Nezir Myrta - Buzëqeshjet E Lirisë

[Ilir@]

POEMA PËR POPULLIN


Populi ecë e nuk ngutet
Udhës me gropa zemre e kalldremeve historike
Nuk ngutet se është i Lodhur- i Këputur nga Thikat
Varrët Thika pas Shpinde ia kanë këputur shpirtin

Pesha e hidhur e historisë së tij -
Plot data lavra vitesh në ballë e shekuj betejash
Pa Pre e pa Fre -

Historia e Huaj i rrinë Gerrbë Mbi Shpindë ende!?
E -
Shpindën e ka plot gjak e trupin shoshë shpatash e plumbash

Plot plagë të moçme mijavjeçe

Duket sikur ngjitet gujaz Përpjetëzes Epike
Kurrë i gjunjzuar numron Hapat e Epokave
Që Ia lan veç një Copë Trup e Shpirt -
E me shpirt ndërdhëmb mundohet Për Të Gjallë!

Plot plagë të moçme mijavjeçe!



2.

Populli ecë ngadale e nuk ngutet -
Viteve të Krrusura Ura historike të Via Egnatias
Koha pa ujë në Sy ia qet thiijat e përgjegjura
për 'i pikë xeher tambli në Sy të gjegjur e t'regjur

Tamblin e Nanës ia qet për hundësh -
Deri ta qet një fjalëgoje
tue qitë zjarr për sy e tym përgoje

thuase - i kemi lindë zotit me zor!

Populli ecë ngadalë e nuk ngutet -
Varg i Gjatë Thik'përpjetë zor është m'u ngjitë kështu
S'ka kohë me u ndalë as para varreve as para të vdekurve
Të plagosur nuk sheh askund të shtrimë edhe ata ecin
Përpjetëzes së Plumbtë

Nuk kemi Kohë as me vdekë!

E Koha bie mazunë përdhe, nuk qet za as fjalë përgoje
Buzët - Shkrum i Gjallë - e luan kryet pëndueshëm -
Ka dro do ta shkelë Tjetra Kohë në gjysëmrruge

Mbetet kush mbetet e del në Breg Kohe - kush të del!

Historia e Popullit -
Nuk Shkruhet me Shkrola e Shkokla
Kur ecet Thik'përpjetëzes Gjarpnushë Historike

Populli ecë ngadale e nuk ngutet...!




3.

Ecë ngadale e nuk ngutet -

Kuk ngjitet ngarkuar Gur Muzeshë e arkeologjishë të thyeme antke -
Bjeshkët e Namuna i Banë me Shpindë

E Bjeshkë Shtyen me Gjoks!

Skurruar ne Gjak Triumfal të Fitoreve të Huaja
E Dikush ne Gisht në Gojë -
Dikund me Gisht në Kokë e dikund ia merr kamba kambën
me Zorrë nëpër kambë -
Pret të ia Jep Dorën Bjeshka - ajo ende i rrokullisë gur!

Koha Breshkë Ende ia Qet Thijat e Përgjegjura...

Përditë i del Doresh nganjë Bjeshkë e nga një Vrrijë
Me hekura në duar - don të dali hekurah - Moteve të Nxime!
Ia Nxini Jetën historia e veshur me Uniforma shtrigash

Me Bjeshkë e Vrriijë ndër Sqetulla -

Historia i ndalet para kambëve - keshe po ia fshinë djerëset e gjakun - djerëset i vlojnë n'ballë e s'un ia gjenë kund Çaren Vetit!

Përditë në lojna të reja - Shtrigash të Vjetra!




4.

Populli ecë ngadale e nuk ngutet -
Epokave Qorre Historike me Hapa të Randë - Bjeshkë!
Me Kokë Plumb - të rënduar mbi Kohë

Me Kohë Plumb në Zemër!

Me Shpindë të Plumbtë te Dy Luftave Botnore
Me 'i Botë në Shpindë -
me ndërskamca historike të pahistori
Përditë ia grryejnë Gjeografinë e vet ndër kambë

Përditë ta Grryejnë Dheun Ndër Kambë!

E ende Mizat e Trollit ardhse marrin Krahë Drangojsh për tu ngjitur në Qiell -
E me i shtie në Grusht Retë e Mendimit Bosh!

Ende - Mizat dojnë të bahen drangoj e Drangojtë sikur po paraqiten si miza -

Me Sy Mize nëpër Pluhurin e Mbetur në Tribuna Tribunatorësh!

Epokat e Lavdishe Hillire -
diegur e humbur pashënjëpadokë Nën-Tokë e Nën-Ujëra!
Edhe vet Koha sot po e sheh Kthjelltë Rrënjen e Gjallë
deri në Fundbote të Antikunit -

Gjaku Dardan vlon Ende illir ballkan!

Populli Ecë Ende Përpjetëzes Gjarpnushë Historike
Ngadale E Nuk Ngutet...!

(7. mars, 1996) Nga Vëllimi - POEMA PËR POPULLIN

[Ilir@]

SHQIPËRIA E BASHKUAR

E bukur është Kosova
E Bukur është Shqipëria

Siç është E Dashur Nana!

Më çon peshë shtat'palë Qiell
Më shtie në Dhe shtat'palë Tokë!

Edhe deri atje ku bre miza hekur
Edhe deri atje ku bre hekuri gjakun tonë!

Shqipëria e Zhbime - Rrafsh me Tokë
Shqipëria e Mbime - Rrafsh me Qiell!

Shqipëria me Botë në Sy -

si Farë në tokat Mere nëpër mahalla të botës
e bota me Shqipër në zemër

Shqipëria gjithmonë e pushtuar
Shqipëria - kurrë e nënshtruar!

Shqipëria e Bashkuar!




2.

Ushtima -
Me shënjen Viktoria
deri Te Molla e Kuqe
Filloi -

E Para
Në europën e Lindjes së Madhe
U lind në Prishtinë
E në thellësitë e Tokës së Kosovës
E rreh tupani i Dardanisë!

Dardania kumbonare bashkimi
E mbahet krisma - e mbahet fjala - Shqipëri!

Me njeren dorë kafshaten e bukës
E, jemi gai -
Me tjetrën kambëzën e pushkës!
Me gojë - bukë e plumba
Me sy shkreptëtima rrufee shqiponjash
Me hap drejtë shoqishoit në sy
Derisa të bëhet njera Dyshë -

- O Varre o Djepa!

Derisa varret me shokë shqiptare të linden në Djepa
Derisa Djepat me Dhëmb Ujku në Kaptyll djepi
Të përkunden në varre!

Me gjak e varrë lidhet Balli i Republikës!

Republika nuk lindet etiu si dielli
As nuk bie vetiu si shiu -

Republikën e bashkojnë fije-fije
Burrat -
E lidhin Nyje rreshtash e rrashtash !

- Ku janë Burrat?
- Ku janë Varret?

Duri gurin nuk e sheh
Burri burrin nuk po njeh!

Kosova - prore e kositur
Kosova - kurrë e nënshtruar!

Shqipëria e Bashkuar!

(Kalendor, 1992) nga vëllimi poetik POEMA PËR POPULLIN

Kjo poezi u emitua përmes RTV shqiptar më 1992, recitoi aktori i mirënjohur Kastriot Çaushi.

[Ilir@]

KOSOVA
Kosova ime -
sa ma shumë qendrove u bëre edhe ma e dashur
u bëre edhe ma e dhëmbshme edhe ma e fortë
përbinë dhëmbjet krismat lotët

bebëzat e syve thahen mos me rreh çerpik
mbesin bebëza të hapura nga malli
aorta e zemrës pushon mos me rreh pulsi i gjakut
buzët e njoma thahen kur nuk i njomë edhe me lot!

Nëse doni të lindeni martirë krenarë
vrisni ushujzat karpate duke qeshur me ushtimat
e Bjeshkëve të Nemuna -
qe përgjakin shushurimen e valëve të Drinit të Bardhë
nëse doni të lindeni duke iu parë Kosova
në sy të Kosovës e në zemër të Kosovës
Linduni përgjithmonë!

Syri i Kosovës së përlotur sheh gjithkah
Zemra shkrum e Kosovës rreh gjithkah
Gjaku shqiptar i Kosovës gufon gjithkah
Gjithë bota sqiptare sot është nga Kosova!

Gjithkah shkove ore burrë kosove
E Kosovën kurrë nuk e harrove ! -
Pulsi i gjakut të Kosovës kurrë nuk pushon

sa t'i bie diell e hanë kësaj Toke!

(25. 11, 1995)

[Ilir@]

LAJMET NGA PRISHTINA NUK JEPEN PËR TË GJALLË




Mbi Kosovë shkel dikush që s'ia përmendi emrin
është emër i zi futë e zezë -
pa gjini pa numër pa trajtë a gjenezë
lakohet vetiu si gjarpër nëpër vetat gramatikore të emrit tim

Mbi Kosovë vret diçka që s'i përngjet Njeriut
as besës as dashurisë!

Mbi Kosovë shkel dikush që s'ia përmendi emrin
se është emër i vdekshëm i prangave të territ mnerës e humnerës
është emër i kobshëm varri pa mbishkrim pa gur
është emër pa rrënje pa zanore siellet pa bisht pa krye!

Mbi Kosovë shkel dikush që kurrë nuk duhet t'i përmendet emri
është emër që vret e pret e le shkret urëza vatre
shkreton vende në sofra e ballin e oxhakut në oda
gëzimin në sy pëshpëritjen në buzë e gjakun në fytyrë

është emër që pret vetvrasjen e vet!

Lajmet nga Prishtina nuk epen për t'gjallë!
Mbi Kosovë - Lindet Liria
Gjallë është e për t'gjallë nuk lidhet Dardania!

(28. 11. 1995) nga vëllimi POEMA PËR POPULLIN


post skript: ky ishte parashikimi im më 1995, parase të kalojmë në poezitë e luftës e poezitë e lirisë. Shqiptari nuk pyet kah është rruga për në Kosovë!

[Ilir@]

KËNGA E POPULLIT
Kënga e popullit -
këndua nën hundë kur nuk donte të merr vesh mali
as te sheh fusha

kur vlon gjaku e gufon shpirti
i ka adhë deri në fyt

këngë e kënduar nëpër tymëra flakë e lotë

këngë e kënduar e gjithmonë e pashkruar
pa shkronja as orthografi pa lasp as shtypshkrojë
këngë që gufon në zemër e vlon përgoje shkrum i gjallë
e kënduar në hastra çerga qilima e drrasa të thata si fati
në gryka maja e shkëmbinj malesh të larta
gjithë natënelume pa shtie gjumë në sy
me vajë në buzë -
e lotët pikuan në çergë e lotët pikuan në shkëmb

e pika shpoi gurin tue rrehë në një pikë!

***

Kënga e popullit u këndua
deri iu bre fija lahutës e iu këput teli qiftelisë
lahuta e qiftelia mbeten varë atëditesot
u pre këna në kulla - u pre kënga mbi shkëmbinj

kënga mbet vaji i burrit

edhe para djepave edhe para varreve
edhe kur Hana u përgjak mbi mal
edhe kur Dielli leu si gjaku në agim

edhe kur Hana ishte në të sosur
edhe kur vaji ishte në të nisur

edhe kur Dielli u zu me kuçedër
jehoi kënga e populli e shpërtheu vaji i burrit:
- O lum për ty o për të lumin Zot
o ë kambë na u çua Sokol e Halili!...

Doli Zana e Malit e
Mali ushtoi prej Djalit

kur kqyren në varr
gjeten veç 'i grusht eshtra

e zana mori malin
e toka mori djalin

kënga mbet Vaji i Burrit!

(1995) nga POEMA PËR POPULLIN

[Ilir@]

HISTORIA E POPULLIT
Historia shpesh -
është edhe lojë grabitçare
e fëmijve

fëmijët luajnë në zall -
me gur e bujashka me copa hekuri
edhe me zjarr
keshe po mbarojnë ura kulla tempuj e rrokaqiej

vijnë tjerët e ua prishin më këmbë -
e mbi ato ndërtojnë lodra tjera

vijnë tjerët e luajnë lojëra tjera
dhe harrohet Loja e Fëmijve të Parë

këngët zonat e mrekullueshme hyjnore
harrohen vallëzimet e Shqipeve e Gjuha e Parë

e fshihen gjurmat e gishtave të përgjakur nëpër zalle!

Kush mund ta luajë ma bukur Atë Lojën e Parë
se sa Ata që e luajtën Të Parët ?
Kush mund të nxierri Za ma të bukur
se sa Ata që kënduan Të Parët?

Historia shpesh -
është Lojë grabitçare e fëmijve!

[Ilir@]

(SHËMBJA E NJË HISTORIE)


Erdhen -
e m'i rrëxuan krejt murana e mure Trojesh
statujat e Kangëve të Diellit e Hyjnive
faltore hyjnore hyllire iu rrjedhë gjuha gjak ende
pllakat e gurëve të datave të mia të mëdha
ma thyen zemrën e këngve të gurta

e nuk i lanë kund dy gur bashkë

mbi muranat e rrëxuara -
ende shihet fuqia e duarve e mendjes tempuj kohërash
e mbaruan tempuj tjerë e thurën këngë tjera
dhe e çthuren historinë!

Erdhen tjerët vargevijë -
u sollen rreth atllasëve madhorë akropole Ethanë
m'i rrëxuan amfitheatrot e gurta paa Heraklit të Hershëm
qytete të lashta që i harroi historia në parahistori
m'i thyen gurët e varreve, m'i vodhen mbishkrimet
germat e mia të Gjuhës së Parë
e,
varret nuk flitshin as eshtrat nuk lësonin zane
i fshinë emrat e trojeve të mia emrat e gjyshave
ma shkyen hartën time gjeografike emrat e lumejve e detrave
emrat e oqeaneve edhe vet emrat e Yjeve e Yllësive

ma vodhen emrin e diellit tim hell i zjarrtë
tej Apollonisë Butrintit që sot janë pa koka
vjedhur nga gjaku i hajnava varrtarve zjarrtarve të hershëm
edhe sot në epoken e re

erdhen tjerët e mbjnë gozhduar në çengela gjeohistorinë time
nga e gjeten Egjeun, nga Ulkinia e Ulpiana e shëmbur
e,
deri tek Gyka e Dardhaneleve dardhane...

Erdhen e thuren historië e tyre të pahistori
dhe e çthuren historinë e botës!...

Ballkani Hillirik - plaku europian
të gjithve ua vizatoi në zall me kunin - germat e para
të gjithve iu dha dijeni diejsh e ata iu kthyen ne dijeni djajsh
të gjithve iu dha dje dije të shkruajnë emrat e tyre
zanore diftongje formema

krejt çka sheh e s'sheh syri
krejt çka ndien e s'ndien veshi
krejt çka thotë e s'thotë gjuha

ua dha krejt çka thot vet zoti Thoti
që fliste Shqip!

Është Lëkundje linguistike botërore
Lëkundje Lukunishë!

Linguistikës i dridhet gjuha në gojë!

(1995) nga POEMA PËR POPULLIN

[Ilir@]

GJUHA SHQIPE


Gjuha shqipe -
është rrjedha e lumit e gurgullima e Kronit
është Zoni i Zotit -
currilat e pikllimeve të shiut në strehë zemre
rrjedha e konit të pashterrshëm të jetës shkrum i gjallë
burim ka zemrën e gurit të trollit nëpër damarë të gjakut të shkëmbinjve

sa të jetë toka - tokë
sa të jetë dielli - diell e hana - hanë!

E thirrja - Nanë!

Gjuha shqipe -
është ushtima e ujëvareve kur bie mbi shkëmbinj
është shushurima e erës e dridhja e fuqishme e stuhive

është zani i zëmrës së nanës në majethike
është duhama e babait në tranët e kullës e në shtrat të vdekjes
është ushtima e ushtrisë grykave dhe jehona e britmave majave ne mbrojtje te atdheut -
është gjëmimi i kullave rrafsh me tokë - nga krismat rrafsh me qiell
është marrshi vigan i popullit mbi tokën e vet të lirë!

Gjuha shqipe -
është gufimi i shpirtit nga të rrahurat e fuqishme të zemrës
kur dojë të shpërthejnë zanoret e para të emrit të trollit të lindjes
ku emrohet toka me emrin e vertetë të gjakut të derdhur

kur e sheh babain lidhur me zinxhirë e gjaku skurrë përfaqe
kur e sheh vllaun duke dhëne shpirt me grushta ne Dhe
kur e sheh motrën me flakë në krye duke vrapuar oborrit

kur digjet bukuria e shkrumohet bari e lulet e zemrës thahen
kur bie kulmi i fatit në tokë e lukinitë edhe në qiell robërie!

Gjuha shqipe -
është rrezja e diellit në agim nga kaltria e kuqrremtë
është cicërrima e zogjve nëpër degë me bulëza e ngjyrat e luleve në kopshte shpirti

është frymëmarrja e thellë e gurit në murana lotësh
është ecja e vrullshme e të rinjve rrugëve fatit të dashurisë
është ecja çapkene e vashave duke i valvitur flokët në erë
është balli i lavruar i pleqve prej umave të kohërave të liga
është zani nënhundë i plakave duke tjerrur të kaluarën në furka
në shllungat e bashkëve të reve të tymosura
duke i mbështjellur pejtë e viteve e kohërat në boshta.

Gjuha shqipe -
flet kudo e gjithkah në dritë e terr
flet me krye, flet me sy, flet me gishta
e flet nënhundë -
kur populli është duke pregatitur historinë e vet
kur nuk i pëlqen diçka as gjithçka dhe e din se ende nuk i ka ardhë dita -

një ditë e ka edhe qeni - thot populli
e kur është dita e qenit, populli jeton qençe në kohë qeni
dikush e luan kryet në shënjë të shkeljes së lirive të njerit
e dikush e luan kryet për ta kallë vet shtëpinë e tij

populli - flet e fle rrallë e përmallë

njeriu vdes duke buzëqeshur sikur me luajtë
kur ka pse të vdesë!
Mate veten - pse u linde të bëhesh hamall bote gjithmonë të krrusesh derisa të mbetesh dikund në ndonjë qoshe pa frymë!
Mate veten! E Mate Fjalën!

Të flasësh gjuhën shqipe -
duhet ta keshë fjalën në majegjuhe
ta njohësh atë gjuhë mijavjeçe me rrënjë në gjak dhe eshtra
nga belbëzimet e foshnjes në djep, në postajë, në shavar në kashtë - nëpër buxhilla të ujit nga vërshimat e kobshme
t'i njohesh klithjet e fëmijve duke u rrëxuar në hapat e parë të ecjes këmbadoras -
t'i njohesh ofshamat e pleqve kur nxëjnë në t'thua në prag dere
kur mezi luhen e çohen duke u mbajtur për shkopin e viteve topalle -
t'i njohesh ofshamat e nanave para bijve të vdekur duke u shkrirë si krypa në ujë -
t'i njohesh ofshamat e baballarëve para varreve që ua këputin shpirtin!

Atëherë ke çka folë e ke çka shkruan -
kur ta dridhë fjala fjalën në buzë pa e qitë përgoje
atëherë vërtet - ke çka kallxon!

Të flasësh në gjuhën shqipe -
duhet ta shqipërosh gjëmimin e motit e ta zbërtheshë në diftongje e zanore bubullimën e Motit të Madh
të emrit të djalit të vetëm të Trollit Trim!

Kur emron foshnjen -
duhet parase ta keshë emruar djepin me kaptyll e emrat e lojërave të fëminisë -
emrat e gjymëtyrëve të trupit e dyerve të shtëpisë
përpara duhet të ia keshë emruar: rrugët, sheshet, shkollat, trollin, vendlindjen, kathedralet, monumentet e muzetë historike e parahistorike -
me këtë gjuhën e bukur shqipe

përndryshe -
fëmia do të gabojë në emërtimet e fëmijve të vet
e ti do ta gaboshë rrugën në oborr e s'ke askënd të gjallë ta pyesesh -

e do të mungojnë gjithmonë lodrat e fëmijve
e do të mungojnë gjithmonë fjalët e pleqve
e do të mungojnë gjithmonë ushtarët e vërtetë e gjeneralet trima të mënçur -
do të mungojnë rrugët e jetës në shkolla

e do të mungojë historia!

Gjuha shqipe -
është bukuria e jetës mbi tokë
sa të jetë toka - tokë, e dielli - diell, e hana - hanë

e sa të jetë thirrja - Nanë!

(1995, duke pregatitur Lirinë e Kosovës)

nga POEMA PËR POPULLIN

[Ilir@]

Nezir Myrta / DREDHA E ERËS






Dredha e erës në rrugë
bën pluhnajë -
mbyllni sytë për një çast
sa të kalojë
ajo bartë kujtime të diegura
e insekte të cofta fjalesh

ndodhë ndonjë infektim eventual

kujdestari i rrugës -
nën parmakë të pluhrosur
shikon me bisht të syrit

zilia të qet n'punë të trollit

dredha e erës në rrugë
mbledhë pluhurin e mendimeve të shprishura
gjethet e fjalëve të verdha pa zanore

çfarë nuk banë e dredhnja

mbyllni hundët për një çast
sa të kalojë -
dredha e erës
ndodhë pezmatim i kordhave zanore
të pshëretimave

në rrugë ndihet kollitje ironike!

[Ilir@]

Nezir Myrta / BUZËQESHJA E DYTË






diçka tjeter diçka tjeter baclok -
po ku ta marresh kur harlisesh e nuk e gjenë
kërqelja jote e vogël nuk ta ngrehë barren e madhe yjore
e ke ngarkuar gabim me gur t'rrokotelur e kujton se janë
safire -
nuk bahet bjeshka me kërqele o baclok -
sillju rrotull e rrotull e assesi te ngjitesh ne maje
zeri yt i vogel humbë ne jehona te medha ushtima bjeshkesh

hapi yt i vockel siellet veç rranzes -
duhet mjeshtri te ngjitesh ne Gjeravine leqeve te theqafjeve
ne zgabime -
mos t'i ze mjegulla sytë e me t'marrë kallukogja atje
te duket Kosova det -
udhëleqet e bjeshkëve kanë orthografi të shtirë me shenja
piksimi te gjakut
ti kurrë s'i mësove -
veç sillu kah rranza me kërqelen tende te vogël sillu

ruanazo te mos ngjaje njeriu ne fjalen e tij te bukur
ruanazo te ngjaje njeriu ne fjalen e tij te shemtuar -

karvanet e fjalëve kote si ti u ngjiten dhe u zhdorgjen
pa therrë në këmbë -
me fëmij në kosha e me kujtime duç në gji të brejtur tejash tinzake
nuk i thonë tëjat e fjaleve vlimet e këngëve të mbetura
gojëhapura në krisma -
me fjalëtëje nuk e shkon ashkun e vringllimave të gjakut
veç lodhesh kot -
me barrë të huaja që s'di as dreqi te iu bie ne fije kah zhbirojnë -
mbase dole n'zgabim në udhë e hyre në udhëtëpaudhë
- e bajsh me shëndet

ruanazo te ngjaje njeriu ne fjalen e tij te vjedhur nga zjarri yjor

nuk ka asgje ma shemtim se t'i biesh rranzes rrotull
me nje kerqele t'vogel
mbaron e plasë prej gulshimeve te ndryeme ne vete gjoja po ngjitesh majes me gjymetyre te huaja -
me zor as me inat nuk rrexohet bjeshka o baclok -
baj pezm me buçuk me shllinë në sy e kujto se
u rrite me shllinë bjeshke -
hiqe qafe lakun e pezmit te huaj qe ta ka shtrengua fytin
e t'le n'hanë

ti mund te nisesh trup e perpjetë po bjeshka ka udhëleqe qe ta zene frymen -
me atë kerqele mendimi te vogel s'ke kaçik per fjalë as per pune
o baclok -
s'di kushdreqi je po mbase dole e hyne ne udhëtëpaudhë
e bajsh me shendet!

[Ilir@]

Nezir Myrta / UJËRAT E ZEZA




merre veten me të mirë
zakonisht thonë ata që mbysin
vetveten nga xhelozia -

nuk donë që edhe dikush
të bëhet katil i vetvetes

qyteti i ri i fjalës
po ndërtohet -
po kanalet e ujërave të zeza
të qytetit të vjetër
mund të kene shpërthyer dikund
nga erozioni e oksidimi e shtërzimi
i legurave metalike bel ame

merr kohë -
derisa të largohen duhmat

veç mos ta njollosin
fjalën -
ujërat e zeza

don mund e kohë -
te pastrohet themeli
i qytetit te fjalës!

[Ilir@]

Nezir Myrta / FJALA E FTOFTË




Fjalë e ftoftë
është vdekja


ecim kah pikëpjekja


shumë ma mirë i vdekur
se sa bar i dergjur plastik
art artificial pa blerim
trup plepi e erë djepi


vdekja është fjalë e ftoftë

më vret -
vdekja e të dashurve -
vdekja në trojet trime
vet kurrë s'pata dro
moti ia kam hjekë dhëmbjen vetit

posa t'i frigohesh vdekjes
ajo fill të troket në derë

dera ime prore hapekrah


e vrave një -
bëre deren e hekurt
i vrave dy -
lëre deren e drurit
vrave dyzet e sipër
deren lëre hapekrah

jo, deren hapekrah e vet shpatit

Brechti pasi foli për turpin e kombit të tij tha:
'Tigrat i vrava e m'grinë pleshtat!'

Më vdiqe moj fjalë e fortë
më ndoqe moj fjalë e ftoftë

do të të bëj shkrum!

[Ilir@]

Nezir Myrta / BIJTË E SHTRIGAVE




Shtrigat -
pollen në Ballkan
u rriten n'mes nesh
bijtë e shtrigave

atëditesot

nuk prajnë se kafshuari
edhe atë që nuk e hangër as lufta
e hanë -
bijtë e shtrigave

ditenpërdiell

tëvona -
i thehet rrumi në um
dhe i han vet shtriga
bijtë e vet

natenpërhanë

hangtë -
kërhanë e gërrshanë!

kohë shtrigë
Ndalohu!

[Ilir@]

Nezir Myrta / KURRË S'U MËSOVE





Kush ka faj -
pse nuk din me dashtë

e ke dikund një fije geni
heret të lidhur nyje
e nuk të len kurrë me pa ditë
ta ka ndarë rriten

ta rrumcallen kokën
me grisa të mprehura
në dorën tënde -
sikur i bie briskut të rruzes n'rryp

e ata ruaje si sytë -
nyjen e fijes së genit tënd
veç për t'zezen tënde

nuk e din as emrin tënd
nuk e njeh as vetveten
nuk ia din hadin vetit
plesht n'sy të herojve

nuk i beson as dores sate
e të vie të shohesh -
çka nuk iu beson as syve tuaj
nuk t'bie n'mend as për emër tënd

i nxënë kopil -
kah fryn veriu e kah frynë era
ara e bardhë e fara kah ban dreqi vo

egjër rrënzë kallirit të grurit
e kujton se edhe sot -
han kush bukë egjre

kurrë s'u mësove me dashtë

kurrë nuk dijte -
se si rritet kopeja
veç bënu tri e ujku përmbi
ujk në shoqishoin


kurrë s'u mësove!

[Ilir@]

Nezir Myrta / ROBI DHE LIRIA








Është shumë vështirë -
i robëruari të mësohet me lirinë

rob i lirë

përditë i turitur robzoti e robnjeriu shekullor
iu kanë mësuar veshtë me urdhëra të huaja
me moton irike hypset'vrava e zhdrypset'vrava

tash i doli edhe vehtja qejfit


a ka buzëqeshje ma të thellë që ta dridhë shpirtin
kur i friksuari i përbuzuri i shtriri përtoke para të huajit
i parodi i pasoji i paqenëni hungron në t'vetin poatyre rrugëve
që dje ishin të lara n'gjak nga shkopijt plumbat e vargojt e tankeve

mos me t'njoftë, shtrënjtë të blejë!

Liria është një fushë e gjërë e pamatur
mate hapin e qite vrapin -
fusha e gjanë, n'mujsh me i dalë mbatanë
askuj nuk i bëhet vonë!


Dridhje neverike!


Liria është një qiell i hapur i paskaj
mati krahët a i ke krahshqiponje
askuj nuk i bëhet vonë!

Liri absolute ke veç kur t'i lajshë duart!