Citate nga dijetaret islam

[premium]

Postimi origjinal është bërë nga Zanzi/M

Po pajtohem se eshte keqkuptim nese mendohet se Islami eshte vetem per Arabet, sepse natyrisht nuk eshte vetem per arabet, mirepo eshte per te gjithe ata qe dojne ta perqafojne. Mirepo nese ben qe ta deshifrosh me mire rendesine e gjuhes Arabe, sepse nuk e kuptova mire.

Deshifrimi i Kur'anit ;
nje ajet ne Kur'an nenkupton shume sure
per te zbatuar korigjimin ne gjuhet e tjera duhet per te gjetur fjalorin ma e gjere , ngase Arabet kane fjalorin ma e gjere me shume domethenje.

[Makresh]

Postimi origjinal është bërë nga Zanzi/M

Po pajtohem se eshte keqkuptim nese mendohet se Islami eshte vetem per Arabet, sepse natyrisht nuk eshte vetem per arabet, mirepo eshte per te gjithe ata qe dojne ta perqafojne. Mirepo nese ben qe ta deshifrosh me mire rendesine e gjuhes Arabe, sepse nuk e kuptova mire.

Zanzi,


Te sygjeroj qe ta hapesh nje tem tek komuniteti yt, dhe te na sqarosh se pse na duhet me besu Zotin tend arab (Jezus Krishtin).

Keshtu, t'vim edhe na kajhere ne vizit e ti bojm disa muhabeta, muhabet burrash a ?!

[Kosova19]

LIBRAT E NXËNËSIT TË DIJES

Në fillim të këtij kapitulli duhet patjetër që të sqarojmë disa çështje të rëndësishme për nxënësin e dijes. Ato çështje janë:
1. Si të sillemi me librin?
Sjellja me librin bëhet me disa gjëra:
E para: Njohja e subjektit të librit me qëllim që të përfitosh prej tij në fushën që kërkon, pasi që mund të jetë libër magjie, fallesh apo me gjëra të pavërteta. Pra duhet patjetër që të njohësh subjektin e librit me qëllim që të arrish dobinë e kërkuar prej tij.
E dyta: Njohja e termave të përdorura në libër, gjë e cila zakonisht tregohet në parathënien e librit. Kjo është e rëndësishme pasi që kështu ti kursen shumë kohë, dhe prandaj dijetarët i vendosin parathënie librave.
P.sh: Ne e dimë se kur autori i librit “Bulugul Meram” thotë: “Ky hadith është Muttefekun Alejhi”, ka për qëllim Buhariun dhe Muslimin, ndërsa autori i librit “Munteka el Ahbar” ka për qëllim gjë tjetër. Kur thotë “Muttefekun alejhi” ai ka për qëllim se atë hadith e transmeton Ahmedi, Buhariu dhe Muslimi.
Po kështu në librat e Fikhut bëhet dallim mes termave “dy thënie”, “dy drejtime”, “dy transmetime”, “dy mundësi” e kështu. “Dy transmetimet” janë nga imami i medhhebit. “Dy drejtimet” janë nga shokët e tij, dijetarët e mëdhenj të medhhebit ata të cilët i japin drejtim gjërave në medhheb. “Dy mundësitë” përdoret kur ka lëkundje mes dy thënieve dhe “dy thëniet” janë më të përgjithshme se të gjitha këto.
Po kështu duhet të dish p.sh. se kur autori thotë “ixhmaan” – në unanim, apo “uifakan”-në përputhje, në këtë rast me fjalën “unanim” është për qëllim unanimi i metit dhe kur thotë “në përputhje” d.m.th. në përputhje me tre imamët, siç e përdor këtë shprehje autori i librit “El Furu”-Degëzimet, në fikun hanbeli. Po kështu edhe dijetarët e medhhebeve të tjerë, secili ka termat e veta, kështu që duhet të njohësh termat që përdor autori.
E treta: Njohja e stilit dhe shprehjeve të librit, ndaj kur lexon një libër, dhe veçanërisht kur është libër shkencor i mbushur me dije, ndesh me shprehje të cilat kërkojnë meditim dhe mendim të thellë që t’i kuptosh, për shkak se ende nuk je mësuar me stilin e tij, por kur e lexon përsëri, mësohesh me të.
Ekziston edhe diçka tjetër jashtë sjelljes me librin, dhe bëhet fjalë për shënimet poshtë apo anash faqes. Nxënësi i dijes duhet t’i shfrytëzojë këto vende bosh në faqen e librit për të shënuar sqarimin, argumentin apo analizimin e një çështje që ndesh në libër dhe ka frikë se mos e harron. Shpesh njeriut i shpëtojnë këto dobi të cilat sikur t’i shënonte, nuk do i merrnin veçse një apo dy minuta kohë, dhe kur i kthehet përsëri atij libri, harxhon kohë të gjatë deri sa të kujtojë ku e ka lexuar atë dobi të caktuar, madje ndoshta nuk e gjen më.
Pra, nxënësi i dijes duhet të kujdeset për këtë gjë, sidomos në librat e fikhut. Shpesh në librat e fikhut ndesh një çështje të caktuar bashkë me gjykimin e saj, për të cilën ti stepesh dhe ajo çështje të bëhet problematike. Kur kthehesh në librat e fikhut më të zgjeruara se libri që ke në dorë, dhe gjen atje një thënie e cila e sqaron plotësisht çështjen tënde, atëherë ti duhet ta shënosh këtë thënie me qëllim që të kthehesh tek ajo herë tjetër në rast nevoje, pa u kthyer përsëri tek libri i madh nga i cili e ke marrë atë. Kjo gjë të kursen shumë kohë.
2. Leximi i librave bëhet në dy mënyra:
E para: Lexim me vëmendje dhe përqendrim për të kuptuar. Në këtë mënyrë të të lexuarit, njeriu duhet të mendohet dhe të përqendrohet.
E dyta: Lexim dhe shfletim për të parë se për çfarë bën fjalë libri dhe çfarë kapitujsh përmban, duke e shfletuar shpejt atë, gjë në të cilët nuk përkushtohet vëmendje dhe përqendrim si në mënyrën e parë të leximit.

3. Grumbullimi i librave
Nxënësi i dijes duhet të kujdeset për grumbullimin e librave, por duhet të fillojë nga më të rëndësishmit në më pak të rëndësishmit. Nëse njeriu ka pak mundësi financiare, nuk është prej hajrit dhe as prej urtësisë që të blejë shumë libra dhe të fus veten në borxhe për çmimin e tyre. Kjo është prej menaxhimit të keq. N.q.s. nuk ke mundësi të blesh një libër, atëherë ti mund ta marrësh atë hua nga ndonjë bibliotekë.

4. Përkujdesja për përvetësimin e librave të rëndësishme
Nxënësi i dijes duhet të kujdeset për përvetësimin e librave nënë dhe bazë, dhe jo librat e shkruara së fundi, pasi që disa autorë të rinj nuk janë në dijen e thelluar dhe me baza, ndaj kur lexon atë që kanë shkruar këta, i gjen gjëra sipërfaqësore. Mund edhe të kenë përcjellë shprehje të librave të vjetër, por me ndryshim të shprehjes duke e zgjatur atë me fjalë të shumta të pavlera.
Ndaj, kujdesu për librat nënë të selefëve, sepse ato janë shumë më të mira dhe më të begata se librat e halefëve (të mëvonshmëve), dhe kjo sepse shumica e librave të këtyre të fundit janë kuptimpakë dhe shprehjeshumë, sa që lexon një faqe të tërë dhe mund ta përmbledhësh atë me një apo dy rreshta. Ndërsa librat e të parëve i gjen të lehta, të thjeshta, të arritshme dhe të matura. Madje nuk gjen një fjalë të vetme pa pasur kuptim.
Prej librave më madhështore për të cilat duhet të kujdeset nxënësi i dijes janë librat e shejhut të Islamit, Ibën Tejmijes (Allahu e mëshiroftë!) dhe librat e nxënësit të tij, Ibnul Kajjim (Allahu e mëshiroftë!). Siç është e njohur, librat e Ibnul Kajjim janë më të lehta dhe të thjeshta se ato të Ibën Tejmijes, sepse Ibën Tejmije përdor shprehje të forta për shkak të dijes së tij të gjerë dhe forcës së intelektit të tij. Ndërsa Ibnul Kajjim pa një shtëpi të ngritur dhe u preokupua me zbukurimin dhe renditjen e saj. Nuk kemi për qëllim këtu të themi se Ibnul Kajjim është kopje e Ibën Tejmijes. Përkundrazi, Ibnul Kajjim ka qenë i lirë në mendimet dhe zgjedhjet e tij, dhe kur shihte se shejhu i tij e kundërshtonte diçka që ky e shihte të saktë, atëherë ai fliste, siç ka bërë në lidhje me obligueshmërinë e shndërrimit të Haxhit në Umra për atë që nuk e sjell me vete kurbanin ndërkohë që ka bërë nijet për Haxh Mufrid apo Kiran, siç ishte edhe mendimi i Ibën Abasit (Allahu qoftë i kënaqur me ta!). Ndërsa Ibën Tejmije kishte mendimin se kjo gjë ishte e obliguar në këtë mënyrë posaçërisht për sahatet. Pasi përmend fjalën e Ibën Abasit, ibnul Kajjim thotë: “Unë më shumë anoj nga fjala e tij se sa nga fjala e shejhut tonë.” D.m.th. shprehu kundërshtimin e tij.
Pra Ibnul Kajjim (Allahu e mëshiroftë!) ka qenë i pavaruar dhe i lirë në mendimet e tij, por nuk ka çudi që ai të përputhet me shehun e tij në atë që mendon se është e saktë dhe e vërtetë, dhe nuk ka dyshim se nëse ti i mendon thellë shumicën e zgjedhjeve të Ibën Tejmijes, i gjen se ato janë të sakta, gjë të cilën e njohin mirë ata që lexojnë librat e atyre dyve (Ibën Tejmijes dhe Ibnul Kajjim).

5. Vlerësimi i librave
Librat ndahen në tre lloje:
Lloji i parë: Libra të hajrit
Lloji i dytë: Libra të sherrit
Lloji i tretë: Libra as të hajrit dhe as të sherrit
Ti kujdesu që libraria jote të mos përmbajë libra në të cilat nuk ka hajër, apo në të cilat ka sherr.
Ekzistojnë edhe disa libra të cilave u thuhet “Libra letërsie”, por në të vërtetë këto libra e therin kohën dhe e vrasin atë pa përfituar dobi. Si dhe ekzistojnë gjithashtu libra të dëmshme që përmbajnë ide të caktuara, as këto mos i fut në librarinë tënde, qofshin ato në menhexh apo në akide, siç janë librat e bidatçnjve të cilat dëmtojnë akiden dhe librat revolucionare të cilat dëmtojnë menhexhin.
Në përgjithësi, çdo libër të dëmshëm mos e fut në librarinë tënde, pasi që librat janë ushqim për shpirtin njësoj si ngrënia dhe pirja për trupin, dhe nëse e ushqen shpirtin me libra të tillë, ty të shkaktohet dëm i madh dhe merr drejtim të kundërt me rrugën e saktë të nxënësit të dijes.

Librat e nxënësit të dijes

Së pari: Në Akide
1. Libri “Tre parimet”
2. Libri “Katër bazat”
3. Libri “Largimi i dyshimeve”
4. Libri “Kitabu et Teuhid”
Të katërta këto libra janë të shejhut të Islamit, imam Muhamed ibën Abdulvehab (Allahu e mëshiroftë!).
5. Libri “Akidja el Vasitije” e cila përmban sqarim të Teuhidit El Esma ue Sifat dhe është nga librat më të mirë që janë shkruar në këtë temë dhe e meriton të lexohet dhe të referohesh tek ai.
6. Libri “El Hamavije”
7. Libri “Et Tedmurije”, që të dy këto libra janë më të zgjeruara se libri “El Vasitije”. Të tre këto libra janë të shejhut të Islamit Ibën Tejmijes (Allahu e mëshiroftë!).
8. Libri “Akidja Tahavije”, e shejh Ebu Xheafer Ahmed ibën Muhamed et Tahavi.
9. Libri “Sqarimi i Akides Tahavije”, i Ebu el Hasen Ali ibën Ebil Iz (Allahu e mëshiroftë!).
10. Libri “Margaritarët shkëlqyes në përgjigjet Nexhdije”, grumbullim i shejh Abdurrahman ibën Kasim (Allahu e mëshiroftë!).
11. Libri “Margaritarët ndriçues në akiden e grupit të pëlqyer”, i Muhamed ibën Ahmed es Sefarini el Hanbeli, por duhet pasur parasysh se në të përmenden disa shprehje të cilat e kundërshtojnë menhexhin e selefëve, siç është fjala e tij:
Zoti ynë nuk është as materie dhe as gjë aksidentale
As trup nuk është Ai, i Larti në lartësi
Prandaj nxënësi i dijes duhet ta mësojë akiden në duart e një shejhu i cili e njeh mirë akiden e selefëve, me qëllim që t’i sqarojë atij shprehjet dhe bindjet që janë në kundërshtim me akiden e selefëve.

vijon...

[Kosova19]

Zoti ynë nuk është as materie dhe as gjë aksidentale
As trup nuk është Ai, i Larti në lartësi
Prandaj nxënësi i dijes duhet ta mësojë akiden në duart e një shejhu i cili e njeh mirë akiden e selefëve, me qëllim që t’i sqarojë atij shprehjet dhe bindjet që janë në kundërshtim me akiden e selefëve.

Së dyti: Në Hadith
1. Libri “Fet’hul Bari, sqarim i Sahihut të Buhariut”, i Ibën Haxher el Askilani (Allahu e mëshiroftë!).
2. Libri “Subulu as selam, sqarim i Bulugu al meram”, i Saneanit, një libër i cili bashkon mes hadithit dhe fikhut.
3. Libri “Nejlu al eutar, sqarim i Munteka el Ahbar” i Sheukanit.
4. Libri “Umdetu al Ahkam” i El Makdesi, një libër i specializuar shumica e haditheve të të cilit janë në dy Sahihat dhe nuk është nevoja të kërkohet për saktësinë e tyre.
5. Libri “Dyzet hadithet e Neveviut”, i Ebu Zekerija en Nevevi Allahu e mëshiroftë! Ky libër është shumë i mirë sepse në të ka mësime të mira, stil të mirë dhe rregulla shumë të dobishme, siç është p.sh. hadithi: “Nga islami i mirë i njeriut është lënia e asaj që nuk i intereson.”[1] Ky hadith është një rregull, po të ecësh sipas të cilit, do të ishte i mjaftueshëm. Po kështu edhe rregulli në lidhje me të folurin: “Kush beson Allahun dhe botën tjetër, të flasë mirë ose të heshtë!”[2]
6. Libri “Bulugu al Meram”, i hafiz Ibën Haxher el Askilani, një libër shumë i dobishëm veçanërisht me faktin se ai përmend transmetuesit e haditheve dhe se kush e ka konsideruar të saktë apo të dobët një hadith të caktuar, si dhe bën shënimet e veta në hadithe.
7. Libri “Nuhbetu el fikr”, i Ibën Haxher el Askilani, i cili konsiderohet një libër përmbledhës. Sikur nxënësi i dijes ta kuptojë dhe ta përvetësojë këtë libër, ai i mjafton në vend të shumë librave në terminologjinë e hadithit. Në këtë libër, Ibën Haxheri ka edhe një stil shumë të dobishëm, i cili është: shqyrtimi dhe ndarja. Kur e lexon këtë libër, nxënësi i dijes është aktiv pasi që ai është i ndërtuar në atë mënyrë që të kërkon të vesh mendjen në punë. Madje unë them se nxënësi i dijes bën mirë ta mësojë përmendësh atë, sepse ai është një përmbledhje e dobishme në shkencën e hadithit.
8. Gjashtë Sunenet: Sahihu i Buhariut, Sahihu i Muslimit, Sunenu en Nesai, Sunenu Ebi Daud, Sunenu Ibën Maxheh dhe Xhamiu et Tirmidhi. E këshilloj nxënësin e dijes që të lexojë sa më shumë prej tyre, sepse në to ka dy dobi:
E para: Kthimi tek bazat e fesë.
E dyta: Përsëritja e emrave të transmetuesve në mendje, gjë e cila bën që kur të lexosh emrat e transmetuesve në çdo sened që të jenë, e dallon p.sh. se filani është nga transmetuesit e Buhariut, duke përfituar kështu këtë dobi në shkencën e hadithit.

Së treti: Në fikh

1. <LI class=style171>1. Libri “Edukata e të ecurit për në xhami”, i shejhut të Islamit Muhamed ibën Abdulvehab, Allahu e mëshiroftë. <LI class=style171>2. Libri “Zadu el Nustekni, shkurtim i librit “El Mukni”, i El Haxhavi, një nga më të mirat libra të përmbledhura në fikh. Ky është një libër i shkurtuar dhe i përmbledhur, të cilin profesori ynë, dijetari i madh Abdurrahman es Seadi, Allahu e mëshiroftë, na këshilloi që ta mësonim përmendësh, ndërkohë që vetë ai kishte mësuar përmendësh tekstin e librit “Delijlu et Talib”. <LI class=style171>3. Libri “Er raudul murabea, sqarim i “Zadul Mustekni”, i shejh Mensur el Behuti.
2. 4. Libri “Umdetul Fikh”, i Ibën Kudames, Allahu e mëshiroftë!

Së katërti: Në ndarjen e trashëgimisë

1. <LI class=style171>1. Libri “Metnu er Rrahabije”, i Er Rahabi.
2. 2. Libri “Metnul Burhanije”, i Muhamed el Burhani, një libër i shkurtuar, i dobishëm, përmbledhës për të gjitha trashëgimitë. Për mendimin tim, ky i dyti është më i mirë se libri Er Rrahabije, për shkak se ky është më përmbledhës dhe me njohuri më të zgjeruara.

Së pesti: Në Tefsir
1. Libri “Tefsiri i Kuranit të Madhërishëm”, i Ibën Kethirit, i cili është i mirë në tefsirin me gjurmët e të parëve, i dobishëm dhe i sigurtë (për nga akidja, etj). Por ai jep shumë pak në lidhje me anën gjuhësore dhe atë retorike.
2. Libri “Tejsijr el Kerijmi er Rrahman fi Tefsir Kelamil Menan”, i shejh Abdurrahman ibën Nasir es Seadi, Allahu e mëshiroftë! Ky është një libër i mirë, i lehtë për t’u përvetësuar dhe i sigurtë (për nga akidja, etj). Unë këshilloj për leximin e tij.
3. “El Mukadimetu fi et Tefsir”, e shejhut të Islamit Ibën Tejmije, i cili është hyrje e rëndësishme dhe e mirë në shkencën e Tefsirit.
4. Libri “Edvaul Bejan”, i dijetarit të madh Muhamed esh Shinkiti, Allahu e mëshiroftë! Ky është një libër përmbledhës i hadithit, fikhut, tefsirit dhe usuli fikhut.

Së gjashti: Libra të përgjithshme në disa shkenca të ndryshme
1. Në sintaksën arabe: “Metnul Axhrumije”, një libër i shkurtuar dhe i thjeshtë.
2. Gjithashtu në sintaksë: “Elfijtu Ibni el Malik”, i cili konsiderohet esenca e sintaksës.
3. Në Sira, libri më i mirë që kam parë është: “Zadul Miad”, i Ibnul Kajim, Allahu e mëshiroftë! Ky është një libër shumë i dobishëm i cili përmend historinë e Pejgamberit (salallahu alejhi ue selem) në të gjitha gjendjet e tij, pastaj nxjerr ligje dhe dobi të shumta.
4. Libri “Kopështi i njerëzve të zgjuar”, i Ibën Hiban el Busti, Allahu e mëshiroftë! Ky është një libër i dobishëm edhe pse është i vogël, dhe ka mbledhur një numër të madh dobishë dhe gjurmë dijetarësh të hadithit e të tjerë.
5. Libri “Sijeru ealami en Nubela”, i Dhehebiut, një libër me dobi shumë të mëdha, nga i cili nxënësi i dijes duhet të lexojë dhe të kthehet tek ai.



[1] Hadith Sahih. E ka nxjerrë Tirmidhiu 2324, Ibën Maxheh 3976.

[2] Buhariu 6018, Muslimi 47.

[Kosova19]

Shpejgim Hadithit:" Besimtari i fort më i mirë se i dobëti.." - Jeton Bozhlani

[Kosova19]

Imoraliteti dhe dëmet që ai shkakton


1. Imoraliteti e shkatërron mirëqënien e mbarë njerëzimit dhe bëhet shkak për humbjen e përkatësive farefisnore.
Dijetari i islamit Ibnul Kajim (Allahu e mëshiroftë!) ka thënë: "Dëmet si pasojë e imoralitetit janë shkatërruese të mirëqënies se mbarë njerëzimit. Femra nëse bën imoralitet, e mbulon me turp familjen, bashkëshortin dhe të gjithë të afërmit e saj, si dhe bëhet shkak që ata ta humbasin krenarinë në mesin e njerëzve. Nëse ajo ngel shtatzënë si pasojë e imoralitetit, po ta vrasë fëmijën e saj, ajo ka bashkuar midis dy krimeve të shëmtuara, kurvërisë dhe vrasjes. Nëse e mbart atë tek bashkëshorti i saj, ka futur në familjen e tij një të huaj, i cili nuk është prej tyre. I trashëgon ata duke mos qenë prej tyre, merr përkatësinë e tyre duke mos qenë gjaku i tyre, si dhe janë edhe shumë e shumë dëme të tjera si pasojë e imoralitetit. Ndërsa, për sa i përket kurvërisë së burrit, ajo gjithashtu bëhet shkak për humbjen e përkatësisë familjare. Pas kësaj qëndron shkatërrimi i gruas dhe nderit te saj, si dhe vënia në rrezik e rolit të saj, duke e bërë atë burim të shthurjes dhe shkatërrimit. E s'ka dyshim se ky krim bëhet shkak për rrënimin e jetës së kësaj bote dhe botës tjetër (ahiretit). Janë të shumta gjynahet të cilat ndërmerren për shkak të imoralitetit. Sa e sa të drejta hidhen poshtë për shkak të tij?! Sa e sa padrejtësi ndodhin si pasojë e imoralitetit?!"
Po ashtu ka thënë: "E përderisa dëmet si pasojë e kurvërisë ishin prej dëmeve më të mëdha, ku ajo bëhej shkak për humbjen e përkatësive farefisnore, mosruajtjes së nderit dhe mosruajtjes së ndalesave të Allahut; bëhej shkak për futjen e urrejtjes dhe armiqësisë ndërmjet njerëzve, duke bërë që çdokush të cënoj nderin e gruas, vajzës, motrës apo nënës së tjetrit. E s'ka dyshim se këto që përmendëm janë prej shkaqeve kryesore të përhapjes së shkatërrimit në tokë. Pikërisht për të gjitha këto arsye, kurvëria u rendit menjëherë pas krimit të vrasjes për nga madhësia, kështu e ka renditur atë Allahu i Madhëruar në Librin e Tij dhe i Dërguari (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) në sunetin e tij. Imam Ahmedi(Allahu e mëshiroftë!) ka thënë: "Nuk di që pas vrasjes të ketë krim më të madh se kurvëria. Allahu e ka përforcuar moslejueshmërinë e saj me Fjalët e Tij: "Edhe ata që përveç Allahut, nuk lusin ndonjë zot tjetër dhe nuk e vrasin njeriun që e ka ndaluar Allahu vrasjen e tij, por vetëm kur e meriton në bazë të drejtësisë, dhe që nuk bëjnë kurvëri, ndërsa kush i punon këto ai e gjen ndëshkimin. Atij i dyfishohet dënimi ditën e kiametit dhe aty mbetet i përbuzur përgjithmonë. Përveç atij që është penduar..." [El Furkan: 68-69]
Allahu i Madhëruar në këtë ajet e ka shoqëruar kurvërinë me shirkun dhe vrasjen e njeriut padrejtësisht dhe si ndëshkim për këto në botën tjetër, përcaktoi dënim të dyfishtë e të përjetshëm, përveç se nëse njeriu e heq këtë barrë nga vetja e tij duke u penduar tek Allahu i Madhëruar, duke e përforcuar besimin dhe duke vepruar punë të mira. Allahu i Madhëruar thotë: "Dhe mos iu afroni imoralitetit (zinasë), sepse vërtet ajo është vepër e shëmtuar dhe rrugë shumë e keqe." [El Israë: 32]
Allahu i Madhëruar në këtë ajet e ka cilësuar kurvërinë si "vepër e shëmtuar", madje të qenët e saj një vepër shumë e keqe është një realitet i ngulitur në mendje, jo vetëm tek njerëzit por edhe te shumë prej kafshëve.
Buhariu (Allahu e mëshiroftë!) në "Sahihun" e tij ka përmendur një transmetim nga Amër ibën Mejmun el Eudi se ka thënë: "Kam parë në kohën e injorancës dy majmunë të cilët bënë kurvëri. Majmunët u mblodhën rreth atyre dyve dhe nisën t’i gjuajnë me gurë derisa ngordhën."[1]
Allahu i Madhëruar e ka bërë të qartë se cili është përfundimi i kësaj vepre duke e quajtur atë "rrugë shumë e keqe", kjo sepse kurvëria është rruga e skamjes, rrënimit dhe poshtërimit në këtë botë, si dhe ajo është rruga e vuajtjes, ndëshkimit dhe dëshpërimit në botën tjetër."

2. Kurvëria i përmbledh të gjitha nyjet e së keqes.

Ibnul Kajim(Allahu e mëshiroftë!) ka thënë: "Kurvëria i përmbledh të gjitha nyjet e së keqes. Ajo bëhet shkak për dobësimin e besimit, largimin e turpit, mungesën e personalitetit dhe humbjen e xhelozisë. Nuk ndodh që një imoral të jetë i turpshëm, përmbushës i amanetit, i besueshën në fjalë, besnik ndaj shokut, si dhe të ndjejë xhelozi të plotë ndaj familjes se vet. Tradhtia, mashtrimi dhe gënjeshtra janë natyrë e tij. Paturpësia, mungesa e xhelozisë dhe moskujdesi për ruajtjen e ndalesave të Allahut; të gjitha këto janë simptoma të imoralitetit."

3. Kurvëria i hap njeriut dyert e gjynaheve.

Ibnul Kajim (Allahu e mëshiroftë!) në sqarim të kësaj ka thënë: "Kurvëria e shtyn njeriun në prishjen e lidhjeve me të afërmit e tij, në mosrespektimin e prindërve, në kërkimin e pasurisë në rrugë të ndaluara dhe në bërjen padrejtësi ndaj të tjerëve. Kurvëria bëhet shkak për humbjen e bashkëshortes dhe fëmijëve, madje jo rrallë herë ajo e çon njeriun drejt dhunës dhe gjakderdhjes. Ka edhe prej atyre të cilët për të arritur te kurvëria, kërkojnë ndihmën e fallxhorëve dhe magjistarëve, e ky veprim, në shumicën e rasteve i shtyn ata drejt shirkut, qoftë kjo me apo pa dijen e tyre. Pra ky gjynah, nuk përmbushet ndryshe, veçse duke u shoqëruar me një varg gjynahesh para dhe pas tij; gjynahe këto të cilat lindin të tjera lloje gjynahesh. Kurvëria është gjëja më tërheqëse e të keqes së kësaj bote dhe botës tjetër. Ajo në të njëjtën kohë është gjëja më penguese e të mirës së kësaj bote dhe botës tjetër. Nëse njeriu bie pre e kurvërisë dhe ajo zë vend në zemër, si dhe shndërrohet në ves të tij; atëherë kurimi i saj bëhet tepër i vështire. Robi i saj është vështirë të lirohet, ndërsa viktima e saj nuk mund të kurohet. Allahu i Madhëruar i ka dhënë këtij krimi kompetencën e prishjes së mirësive. Nëse njeriu ka rënë pre e kurvërisë, atëherë le t'u thotë lamtumirë mirësive të Allahut, kjo sepse ato do të jenë të dobëta; e shpejt do të jetë shvendosja e tyre, e afërt do të jetë zhdukja e tyre. Allahu i Madhëruar në Librin e Tij ka thënë: "Këtë (masë ndëshkuese) e bëri, sepse Allahu nuk e ndryshon një begati, të cilën ia ka dhuruar një populli, derisa ata ta ndryshojnë gjendjen e tyre."[El Enfal: 53]
Gjithashtu i Lartësuari ka thënë: "E nëse Allahu vendos ta ndëshkojë një popull, Atë nuk ka kush që ta zbrapsë. Ata (njerëzit) nuk kanë mbrojtës tjetër përveç Tij." [Er Rra'd : 11]

4. Kurvëria shkakton sëmundje psikike dhe e sëmurë zemrën.

Ibnul Kajim (Allahu e mëshiroftë!) në sqarim të kësaj ka thënë: "Prej veçorive të imoralitetit, është gjithashtu edhe fakti se ai e hallakat zemrën dhe e sëmurë, në qoftë se nuk e vret atë. Ai fut mërzitje, dëshpërim dhe frikë në zemër. E largon njeriun nga Allahu i Madhëruar dhe e afron atë tek shejtani i mallkuar."
Po ashtu ka thënë: "Prej pasojave të imoralitetit, është se ai e errëson zemrën dhe e shuan dritën e saj." Ndërsa në një tjetër vend ka thënë: "Pasojë e kurvërisë është edhe trishtimi të cilin Allahu i Lartësuar e vendos në zemrën e lavirit, trishtim ky, shenjat e të cilit vërehen në fytyrën e tij. Në krah të kundërt, i moralshmi, në fytyrën e tij ka dritë dhe ëmbëlsi, në zemrën e tij ka rehati dhe qetësi. Nëse dikush ulet apo bisedon me të, shumë shpejt miqësohet dhe ndjen simpati ndaj tij. Ndërsa laviri, në fytyrën e tij vërehet trishtimi. Nëse dikush ulet apo bisedon me të, zmbrapset dhe ndjen neveri ndaj tij.
Po ashtu ka thënë: "Prej pasojave të imoralitetit është edhe ankthi dhe gjendja e keqe shpirtërore, kjo sepse laviri shpërblehet me të kundërtën e asaj që dëshironte. Ai i cili e kërkon kënaqësinë në ato gjëra që Allahu i Madhëruar i ka bërë të ndaluara, Allahu e ndëshkon atë me të kundërtën e asaj që kishte për qëllim. Kënaqësia e Allahut nuk arrihet ndryshe, veçse duke ju bindur Atij. Allahu i Madhëruar, gjynahet kurrësesi nuk i ka bërë shkaqe për arritjen e ndonjë të mire. E sikur ta dinte imorali se çfarë fshihet pas ndershmërisë, prej kënaqësisë, lumturisë, rehatisë shpirtërore dhe jetesës së mirë, do ta kuptonte se kënaqësia të cilën e ka humbur, është shumë herë më e madhe se ajo me të cilën e shkëmbeu atë.

5. Kurvëria shkakton skamje dhe varfëri.

Ibnul Kajim (Allahu e mëshiroftë!) në sqarim të kësaj ka thënë: "Prej veçorive të imoralitetit, është edhe fakti se ai shkakton skamje dhe varfëri. Në trashëgiminë fetare përmendet se Allahu i Madhëruar ka thënë: "Vërtet, Allahu i shkatërron zullumqarët dhe i varfëron imoralët."



vijon....

[Kosova19]

6. Kurvëria shkakton largimin e njerëzve, dhe bën që ata (që bëjnë zina) të shihen me neveritje nga të tjerët

Ibnul Kajim (Allahu e mëshiroftë!) në sqarim të kësaj ka thënë:"Kurvëria bëhet shkak që personi të humbasë nderin dhe respektin në mesin e njerëzve. Ajo e ul pozitën e njeriut tek Allahu i Madhëruar dhe e ul vlerën e tij në sy të njerëzve… Si pasojë e kurvërisë është edhe humbja e autoritetit. Laviri nuk gëzon autoritet në zemrat e familjarëve të vet, të afërmve dhe njerëzve në përgjithësi. Ai është gjëja më e neveritshme në sytë e tyre. Në të kundërt, i moralshmi gëzon autoritet dhe posedon pozitë të lartë në mesin e njerëzve…Pasojë e kurvërisë është edhe fakti se njerëzit e shohin lavirin me syrin e mosbesimit dhe tradhtisë. Atij askush nuk i zë besë për familjen dhe fëmijën e tij.

7. Kurvëria lë gjurmët e prishjes në fytyrën e vepruesit të saj.

Ibnul Kajim (Allahu e mëshiroftë!) në lidhje me këtë ka thënë:"Prej shenjave të imoralitetit është nxirja e fytyrës dhe errësira e saj. Në fytyrën e lavirit mbizotëron brenga dhe trishtimi, gjë kjo e cila vërehet nga njerëzit... Në krah të kundërt, i moralshmi, në fytyrën e tij ka dritë dhe ëmbëlsi, në zemrën e tij ka rehati dhe qetësi. Nëse dikush ulet apo bisedon me të, shumë shpejt miqësohet dhe ndjen simpati ndaj tij. Ndërsa laviri, në fytyren e tij vërehet trishtimi. Nëse dikush ulet apo bisedon me të, zmbrapset dhe ndjen neveritje ndaj tij.

8. Kurvëria shkakton erë të rëndë dhe të neveritshme.
Ibnul Kajim (Allahu e mëshiroftë!) ka thënë: "Gjithashtu pasojë e kurvërisë është edhe era e keqe që del nga goja dhe trupi i lavirit. Këtë erë e dallon çdo njeri me zemër të shëndoshë. Sikur të mos ishte pjesmarrja e njerëzve në këtë erë, do të përhapej dhe do të lëshonte britmë, duke treguar mbartësin e saj.

9. Kurvëria bëhet shkak që njeriu të meritojë ndëshkimin në jetën e varrit dhe në ditën e Kijametit.

Ibnul Kajim (Allahu e mëshiroftë!) në sqarim të kësaj ka thënë: "Rruga e kurvërisë është rruga më e keqe, dhe vendqëndrimi i lavirëve në ferr (xhehenem) është vendqëndrimi më i keq. Vendi i shpirtrave të tyre në barzakh është furra e ndezur fortë (tennuri). Poshtë tyre ata i godet flaka e zjarrit. Sa herë i kap flaka ata rënkojnë dhe përpiqen të largohen për t'u shpëtuar flakëve, e pastaj sërish kthehen në vendin e tyre. Ata vazhdojne të jenë në këtë gjendje deri në ditën e Kijametit, ashtu siç i ka parë në ëndërr i Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!), e s'ka dyshim se ëndërrat e profetëve janë pjesë e shpalljes."
Këto janë çfarë vuri në dukje Ibnul Kajim (Allahu e mëshiroftë!) prej urtësive të rralla dhe fshehtësive të imta legjistlative, në sqarim të urtësisë së moslejueshmërisë së imoralitetit. Siç vërejtëm më sipër, të argumentuarit e tij ai e bazoi duke sqaruar dhe vënë në dukje dëmet dhe rreziqet e imoralitetit (kurvërisë), si dhe shkaqet negative të tij, të cilat janë shkatërruese të mirëqenies së mbarë njerëzimit, si në rang shoqëror ashtu edhe në atë individual. Në dorëshkrimet e Ibnul Kajim-it, lexuesit i bëhet e qartë urtësia legjislative e moslejueshmërisë së imoralitetit nga ana fetare. Autori (Allahu e mëshiroftë!) e shpalos temën në mënyre të atillë argumentuese, saqë rrallë e gjen atë të shpalosur nga të tjerë dijetarë të cilët e kanë prekur këtë temë. S'ka dyshim se kjo argumenton edhe një herë aftësitë e gjera dhe gjithëpërfshirëse të këtij dijetari, si dhe mendjemprehtësinë dhe përpjekjet e tij për t'u zhytur thellë në urtësitë legjislative të kësaj feje madhështore.

Përktheu: Edmon AJDINI
© all rights reserved

[1] E transmeton Buhariu në "Sahihun" e tij me nr [3849].
Shkëputur nga libri "Ez Zina" me autor Ahmed en Nehari

[Kosova19]

Çfarë thotë Kurani dhe Bibla për mbulesën

Jetojmë në një kohë plot sfida, të cilat po na shoqërojnë ditë e natë deri në vdekje. Propaganda skajshmërisht antiislame dhe shumëdimensionale nuk ka të ndalur, sulmet ideologjike të shoqëruara aspak me mëshirë e ndërgjegje janë të gjitha të shigjetuara me plot urrejtje e armiqësi kundër Islamit, fesë së natyrshmërisë njerëzore dhe programit për të gjitha sferat e jetës e për mbarë kombet e globit, fesë të cilën e zgjodhi Zoti i Madhërishëm, Sundimtari absolut. Shumë herë shkak i këtyre sulmeve po bëhen vetë muslimanët, të cilët me sjelljet e tyre po paraqesin imazhe negative, me të cilat Islami nuk ka të bëjë fare. Kjo vjen si rezultat i largimit nga metodologjia që reflekton Islamin autentik.
Por sulmet ideologjike përmes librave, revistave, ligjëratave, debateve televizive dhe emisioneve dokumentare i hasim të drejtuara direkt kundër fondamenteve, parimeve dhe udhëzimeve islame dhe ky fenomen është një mesazh shumë i qartë që duhet të na nxisë për vigjilencë dinamike dhe dashuri maksimale në praktikimin e fesë islame për të formuar personalitetin e vërtetë islamik dhe kjo kërkon orientim shkencor e jo fanatizëm fraksionist e medhhebor. Këto sulme vullkanike vërshojnë edhe kundër veshjes që Islami parasheh për muslimanen. Kundërshtimet e tilla priten dhe do të vazhdojnë edhe në të ardhmen nga sekularistët dhe ideologjia feministe me të gjitha rrymat e saj[1] si dhe nga ideologjitë e tjera, të gjitha produkte të mendjes njerëzore.
Në këtë kohë, disa dijetarë e mendimtarë u sfiduan dhe u viktimizuan ideologjikisht nga këto kundërshtime satanike duke përhapur fetva skandaloze në lidhje me mbulesën islame, duke e tjetërsuar atë nga ajo që parasheh koncepti islam me qëllim që të paraqiten sa më modernë dhe bashkëkohorë; një mbulesë e cila ka nevojë për mbulesë dhe që shfaq bukurinë femërore duke korruptuar lehtë ndjenjat mashkullore dhe duke nxitur pasione djallëzore.[2] Ai që ka dëshmuar se nuk ka të adhuruar me të drejtë përveç Allahut dhe se Muhamedi është i Dërguari i Tij duhet që personalitetin e tij ta formojë në pajtueshmëri me atë që kërkon kjo dëshmi, mbi të cilën ndërtohet e gjithë feja, e cila përfshin të gjitha sferat e jetës nga lindja deri në vdekje.
Krijuesi ynë kërkon nga njerëzimi që t’i përgjigjet këtij mesazhi hyjnor dhe të mos shprehë revoltë duke ia kthyer shpinën dritës kur’anore dhe udhëzimeve profetike dhe nën hijen e kësaj metodologjie qiellore[3]realizohet të larguarit nga të gjitha rrugët e burimit djallëzor. Kush e ngulit mu në kandil të zemrës dashurinë e shoqëruar me respekt dhe nënshtrim ndaj metodologjisë në fjalë, do të shfaqë Islamin burimor dhe gjithë atë që urdhëron kjo fe, do ta praktikojë atë me bindje dhe do të largohet me urrejtje nga çdo gjë që ndalon kjo fe. Prej urdhërimeve fetare është edhe hixhabi, mbulesa me të cilën obligohen muslimanet. Ato duhet ta zbatojnë duke mos hezituar dhe në momentet kur i dëgjojnë ajetet që flasin për mbulesën, ato duhet ta zbatojnë me dashuri dhe krenari.
Për të arritur deri te implementimi i tillë dhe realizimi i obligimit që kemi ndaj Kur’anit, duhet të realizojmë dy gjëra. Së pari, duhet ta kuptojmë Kur’anin dhe të meditojmë mbi ajetet e tij. Së dyti, të veprojmë me Kur’an. Kur urdhërohet diçka me të, ajo gjë duhet zbatuar, por nëse ndalohet ndonjë gjë, duhet të largohemi prej saj. Kur zbriti ajeti i mbulesës, Pejgamberi salallahu alejhi ve sel-lem ua tha sahabëve, Allahu qoftë i kënaqur me ta, dhe ata pastaj u kthyen te shtëpitë dhe ua thanë këtë ajet bijave, grave, nënave dhe motrave të tyre, të cilat u mbuluan. Allahu i Plotpushtetshëm thotë: “O Pejgamber! Thuaju grave dhe bijave të tua si dhe grave të besimtarëve që të lëshojnë mbulesën e tyre (të kokës) mbi gjithë trupin. Kjo do të ishte më e mirë që ato të mund të dallohen (se nuk janë rrugaçe) e të mos ngacmohen nga të tjerët. Allahu është Falës i madh dhe gjithnjë Mëshirëplotë.” [5]
Dhe në suren Nur thotë: “Thuaju besimtareve që të ulin shikimet e tyre (nga e ndaluara) dhe ta ruajnë nderin e tyre (nga marrëdhëniet e jashtëligjshme) dhe të mos i shfaqin stolitë e tyre, përveç atyre që janë të dukshme.[6] Le t’i mbulojnë kraharorët me mbulesat e tyre (të kokës) dhe të mos ua shfaqin stolitë e tyre...”[7] Mesazhet që ngërthejnë këto ajete janë:
- obligueshmëria për mbulimin e tërë trupit nga koka e deri në fund të këmbëve;
- mbulesa reflekton besimin, nderin, thjeshtësinë, sakrificën dhe mbrojtjen nga shikimet e liga;
- mbulesa nuk duhet të jetë e tejdukshme;
- nuk duhet të jetë e zbukuruar;
- të jetë e gjerë dhe jo e ngushtë dhe e hollë;
- të mos jetë e parfumuar;
- mos t’i përngjajë veshjes së meshkujve e as asaj të jobesimtarëve.

vijon...

[Kosova19]

BIBLA PRO MBULESËS

Nuk u takon besimtarëve dhe besimtareve që të veprojnë me librat e mëhershëm qiellore ngase ata kanë pësuar ndryshim nga origjinali prej faktorit njeri. E sa i përket ruajtjes së Kur’anit, atë e ka marrë përsipër Allahu deri në kataklizëm, pasi Krijuesi dhe Sundimtari i krijimit thotë: “Sigurisht, Ne e kemi zbritur Kuranin dhe, sigurisht, Ne do ta ruajmë atë.”[8]
Ne me këtë nëntitull kemi synim që njerëzve afetarë t’u sqarojmë se nuk është vetëm Islami që e bën obligim mbulesën, por edhe Bibla e urdhëron një gjë të tillë, ngase kur është fjala për mbulesën kritikat ngërthejnë në vetvete se mbulesa është prapambetje dhe diskriminim gjinor dhe këto akuza lëshohen si raketa vetëm në adresë të Islamit, duke e anashkaluar Biblën. Kjo bëhet edhe për një arsye tjetër, se ky obligim biblik është i injoruar nga pasueset e saj, me përjashtim të murgeshave.[9]

Ja çfarë lexojmë në Bibël në lidhje me mbulesën: “Çdo grua që lutet apo profetizon me krye të zbuluar, turpëron kryetarin[10] e vet: sepse është e njëjtë sikurse t’i kishte qethur flokët.[11] E po ndodhi që ndonjë grua nuk do ta mbulojë kryet, le të qethet;[12] por, në qoftë se është turp për grua ta qethë e ta rruajë kryet, atëherë le të mbulohet.”[13]
Këto citate janë skajshmërisht të qarta se Bibla e urdhëron femrën që të mbulohet sepse me këtë mbulesë dallohet nga prostitutat, duke qenë se mosmbulimi është turp dhe gjë e pamoralshme. Në të kundërt, gruaja e pambuluar duhet t’i ketë flokët e qethura ose të rruara. Në citatin tjetër, i cili e përforcon obligueshmërinë e mbulesës, lexojmë: “Prandaj gruaja duhet të mbajë një shami koke si shenjë varësie për hir të engjëjve.”[14]
Kjo mbulesë e mbron femrën nga shikimet e liga prej të cilave paralajmëron e qorton Bibla si dhe mbulesa i shpëton sytë e meshkujve që të mos mëkatojnë.
Bibla thotë: “Keni dëgjuar se qe thënë: “Mos e thyej kurorën!” E unë po ju them: Kushdo që me dëshirim e shikon një grua, në zemrën e vet e ka bërë fëlligështinë me të. Nëse syri yt i djathtë të çon në mëkat, nxirre e flake larg teje! Është më mirë për ty të humbasësh njërën nga gjymtyrët e tua, se i tërë trupi yt të hidhet në ferr.”[15]
Po ashtu Bibla e ndalon që femra t’i përngjajë mashkullit në veshje dhe anasjelltas, kur thotë: “Një grua nuk duhet të mbajë veshje meshkujsh, as një burrë veshje femrash. Zoti, Perëndia juaj, e urren atë që bën ashtu.”[16]
Kjo le të shërbejë si përkujtim edhe për femrat nazaretiane, që nëse marrin mësim dhe i zbatojnë këto këshilla biblike, mbasi edhe besojnë në të, do ta ndihmojnë moralin që sot në shoqërinë tonë është në dekadencë.

PËRFUNDIM

Mesazhi i Zotit që nga Pejgamberi Muhamed sal-lallahu alejhi ve sel-lem është vetëm Kurani dhe Sunneti, ligj që rregullon jetën individuale dhe shoqërore për gjithë popujt e rruzullit tokësor dhe nuk do të realizohet harmonia, siguria, lumturia dhe paqja në tokë nëse njerëzimi do t’ia kthejë shpinën sheriatit të Zotit. Kur njerëzimi revoltohet kundër Mbretit të gjithësisë duke u larguar e kundërshtuar urdhërimet, ndalesat dhe këshillat e Tij, nuk ka dyshim se do të shfaqen në fytyrën e tokës dhuna, luftërat, dënimet dhe shumë gjëra të tjera negative të pranishme sot.
Allahu i Madhëruar thotë: “Kushdo që i kthen shpinën Mesazhit Tim, do të ketë jetë të mjeruar dhe Ne, në Ditën e Kiametit, do ta ringjallim të verbër.”[ 17]
Pra, njerëzimi vetëm përmes Mesazhit të Zotit (Kuranit dhe Sunnetit) realizon sigurinë dhe lumturinë në këtë botë dhe në amshueshmëri.

Shkroi:
Adem AVDIU
Delirje&Edukim nr:11
Burimi: Albselefet.net

___________________________
[1] Si feminizmi liberal, socialist dhe radikal.
[2] Në lidhje me mbulesën fetare sipas sheriatit, lexoni librin “Mbulesa” nga dijetari eminent dhe fakihu i kohës sonë, Imam Albani, Allahu e mëshiroftë.
[3] Këtë metodologji e implementuan gjenerata e artë, sahabët, shokët e Pejgamberit sal-lallahu alejhi ve sel-lem, me rrugën e të cilëve Allahu ishte i kënaqur. Kjo mjafton për të gjitha gjeneratat e tjera që ta pasojnë rrugën e tyre, pra kur është vërtetuar me Kur’an dhe hadith se Allahu është i kënaqur me gjeneratën e parë të kombit musliman, atëherë kjo sinjalizon qartë se kënaqësia e Zotit të Madhëruar arrihet duke pasuar metodologjinë e sahabëve dhe jo rrugët të cilat kundërshtojnë rrugën e tyre me paudhësi si mosbesim, shpikje e mëkatime.
[4] Shiko “El Akidetu Ev-velen lev kanu Jalemun” 1/275 nga Ebu Islam Salih ibën Taha Abdulvahid. Botoi Mektebul Guraba, 1428h.
[5] Ahzab: 59.
[6] Ka për qëllim fytyrën dhe shuplakat e duarve deri te kyçet.
[7] Nur: 31.
[8] Hixhër: 9.
[9] Murgëria nuk ka qenë e legjitimuar, por e shpikën ata vetë. Allahu thotë: "...ndërsa murgërinë ata vetë e shpikën." Hadid: 27.
[10] Në Diodatin e Ri, përkthim 1991-94, qëndron “turpëron kryet e vet”. Po kështu gjendet edhe në gjuhën arabe texhlibul are ala re’siha. Botim i vitit 1995, Arabic Bible NVA Copyright 1988 IBS.
[11] Ndërsa në përkthimin e ECM 1993 qëndron: “Ajo sillet si të ishte prostitutë, me flokë të qethur.”
[12] Në përkthimin e ECM është e shënuar në kllapa “e le të përjashtohet”.
[13] Bibla, Besëlidhja e Re, Letra e parë drejtuar Korintianëve 11/5,6 . Përktheu dhe shtjelloi Dom Simon Filipaj, Ferizaj 1994.
[14] Bibla, Dhiata e Re, Letra e parë drejtuar bashkësisë së Korintit 11/10. Përkthimi i vitit 1993 ECM. Në këtë përkthim lexojmë komentin se engjëjt e pranishëm nuk durojnë mospërfillje. Ndërsa në përkthimin e Dom Simon Filipaj qëndron: “Prandaj, gruaja duhet ta mbartë mbi krye shenjën e varshmërisë, për shkak të engjëjve.” Dom Simoni shtjellon: “Në mbledhjet e bashkësisë, sipas një interpretimi çifut të Lgp 23,15 në mbledhje janë pranë edhe engjëjt, prandaj qëndrimi duhet të jetë me nderim dhe rregull.
[15] Bibla, Besëlidhja e Re, Ungjilli sipas Mateut me titull Mësimi mbi kurorëthyerjen 5/27, 28 dhe 29. Përkthimi nga Dom Simon Filipaj.
[16] Bibla, Dhiata e Vjetër, Libri i Besëlidhjes së Ripërtërirë 22/5. Përkthimi i vitit 1993 ECM.
[17] Sure Ta ha: 124.

[panta_rhei]

Po cfar mbulese bre mos na e lodh b*then pash familjen.
Nuk jane kah mbulohen ma n'midis arabie e turqie, e ti n'midis shqipeve ke gjet me na shit p*rdha bulesha bulesha.

A jini budall ju a cka keni?

[winona]

Postimi origjinal është bërë nga panta_rhei

Po cfar mbulese bre mos na e lodh b*then pash familjen.
Nuk jane kah mbulohen ma n'midis arabie e turqie, e ti n'midis shqipeve ke gjet me na shit p*rdha bulesha bulesha.

A jini budall ju a cka keni?

Hahahahah sa m'bere me qesh hahhahh

[Besi:)]

Postimi origjinal është bërë nga winona

Hahahahah sa m'bere me qesh hahhahh

A ke keq me injoru apo ke kesh qe e ka permend B..then
nese nuk je injorante ateher ruju po na zhyt Forumin...
Nime harrova how much ??

[Kosova19]

Postimi origjinal është bërë nga panta_rhei

Po cfar mbulese bre mos na e lodh b*then pash familjen.
Nuk jane kah mbulohen ma n'midis arabie e turqie, e ti n'midis shqipeve ke gjet me na shit p*rdha bulesha bulesha.

A jini budall ju a cka keni?

O Magar, si mos te pëlqej kategoria "Mësime nga Kurani" mos u fut se këtu ka Mësime nga Kurani.

[GURI SYLAJ]

I ( e ) nderuara(i) Kosova 19 !
Zoti t'a baft kabull perkushtimin dhe perpjekjen per te mesuar dicka e, ishalla ,per fyerjet dhe nenqmimin qe po i bene Bsimit Islam me mosdijen dhe fjalorin rrugaq, Zoti te fale!!

[Kosova19]

Shfrytëzimi i kohës dhe gjendja e kësaj bote

Kjo botë gjithmonë është në largim dhe çdo gjë në të është mësim. Dielli që lind herët në mëngjes e në mbrëmje fshihet dhe largohet të kujton njeriun që vjen në këtë jetë jeton dhe në fund shuhet. Hëna që fillimisht duket e re dhe e vogël, shtohet e plotësohet por në fund pakësohet duke u kthyer si një degë e tharë hurme. E njëjta ndjesi ndodh me muajt, njeriu sheh muajt qe do ti vijne duke thënë: Ky është muaji i dymbëdhjetë dhe për ramazanin kanë ngelur edhe tetë muaj sa larg janë ato!? Por pa e ndjerë ato kalojnë menjëherë sikur të ishin një orë e ditës.
Kështu ndodh me jetën e njeriut, i cili e sheh vdekjen shumë larg por papritur vëren se filli i shpresës këputet dhe cdo gjë ndërpritet.
Shpeshherë i mban të tjerët në tabut, i mbulon me dhe, pastaj mediton: Kur do vijë rradha ime? Kur do të përfundoj në këtë gjendje? Kur ja, vdekja sapo e ka vizituar dhe i duket sikur ka jetuar një paradite ose një mbrëmje. Këto fjalë i them të shtyjë veten dhe vëllezërit e mi në shfrytëzimin e kohës dhe të mos humbim asnjë cast pa e ditur se cfarë kemi fituar prej saj. Të pyesim veten a i jemi afruar Allahut me adhurime? Apo qëndrojmë në vendnumëro? Si do vejë puna jonë? Tu biem gjërave mbrapa para se të mbarojë koha, eh sa afër që është ahireti me dunjanë.
Ebu Bkeri radiAllahu anhu gjithmonë recitonte vargje të një poezie që thoshte:
Në shtëpitë tona vdekja do na vijë, ajo është më afër se lidhësat e këpucëve.
O Zot na jep të mira në këtë botë dhe në botën tjetër si dhe na ruaj nga dënimi i zjarrit, lus Allahun për vete dhe për ju që jetët tona të mbyllen me të mira dhe të ardhmen tonë ta bëjë më të mirë se të shkuarën dhe të na ndihmojë në përmendjen, falenderimin dhe mirëadhurimin ndaj tij. Amin.

Muhamed bin Salih Uthejmin

“Lika el babil meftuh” (Takim për pyetje të hapura) 2/179.

Burimi: www.udhaebesimtareve.com