Kosova një krijesë e Amerikës

[Dilaver]

Washington, 7 mars - Një gazetar grek, i akredituar në Departamentin Amerikan të Shtetit, ka bërë një pyetje komentuese, duke e quajtur kryeministrin e Kosovës, Hashim Thaçi, "një kukull të Washingtonit dhe Kosovën një krijesë të Amerikës". Por, ka vijuar një reagim i Departamentit Amerikan të Shtetit. "Shteti i pavarur dhe sovran i Kosovës, ashtu siç është njohur nga SHBA-të dhe shumë vende, përfshirë edhe shumicën e vendeve të BE-së, ka qeverinë e vet që flet në emër të saj dhe vepron mbi bazën e votës që ka marrë nga populli i Kosovës dhe u shërben interesave të atij populli dhe të askujt tjetër", ka thënë Tom Casey. Ai edhe njëherë ka folur rreth njohjes së Kosovës së pavarur, duke thënë se varej nga vetë vendet e ndryshme botërore për kohën dhe mënyrën e njohjes së shtetit të Kosovës. "Ne duam që të gjitha vendet e botës ta bëjnë këtë".

.................................................. .................................................. ..........................

Kush nuk bën atë që SHBA-të duan keq i ka punët.
Hehe...

[uliksi31]

Kosova mes zgjedhjeve presidenciale ruse dhe amerikane

10.03.2008

Mund të quhet një fat i madh, ose më saktë një vendim i zgjuar strategjik i bashkësisë euroatlantike, shpallja e pavarësisë së Kosovës
përpara zgjedhjeve presidenciale në Rusi dhe zgjedhjeve presidenciale në SHBA. Ishte një vendim që qetësoi ujërat në
raportet intrigante rajonale, por kryesorja, që largoi nga axhenda e tratativave dhe pazareve të mëdha ndërkombëtare
një problem të mprehtë.
Nëse Kosova nuk do të kishte shpallur pavarësinë, ajo do të vazhdonte të ishte problem i Këshillit të Sigurimit të OKB-së, problem i Grupit të Kontaktit, problem i G-8-ës së vendeve më të industrializuara të botës, problem i bisedimeve SHBA-Rusi dhe BE-Rusi etj. Tani, Kosova e pavarur është fakt i kryer për të gjithë, për Kosovën, për Serbinë, për BE-në, për NATO-n, për Ballkanin, dhe ajo që është më e rëndësishme, për SHBA-në dhe Rusinë.
Ka qenë një insistim dhe strategji e diplomacisë së Serbisë dhe e Rusisë për ta shtyrë vendimin për statusin e Kosovës pas zgjedhjeve presidenciale në SHBA dhe në Rusi. Shpresa ruso-serbe ishte se Kosova, si çështje e hapur do të bëhej një pikë e përhershme e dobët e partnerëve euroatlantikë. Shtyrja e statusit përtej zgjedhjeve presidenciale ruse dhe amerikane do të transferonte një çështje të pazgjidhur apo një kapitull krize në dy udhëheqje të reja në SHBA dhe në Rusi, të cilat, duke qenë të reja, do të kishin prioritete të tjera strategjike në politikën e tyre të jashtme, se sa të merreshin që në fillim me Kosovën. Duke qenë administrata të reja, do të mendonin se do të kishte kohë ta zgjidhnin çështjen e Kosovës gjatë mandatit të tyre. Ndërkohë, në skenën ndërkombëtare mund të plasnin kriza të reja në pika nevralgjike, që do të tërhiqnin më shumë vëmendjen dhe angazhimin. Kuptohet se në një optikë të tillë shtyrjeje të statusit pas zgjedhjeve presidenciale në SHBA e Rusi, peshorja e përfitimeve strategjike do të anonte tek Rusia.
Shpallja e pavarësisë së Kosovës para zgjedhjeve presidenciale në Rusi, largoi nga tryeza e debatit dhe e tratativave strategjike mes Rusisë nga njëra anë dhe bashkësisë euroatlantike nga ana tjetër, një çështje të mprehtë, e cila mund të shndërrohej në një hipotekë tensioni tek Moska. Tani Kosova e pavarur dhe shtet sovran është çështje e mbyllur dhe Rusia e ka të qartë se tani për Kosovën, mes saj dhe partnerëve perëndimorë, do të diskutohet ndryshe. Tani Rusia nuk mund të bëjë më objekt pazaresh, nëse do t’i jepet apo nuk do t’i jepet pavarësia Kosovës. Kjo është e tejkaluar tashmë, dhe Moska e kupton se duhet të adoptoje një kurs në përputhje me këtë realitet. Presidenti i Rusisë, Vladimir Putin e dha një sinjal, kur pas takimit me kancelaren gjermane Angela Merkel në Moskë më 8 mars, foli me një retorikë më të zbutur lidhur me Kosovën.
Pavarësimi i Kosovës si zgjidhje e një krize rajonale europiane, në planin strategjik ndërkombëtar evidentoi kuotat dhe limitet e fuqisë së Rusisë në raportet ndërkombëtare. Rusia provoi se është faktor në politikën ndërkombëtare, duke e zvarritur zgjidhjen e kësaj çështjeje dhe duke u përpjekur ta ruajë Kosovën si një konflikt të ngrirë brenda oborrit euroatlantik. SHBA dhe BE, nuk mund të mos e llogaritnin këtë faktor rus në politikën ndërkombëtare dhe në funksion të kësaj, ata i bënë shumë kompromise e lëshime Rusisë për çështjen e Kosovës, që nga shtyrjet e njëpasnjëshme nga viti 2006, që ishte viti i përcaktuar për marrjen e vendimit të statusit, deri në vitin 2008. I bënë lëshime edhe me formën, mënyrat dhe amendamentet e shumta, që i shtuan planit Ahtisaari për “pavarësinë e mbikëqyrur” të Kosovës, plan i cili përmban lëshime disproporcionale mbi të drejtat e pakicës serbe në Kosovë.
Gabimi strategjik i Moskës dhe sidomos i presidentit Putin, qe se nuk kuptoi që fuqia botërore e Rusisë ka një limit. Gabimi strategjik i Rusisë, qe se nuk kuptoi se nuk mund t’i mbante gjithë peshat e bllokimeve, të cilat i tentoi kundër SHBA-së dhe BE-së, që nga zgjerimi i NATO-s; çështja e mburojës bërthamore në Poloni e Çeki e deri tek mosaprovimi i sanksioneve që kërkonte perëndimi kundër Iranit.
Këto gabime strategjike të Rusisë qenë mbushja e kupës për zgjidhjen e statusit. Ato qenë dhe fati historik i Kosovës. NATO dhe BE vendosën që t’i japin popullit të Kosovës dritën jeshile të pavarësisë, që meritonte, dhe njohjen e shtetit të pavarur të Kosovës.
Zgjedhjet presidenciale në Rusi dhe në SHBA, pavarësisht nga fituesit, e gjejnë Kosovën jashtë listës së krizave dhe problemeve strategjike të debatit mes fuqive të mëdha. Presidenti i ri i Rusisë, Dimitri Medvedev, për inerci vazhdoi edhe pas zgjedhjes deklaratat militante se pavarësia e Kosovës do t’i vërë flakën Europës. Por si biznesmen i madh që ka drejtuar gjigandin rus të Gazpromit, i cili po investon miliarda dhe po i shtrin tentakulat gazsjellëse dhe influencësjellëse në gjithë kontinentin, duke përshirë edhe Ballkanin, ai e di se flaka mund të djegë edhe gazsjellësit rusë në Ballkan e Europë, e bashkë me to, edhe trilionët e dollarëve që fitohen në Moskë nga gazi dhe nga nafta, e të djegin burimin kryesor financiar të pasurisë dhe të fuqisë së Rusisë së drejtuar prej tij. Pa këto para, Rusia e Medvedevit mund të përfundonte si Rusia e Jelcinit, ku mësuesve, mjekëve dhe ushtarakëve, nuk u paguheshin rrogat me muaj, sepse qeveria s’kishte fonde.
Kosova, si fakt i kryer strategjik është një realitet, që Rusia e presidentit të ri Medvedev, don apo nuk don, do të duhet ta pranojë, ose të paktën ta konsiderojë. Kremlini nuk mund të shkojë dhe ta degradojë veten deri në atë pikë, sa të lejojë të përdoret si instrument i një loje të vogël bizantine politike brenda në Serbi, duke përkrahur pakufi aventurizmin nacionalist të kryeministrit Koshtunica dhe duke bllokuar Serbinë të bashkohet me Europën.
Sa i takon zgjedhjeve presidenciale amerikane, duket konsideruar vërtet një arritje e madhe, që pavarësia e Kosovës u shpall përpara zgjedhjeve në Amerikë. Këtu nuk shtrohet problemi se mund të kishte ndonjë devijim strategjik nga presidenti i ardhshëm. Të tre kandidatët kryesorë, që janë tani në garë, kandidati për president nga partia republikane, tashmë i caktuar, Xhon Makejn, dhe dy kandidatët nga partia demokrate, Hilari Klinton dhe Barak Obama, kanë mbajtur qartazi qëndrime mbështetëse për Kosovën si shtet i pavarur dhe sovran. Kandidatët presidencialë e dinë se Kosova është rezultat i ndihmës së administratës demokrate të presidentit Klinton, që udhëhoqi ndërhyrjen e NATO-s për çlirimin e Kosovës më 1999-ën, dhe i ndihmës së administratës së presidentit Xhorxh Bush, që udhëhoqi fushatën diplomatike ndërkombëtare për pavarësimin e Kosovës në shkurt 2008. Kjo bashkësi konceptimi strategjik, i njëjtë nga dy administratat, përbën një garanci të një politike afatgjatë amerikane ndaj Kosovës dhe Ballkanit. Por një president i ri në SHBA do të kishte në mënyrë të natyrshme prioritete të reja brenda dhe jashtë vendit dhe kjo do të mund të kishte pasoja në kuptimin e afateve për marrjen e një vendimi përfundimtar për Kosovën.
Është një zhvillim pozitiv ndërkombëtar, që Kosova e pavarur u bë anëtare e re e bashkësisë ndërkombëtare përpara zgjedhjeve presidenciale në Rusi dhe në SHBA, dhe që presidentët e rij në të dy shtetet e mëdha nuk e gjejnë më Kosovën në listën e sherreve strategjike që kërkojnë angazhim dhe zgjidhje.

GazetaShqiptare
__________________

[uliksi31]

Kur e lexova ne fillim kete titull: Kosova nje krijes e Amerikes, mu kujtuan fjalet e Sheremetit ne humor, kur pat then: A ti shpallim lufte Amerikes se ndryshe spo na merr.

[pleshti]

Ku me e pas ket fat ne shqiptaret, e me mbet gjithmon nen krahet mbrojtes te amerikes?

Edhe vet Zoti ish gezuar bashke me ne.

[UniCorN]

Falemneres prej Amerikes, e zoti i dhashte bereqet... (loool, s'di pse mu kesh me qet fjali hyrese falenderuese)

Ne kohe te veshtira na u ka gjet, se pa perkrahjen e saj sot ishim diku ne skaje te botes, se sa per Evropen "plake" e zhytur ne llumin e vet, nuk kish pase mo shqiptare.

Mirepo, edhe ne shqiptaret nuk duhet gjithmone me mendue se tash e kemi Ameriken e ska ca na bon askush. Mos ta harrojme edhe kur na iku perandoria osmane, na u leshun shkiet e greket prej te gjitha aneve e na sakatosen, se kogja mire i patem ndreq punte edhe me osmanlijte, se e kishim friken prej kojshive. Mirepo, normalisht se ka dallim, se osmanlijte i kemi pase edhe okupator, e shqiptaret e shkrete tu e pase krejt boten armik, u mundojshin me u mbeshtet diku. Tashti te mesojme nga historia jone e mos te mbeshtetmi vetem ne super-fuqite e kohes, e Amerika jetofte gjithmone e forte keshtu si eshte.

Po due me thone qe shqiptaret duhet me punue edhe vet, me krijue shtet te forte, me krijue forca mbrojtese, me shfrytezue kete kohe kur bota eshte ne anen tone, e mandej edhe nese nuk kemi perkrahje aq te madhe si sot nga ndonje superfuqi, do te jemi vet nje superfuqi ballkanike.

Ishalla e kuptut qit porosine teme. E 1 x per 1 x mos na lashte zoti pa Ameriken, o trimat e Bllaces (lool)

[Pupi]

ha,hahahaha.... e kuptum e kuptum, "na trimat e bllaces".

Jo, a ke nie të fundit çfar ka ndodhë në ferizaj.

Kur ndërtuan Bonstilin amerikant, Një Baba i 8 djemëve, që të gjithë t(v)rima, të Bllacës, deshën që të kërkojn dëmshpërblim për tokën e nxën.
Një ditë prej ditësh, një gjeneral Amerikan thërret Plakun e 8 trimave, të bllacës...!!!
Shiqo i thotë gjenerali plakut. Neve e kemi nxënë këtë vendë këtu përkohësisht, por një ditë do të shkojm nga këtu, e kur neve të shkojm nga këtu juve do ju lëjm të gjithë ,,Apachet" që kemi, si dëmshpërblim për qiran e tokës.
Doli plaku nga kampi, nga dhe e prisnin të 8 T(v)rimat, e bllaces. dhe u tha të birëvet muhabetin që kishte biseduar me gjeneralin