Nënëve të mia fisnike

[Dr. Leone]

H. ADEMI (A,S)- Ali Korça

Zoti Ademin nga dheu,
pa mëmë pa at'e kreu,
Zoti vet e ka gatuar,
Atin e nderçim ndër duar.
I dha frymë dhe e ngjalli,
shumë të mira i fali,
i fali të madhe dritë,
i dha tërë dituritë.
Engjëjt krejt nga qielli rrodhën
anës Ademit u mblodhën.
Kur e panë fort të ditur,
kanë mbetur të habitur,
fort i ditshmi u rrëfye,
me të s'qitej dot në krye,
merrej vesh dhe prej fytyrës,
q'ish m'i madh'i kreatyrës.
Tërë në sexhde i ranë,
veç dreqi u hoq më nj'anë
i u shti hallka e mallkimit
ati shejtani-rraxhimit.
Dha urdhër engjëjt e zunë,
Ademin në kopësht e vunë
edhe të shoqen Havanë
Ademit ia vunë pranë.
Shumic'e ehli-sunnetit
shënojnë pun'e Xhenetit,
ish një kopësht a një drurishtë
veshur me pemë lulishtë,
le të jetë si të jetë,
kush ish e di Zoti vetë.
I u dha Zoti urdhëratë:
"hani pini dit'e natë,
kur e ku qysh të doni,
hani me gaz mbretëroni.
Vetëm nga ky dru mos hani,
këtë fjalë të ma mbani".
اcfarë lloj peme ka qënë,
Kurani s'na e ka thënë.
Djalli nga nakari dolli,
me një butësi i u foli;
"më vjen keq se nuk e dini,
kështu nga herë nuk jini,
do të vdisni do të shkoni,
këtë gjë do ta kërkoni.
Në doni gjithnjë të rroni,
me gëzim të mbretëroni,
nga ky dru po hëngrët kokrra
s'ju ka për të blojtur mokra,
domethënë s'vdisni kurrë,
do të rroni grua, burrë".
I gënjeu me be me fjalë,
se qe thënë për të dalë,
prej kopshtit i kanë qitur,
shumë larg i kanë zbritur.
Parajs Ademi i gjorë,
s'pati vehten në dorë,
nga ashku i Perëndisë,
ra në det të bukurisë,
er'e ashkut e kish dehur,
zemrën e tij e kish nxehur,
aq sa vehten nuk dinte,
kush ishte e ku po rrinte.
Kurse Havvaja e shkretë
i a dha me dorën e vetë
atë pemën e ndaluar,
kur ishte i turbëlluar.
Pemën mirë pa e përçapur,
që të dy i kanë kapur,
shumë vjet mbetën të ndarë,
nat'e ditë duk'e qarë.
Shumë vojtnë, shumë hoqnë,
në Mekke mezi u poqnë.
Si i u fali Zoti fajin,
e prenë kujën e vajin.
Tha Zoti ngrehne Kabenë
që të falen sa të jenë.
Atit Adem dhjetë fletë,
i zbriti Zot'i vërtetë.
Shumë sende i tregonin,
nga të ligat e mërgonin,
qenë shkruar dituritë,
për t'i dhënë njeriut dritë.
Atyre bij edhe bija,
i u dha shumë Perëndija.

[Dr. Leone]

O NENE

Dashuria ime per ty eshte aq e madhe
Saqe faqe te terea te kasha mbushur duke shkruar
TE DUA NENE
Do ishte shume pak
Malli per ty eshte I pashuar
Zerin te degjoj ne telefon
Fytyren te shoh ne fotografi
Dhe lotet e mallit me djegin shpiritn
Jam ende nje femije I vogel
Dhe te keroj pa mase NENE
Ah sa te dua ne keto momente
Je kaq larg dhe mallin mundohem te largoj
Shoh nje fotgrafi
Dhe lotet rreshkasin si nje shi I nxehte mbi nje toke te bute
Ah NENE te dua kaq shume
Je kaq larg dhe une te ndjej kaq prane
NENE nuk dua te te lendoj me keto fjale
Por nuk jane fjale qe vine thjesht nga mendja
Jane fjale qe vine nga zemra
Nga thellesia e zemres time te thyer dhe nga shpirti im I brishte
TE DUA NENE TE DUA DERI NE PAFUUNDESI
TE DUA PA MASE NENE TE DUA

Dr. Leone

[Dr. Leone]

Ajo qe dua me zjarrin e shpirtit

Nena eshte nje cope meshire
qe Zoti yne hodhi mbi toke
nene eshte nje burim vlere
pa kete vlere nuk ecet dot.

Nena eshte nje heroine
madje pak eshte heroina
eshte ajo qe ndrit shtepine
pa te si burg duket shtepia.

Nena... ajo qe na lindi
qe na rriti dhe edukoi
dora qe ju besua djepi..
qe me shpirtin na mekoi.

Nena eshte, nje simbol durimi
drite sakrifice, nuk ka as gjume
me dore jashte fle ne nete dimri
kjo dore e shenjte djepin perkund.

Nena eshte dore e dashurise...
qe djepin na tundi ne netet e dimirit
nena eshte mjalte i embelsise
Eshte ajo qe dua me zjarrin e shpirtit.

[Dr. Leone]

Pak histori

(Ps. po i bie pak shkurt ketij problemi, pasi nuk kam as kohe e as nerva ta marr shtruar,dhe ne fakt irritohem ta bej kete.)

1.
Ka qene nje kohe ishim te varfer
Mbushur me rrecka qe c'te te them
Por kishim zemren kristal te paster
Si bore e malit qe se shkel kembe.

2.
Ka qene nje kohe s'kishim nje rrobe
Nje pale corape shkonin tre vjet
Te varfer ishim, veshur cope-cope
Ishim te pasur ne zemer e shpirt.

3.
Ka qene nje kohe nderohej prindi
Kushtetute ish fjale e babait
Nderohej nena, tere farefisi
Zakon i bukur, norme e Shqiptarit.

4.
Vinte babai lodhur nga puna
Te gjithe gezuar ne dere e prisnim
Perpara nesh qendronte nena
Dhe ne pas saj si lulet rrinim.

5.
Te tere ne pritje kur na shikonte
Perplot hare zemra i mbushej
Dhe lodhja e dites qe e mundonte
Si me magji per nje cast zhdukej.

6.
Kohet moderne ne dere trokiten
Ja shqyen deren vella shqiptarit
Ja hoqen mendjen, e coroditen
Ja thyen zemren nenes babait.

7.
Tashme babai kur vjen nga puna
Ta prese tek dera nuk del askush
E lene nje ore ti bjere ziles
Me pas dhe deres ti bjere me grusht.

8.
Askush s'ka kohe te dale ta prese
Askujt si vete mendja tek dera
Thone:do trokase do lodhet vete
Neve na iken telenovela.

9.
Kur futen prinderit ne shtepi brenda
Askush si pyet me a u lodhen
Su thote me djali as tungjatjeta
Por: he mor rober e sollet koken?

10.
Tashme askush ne kembe nuk ngrihet
Njerezit e zotem jane te zene
Perballe pasqyres daloshi krihet
Perpjete ngre floket porsi antene.

11.
Nderkohe dhe vajza lyhet a s'lyhet
Ne kembe te ngrihet tashme perton
Me kembe perpjete mbi divan shtrihet
Per cdo dite prinderit fotografon.

12.
Ka qene nje kohe , ah, cte te them
Si moter ishte, kusherire e pare
Nderkohe ky ligj tashme nuk vlen
Kusherira kemi euro, dollare...

13.
Dikur e donim tamam si moter
Njelloj jane moter kusherire e pare
Por sot i shitem fis edhe vater
Per disa euro, disa dollare.

14.
Kohe te veshtira kemi jetuar
Mbaji ne mendje keto shqiptar
Me pare njeri ji,dhe i nderuar
Lakmo per nder ,jo per dollare.

15.
Dollaret, eurot, vijne edhe ikin
Pasuro zemren me pare shqiptar
Munde vetveten, pastroje shpirtin
Te ndricosh drite, si nje pishtar.

[Prishtinasja_]

Postimi origjinal është bërë nga Dr. Leone

Ajo qe dua me zjarrin e shpirtit

Nena eshte nje cope meshire
qe Zoti yne hodhi mbi toke
nene eshte nje burim vlere
pa kete vlere nuk ecet dot.

Nena eshte nje heroine
madje pak eshte heroina
eshte ajo qe ndrit shtepine
pa te si burg duket shtepia.

Nena... ajo qe na lindi
qe na rriti dhe edukoi
dora qe ju besua djepi..
qe me shpirtin na mekoi.

Nena eshte, nje simbol durimi
drite sakrifice, nuk ka as gjume
me dore jashte fle ne nete dimri
kjo dore e shenjte djepin perkund.

Nena eshte dore e dashurise...
qe djepin na tundi ne netet e dimirit
nena eshte mjalte i embelsise
Eshte ajo qe dua me zjarrin e shpirtit.

Pershendetje Dr.Leone,

Shume prekese shkrimi me lart !

Sepse dashurin e nenes smund ta gjejm ne cdo njeri . Roli i nenes eshte i pazavendesueshem dhe shume shume i rendesishem !

[Urata]

http://fr.youtube.com/watch?v=ruzPvA...eature=related



Më fal Nënë më fal Ti...

[Murgesha]

Dy poezi dritheruese per nenen nga poeti disident Dalan Luzaj‏






Nje Nene

Sa lot kish derdhur ne vetmi,
sa "ah"! tek zoti pat derguar,
kete vec shpirti i saj e di
dhe zoti lart n'e paste degjuar.

Gjithcka qe prekte behej lot
dhe loti ndriste syte e tretur;
ah, mrekullite qe kish kjo bote,
kaq mizorisht ia pati fshehur.

Gjithe zine e mbledhur neper jete
a thua vdekja do t'ia trese?
E luti vdekjen "eja shpejt"-
dhe vdekja s'mund te mos e merrte.

Drita

Drite quhej nena ime,
E mjera drite nuk pa kurre,
helmin qe la pas,
s'e ka as gjarperi nen gure.

Lodhje. Plage. Trishtim.
Te njohu emrin qe le pas,
te njohu brenga e shpirtit tim.
me ligje vdekja qan mbi ty;
tani je larg, moj e shkrete,
mbi ballin tend,
hedh hijen nje selvi.
Nene e braktisur... Pese femije...
Dheu s'te tret,
nga dheu me ben drite.


Ps. Nga shfletimi i Netit...