Nesër është dita e fundit e jetës tuaj. Çfarë do të bënit?

[ShEjToNkA]

Postimi origjinal është bërë nga turisti

Ha,ha,ha,ha,ha,ha,ha,ha Shejtank,nuk mundem pa e pershendet nga zemra ket pergjegjjen tende se me ka shti te qeshi shume. :P

hahahaaaaaa Turisti ,po aaaa ,po c'të bëjë n'daq qesh n'daq jo ,shumë sinqerisht kam fol hahaaahaaaa

[qika_pr]

Nese i ka vetem edhe 24 ore jete kisha be sene qe mu kishin ba mu ndi gjall
Kisha dal edhe kisha taku shoqerin normal nuk ju kisha tregu qe ko me vdek mandej kam kohe ende kisha dal edhe kisha ec vete per disa ore edhe kisha mendu jeten qe po e le,mandej isha pershendet me shum nejrez,ne mbremje kisha shku ne shpi edhe e kisha be nje darke romantike,kisha be dicka te jashtezakoneshme,kisha nejt disa ore me te dashurin dhe ne fund kisha qendru me vajzen time te vogel 12 oret e fundit te jetes
mandej kisha dek
mandej kish qen vorrimi
sa gjynaf

Nuk i frogohem vdekjes aspak po normal diten e fundit e kisha shfrytezu qishtu dicka,me kan me dit kur te vdes normal

kaq nga une
:)

[imodium]

Anna a din qka kisha bo

une kisha bo me ty dashuri :oops: :P :P :P :P :P :P

[Loloku]

Here nje jave, here vetem 24 ore e ke ba afatin e paravdekjes anna! Edhe kjo eshte torture mospercaktuese dhe e dilemave vdekjeprurese, qe çdo dite e javes te duket vetem 24 ore jete dhe krejte java here te duket shekull, here sekonde! Kjo eshte trishtuese me shume se vete vdekja!

Ja qfare do te beja une qofte per nje jave, qofte per nje dite!

Nuk do te leja gure e burre bote pa levizur per ta shti mesit tek zoti me ma shty edhe pak afatin e kam provimin e fundit e nuk ja pergatitur mire dhe kjo do te me kushtoj jeten! Edhe xhebraili kur te vije me ma marre shpirtin do te kisha mendu se po me shtyne afatin dhe e kisha prit si mik shpirti! Dhe, kjo do te ishte e vetmja shprese, ndryshe, sot do te kasha vdeke!

[Loloku]

Postimi origjinal është bërë nga Loloku

Here nje jave, here vetem 24 ore e ke ba afatin e paravdekjes anna! Edhe kjo eshte torture mospercaktuese dhe e dilemave vdekjeprurese, qe çdo dite e javes te duket vetem 24 ore jete dhe krejte java here te duket shekull, here sekonde! Kjo eshte trishtuese me shume se vete vdekja!

Ja qfare do te beja une qofte per nje jave, qofte per nje dite!

Nuk do te leja gure e burre bote pa levizur per ta shti mesit tek zoti me ma shty edhe pak afatin e kam provimin e fundit e nuk ja pergatitur mire dhe kjo do te me kushtoj jeten! Edhe xhebraili kur te vije me ma marre shpirtin do te kisha mendu se po me shtyne afatin dhe e kisha prit si mik shpirti! Dhe, kjo do te ishte e vetmja shprese, ndryshe, sot do te kasha vdeke!

Se harrova punen e pare qe do te beja po ta kuptoja kete.

Do te hapja te pamen ketu ne dardani!

[turisti]

Isha qregjistrue nga DARDANIA-de,ha,ha,ha,ha,ha,ha. :cry:

[Barbaroza]

Ua kisha marre hallallin krejve nga Dardania.de :cry:

[turisti]

Postimi origjinal është bërë nga ShEjToNkA

hahahaaaaaa Turisti ,po aaaa ,po c'të bëjë n'daq qesh n'daq jo ,shumë sinqerisht kam fol hahaaahaaaa

Te besoj ,po ne ate moment mu eshte doke qesharake-qe tash jo.Te pershendes.

[Diana007]

valla saher qe ti qoj ment te vdekja qaj, po le ma me dit se vetem edhe nje dit kam me jetu kuku isha tranu vetem tuj qajt :( , kam frik shum nga vdekja u zot larg saj qofshim

[anna]

Postimi origjinal është bërë nga imodium

Anna a din qka kisha bo

une kisha bo me ty dashuri :oops: :P :P :P :P :P :P

:shock: :shock: :shock: :shock: :shock: :shock: :shock:

[neki76]

Vetevrasje hhhhaaaaaaahhaaa

[Gentiana]

Postimi origjinal është bërë nga neki76

Vetevrasje hhhhaaaaaaahhaaa

:roll: :roll: :roll: :?

[neki76]

Postimi origjinal është bërë nga Gentiana

:roll: :roll: :roll: :?

Qka po ta merr mendja Gentiana a ben a jo.
Me mire nje dite me heret se sa tranohesh duke menduar tere naten.
Merreni me mend duke u bere gati per te nesermen me vdek. Hyne ne banjo dhe pastrohesh mire edhe i shpeton 40 euro

[Kaltrushi]

Do te kisha thirr krejt shoqnin dhe edhe njeher do te kisha be nje parti on the house. Pastaj do te kisha folur me familjen dhe ju kisha tregu se sa shum i du dhe qe ata mos me me harru por as per mu mos me vujt por kur mendojn ne mua te buzqeshin. Dhe krejt parat e mija qe ndoshta i kisha shpenzu do te kisha bler diqka qka kam pate deshir gjithnje ta blej.

Por ishalla kjo dit nuk esht afer

tung

[Albanam]

DITA E FUNDIT E JETËS SIME!

Supozojmë që sot mësuat që keni vetëm edhe një ditë për të jetuar. Si do ta kalonit ditën e fundit të jetës suaj?
Kjo pyetje është bërë edhe 100 vjet më parë, shumë kohë para se të bëheshin analizat pyetësore dhe vlerësimi i opinionit publik. Pyetësi iu drejtua shumë dijetarëve të shquar dhe njerëzve të njohur për besnikëri dhe përgjigjet e tyre i bashkoi në një libër. Qëllimi i këtij libri ishte t’i frymëzojë njerëzit për virtyte më të mira.
Përgjigjja më inspiruese ishte nga njëri, që për ditën e fundit të jetës së tij nuk kishte ndonjë dëshirë që të shtonte ndonjë vepër të virtytshme. Ai ishte muhadithi i madh Abdur Rrahman ibn Na’um. Ai tha: “Unë në ditën e fundit të jetës sime nuk kisha për të ndryshuar asgjë nga programi im ditor. Unë kaloj çdo ditë të jetës sime sikurse të ishte dita e fundit e imja.”
Vdekja është çështja më e sigurt e jetës. Sipas statistikave, në botë vdesin çdo orë rreth 6178 njerëz; ata janë nga të gjitha moshat. Vdesin për shkaqe të ndryshme, të njohura si dhe të panjohura për njerëzit. Për disa vdekje arsyeja dihet nga të tjerët, ndërsa shumica vdesin në heshtje. Megjithatë, çdonjëri prej tyre e lë këtë botë në të njëjtën mënyrë. Vetëm në kohën e caktuar nga All-llahu i Gjithëfuqishëm. Kurse as shkenca e as teknologjia nuk mund ta parashikojë e as ta pengojë atë. Është ekskluzivisht në duart e Krijuesit.
“O ju njerëz, nëse dyshoni për ringjalljen, atëherë mendoni krijimin tuaj. Ne u krijuam ju prej dheu, pastaj prej uji, pastaj prej një gjaku të ngjizur, pastaj prej një sa kafshatë mishi, që është krijesë e formuluar ose e paformuluar, në mënyrë që t’ju sqarojmë. Ne e përqëndrojmë në mitër deri në një afat të caktuar, e mandej u nxjerrim foshnjë dhe ashtu të arrini pjekurinë tuaj. Ka që dikush prej jush vdes herët, e dikush të jetojë deri në pleqëri të thellë, në mënyrë që të mos dijë asgjë nga dija që ka pasur.” (El-Haxhxh 22:5)
Vazhdimisht jemi dëshmitarë të vdekjes. Por, çuditërisht e injorojmë atë sikurse nuk do të na ndodh kurrë, apo sdo të na ndodh tani shpejt. Megjithëse vazhdimisht varrosim shokët tanë, kushërinjtë tanë, madje edhe anëtarët e familjes sonë të ngushtë, për veten tonë mendojmë se do jetojmë përgjithmonë. Pra, qëndrimi ynë bie në kundërshtim me logjikën e shëndoshë.
Në disa mënyra ne edhe dallojmë pashmangshmërinë e vdekjes, madje edhe spontanisht përgatitemi për të. Marrim sigurime shtetërore dhe mendojmë për të afërmit tanë mbas vdekjes sonë, planifikojmë për ndarjen e pronës dhe pasurisë sonë. Bile, shumë biznesmenë dhe qeveritarë përgatisin plane kontigjente për të vazhduar zbatimet e operacioneve të tyre në rast të humbjes së liderëve.
Në fund të fundit, kjo është njohja e vdekjes si fundi i kësaj jete. Por, dështimi ynë qëndron në mosnjohjen e vdekjes si fillimi i një jete tjetër, jetës së amshuar, ku do të korrim atë që mbollëm në këtë botë.
Mësimet Islame tregojnë se ndër të veçantat që e dallojnë të zgjuarin nga të tjerët është edhe njohja dhe përgatitja për jetën e amshuar. Siç thotë edhe Muhammedi alejhis-selam: “Me të vërtetë i zgjuar është ai person i cili kontrollon dëshirat e tij dhe përgatitet për jetën pas vdekjes”.
Tregohet një histori e prekshme për Behlulin, i cili për shkak të çiltërsisë së tij shihej si i kundërt me zgjuarsinë dhe shkathtësinë. Halifi Harun Rashid e lejonte Behlulin të hynte lirisht në oborrin mbretëror të tij, ndoshta ngaqë naiviteti i tij ishte si zbavitje për halifin.
Një ditë Halifi i dhuroi atij një shkop për ecje, dhe i tha: “Ky shkop është për personin më budalla në botë. Nëse sheh ndonjë njeri tjetër që e meriton më shumë se ti, dhuroja atij”.
Disa vite me vonë, Harun Rashid ra shumë i sëmurë dhe asnjë trajtim mjekësor nuk mund ta shëronte atë. Behluli e vizitonte atë shpesh dhe interesohej për shëndetin e tij. Një ditë bashkëbisedimi i tyre shkoi kështu:
Haruni: “Asnjë ilaç nuk po më shëron, po shoh se udhëtimi im i fundit po më afrohet”.
Behluli: “Ku doni të shkoni?”
Haruni: “Do shkoj në Botën Tjetër”.
Behluli: “Sa kohë do të qëndroni atje? Kur do të ktheheni?”
Haruni: “Asnjë njeri nuk kthehet kurrë nga ajo botë”.
Behluli: “Pra, paskeni bërë përgatitje të veçanta për këtë udhëtim. A keni dërguar ndonjë grup special për t’ju pritur kur të arrini atje?”
Haruni: “Jo Behlul, duhet të shkosh vetëm atje. Dhe jo, nuk kam bërë asnjë përgatitje”.
Behluli: “O udhëheqës i muslimanëve! Ti dërgoje ushtri të mëdha për t'u përgatitur kur bëje udhëtime madje edhe të shkurtëra, dy tre ditëshe. Tani po shkoni në një vend ku do të jetoni përgjithmonë dhe nuk keni bërë asnjë përgatitje paraprake! Mendoj se kam gjetur personin që e meriton shkopin që ma keni dhënë disa vite më parë”.

Mësimi i këtij tregimi vlen për të gjithë ne. Ne mund të mos jemi mbretër, por, prapëseprapë përgatitemi për udhëtime madje edhe pak ditëshe. Po për përgatitjen e udhëtimit tonë në jetën e pafundme, botën tjetër?
Po sikur shqetësimi apo meraku ynë kryesor në këtë botë të jetë çështja e Botës Tjetër! Kjo padyshim do të ndryshonte edhe jetën në këtë botë. Kjo botë është një shtëpi ëndërrash, një iluzion. Këtu nuk ndëshkohemi në momentin kur bëjmë mëkatin dhe kjo na qetëson neve me një siguri mashtruese me të cilën vazhdojmë pandërprerë. Por vdekja është e kundërta e këtij iluzioni. Personi i cili din dhe rikujton se një ditë do të dalë para All-llahut të Madhërishëm dhe do të japë përgjegjësi për të gjitha veprat e tij, thjesht nuk mund të vazhdojë të kundërshtojë Zotin.
Nga historia e Faraonit mësojmë se kur ai vërejti se vdekja po i afrohet deklaroi besimin e tij në Zotin e Musait, kurse vetëm pak para këtij momenti ai u mashtrua nga iluzioni i vetëfuqisë së tij. Pendimi i tij ishte shumë vonë, por historia e tij na tregon se si arroganca dhe rreptësia e tij u zhdukën kur u ballafaquan me vdekjen.
Është për tu habitur se si shumë nga konfuzionet tona, argumentet joserioze, justifikimet se pse nuk mund të bëjmë këtë apo atë, apo dembelizmi ynë i hapur, mund të zhduken kur përfytyrojmë vetveten tonë brenda në varr! Kujtimi i vdekjes zgjidh shumë çështje madje edhe të paqarta, përpara se të jetë shumë vonë.
Personi i cili çdo ditë të jetës e kalon sikurse të ishte dita e fundit e tij, është me të vërtetë një person shumë i mençur. Ky duhet të jetë qëllimi i të gjithë neve.

Marrë nga: www.horizonti.com