Poezi nga Poetë të ndryshëm

[lovely]

Dritorja


Nje nate e mbaj mend fort mire,
kur hena rrezet argjendore
vershonte permbi mugetire,
nje vashez pashe ne dritore.
Ajo e heshtur po qendronte,
po ankthi po ia digjte gjine,
me padurim ne shpirt,veshtronte
te udheza neper kodrine.


"Un' jam ketu!",-nje ze ne terr
u ndje dhe vasheza gufoi,
dritoren celi menjehere...
dhe terri henezen mbuloi.
"O lum si ti",- i thashe me mall
"te pret gezimi,puthjet ,dhelet,
po mua ndonje mbremje valle,
ndonje dritore do me celet?"


Pushkini

[vjeshta]

Nase Jani


KURBATKA
Mbremë, putha një kurbatkë
të bukur,
Një kurbatkë, nga dashuri kurbatësh,
Nën një çadër, ku flinte një flutur,
Ku dhe nata, s’na shihte
gjithë natën...
Mbremë, putha një kurbatkë
të bukur,
Qeni rrinte, lëpihej nën hënë,
Në puthje kurbatke kisha humbur,
Fshehur, qeni hënën
kishte ngrenë...
Rrëshqita nga buzët e kurbatkës,
Bëra poshtë, por s’rashë dot
në humnerë.
Si s’u shkoqën rruazat e qafës,
Vdekja të kish qeshur
dhe një herë?!
Si s’u xhindos lumi, të kish lënë,
Shtratin ku është shtrirë
mijra vjet?!
Qeni jargëtërbuar, hënëngrënë,
Ulërimë s’lëshoi gjer në mëngjes...
Si s’u sosën buzët me gjakshege?!
Burimi i shpirtit si s’u sos?!
Puthja e kurbatkës ishte vdekje,
Prapa veshit vdekja më thosh:Mos!
Mos! më thoshte vdekja,
se kurbatka,
është e gjitha zjarr e dashuri,
buzët i ka mbushur me gjakshege,
në çdo poretrupi ka magji...
Drita e mëngjesit
mos ardhtë kurrë!
Mbi buzët e kurbatkës isha mbret.
U dogja, i gjithi, përmbi buzë,
Vdiqa, sikur rrojta njëmijë vjet.

[Le jardin des disparus]

Ti nuk erdhe

Vjeshta erdhi herët, ti nuk erdhe
sikur të vije, une do të lija cigaren
në vend të pullave të nikotinës
do më rridhte në vena shiu
dhe vetëvrasja e plakjes
dhe vera e kaluar e rinisë…

Gjiri yt i kthjellët si ylberi
do të rrethonte netët e mia
në ballë do ta puthja errësirën
ulërimën tënde më të gjatë se e gjata
në qerpikët e zinj ngecur
frikën dhe aromën tënde…

Ah! Zjarri i prekjes tënde
si uji që ka ngrirë në acar
dëshira për t’u bërë jorgani yt
digjet n'majën e flokut më të hollë
me buzët e puthjes, prekjes, nuhatjes
do të të puthja…

Me krahët e erës do të përqafoja
trupin tënd që i rri i vogël trupit tim…

Ti nuk erdhe, vjeshta erdhi herët
hija ime nga pragu i dritareve
i ra pas dashurisë tënde të zezë…

Dhe zemra i ra pas trishtimit, dëshpërimit...

Tani pres të kthehesh
siç më ka marrë malli të ikësh…

Që të më ushqesh
me pasionin e dashurisë tënde në errësirë
të më mbytësh me uraganin tënd të zi
të më harrosh në errësirën tënde të zezë

Vjeshta erdhi herët, ti nuk erdhe…

R.D

[Le jardin des disparus]

M'i puthe buzët

M'i puthe buzët gjer në dhembje
tani duhen shëruar
po s'm'i shërove gjer në mbrëmje
ta marrim dhe më shtruar

Përpara ke natën e tërë
e mira ime, ti
ajo çka mbetet për t'u bërë
është puthja mbushur shpirtësi.

Heinrich Heine

[lovely]

Divani i vjetër

Ke parasysh atë dhomën e vjetër
tapetën e vjetër?
Mbi të, dy fotografi në mur,
të vjetra!
Ngjyrat e errëta
të vjetruara.

Ke parasysh shkallët që të qojnë
tek ajo dhomë e vjetër?
Në të cilën gjendet ai divan i vjetër?

Aty! Mu aty priti dashuria
Ajo puthje e njohur
Me lagshtinë e saj si vesë e mëngjesit..

E di, shkallët..
Nëpër to u ndoqën të rinjë të dashuruar,
butshëm, vullgarshëm dhe të ç`orientuar,
Ndjenjës së vjetër mirë dhuruar!

B.P.

[vjeshta]

GRUAJA E MESNATES

Nje grua mbreme me mori nga nata
Dhe me futi n'dhomen e saj,
Une, ajo dhe artet tona
Biseduam ane e skaj.

M'celi zemren per here t'pare,
Embel, ciltas bisedoi.
Te gjumeembli shtrat i saj,
Dalengadale dhe mua m'coi.

Pak poezi me arome gjumi
Ia lash aty mbi jastek.
Nuk e cika, nuk e preka
Se nga gezimi krejt qesh tretur.

Tri here "gezuar" une i thashe,
Me afsh t'madh plot dasuri.
Pasi ia lash 'naten e mir"
Jashtdola e qava si djale i ri!



Ali R. Berisha

[Le jardin des disparus]

Motive pa diell

(Sipas motiveve të I.K)

Zor se në jetë
do të takohemi
adresat humben
s'ka më letra

Ti mjegullat
Unë retë
do t'i dërgojmë
njëri-tjetrit
gjersa dhe vetë
të mjegullohemi...

...e të tretemi
si ngjyra e fotografive
në "Divanin e vjetër"!

[YanYan]

Vizatova të parin e gjithë vizatimeve
mbi një copë letër, për të parën herë
një shtëpizë të bukur, me oxhak e dritare
dhe me klasiken, të mbyllurën derë…

më pas shkrova të parën letër dashurie
naive e të zjarrtë si për të parën herë
kurajo s’kisha në dorë t’ia jepja...
dhe zemërdridhur ia hodha nën derë…

më vonë i thinjur (familjar natyrisht)
ëndrra vizatova mbi letra me vlerë
të gjitha të bukura, të zjarrta sigurisht
të gjitha të ngjajshme me të parën herë…

një ditë do iki ashtu siç erdha
do vij këtu për të fundit herë
do vij më ndryshe…do vij në foto
ngjitur mbi letrën do rri mbi derë…

(1992)
©Artan Gjyzel Hasani

[Le jardin des disparus]

Kini mëshirë

Ajo ishte një natë dashurie
që kurrë s'duhej të kish gdhirë

Kini mëshirë
në mos po atje nën gurë
nën peshën e natës së shëmbur do të shëmbëm

I vrarë jo nga urrejtja, po nga dashuria
që përjetësisht quhet dhembje...

(Xh.S)

[Le jardin des disparus]

Pa titull

Ndoshta s'të shkojë ndërmend
se qielli rastësisht s'u mbyll
se kjo dëborë që shtroi kudo
në të vërtetë ka rënë për ty

U projektua çdo kristal i saj
në qiell të madh diku
dhe nuk pushoi së rëni ajo
gjersa i gjeti flok't e tu

Dhe në mëngjes i zbehtë
ai i plotë hapej me madhëri
nën altruizmin e tij të hirtē
ndërsa shetisnim ne të dy...

(...)

[Le jardin des disparus]

Mos u zhduk...

Duke u zhdukur nga mua
e çmishëruar vetvetes ju zhduke
vetja jote kështu u tradhëtua
me pandershmëri prostitute

Mos u zhduk... të zhdukesh është lehtë
të ringjallesh për tjetrin s’ka se si
vdekja të tërheq shumë thellë
të vdesësh nuk është mënçuri

Mos u zhduk... harro hijen e tretë
s'ka të tretë, dy janë dashurive
bashkë do shkojmë në gjyqin e shenjtë
kur gjaku t’na thërrasë për përgjigje

Mos u zhduk... e kemi shlyer mëkatin
fajtorë s’jemi ne, as damkosur
të denjë jemi unë dhe ti për të falur
në-mos-dashje ç’kemi plagosur

Mos u zhduk...të zhdukesh është çast
por si do takohemi nëpër shekuj
ç'sozi kemi në botë, ti fantazmë
dhe unë? - fëmijët tanë të qeshur

Mos u zhduk... jepma dorën tënde
në të jam shkruar unë - i besoj sekretit
dashuria e fundit është e tmerrshme
s'është dashuri, por frikë e humbjes së tjetrit!

Yevgeny Yevtushenko

[vjeshta]

ISHA I DEHUR

Rrugëve të lashta po iu rikthehem,
ëndrrave tani shumë i frikësohem,
ahh...sa dua edhe një herë të dehem,
me puthjen e saj përsëri të ngrohem.

E t'a përgëdhel me kujdes,
të pushonim nga muzgu që vie,
e të zgjoheshim në mëngjes,
kur agu me rreze do të na bie.

Sa fjalë në gjysmë kishin mbetur,
sa ditë s'i kam parë qysh moti,
si një leckë mbeta i tretur,
i gjetur e i mërdhirë nga i ftohti.

Kurrë e bukura s'më ka shkruar,
asnjë fjalë në një letër,
ku e di nga ka shkuar,
apo e ka gjetur një të dehur tjetër.

Nga: Mark Kuzhnini

[lovely]

Vjeshte, ty nuk t`ka hije me qkru qizi pizija me dushje. A mue po. Une jom e re


E dua trupin tim kur është me trupin tend.
Eshtë diçka fantastike.
Muskuj të tendosur e voluptet.
e dua trupin tend, i dua lëvizjet e tij,
dua atë çka bën, më pëlqen të ndjej
shtyllën kurrizore të trupit tend e gjithë
dridhjen e embel të eshtrave
e atë vibrim të skajit te tij që dua ta
puth, ta puth, ta puth papushim.
të puth plot zjarr çdo pjesë të trupit tend,
e dua atë përkëdhelje të bute të cikjes
me pushin e gëzofit tend elektrik e
mishin që hapet e sytë e tu plot shkëndija,
e për më tepër dua përplitjen tende
poshte meje një gjë kaq fantastike !

E .E. CUMMING

[vjeshta]

Po t'rri nngat ,se si e re qe je, mos po i qon vetit fjale me kto poezi...

Qy anmikjaaaaa! Prej anmiqesis nuk po e sheh se kush eshte autori...


Mall...!


Edhe pse larg…
pranë të ndjejë,
nuk të harroj,
vetëm thjesht,
dua të të përshëndes,
e pastaj
të shkoj.

Ashtu kot
malli më sëmbon,
jam grua,
me shpirt e trup të bukur,
pse jo,
jam zonjë grua.
Dy herë më e bukur,
joshëse,
tunduese,
në sy,
buzë,
me shpirt e trup,
dikë sundoj,
ndoshta
ty.

Edhe pse larg,
mos harro,
malli më merr,
nuk varet
prej meje
ai shtegton,
atje ku do.
Shpesh humbet ...
symbyllas
ikën..
shkon diku..
diku larg
ikën si i çmendur
e kthehet..
sërish
këtu.
merr udhë,
prapë
shtegton përhumbet,
gjithë qenien përfshin
e harrohet
dhe shpirtin ma tretë.

Një ëndërr e shkurtër
me sytë hapur,
më rri,
e kupton që malli të mund...
del fitimtar,
dhe vjen tek ti.

Edhe pse
nuk zgjat shumë,
është mundje e bukur,
edhe pse zgjat pak
më se e dëshiruar,
kur prehje gjen,
brenda meje
futur.

Në krahë malli lë veten,
të ndjejë jetën,
pëshpërimën,
frymëmarrjen,
prekjen,
aromën,
heshtjen.

Malli im,
më mund,
bëju zoti im
eja
tek mua,
më merre
në gji,
frymo
brenda meje
Jam
Grua!

Nga: Nexhi Baushi

[YanYan]

Gabrielë,e mban mend sa shumë më admiroje,
më deshe, më jepeshe, kur nuk më kuptoje...?

Ish koha kur unë të robëroja me lirinë time për të gabuar..
Pastaj erdhi heshtja...

Hyj sot në shpirtin tënd, Gabrielë dhe s'bëj dot autoportretin tim....
Pasqyrat tregojnë harta memece ku vështrimi im blu
sajon kontinente lumturie që kurre s'egzistuan...
oqeane të stuhishëm...tashmë të qetësuar...
nën ta Atlantidat e mia -brigje pa urë...

Po qiejt e mi, Gabrielë?
Ah...qiejt....
Qiejt s'shënohen nëpër harta kurrë...

©Artan Gjyzel Hasani