ngjallë
nga hija e baltës tande.
Do të vras prap
prap e përsëri prap
mendimin tim për ty,
me çka të më vijë përdore
dhe mendimi yt,
në vdekjen e vet,
kah pak, kah pak
do të marrë me vete
pjesë nga unë,
të vrame edhe ato
me sende të buta
me ç'të vjen përdore,
me kohë, pritje,
indiferencë...

[elvio]

Lulja

Nje lulez mes nje libri gjeta,
Te thare edhe pa kundermim;
Dhe per nje cast i shtangur mbeta
E humba thelle n'enderrim.

Kur lulezoi? C'pranvere thua?
Kush e keputi edhe ku?
Nje dore e njohur a e huaj?
Dhe pse e vuri valle ketu?

a per kujtim te nje takimi?
Apo per ndarjen plot trishtim?
A per nje endje pikellimi
Ne heshtje fushash pa mbarim?

Ai, ajo, jetojne valle?
Ku thua jane, ku bredhin ku?
Apo mos ndoshta jane thare,
Si dhe kjo luleze ketu?

Pushkin

[YanYan]

Fantastike!!!

[elvio]

Postimi origjinal është bërë nga YanYan

Fantastike!!!

Yan Yan.

Njeri nder mjeshterit qe admiroj per perkthim eshte Z Cezar Kurti ne Sonetet e Shakespare.



Si një aktor që lot për herë të parë

Edhe nga ndrojtja rolin e harron,

O fjalë tmerri përsërit plot zjarr,

Sa zell i tepërt zemrën ligështon,



Nga frika unë po harroj të flasë

Siç lyp i shenjti rit në dashuri,

Nga dashuria ime po pëlcas,

Që është e thellë e s'njeh asnjë kufi.



Por heshtaz drithërimë e shpirtit tim

Më bukur le të shprehet nga ky varg,

Që lut për dashuri e do shpërblim,

Se nga një gjuhë që kot fjalët zvarg.



Shih dashuri e heshtur çfarë shkruan:

Dëgjojnë sytë veç po dashuruan !

Shqiperuar nga Cezar Kurti

[YanYan]

Nuk kam kohe te pres,
gjersa ti ta kuptosh,
se kjo jete nuk eshte thashethem,
nuk kam kohe te te pres ty,
qe ti te dalesh nga shpella,
e te errtit mendimit tend!

Nuk kam kohe te merrem me ty,
o ti qe mengjezeve' pa i lare as syte,
del e i jep udhe neper komshinje...
thashethemit tend qe helmon cdo shpirt!

Nuk kam kohe, se kam pune te tjera,
oh, me pret yjesia Kumtrit rrezatuar,
me presin shpirtra qe melodive te reja...
te kendojme mall-dashurise se perqielluar!

Lamtumire o pseudomik,
o ti qe me dy luge ne brez me rri...
me njeren do te hash ne sofer me fisnike,
e tjetren e zgjat ne corbe me thashethemexhi!

Llemadeo

[elvio]

Ti je i vetmi student qe ke

Ti je i vetmi student besnik qe ke.
Gjithë te tjerët ikin herët a vonë.

A ke qenë duke e bërë veten te ceket
duke bërë tjetër te dukshëm?

Mos harro, kur ti je i bashkuar,
nuk ke përse të kesh frikë
qe do të kulloheshe.

Komanda kthehet ne te folur,
dhe ti ndjen oqeanin
duke levizur perbrenda teje.
Pastaj vine, Ji i qete,
ashtu si kur shiu ndalon,
dhe pemët ne pyll
fillojnë te thithin njomeshti
brenda tyre.

~ Jalal Din Rumi

[YanYan]

Qiell dimri,
Dyndje kujtimesh.
Unë ndeza një cigare, u afrova te dritarja.
Më ngjan, se nuk bien flokë dëbore nga qielli.
Por mijëra letra, që kurrë nuk i mora.
Letra të largëta,
Shkruar nga duar të largëta,
Edhe se retë më të largëta.

I.Kadare