Si e shpjegoni "deja-vu"

[Psikologu]

Deja Vu është një ndjenjë e përjetuar më heret që tashme nuk gjindet e pranishme .
Fjala Deja Vu vjen nga gjuha franqeze që do të thotë ” e parë , e kam pa ” .Një ndjenë që shumë mendojnë se është e pasqaruar , ndoshta për faktin se njeriu nuk e din se nga dhe si vjen. Përjetimet vijnë shpesh nga mungesa e gjumit 30-40 orë pagjumesi gjë e cila tregon për simptomin e lodhjen në trurin e njeriut dhe një jo balancë ne kemin e trurit.
Për herë të parë Deja Vu është pershkruar ne vitin 1880 , dhe që nga atehere kan lindur shumë teori të ndryshme dhe mendime rrethë kesaj por pa ardhur deri ne një perfundim konkret ose ndonjë sqarim.
Freudi mendon se Deja Vu paraqitet atehere kur një person ,momentalishtë perkujtohet për një fantazi.
Të tjeret e kan parapa Deja Vu si një simptom i kontaktit të dobet me realitetin.Asnjera nga keto të dhena nuk është ne perputheshmeri me studjuesit e tjerë të diteve të sodit.
Ka teori të shumta rrethë arsyes se si ne biem ne Deja Vu.
Ngadalsimet ne trurin e njeriut janë sqarimet më të përputheshme me Deja Vu.Truri krijon një përshtypje ne mbrendesi, por për ketë ne jemi të vetdijshem vetem pak.Nganjehere truri ngec për një kohë të shkurter .
Por kur ne atehere behemi të vetdijshem për atë se cka ka ndodhur , atehere ndodhë e ashtu quajtura ndjenja Deja Vu .
Fakti është se vetdijshmeria për realitetin ka qenë e cunguar vetem një gjysme sekondi perderisa pavetdija ka vendosur një respons prej gjysme sekondi para se procesi të perfundoj.
Ne bazë të Teosofis , trupi Astral është një trupdrite që egziston në njeriun , i paparë për syrin e njeriut por që është bartes i shpirtit të njeriut, dhe mu për ketë, ne kemi një trupastral dhe një trup fizik.
Ne kemi jetuar me heret dhe kemi kujtime nga ajo ¨jetë??!!
Teoria bazohet në bazë të mendimit Teosofik , pra në atë se trupi Astral e braktis trupin fizik .Kjo ndodhë natyrishtë ne koncentrimin absolut ose atehere kur njeoiu është i pushuar si ne kohen kur flen.
Nese trupi Astral braktis njeriun pak dhe pastaj kthehet prapa pas ndonjë sekondi kur njeriu është i zgjuarë , atehere ka mundesi që njeriu ka qenë në Deja Vu.

[sakra]

Meqë postimi i “Psikologut”, në lidhje me temën Deja-vu, më duket paksa konfuz, për hir të korrektësisë ndaj të interesuarve për këtë dukuri, e shohë të arsyeshme, pa dashur të polemizoj me të, të jap disa sqarime shtesë.
Nocioni Deja-vu rrjedh nga frëngjishtja, dhe do të thotë: “një herë e parë (përjetuar) ose tashmë e parë (përjetuar)”. Është ndjenjë e një përjetimi të përsëritur. Imazh nganjë situate e panjohur por ne, por e përcjell me ndjenjën e të përjetuarit më parë.
Dukuria Deja-vu, supozohet se e ka burimin nga koha e Napoleon Bonapartes. Flitet se, Napoleoni, derisa po e vështronte ushtrinë e armikut, i ishte parafytyruar beteja e cila do të pasonte pak qaste më vonë. Por Napoleoni ka ndërruar jetë në vitin 1821. Nga materiali që unë kam arritur ta konsultoj, nuk kam hasur askund vitin 1880 si vit ku Deaja-vu përshkruhet për herë të parë!
Edhe Frojdi, themeluesi i psikanalizës, ose siç mëtojnë disa ta quajnë edhe “baba të psikologjisë”, natyrisht që nuk ka mundur ta tejkaloj këtë dukuri. Frojdi e ndërlidh dukurin e Deja-vu-s me imagjinatën, përjetimet dhe mendimet e panumërta të cilat janë të ndrydhura diku thellë në ndërdijen tonë, por rëndësi të veçantë u jep sekuencave të harrura nga ëndrrat tona të shumta, të cilat në situata të reja krijojnë ndjenjën e Deja-vu-s.
Ndërsa, sa i përket anës shkencore, hulumtimet dhe eksperimentet e bëra në këtë drejtim, këtë fenomen e trajtojnë nga dy këndvështrime.
Sipas përkrahësve të teorisë së parë, ku fenomen paraqitet, pasi një devijim i përcaktuar në tru, shkakton spontanisht ndjenjën e njohjes. Normalisht kjo ndodhë në laprat e tëmthit të trurit, në qendrën e vetëdijshme të kujtesës, ku Hippocampusi, rregullon sipas një strukture të veçantë, për secilin perceptim shqisore përshtypjen e të njohurës ose të panjohurës. Nëse kjo përshtypje është e njohur, neuronet flakën në një pjesë tjetër të laprave të tëmthit, tek parahippocampalis Gyrus, ku edhe shkaktohet ndjenjën e njohjes. Tek fenomeni i Deja-vu-s, flakën neuronet në parahippocampalis Gyrus, pa u përcaktuar më parë si perceptime faktike. Pra, truri na mashtron dhe tek ne paraqitet ndjenja e njohjes, e bindjes së përjetimit të situatës edhe më parë. Një anomali e tillë mund të shkaktohet nga faktor të ndryshëm si: lodhja, medikamentet etj., por më shpesh nga ndonjë avari që pason gjatë proceseve metabolike në tru.
Mirëpo, edhe përkrahësit e teorisë tjetër kanë argumentet e tyre.
Ata mendojnë se gjithçka që na duket si e njohur, ne veç e kemi parë ose përjetuar diç të ngjashme, ndoshta vite e vite më parë, por me kohë është “harruar” diku në depon e kujtesës. Në fakt, gjatë procesit jetësor ne u nënshtrohemi vazhdimisht veprimit të numrit jashtëzakonisht të madh të ngacmimeve. Pra, ne pranojmë shumë më shumë përshtypje se sa në të vërtet mendojmë. Mirëpo ne perceptojmë dhe zgjedhim vetëm një pjesë të vogël të tyre, ato që i konsiderojmë si më të rëndësishme dhe nevojshme për mirëqenien tonë. Pra, truri vendos se cilat informacione meritojnë vëmendjen dhe cilat mospërfilljen tonë dhe ato informacione i memorizon në forma të ndryshme. Një përshtypje nga ambienti i jashtëm, qarkullon në forma të ndryshme nëpër procesin përpunues të trurit dhe tek në hierarkinë më të lartë qendrore të tij, këto pjesë informacionesh krijojnë imazhin e plotë. Mendohet se dukuria Deja-vu paraqitet kur ndonjë nga këto informacione arrin pak me vonesë në hierarkinë qendrore. Pra, arrin deri tek qendrat e kujtesës, derisa informacionet e tjerat veç kanë kaluar në vetëdije. Kjo ngecje e informacioneve krijon përshtypjen se situata pasuese për ne është tashmë e njohur.
Natyrisht që edhe parapsikologët ose teozofët, siç i quan “Psikologu”, kanë qëndrimet e tyre rreth dukurisë Deja-vu. Ata këtë dukuri e sqarojnë përmes teorive të tyre siç janë: “fenomeni i parashikimit”, “Telepatia”, teoria e “Dijes kozmike”, “reinkarnimi” etj. Pjesë përbërëse ose ndërtuese e niveleve të tërësishme të njeriu, sipas parapsikologëve, është edhe Astrali. Por bartës i cilit shpirt të njeriut është ai? Bartësi i shpirtit emocional, bartës i shpirtit hyjnorë apo bartës i shpirtit mendor! Nocioni “shpirt” (sidomos në gjuhën shqipe) ngërthen në vete disa kuptime... Është një nocion shumë kompleks për t’u zbërthyer...
Teorie e reinkarnimit (“ringjalljes” ose e thënë ndryshe “lindja e re në një kohë tjetër dhe trup tjetër”) nuk ndërlidhet me nivelin astral. Reinkarnimi si proces njihet dhe pranohet nga shumë popuj, por për besimtarët e budizmin, reinkarnimi paraqet procesin bazë të ndërtimit të këtij religjioni. Edhe fenomeni Deja-vu, për përkrahësit e kësaj teorie, nuk është asgjë e jashtëzakonshme, thjesht, një përjetimit nga jetët e kaluara. Jeta, sipas tyre, nuk fillon me lindjen, dhe as që mbaron me vdekjen. Ajo është një vazhdimësi reinkarnimesh.
Mirëpo, edha pas gjithë këtyre teorive shkencore e alternative, çështja e fenomenit Deja-vu mbetet edhe sot e kësaj dite mister për natyrën e mendjes së njeriut.

[Idila]

Përshëndetje të nderuar/a anëtar/e.

Përjetimi i një ngarjeje... jeni i sigurt që ka ndodhur dhe më parë, në të njëjtin vend, me persona të njëjtë dhe të njëjtat detaje. Ndjenja na merr përkohësisht megjithëse afatshkurtër. Ndihemi sikur humbemi në kohë mes të tashmes dhe së kaluarës.

Ky fenomen quhet Deja-vu?

Vallë, ju ka ndodhur juve një përjetim i këtillë, në vendin dhe kohën e njëjtë?

[roadrunner]

Po. Saher t'me thirr nje kolege ne telefon, une jam duke kaluar neper fshatin Pozheran, ose duke shkuar ne pune, ose duke u kthyer ne shtepi hahaha. ....dhe nje dite i thash: Ti a po ma mat dakikin a? Bile bile aq shume u befasuam nga kjo ngjarje, saqe saher me thirr, me pyet: Mos je ne Pozheran? hahahahah

[lovely]

Postimi origjinal është bërë nga Idila

Përshëndetje të nderuar/a anëtar/e.

Përjetimi i një ngarjeje... jeni i sigurt që ka ndodhur dhe më parë, në të njëjtin vend, me persona të njëjtë dhe të njëjtat detaje. Ndjenja na merr përkohësisht megjithëse afatshkurtër. Ndihemi sikur humbemi në kohë mes të tashmes dhe së kaluarës.

Ky fenomen quhet Deja-vu?

Vallë, ju ka ndodhur juve një përjetim i këtillë, në vendin dhe kohën e njëjtë?

PO Idilë , edhe jo veq njehere....


ps; Runke, per tjetersen e ka fjalen hahahahahahahaha :P

[Idila]

Më falni, paska ekzistuar një temë e tillë, ndërsa unë pa gjurmuar nëse ndodhet një temë e njëjtë, e hapa përsëri... pikërisht si ky moment përjetimi lol

Por në fakt, disi më ra në sy ky shkrim sa real aq dhe absurd.

Postimi origjinal është bërë nga Liburjana

Po , ky fenomen ka te beje me cregullimin e kujteses . Nese lexon per kujtesen , keryesisht ne literaturen boterore , do te bien ne sy disa te verteta shume interesante per Kujtesen .Nje nder aftesite e trurit eshte qe te beje falsifikimin e kujteses , manipulimin e saj ne varesi te gjendjes psikologjike te njeriut . Edhe mua me ka ndodhur disa her qe te perjetoj ate fenomen , dhe po te analizosh pak situaten dhe kontekstin e asaj ngjarje qe ti e ke pare si te perseritur ( dicka qe ke pare edhe me heret ) do te zbulosh gjera interesante . Une nuk kisha qellimin t'i them askujt i crregulluar menderisht , une thjesht po flisja duke u mbeshtetur ne fakte shkencore . Ne praktiken profesionale , kam takuar dhe folur me shume paciente te spitalit neuropsikiatrik dhe ky fenomen , me disa fenomene te tjera , ka qen shume i perhapur tek ata , kryesisht tek shizofrenet . Keta te fundit kan nje semundje shume misterioze ne thelb dhe eshte interesante se si ata jane shume besimtar , mistik - ndoshta kjo edhe eshte nje nga arsyet pse njeriu vazhdon te perjetoj gjera te atilla . Nuk kemi arsye te ofendohemi per kete gje , te gjithe e kemi perjetuar ne jete , dikush me pak , dikush me shum , e dikush fare .
Nese nuk beson ne keto informacione , kerko ne int. me key word : memory disorders , dhe sigurisht do te gjesh shume shpjegime .

Tung

Interesant, si paska mundësi ky fenomen të bëjë me çrregullimin e kujtesës kurse na e jep mundësinë të ripërjetojmë ngjarjen në të njëjtin vend, të njëjtën kohë megjithëse afatshkurtër. Paramendoni pikërisht atë moment ne vimë në dilemë, hapim sytë duke shikuar përreth, ç`po ndodh kështu me mua? Pse po përsëritet i njëjti veprim si në të kaluarën? Dhe pas pak (brenda një kohe shumë të shkurtër) gjërat rrjedhin normal, dmth, dalim nga ai moment përjetimi.

Nuk më ndodh shpesh, rasti i fundit ishte para dy ditësh...

[GURI SYLAJ]

Ketu kemi te bejme edhe me pershpejtimin e perpunimit te te dhenave.
Kur jemi zgjuar,kur jemi te "vetedijshem" kjo shpejtesi eshte ekstremn e ngadaleshme .Kurse kur jemi fjetur"Pa vetedije", kjo shpejtesi eshet ekstrem e madhe!
Cfar do te ndodhete sikur te egzistonet mundesia e arritjes se kesaj shpejtesie,te perpunimit te te dhenave. edhe kur jemi zgjuar!???

[LABI]

Sa here i hapi syte ne mengjes, zgjohem nga kreveti...

[qekiqi]

le bre se ju krejt po i merrshit prej forumeve tjera kit temë e kam pa ne ni forum tjeter shqiptar aiiiiiii mos u ban kopjac edhe ju

[Kalimtare]

Nje dukuri qe nderlidhet me nje ambient apo person i njohur dhe transformohet ne ate ndjen...

moti skam pas nje ''deja vu''..dicka qe ''kame pa dikur''...

[Zero Cool]

Deja Vu?
Ndjesia e nje situate te jetuar me pare? Shpjegimet dhe teorite e ndryshme per kete fenomen.






Fenomeni i memories te pandergjegjshme, ose kujtim i jeteve te kaluara. Eshte fenomeni deja vu, i quajtur gjithashtu edhe paramnezia (nga greqishtja). Ky fenomen ne fakt eshte shume me i perhapur nga sa ne besojme.



Ashtu sic e dime, behet fjale per ate manifestim te cuditshem per shkak te se cilit nje person ka ndjesine sikur e ka vizituar me pare nje vend edhe kur e di me siguri qe ne ate vend nuk ka qene kurre me pare ne jeten e tij, apo ndjesia se e ka pare njehere me pare nje skene apo nje objekt me te cilin po perplaset ne fakt per here te pare. Ky fenomen shfaqet ne grade te ndryshme intensiteti. Filllohet qe nga sensacionet e pavendosura, deri ne nje perceptim te sakte te detajeve.

Ka patur raste ne te cilat nje person, duke u gjendur per here te pare ne nje vend, jo vetem ka provuar ndjesine qe ka qene nje here, por edhe ka pershkruar vende prane vendit ku ndodhej, madje edhe me detaje, pa i pare asnjehere.

Natyrisht ky fenomen ka patur interpretime te ndryshme dhe te shumta, disa prej te cilave jane sugjestive si per shembull konsiderimin e gjithe kesaj si nje ceshtje te lidhur me rimisherimin. Sipas ketij interpretimi, nje person duke u gjendur ne nje ambjent apo perballe objekteve, qe do e kishte afruar ne nje jete te tij te perparme, do te pesonte nje stimul qe do te rishfaqte ne memorien e tij, nga subkoshienca, mbetje dhe mbeturina te kujteses te ekzistencave te tij te meparshme, qe ne subkoshence do te kishin ngelur te paprekura. Natyrisht qe ky interpretim i ketij fenomeni nuk eshte i verifikueshem nga ana shkencore.

Duke e vezhguar fenomenin ne baze te nje optike psikodinamike, interpretimet mund te jene te shumta. Ne rastet kur sensacionet jane te turbullta apo te pasakta, mund te hipotizohet per fenomene te memorjes se subkoshiences, qe kthejne imazhet e fakteve te jetuara realisht, por te harruara dhe te hequra per motive psiqike te pa detektueshme, ne subkoshience, dhe qe rishfaqen nen stimuj te paidentifikueshem. Ky padyshim qe eshte nje interpretim i mire vetem ne ato raste kur nuk e keni sigurine qe vendi per te cilin behet fjale nuk eshte vizituar vertet asnjehere nga subjekti.

Nje interpretim tjeter i mundshem eshte ai qe merr ne konsiderate mundesine e proceseve telepatike te pandergjegjshme. Ne kete rast, personi mund te kete marre ne menyre telepatike, ne forme jo te ndergjegjshme, imazhe dhe mendime nga persona prezente, te cilet jetonin kujtime te tyre, dhe t'i pretendojne si kujtimet e tyre ne nivelin e koshiences.

Henri Louis Bergeson, filozof francez, studiues i thelle i fenomenologjise paranormale, e konsideronte fenomenin e paraamnezise nje fenomen psiqik normal duke e mbeshtetur kete me nje teori te veten. Duke u nisur nga principi qe cdo perceptim le ne mendje nje kujtim te vetin, i cili duke u shkeputur nga perceptimi shkon tek memoria, Bergeson hipotizon qe, nese per cfaredo lloj arsye shkeputja nuk ndodh, kujtimi qendron i lidhur me perceptimin e subjektit, pa u perfeksionuar si nje kujtim i fiksuar ne memorie. Ne nje perceptim te ngjashem, subjekti mund te kete impresionin e kujtimit te dickaje qe ne fakt vetem sa e ka perceptuar.

Nje hipoteze interpretuese qe ka disa pika takimi me te kaluaren dhe qe qendron ne nje plan ngushtesisht shpirteror, mbeshtetet ne dinamika psiqike. Pra, kjo hipoteze mbeshtet nje pres psikologjik, qe duke ndikuar ne thellesi te psiqikes, mund te prodhoje stimulime te vecanta deri ne gjenerimin e fenomeneve jo te zakonshem psiqike dhe deri tek fenomenet paranormale. Ne kete rast vihet ne akt nje fenomen ne te cilin nje sensacion qe i korrespondon nje sensi te caktuar, i asociohet asaj te nje sensi tjeter. Kjo ndodh per shembull kur keni sensacionin e nje ngjyre ndersa jeni duke degjuar nje tingull. Ne kete rast paraamnezia i atribuohet nje asocimi imazhesh qe nuk nis nga sfera noetike, pra nga sfera e aktivitetit te intelektit, por nga ajo afektive-emotive. Keshtu qe, dy ambjente te ndryshme mund te shkaktojne sensacione te njejta ne nivelin emotiv.

Prandaj nje individ qe ndodhet ne nje vend qe i jep sensacione te njejta me ato qe nje vend tjeter i ka dhene ne nje moment tjeter, i recepton ato ne nje plan afektiv. Ne momentin e transferimit ne planin koshient, arrin duke i identifikuar me vendin ne te cilin ndodhet, duke besuar se eshte duke e njohur vendin, nderkohe qe ne fakt vetem sa rijeton nje forme emocionale te transferuar dhe te kamufluar ne planin mendor.

Le te marrim nje shembull. Supozojme qe nje person gjendet ne nje vend te caktuar. Nder sensacionet e ndryshme qe merr, ja nje muzike, Ai nuk e regjistron menderisht dhe kjo regjistrohet ne memorjen subkoshiente, dhe melodia i krijon vetem nje stimul emotiv krejtesisht te neglizhuar nga sfera racionale. Imagjinojme pastaj qe i njejti person, mbas nje fare kohe, ndodhet ne nje vend tjeter, ndryshe nga vendi i pare. Per shkak te nje rastesie, ne kete vend degjon po te njejten muzike qe kishte regjistruar me pare emotivisht. Ne kete rast, mund te prodhohet nje veprim i subkoshiences, qe duke risjelle ne siperfaqe te koshiences eksperiencen emocionale, transferon ne ''vend'' kujtimin e muzikes, duke e identifikuar ne kete. Keshtu qe do te krijohej ndjesia e ndodhjes ne nje ambjent te njohur me pare, ndersa nderkohe nuk ka ndodhur gje tjeter, por vetem eshte rijetuar nje eksperience emocionale.

[emine]

Asgje pos pjelle fantazis njerzore,njerzit harrojne se kan lexu rromane,kan ndegju histori te ndryshme kan taku njerz te ndryshem,pa vedijen tone ne mbjellim ne mendje gjera te cillat sjemi te vedishem qe jetojne ne nderdijen tone,ato shfaqen ne momente emocionale dhe jan te pakuptushme shfaqen ne at menyre si endrra si te ishte vertet nje jete e jetuar dikur,,,,,,,une sbesoi ne ket fenomen,edhe pse shume here kam pa ndodhi te nje jete te dikurshme,thjesht e arsyetoi si shkas i gjith atyre romanev dhe mendimev si kan mundur te jetojne njerzit dikur,,,,,,

si magjistaret ata asgje nuk arrijn te kuptojne me shume pos atyre simbolev te jetes qe truri i tyre i kam dhe i mban mbrenda dhe kure shfaqen njerz te till ,ato spontan dalin nga jasht dhe thuhen dhe njerzit prap besojne ja magjistarja,,,,,,kjo asht loje e cilla e ban truri yne dhe per disa eshte si mrekulli,magji,,,,,

truri yne eshte nje lloje pllake e mistershme,de duhet ti gjejme pjeset e mistershme per ti jap pamje asaj qka sot duket e mistershme po ne realitet eshte normale
thjesht loje puzzel,

[Zero Cool]

Une per vete besoj qe kam jetu perpara edhe qe kam me jetu prap. Shpesh e shoh veten ne ata filmat kauboj, ne jeten e qatehershit, shpesh me revolver duke ba dyluftime, veq emrin kurr spo muj me majt mend,,,,