Nezir Myrta - Buzëqeshjet E Lirisë

[Ilir@]

POEMA PËR POPULLIN


Populi ecë e nuk ngutet
Udhës me gropa zemre e kalldremeve historike
Nuk ngutet se është i Lodhur- i Këputur nga Thikat
Varrët Thika pas Shpinde ia kanë këputur shpirtin

Pesha e hidhur e historisë së tij -
Plot data lavra vitesh në ballë e shekuj betejash
Pa Pre e pa Fre -

Historia e Huaj i rrinë Gerrbë Mbi Shpindë ende!?
E -
Shpindën e ka plot gjak e trupin shoshë shpatash e plumbash

Plot plagë të moçme mijavjeçe

Duket sikur ngjitet gujaz Përpjetëzes Epike
Kurrë i gjunjzuar numron Hapat e Epokave
Që Ia lan veç një Copë Trup e Shpirt -
E me shpirt ndërdhëmb mundohet Për Të Gjallë!

Plot plagë të moçme mijavjeçe!



2.

Populli ecë ngadale e nuk ngutet -
Viteve të Krrusura Ura historike të Via Egnatias
Koha pa ujë në Sy ia qet thiijat e përgjegjura
për 'i pikë xeher tambli në Sy të gjegjur e t'regjur

Tamblin e Nanës ia qet për hundësh -
Deri ta qet një fjalëgoje
tue qitë zjarr për sy e tym përgoje

thuase - i kemi lindë zotit me zor!

Populli ecë ngadalë e nuk ngutet -
Varg i Gjatë Thik'përpjetë zor është m'u ngjitë kështu
S'ka kohë me u ndalë as para varreve as para të vdekurve
Të plagosur nuk sheh askund të shtrimë edhe ata ecin
Përpjetëzes së Plumbtë

Nuk kemi Kohë as me vdekë!

E Koha bie mazunë përdhe, nuk qet za as fjalë përgoje
Buzët - Shkrum i Gjallë - e luan kryet pëndueshëm -
Ka dro do ta shkelë Tjetra Kohë në gjysëmrruge

Mbetet kush mbetet e del në Breg Kohe - kush të del!

Historia e Popullit -
Nuk Shkruhet me Shkrola e Shkokla
Kur ecet Thik'përpjetëzes Gjarpnushë Historike

Populli ecë ngadale e nuk ngutet...!




3.

Ecë ngadale e nuk ngutet -

Kuk ngjitet ngarkuar Gur Muzeshë e arkeologjishë të thyeme antke -
Bjeshkët e Namuna i Banë me Shpindë

E Bjeshkë Shtyen me Gjoks!

Skurruar ne Gjak Triumfal të Fitoreve të Huaja
E Dikush ne Gisht në Gojë -
Dikund me Gisht në Kokë e dikund ia merr kamba kambën
me Zorrë nëpër kambë -
Pret të ia Jep Dorën Bjeshka - ajo ende i rrokullisë gur!

Koha Breshkë Ende ia Qet Thijat e Përgjegjura...

Përditë i del Doresh nganjë Bjeshkë e nga një Vrrijë
Me hekura në duar - don të dali hekurah - Moteve të Nxime!
Ia Nxini Jetën historia e veshur me Uniforma shtrigash

Me Bjeshkë e Vrriijë ndër Sqetulla -

Historia i ndalet para kambëve - keshe po ia fshinë djerëset e gjakun - djerëset i vlojnë n'ballë e s'un ia gjenë kund Çaren Vetit!

Përditë në lojna të reja - Shtrigash të Vjetra!




4.

Populli ecë ngadale e nuk ngutet -
Epokave Qorre Historike me Hapa të Randë - Bjeshkë!
Me Kokë Plumb - të rënduar mbi Kohë

Me Kohë Plumb në Zemër!

Me Shpindë të Plumbtë te Dy Luftave Botnore
Me 'i Botë në Shpindë -
me ndërskamca historike të pahistori
Përditë ia grryejnë Gjeografinë e vet ndër kambë

Përditë ta Grryejnë Dheun Ndër Kambë!

E ende Mizat e Trollit ardhse marrin Krahë Drangojsh për tu ngjitur në Qiell -
E me i shtie në Grusht Retë e Mendimit Bosh!

Ende - Mizat dojnë të bahen drangoj e Drangojtë sikur po paraqiten si miza -

Me Sy Mize nëpër Pluhurin e Mbetur në Tribuna Tribunatorësh!

Epokat e Lavdishe Hillire -
diegur e humbur pashënjëpadokë Nën-Tokë e Nën-Ujëra!
Edhe vet Koha sot po e sheh Kthjelltë Rrënjen e Gjallë
deri në Fundbote të Antikunit -

Gjaku Dardan vlon Ende illir ballkan!

Populli Ecë Ende Përpjetëzes Gjarpnushë Historike
Ngadale E Nuk Ngutet...!

(7. mars, 1996) Nga Vëllimi - POEMA PËR POPULLIN

[Ilir@]

SHQIPËRIA E BASHKUAR

E bukur është Kosova
E Bukur është Shqipëria

Siç është E Dashur Nana!

Më çon peshë shtat'palë Qiell
Më shtie në Dhe shtat'palë Tokë!

Edhe deri atje ku bre miza hekur
Edhe deri atje ku bre hekuri gjakun tonë!

Shqipëria e Zhbime - Rrafsh me Tokë
Shqipëria e Mbime - Rrafsh me Qiell!

Shqipëria me Botë në Sy -

si Farë në tokat Mere nëpër mahalla të botës
e bota me Shqipër në zemër

Shqipëria gjithmonë e pushtuar
Shqipëria - kurrë e nënshtruar!

Shqipëria e Bashkuar!




2.

Ushtima -
Me shënjen Viktoria
deri Te Molla e Kuqe
Filloi -

E Para
Në europën e Lindjes së Madhe
U lind në Prishtinë
E në thellësitë e Tokës së Kosovës
E rreh tupani i Dardanisë!

Dardania kumbonare bashkimi
E mbahet krisma - e mbahet fjala - Shqipëri!

Me njeren dorë kafshaten e bukës
E, jemi gai -
Me tjetrën kambëzën e pushkës!
Me gojë - bukë e plumba
Me sy shkreptëtima rrufee shqiponjash
Me hap drejtë shoqishoit në sy
Derisa të bëhet njera Dyshë -

- O Varre o Djepa!

Derisa varret me shokë shqiptare të linden në Djepa
Derisa Djepat me Dhëmb Ujku në Kaptyll djepi
Të përkunden në varre!

Me gjak e varrë lidhet Balli i Republikës!

Republika nuk lindet etiu si dielli
As nuk bie vetiu si shiu -

Republikën e bashkojnë fije-fije
Burrat -
E lidhin Nyje rreshtash e rrashtash !

- Ku janë Burrat?
- Ku janë Varret?

Duri gurin nuk e sheh
Burri burrin nuk po njeh!

Kosova - prore e kositur
Kosova - kurrë e nënshtruar!

Shqipëria e Bashkuar!

(Kalendor, 1992) nga vëllimi poetik POEMA PËR POPULLIN

Kjo poezi u emitua përmes RTV shqiptar më 1992, recitoi aktori i mirënjohur Kastriot Çaushi.

[Ilir@]

KOSOVA
Kosova ime -
sa ma shumë qendrove u bëre edhe ma e dashur
u bëre edhe ma e dhëmbshme edhe ma e fortë
përbinë dhëmbjet krismat lotët

bebëzat e syve thahen mos me rreh çerpik
mbesin bebëza të hapura nga malli
aorta e zemrës pushon mos me rreh pulsi i gjakut
buzët e njoma thahen kur nuk i njomë edhe me lot!

Nëse doni të lindeni martirë krenarë
vrisni ushujzat karpate duke qeshur me ushtimat
e Bjeshkëve të Nemuna -
qe përgjakin shushurimen e valëve të Drinit të Bardhë
nëse doni të lindeni duke iu parë Kosova
në sy të Kosovës e në zemër të Kosovës
Linduni përgjithmonë!

Syri i Kosovës së përlotur sheh gjithkah
Zemra shkrum e Kosovës rreh gjithkah
Gjaku shqiptar i Kosovës gufon gjithkah
Gjithë bota sqiptare sot është nga Kosova!

Gjithkah shkove ore burrë kosove
E Kosovën kurrë nuk e harrove ! -
Pulsi i gjakut të Kosovës kurrë nuk pushon

sa t'i bie diell e hanë kësaj Toke!

(25. 11, 1995)

[Ilir@]

LAJMET NGA PRISHTINA NUK JEPEN PËR TË GJALLË




Mbi Kosovë shkel dikush që s'ia përmendi emrin
është emër i zi futë e zezë -
pa gjini pa numër pa trajtë a gjenezë
lakohet vetiu si gjarpër nëpër vetat gramatikore të emrit tim

Mbi Kosovë vret diçka që s'i përngjet Njeriut
as besës as dashurisë!

Mbi Kosovë shkel dikush që s'ia përmendi emrin
se është emër i vdekshëm i prangave të territ mnerës e humnerës
është emër i kobshëm varri pa mbishkrim pa gur
është emër pa rrënje pa zanore siellet pa bisht pa krye!

Mbi Kosovë shkel dikush që kurrë nuk duhet t'i përmendet emri
është emër që vret e pret e le shkret urëza vatre
shkreton vende në sofra e ballin e oxhakut në oda
gëzimin në sy pëshpëritjen në buzë e gjakun në fytyrë

është emër që pret vetvrasjen e vet!

Lajmet nga Prishtina nuk epen për t'gjallë!
Mbi Kosovë - Lindet Liria
Gjallë është e për t'gjallë nuk lidhet Dardania!

(28. 11. 1995) nga vëllimi POEMA PËR POPULLIN


post skript: ky ishte parashikimi im më 1995, parase të kalojmë në poezitë e luftës e poezitë e lirisë. Shqiptari nuk pyet kah është rruga për në Kosovë!

[Ilir@]

KËNGA E POPULLIT
Kënga e popullit -
këndua nën hundë kur nuk donte të merr vesh mali
as te sheh fusha

kur vlon gjaku e gufon shpirti
i ka adhë deri në fyt

këngë e kënduar nëpër tymëra flakë e lotë

këngë e kënduar e gjithmonë e pashkruar
pa shkronja as orthografi pa lasp as shtypshkrojë
këngë që gufon në zemër e vlon përgoje shkrum i gjallë
e kënduar në hastra çerga qilima e drrasa të thata si fati
në gryka maja e shkëmbinj malesh të larta
gjithë natënelume pa shtie gjumë në sy
me vajë në buzë -
e lotët pikuan në çergë e lotët pikuan në shkëmb

e pika shpoi gurin tue rrehë në një pikë!

***

Kënga e popullit u këndua
deri iu bre fija lahutës e iu këput teli qiftelisë
lahuta e qiftelia mbeten varë atëditesot
u pre këna në kulla - u pre kënga mbi shkëmbinj

kënga mbet vaji i burrit

edhe para djepave edhe para varreve
edhe kur Hana u përgjak mbi mal
edhe kur Dielli leu si gjaku në agim

edhe kur Hana ishte në të sosur
edhe kur vaji ishte në të nisur

edhe kur Dielli u zu me kuçedër
jehoi kënga e populli e shpërtheu vaji i burrit:
- O lum për ty o për të lumin Zot
o ë kambë na u çua Sokol e Halili!...

Doli Zana e Malit e
Mali ushtoi prej Djalit

kur kqyren në varr
gjeten veç 'i grusht eshtra

e zana mori malin
e toka mori djalin

kënga mbet Vaji i Burrit!

(1995) nga POEMA PËR POPULLIN

[Ilir@]

HISTORIA E POPULLIT
Historia shpesh -
është edhe lojë grabitçare
e fëmijve

fëmijët luajnë në zall -
me gur e bujashka me copa hekuri
edhe me zjarr
keshe po mbarojnë ura kulla tempuj e rrokaqiej

vijnë tjerët e ua prishin më këmbë -
e mbi ato ndërtojnë lodra tjera

vijnë tjerët e luajnë lojëra tjera
dhe harrohet Loja e Fëmijve të Parë

këngët zonat e mrekullueshme hyjnore
harrohen vallëzimet e Shqipeve e Gjuha e Parë

e fshihen gjurmat e gishtave të përgjakur nëpër zalle!

Kush mund ta luajë ma bukur Atë Lojën e Parë
se sa Ata që e luajtën Të Parët ?
Kush mund të nxierri Za ma të bukur
se sa Ata që kënduan Të Parët?

Historia shpesh -
është Lojë grabitçare e fëmijve!

[Odise@]

Nezir Myrta / KU JANË POETËT


O poetët janë gjithkund e gjithkah
burime të gjalla që rrjedhin ujë akull,
vërejnë shushunjat që dolen në gjah
e mbesin si klysh udhës ngrirë shakull!

Poetët janë gjihtkund e gjithkah
kudo kopshteve majave shkollave,
vështrojnë ata që drdhin vrer n'pah
e vet e pinë mu si lëngun e mollave!

Poetucat shterruan derdhin veç fjalë
si struca në zall qesin kokën jashtë -
në secilen fjalë skelet kanë një halë
përbihen qitje si për zorrë t'trashtë!

O poetët janë gjithkund e gjithkah
në etër nëntokë nënujra e mbiyje -
te gurtë e varreve e në shkreptima
rrufeshë të skuqura dhe i lidhin nyje!

S'shtërzejnë gjakush majesili poshtë
shkrepin shkëndia t'lashta mijavjeçe -
nuk janë sikur kallami zemërshoshtë
flakadaj i binë trup edhe udhës leqe!

Poetët nuk vdesin pse nuk shkruajnë
kur burimi n'shpirt çdo kohë pret gufim,
vdesin poetucët që bishtat iu kruajnë
në fjalë ecin caca e kujtojnë fluturim...!

Poetët janë gjallë gjithkund e gjithkah
n'përkundje djepi e maje krateri vullkan;
edhe maje plumbi rrinë me plumb n'krah
aty përbirohet si pika e lotit për vatan!

Nuk mund t'i gjejsh poetët aty ku ti don
me hapin e vockël që thurë veç fjalëgoje.
Ai që Drillon uragan veç me hukamë krijon
Ai që krijoi mu nga pelimi mjaltin në hoje!

Poetët janë gjallë gjithkund e gjithkah
edhe kur trupat si lëvozhga iu varrosen,
O vargjet poetike iu rrinë kurorë në krah
Bukuritë nuk vdesin as kurr nuk sosen !

Nëse t'i shohësh poetët malli të mori
Ata diellor mund t'i shohesh nga larg;
i sheh veç ai që zjarr nga zemra nxori
vetëm ai që lindet e vdes për një varg!

Gjama e Orës së Maleve jo veç oshtimë
po gjamën e kthen në melodi gitareje -
ai që shpirtin gastartë e then copegrimë
ai zemrën e ka zi pa asnjë xixë hareje!

Poetët janë gjallë gjithkund e gjithkah
aureola duken me yllësitë e tyre rreth;
trupojnë edhe ëndrra mos me pasë kah
qëndrojnë lartë e nuk binë si një gjeth!

(03.12.09)