Poezi nga Poetë të ndryshëm

[Bajlozi i Zi]

POEZIA E NEFERTITIT

Është bukur të lahesh në liqen me Ty
të kridhesh në ujë me Ty
e Ty të të shfaq bukurinë time
mërtisë në të linjta t' holla mbretërore
me një peshk të kuq ndër gishta.
Eja më tako...
* * *
Vdekja s'është veçse pragu i një jete të re...
sot ne jetojmë, dhe kështu do jetë përsëri...
në shumë trajta ne do të rikthehemi.
* * *
Është kaq i shkurtër
udhëtimi ynë në këtë ëndërr:
Bota e një trëndafili.
Por ne e bëjmë
të pafund
me prehje puthjesh të ëmbla të gjata
mbi fletët e hapura.
* * *
Ja, shikoje:
është si ylli i shndritshëm
në fillim të një moti të mirë.
Ajo, që shndrin përsosmërie,
me lëkurë të lëmuar,
me sy të bukur kur shikojnë
e buzë të ëmbla kur flasin,
kurrë nuk thotë një fjalë të tepërt.
Qafa e gjatë,
gjoksi i dëlirë
flokë si lapislazulë,
krahë që lënë pas feksjen e arit,
gishta që ngjajnë me sytha lotusi,
mesi i këputur,
të hijshme vithet.
Ajo e bën çdo burrë
të kthehet për ta parë...
* * *
Shiko... lulegruri!
zemra ime të përket ty
ashtu si lulegruri i përket grurit.
Çdo gjë që ti do të dëshirosh
do ta vë mes krahëve të tu.
Ti, shëmbëlltyrë e dëshirës sime
je balsam për sytë.
Kur të shoh, vështrimi im merr dritë,
e të shtrëngoj fort pas vetes
për të ndjerë më shumë dashurinë tënde,
ti, nuse e zemrës sime.
Sa i bukur është ky çast!
Sikur - mes krahëve të tua -
të shtrihej në përjetësi.
Ti ma rilinde zemrën,
e tani, nëse gëzon a nëse qan,
kurrë mos u ndaj nga unë, kurrë!



HIMN IZIDËS

Sepse unë jam e para dhe e fundit
Unë jam e nderuara dhe e përçmuara,
Unë jam e përdala dhe e shenjta,
Unë jam nusja dhe virgjëresha,
Unë jam mëma dhe bija,
Unë jam krahu i nënës sime,
Unë jam shterpa, por të shumtë janë bijtë e mi,
Unë jam gruaja e martuar dhe lënesha,
Unë jam Ajo që lind fëmijë dhe Ajo që
s'ka lindur kurrë,
Unë jam ngushëllimi për dhimbjet e lindjes.
Unë jam nusja dhe dhëndëri,
Dhe qe burri im që ushqeu pjellorinë time.
Unë jam Nëna e tim ati,
Unë jam motra e tim shoqi,
Dhe ai është biri im i mohuar.
Më nderoni gjithnjë,
Sepse unë jam e Paturpshmja dhe Madhështorja.



KËNGA E NJË HARPISTI

Breza vdaren e shkojnë,
të tjerë ua zënë vendin, nga koha e të parëve:
mbretërit që qenë një herë e një kohë
prehen piramidave të tyre,
në varret e veta janë të varrosur
po njësoj, fisnikë e zulmëmëdhenj.
Ata që dikur selitën saraje
që tashmë nuk gjenden kund...
Ç'u paska ndodhur atyre?
Ua kam ndjerë zërin fjalëve
të Imhotepit dhe Hergedefit
I përsërisin në thëniet e tyre shumë njerëz:
Ç'u bë me selitë e tyre?
Të shembura janë muret.
Ato shtëpi janë bërë fir,
sikur të mos kishin qenë kurrë.
Askush nuk na vjen prej andej
e të na flasë për gjendjen e tyre,
hallet e tyre të na i rrëfejë,
zemrën tonë ta qetësojë,
derisa të mbërrijmë edhe ne
atje ku ata kanë shkuar.
Galdoje zemrën tënde:
harrimi të bën mirë,
dëgjoje shpirtin tënd,
sa të jesh i gjallë!
Derdh aromë mirre mbi krye,
vishu me li të hollë,
erëmuar me mrekulli të vërteta,
ardhur prej mblatimit hyjnor.
Lumturinë tënde shtoje,
të mos meket zemra jote.
Ndiq zemrën e lumturinë tënde
në tokë përmbushe fatin tënd.
Mos e mundo shpirtin,
gjersa për ty të vijë ajo ditë vaji.
Por nuk e dëgjon vajtimin e tyre,
ai që zemrën të lodhur e ka:
ofshamat e tyre
nuk shpëtojnë nga varri askënd.
Mendohu,
kremtoje të bukurën ditë,
e mos u lodh prej saj.
Pa shih: askush s'e ka marrë pasurinë me vete,
Pa shih: s'kthehet më kush na la përgjithnjë.



SHËRBEJI ZOTIT TËND...

Shërbeji zotit tënd, që ai të të mbrojë,
Shërbeju vëllezërve të tu, të kesh emër të mirë.
Shërbeji njeriut të urtë, që ai të të shërbejë.
Shërbeji atij që të shërben.
Shërbeji atit dhe mëmës, të bësh udhë e begati.
Shqyrtó çdo gjë, që ta kuptosh.
Ji fisnik e durimtar, e zemra jote do të jetë e buku.



FJALË TË NJË PROFETI

Është vërtet kështu: plaçkitës ka kudo.
Është vërtet kështu: sot skamnorët janë të pasur.
Zot thesaresh është sot ai që dikur qe
këmbëzbathur.
Është vërtet kështu: Fisnikët janë zhytur në mjerim
dhe njerëzit e kamur janë plot gëzim. Çdo qytet
thërret: T'i zbojmë të fortët që ndodhen mes nesh.
Është vërtet kështu: E qeshura ka vdekur,
nuk qeshet më. Zia ka pllakosur gjithë vendin,
mbushur lotë e vaj.
Është vërtet kështu: Ka vdekur ajo që ende
shihnim dje.
Vendi është lënë në mëshirë të lodhjes së vet,
si atëherë kur shkulet kërpi.
Ah, u shoftë fara njerëzore!
....
E vendi vërtitet si taja e poçarit.



KUJT T'I FLASËSH SOT

Kujt t'i flasësh sot? Vëllezërit janë të ligj;
e pamundur, sot, t'i duash miqtë, lakmia sundon
gjithkush pasurinë e fqinjit grabit.
Kujt t'i flasësh sot? Fisnikëria s'gjendet më,
Gjithkujt i ka plasur cipa.
Kujt t'i flasësh sot? Kush ka fytyrë të kënaqur
është i lig, kudo nëpërkëmbet mirësia.
Kujt t'i flasësh sot? Nuk shihen më fytyrat
secili e fsheh fytyrën përpara vëllait.
Kujt t'i flasësh sot? Lakmitare janë zemrat,
njeriu nuk ka zemër ku mund të mbështetet.
Kujt t'i flasësh sot? Nuk ka më njerëz të drejtë,
pre e keqbërësve është toka.
Kujt t'i flasësh sot? Jam mbushur me mjerim
e nuk di as kujt t'i besoj.
Kujt t'i flasësh sot? S'ka kufij
mëkati që vendin po sfilit.



NJË HIMN PËR AMONIN

Teba qe përpara cilitdo vendi tjetër.
Në kohë të kohëve aty qe uji dhe toka.
Dhe ngjizja e botës dhe e perëndive
u bë në Tebë nga Zoti i saj, Amoni.



VDEKJA MË SHFAQET...

Vdekja më shfaqet si shërimi të sëmurit
si shëtitja e parë pas lëngatës së gjatë.
Vdekja më shfaqet si aromë mirre
si prehja nën vela në një ditë me erë.
Vdekja më shfaqet si erëmim lulelotusi
si atëherë kur ulesh në bregun e dalldisë.
Vdekja më shfaqet si një rrugë e dashur
Si atëherë kur nga lufta kthehesh në shtëpi.
Vdekja më shfaqet si atëherë kur dikush
pas vitesh robërie ndjen thirrjen e shtëpisë.



MËSIMET E ANIT

Mos bërtit në shtëpinë e Zotit.
Ai tmerrohet nga zhurma.
Po nëse do të lutesh me zemër të dhembshur
Duke i derdhur fshehtas gjithë fjalët e tua
Ai lutjet e tua do t'i përmbushë
Atë që i thua do ta dëgjojë
Do të pranojë flinë tënde.



HIMN PËR NILIN

Lavdi ty, o Nil, i mistershëm, i terrtë ditën
që nga toka del e mbërrin, të ushqesh Egjiptin:
Ti që fushat i ujit; ti, që Ra-ja të krijoi për të ushqyer
gjithë gjënë e gjallë. Ti lag shkretëtirën që larg ujit
gjendet;
vesa e saj është ujë që bie prej qiellit.
I dashur nga Ghebi, udhërrëfyes i zotit të grurit;
ti që begaton çdo fidanishte të Ptahut.
Zot i peshqve, ti që zogjtë i ngre fluturim.
Ti që rrit grurin e kokrrat i pjek,
për të kremtuar festën e Tempullit.
Kur ti je i plogësht, hundët janë të zëna
e gjithë njerëzit të varfër janë;
Pakësohen ushqimet e Zotave
e miliona njerëz rrënohen.
Ti që sjell bollëkun e je plot ushqim;
ti që krijon çdo gjë të mirë.
Ti që je kaq i madh, me të ëmblën aromë.
Ti që barin krijon për grigjat
e i jep çdo Zoti flitë e blatimit
në qiell qoftë, në ferr a në tokë.
Ti që depon e mbush plot, të vobektëve u jep
dhe hambarët i madhon.
Ti drurët i rrit sipas dëshirës së gjithkujt
e prandaj s'vuan njeriu; prej forcës tënde
ndërtohet barka, sepse prej guri s'mund të bëhet…
Kur Nili fryhet, për ty bëhen flira, për ty theren buaj,
kremte të mëdha flijimesh bëhen për ty.
Për ty majmen zogj, antilopa gjuhen për ty, në
shkretëtirë.
Mirësia që bën të kthehet sërish.
Ashtu si Nilit, çdo Zoti tjetër i bëhen flira:
me miklim, mëshqerra, buaj edhe zogj.
Nili e ka mihur të vetën guvë në Tebë
dhe skëterrave u ka humbur emri.
Të gjithë ju, lëvdoni nëntë Zotat e nderoni
fuqinë që dëshmoi biri i tij, zot i gjithësisë,
ai që të dy brigjet i bën të blerojnë.
Je i gjelbëruar, je i gjelbëruar,
o Nil, ti je i gjelbëruar.
Ti që njeriun e mban gjallë me bagëtinë,
dhe bagëtinë e tij me fushën e ushqen!
Je i gjelbëruar, je i gjelbëruar,
o Nil, ti je i gjelbëruar.



MBI KOTËSINË E DREDHIVE NJERËZORE
MAKSIMA VI

Mos iu kushto kurtheve kundër njerëzisë,
se Zoti e ndëshkon një mashtrì të tillë.
Le të thotë një njeri: "kështu do të jetoj",
e do t'i mungojë buka e gojës.
Le të thotë dikush: "Do të jem i pasur",
më pas do thotë: " Rashë në lakun e djallëzive të
mia".
Të thotë një njeri: "Do t'i grabit të tjerët"
e do të bëhet pre e një tjetër cubi.
Dredhitë e farës njerëzore s'ia dalin mbanë,
përmbushet veç ajo që Zoti urdhëron.
Mendo në paqë të jetosh
e ajo çka ata japin do të vijë vetiu.



MAKSIMA X
MBI NEVOJËN E TË BESUARIT TE NJË NJERI
I NDRITUR

Në je i dobët, ndiq një njeri të ndritur,
të denjë për besim,
e sjellja jote do ketë miradinë e Zotit.
Po more vesh që ky njeri,
i varfër paska qenë dikur,
mos e mbush shpirtin me përçmim kundrejt tij,
meqë tani ia di gjendjen e dikurshme.
Drojë ki për të, edhe respekt,
nderim për gjithë ç'ka bërë,
se gjërat, sigurisht, nuk vijnë vetiu.
Ligjet e tyre janë për ata që duan.
Sa për kamjen, njeriu i ndritur
mund t'ia dalë mbanë vetë.
Por është Zoti ai që e bën të shquar,
e që e mbron, edhe në gjumë.



MAKSIMA XXXIII
SI TA VËSH NË PROVË NJË MIK E TË
NJOHËSH NATYRËN E TIJ TË VËRTETË

Në do të njohësh natyrën e vërtetë të një miku,
mos e pyet, por qëndro pranë tij.
Duhet ta bësh vetë këtë gjë, e vetëm me të,
derisa të jesh i qetë për sjelljen e tij.
Fol me të gjithë kohën që lypset.
Vëre në provë zemrën e tij duke kuvenduar.
Nëse ajo që ai ka parë i rrëshqet
e nëse kryen një veprim që të idhnon,
i dhembshur ji me të, ose hesht,
dhe shihe drejt e në fytyrë.
Zotëroje veten kur sqarohesh me të,
mos iu gjegj me një gjest armiqësor,
mos i dil kundër, mos e shkel me këmbë,
se çasti i së vërtetës një ditë do të vijë,
e s'mund t'i ikësh atij që e ka caktuar.



MAKSIMA XLIII
PËR FJALËN E DREJTË

Mos e grabit një fjalë e mos e ço tutje,
mos e ngatërro një gjë me një tjetër gjë,
Përpiqu t'i thyesh pengesat brenda teje,
këqyr atë që thotë i urti:
Dëgjo, nëse ke dëshirë
të mbetesh në gojën e atyre që kuptojnë,
fol vetëm kur të jesh bërë mjeshtër fjale,
Nëse flet në mënyrë të përkryer,
e drejtë do të jetë jeta jote.



POROSITË E PRINCIT HERGEDEF

Fillim i mësimeve të princit trashëgimtar, kont, bir
mbreti, Hergedef, për djalin që ka nën përkujdesje,
Au - ib - ra.
Ndërtoje mirë varroshin tënd
e selinë e Perëndimit, të denjë.
Meqë vdekja na përul
dhe jeta na ngazëllen,
për jetën është shtëpia e vdekjes.
Gjej fusha që ujiten mirë e mirë...
Zgjidh për të një ngastër mes tokës sate,
tokë që uji e lag çdo vit.
Për të gëzohu më shumë se për vetë birin tënd
Pëlqeje edhe për trashëgimtar.
* * *
Bëj që emri yt të ecë përpara
e, ndërkohë, e mbyllur të mbetet goja jote.
Të thirrën, mos u mburr me forcën tënde
mes vërsnikëve, të mos i bësh armiq.
Nuk e dimë atë që mund të ndodhë
Çdo të bëjë Zoti, kur të na ndëshkojë.
Kështu ai thotë:
* * *
Pastrohu para vetë syve të tu,
që askush tjetër mos të të pastrojë.
Ndërto shtëpinë tënde kur begatia mbërrin,
merr një grua bujare e një mashkull do lindë.
Kur ngremë lart shtëpinë
e bëjmë për birin tonë.


Shënim:
Janë poezi të shkruara në kohën e Egjiptit të lashtë.

Nuk po me kujtohet emri i shqiperuesit (me duket se Gëzim Krutaj duhet te jete).

[lovely]

Parisi naten


Tri shkrepse te ndezura ,
nje nga nje ne erresire...
E para per te pare
fytyren tende,
E dyta per te pare
syte e tu,
E fundit per te pare
gojen tende...
Dhe tere nata per te mi kujtuar perseri
duke te te shtrenguar ne krahet e mi...!

Jacques Prevert

[Alima]

...


SIRI,MOS E HUMB SHPRESËN TEK ZOTI





Çdo shtet e ka nga njё tiran
qё varros fёmijt bashk me nane,
tё pashpirtёt dhimbje s’kuptojn
me mizori vrasin e masakrojn.

Çdo shtet ku sundon fuqia
nё çdo skaj pёrhapet padrejtёsia.
Sa forc ndriçuese ka kandili nё mes tё stuhis?
poaq forc pushtuese ka drejtёsia nё shtetin e Siris.


Çdo ditё ju malltretojn
ju vrasin e ju masakrojn
me munges uji ju sprovojn
qё ju t’heshtni e ata t’sundojn.


Gjaku i derdhur shejtёrohet
loti i dhimbjes shtrejtohet
shpirti i munduar lartёsohet
trupi i varosur ndriçohet.


Kur e keqja arrin kulminacion
Zoti me fuqin e tij ndihmon.
Kur me ujё tё pijshёm u sprovuat
Zoti lёshoj shi me t’cilin u freskuat.



Sikur ju tha:Lutuni o Sirian
lutuni e duroni o musliman
lutuni se Zotin tuaj keni pran
lutuni pёr t’mos u mposhtur nga njё tiran.



Ne do t’lutemi nga largёsia
ju lutuni nga afёrsia
ti bashkojm lutjet nga lartёsia
pёr t’marr ndihem nga Perendia.





Xh. J. 25.Qershor.2012

[lovely]

Ngaqë Parajsën Fal Në Fillim

Nganjëherë të kam urryer cep më cep të shpirtit tim
E kjo është krejt njërëzore kam menduar
E gjithnjë, gjithnjë kam thenë se sa mirë do kishte qenë
...Sikur të mos qemë takuar.

Por sakaq në mendje feksin, dhëmbshur sytë e djemve tanë
Që çdo natë ikin heshtur, shtratit, sikur janë tërë plagë
Se vetëm në nuk ke zemër e s’të dhëmb asgjë në shpirt
Beson se debohet terri brënda nëse jashtë ka dritë
Beson shendin e fëmijës nëse klithë mes dashurisë
E lajthitur prapa derës, kyçur brënda ekstazisë.

Psherëtij e klith sa mundesh, qesh po deshe e hidh valle
Por fëmijët, ah fëmijet, hedhur, shtrydhur janë në ferr
Sepse ferr është çdo shtëpi që nuk mbahet më me trarët
Me të cilët qe lartuar me aq ngut e me aq zell
Se gëzimi është ì huaj, krejt ì huaj për gërmadhat.

Ngrënë e bluar prej trishtimit e prej dhëmbjes së pacak
Çast pas çasti kamxhikuar prej pendimit e keq-ardhjës
Nëse do të ngrihem neser ì dërrmuar nga ky shtrat
Për t[ gjetur veten time të degdisur diku larg
Me një dorë mrekullie, ku kam qenë e nga kam ardhur
Per të ndrequr jeten time, nëse ndreqet sadopak
Unë e di që përmes fshatit tënd do rentja pa u ndalur
E as kokën s’do ta ktheja tek shkoj vrap.

Por jo, jo, jo unë prap do ndalëm e do të hidhem prap nga kali
Në më dalçin para syve hijët e djemeve të mi
Që me lotet e paderdhur, kanë përbrënda oqeane
Dhe e di që prap mes turmës do të zgjidhja vetem ty
Do të zgjidhja ty ndër vajzat që veç paqe mund të falnin
Ty qe flakën ndez përpara të më djegë, të më përpijë
Se e di që para ferrit ti parajsën do më falësh
Nëse prap ti do më falesh pak më tutje djemt e mi.


Sami Gjoka

[Kalimero]

Ra tupani n`are t`Avdushit!
Hanumshahi duel me pa;
Tuj ngjite shpatit,po i sheh krushqit !
Qpejt Alimes i lshoi za :

Oj kullerke,qu se erdhen !,
Mercedesin me shterngue;
Thuj Artistit, mos t`fole jerem!
Drejt en ode , gjinen me i que.
Qka teprojne , i qojme te lama;
Sane e kashte qe iu kem shtru.
Do n`qilima , do mi jana,
Krejt mahalla qe i kane pru.

Kua dhanrri ?! , tha Alimja

Qe ku jam oj patriote !,
Tha Hajrushi , e duel te kerri :
Mercedes , ta lumsha brimen ,
N`men t`kom pase tu ardhe pej shehri!
Hiq ma shume s`e due Alimen… !
Bo me hi , e s`qelet kerri !

Oj Alime , qika e fisit ,
Qata qelsa m`i jep mue !
“ ja ,t`um falsh ,kerrin Artistit !
E kom bac , ia kom premtue ! „

Kadal qike , se ftyre o` kjo,
Mos um shti qetash me vujt !
Vet m`ke thane , qe jemi njo !
Tash po do me mue me lujt !

“Po m`vje keq , qe po i bje malit !
A 1 kshtu dokesh burre !
Mercedesin ia dha vllavit ,
E kom bac , s`e kom rrejt kurre ! „

Hanumshahi , ish kane tuj ngue,
U afrue , e ka fole t`vogel :
Mercedesin lemna mue !
Ty t`kom dhanerr , kto e kom moter.

Ja llavice , nuk ke fole drejt !
Mercedesi nuk t`bje ty !
U` Alimen pe marre krejt ,
N`mercedes e me shami !

gega1

[Kalimero]

heu bre bac qka m'ke merzit
per pdhavushka menoj purdit
mus u muno me m'mashtrue
se me nja s'muj me rrnue

nja hasret , nja me vllazni
nja katunark ,nja sheherli
nja per pune , nja per shpi
nja viq pur qef me dal n'sheher
me t'ba ty e panten zeher

Kur t'um shkon njana n'gjini
e kam tjetren e shti n'gji
kur tum shkon njana tu ara
vjen um del tjetra purpara

kalimer he burr dai
renin e kam me ardh te ti
kamt ti laj po s'ti xigloj
ec n'çiler dicka t'kallxoj

ec thot shtratin ty ta shtroj
e m' karzan diqka un vesh
heu dejuzka ,mi mer ment
e ni qaff ja dha peshqesh

dejuzja tutet ,a s’di qa ka
viq nuk fleni dej n’saba
heuu ,thash,a ka ma taksirat?!
shtat pdhavushka me i pas nafak

me u da um vinte keq ,
mora zemer e i thash.
e mir je be si purpeq :P
viq me ty e kam pak

Kur na qeli e bardha drit'
ish kan tjetra qaty tuj m’prit
ec um tha “ u pjek pitja”
Uh qka m’gjet bre ty t’raft pika

Ehhh,me pas ngue bacin Geg
pdhavushka ish tash un gjini
une drejt e te qika e ingjes fari

:D

[YanYan]

Burre te thone se je i madh
e atehere c’ben i vogli ne gjirin tim
e ne preherin tim kryet
pse i mbeshtet

Burre te thone se je i forte
e atehere perse me ulesh nder gjunje
te puthesh kembet e se dobtes tende
per te te pshehretish

Burre te thone i pagabueshem
e atehere pse me kerkon ndjese
pse varesh nga buzet e mia
per falje e per vese

Burre te kane bere gur
e me dhimsesh se ti je vec si une:
bashke i ndajme sherret e tokes
bashke thithim shprese edhe buze

Aida D.

[ssara]

Nëse dhomat e shpirtit tim do vizitoje
Çfarë pretendon se do shikoje?
Cilin përbindësh mendon se fsheh?
Po të zhgënjej, por nuk më njeh.
Nuk ka nevojë për të trokitur.
Hyr, shih, kërko, mbet e habitur
Mure të zbrazët lyer pa ngjyra
Fotografi, por pa fytyra
Diku e hedhur afër shtratit
Është nje kuti e tersit, fatit
E mbushur plotë është me kujtime.
Brenda gjithë historia ime.
Janë fjalët që kam thënë aty,
gjithkush që njoha, perfshi ty.
Gjithcka që bëra, e ç’veç ëndërrova
Vendet ku shkela, ku jetova.
Janë zënkat tona dhe mërite
Janë puthjet netëve pa dritë
Veset e mia që aq urreve
Mërgimi i ngadaltë i reve.
Dënimet që vuajta për ty
Herët kur s’të pash ne sy
Jetët qe pa ty jetova.
Të tjera femra që dashurova
Janë dhe sekretet që s’të kam thënë
E amanetet që kam lënë
Fëmijet që kurrë nuk më lindën
Epshet që vrava se nuk mu bindën
Ka letra, që për ty i shkrova
Në zarfet që kurre nuk dërgova
E nëse gjithcka përmbys do kthesh
Sekretin më të madh do gjesh
Se e kam fshehur në fund fare.
Po nuk e pe, s’ke pare gjë fare.
Nxirre mes duarsh në shtrëngim.
K’të më të shtrenjtin sendin tim.
Balsamin që plagët shëronte,
kur kjo djall jete më kafshonte.
Para fytyrës ngadalë afroje.
Dhe mbylli sytë, pastaj zbuloje.
E kur ngadalë ta kesh zbuluar.
Veç një pasqyrë do gjesh në duar.
Do shohësh veten, reflektim.
Se ishe ti thesari im.

|Charles Baudelaire|

[lovely]

Buka e ndarë ka shije më të mirë.

"Tani është e njohur për secilin:
miliona njerëz vuajnë nga uria –
dje, sot, nesër.
...Ata nuk mund të punojnë,sepse s’kanë çka të hanë.
Ata sëmuren,sepse s’kanë të hanë.
Ata vdesin të rinj, sepse s’kanë cka të hanë.
Miliona njerëzve iu është shkruar vdekja në fytyrë e në trup.
Ky është skandali më i madh i shekullit tonë!
Të pajetët shtrihen njerëzit, shpirtshuar nga uria në të njëjtën tokë,
mbi të cilën e të ushqyer me bollëk ecim, fluturojmë, kalërojmë,
shëtisim e marshojmë, vrapojmë e tërbohemi,
si sportistë, politikanë, menaxherë, turistë ose gazetarë.
Ç’bëjmë ne?
Ne njerëzit me sofra të stërmbushura, bife të mbushura dhe me shtrat të butë?
A na është futur frika në palcë, kur për të parën herë u ballafaquam me këtë tragjedi botërore?
A jemi pajtuar me këtë?
A na shtyn neve mëshira?
A bisedojmë ne për këtë?
A ia hedhim fajin tjetrit?
Të tmerrohemi – nuk ndihmon!
Mëshira – nuk ndihmon!
Të flitet për këtë - nuk ndihmon!
Shmangia e fajit është arratisje!
Ne duhet të bashkëndajmë!
Ta ndash bukën do të thotë:
t’i ndash të mirat dhe pasurinë, mirëqenien dhe trashëgiminë, luksin dhe komoditetin.”

Phil Bosman

[YanYan]

Në ato netë të ftohta me hënën kallkanisur
Kur s’ dihej në të gjente në shtrat ndonjë agim
Në gjoksin tënd i zhytur, me heshtjen nanurisur
Të thoja lehtë te veshi: Je vendstrehimi im.

Kur bora qetësisht gjithçka e kish mbuluar
Dhe flokët dhe çatitë dhe fjalët tona ngrinë
Në gjirin tënd u zhyta me heshtjen përqafuar
E përsërita prapë: Je vendstrehimi im.

E në shetisnim rrugës me gishta gërshetuar
Dhe ca vështrime shtrembër na shponin pambarim.
Me puthje të padhëna aq shpesh të shoqëruar
Unë ty sërish të thosha: Je vendstrehimi im.

E nëse ndodh një ditë, prej teje larg të jem
Do t’ doja prapë te veshi dy fjalë të të arrijnë
Nga tjetra botë qetësisht, përsëri do të t’i them:
Të dua fort! E di?... Je vendstrehimi im.

Vaso Papaj

[emine]

PA DASHJE

Pa dashje kam plagosur një grua!
(S’e dija që më desh aq marrëzisht!)
Ajo ishte një yll,nga qielli larguar,
E zbritur në tokë rastësisht!

Pa dashje,kam fyer një grua!
E putha në faqe në një natë pa drita!
Pastaj dhe në ballë një puthje të dytë,
Ia shtypa pak hundën me gisht,edhe ika!

Pa dashje , kam vrarë një grua!
(Eh,gratë u vrakërkan kaq shpejt!)
Ajo iku në qiell,prej nga ish larguar,
Të vuante zhgënjimin e vet!

Skender Rusi

[YanYan]

Era hyn ne dhomen time
duke shtyre lehtas perden e gjelber
petka gri e arome shiu
ka veshur.
Shket si fryme mbi parket
e dhomen ma mbush me freski,
me vjen me puth permbi kolltuk
tek jam ulur e rri.
Pastaj luan me tymin tim,
peshtjellon letrat mbi tryeze,
gishtat m’i zhyt nder floke me ndonje shkulm,
me kujton sa bosh eshte kjo foleze.
Kaq me ka marre malli per ty
e aq shume te mendoj
sa per nje cast me doren tende
dhe eren ngaterroj…

Aida D.

[emine]

Keshtu te dua!

Nuk të dua sikur të ishe trëndafil kristali apo topaz
Ose shigjetë e karafiltë që përhap zjarri;
Të dua siç duhen disa gjëra të panjohura
Fshehurazi, mes hijes dhe shpirtit.
Të dua si bima qe nuk lulëzon dhe mban
Brenda saj fshehur aromën e atyre luleve;
Falë dashurisë tënde jeton në errësirën e trupit tim
Esenca e aromës që buron nga toka.
Të dua pa e ditur se si, kur dhe ku,
Të dua drejtëpërdrejtë pa probleme apo krenari:
Të dua kështu, sepse unë nuk e di ndryshe.
Pra, në këtë mënyrë ku sjam dhe nuk je,
Kaq afër sa dora jote mbi gjoksin tim është imja,
Kaq afër sa mbyllet sytë e tu në gjumin tim.

Pablo Neruda

[lovely]

Postimi origjinal është bërë nga emine

Keshtu te dua!

Nuk të dua sikur të ishe trëndafil kristali apo topaz
Ose shigjetë e karafiltë që përhap zjarri;
Të dua siç duhen disa gjëra të panjohura
Fshehurazi, mes hijes dhe shpirtit.
Të dua si bima qe nuk lulëzon dhe mban
Brenda saj fshehur aromën e atyre luleve;
Falë dashurisë tënde jeton në errësirën e trupit tim
Esenca e aromës që buron nga toka.
Të dua pa e ditur se si, kur dhe ku,
Të dua drejtëpërdrejtë pa probleme apo krenari:
Të dua kështu, sepse unë nuk e di ndryshe.
Pra, në këtë mënyrë ku sjam dhe nuk je,
Kaq afër sa dora jote mbi gjoksin tim është imja,
Kaq afër sa mbyllet sytë e tu në gjumin tim.

Pablo Neruda

Po m`pelqen

[emine]