Vdekja!

[~AnnA~]

Te lindesh dhe pastaj te vdesesh...Kjo eshte absurditet!!!
Kjo vdekja po me tmerron vetem kur e mendoj edhe pse e di qe asgje tjeter nuk eshte e sigurte ne kete jete pervec vdekjes....

[lirik]

ana keni thënë një definicion te vulosur per te cilin shum njerz nuk po pajtohen duke menduar s epas vdekje vazhdon ne forma te shpirtit do me thënë ju nuk jeni te nji mendje me ata q emendojn kshtu apo jo

[~AnnA~]

Postimi origjinal është bërë nga lirik

ana keni thënë një definicion te vulosur per te cilin shum njerz nuk po pajtohen duke menduar s epas vdekje vazhdon ne forma te shpirtit do me thënë ju nuk jeni te nji mendje me ata q emendojn kshtu apo jo

ke te drejte lirik,se shumica e njerezve mendojne per nje jete te dyte...apo si te them...mendojne qe jeta eshte si materja,qe kalon nga nje forme ne formen tjeter...une nuk besoj per nje jete te dyte...kjo eshte e verteta sado e hidhur qe te jete...religjiozet mendojne se vdekja nuk eshte gje tjeter,pervec vazhdim i kesaj jete,por ne nje hapsire tjeter....meqe eshte vazhdim i kesaj jete,pse t'a bejme vazhdimin dikund tjeter vend??? perse mos vazhdojme ne Toke???

une mendoj,qe e vetmja jete pas vdekjes,jan veprat e njerezve...pra,ato jan qe jetojne dhe me tej edhe pse ne si njerez nuk jemi ne kete jete...me kete dua te them se,nese vdesim atehere n'a mbyllet nje kapitull,por nuk dmth qe libri digjet...dhe pikerisht ky liber me veprat tona eshte ai qe jeton dhe jo ne si qenie...te pakten keshtu e mendoj une...

[lirik]

faleminderit ana shum per ket mendim te per te kjartë dhe falenderoj edhe ideologun qe ka dhënë mendime mjaft te mira dhe meriton te analizohet aq sa mundemi paraqitja e ti

[lirik]

faleminderit anna me fal se harrova me ta shkrua emrin

[SANTANA-29]

Mendimi i vdekjes na genjen, e harrojmë te jetojme jetën!
Sekreti i vetëm i qenjes sone njerëzore është se një ditë do vdesim.

[SANTANA-29]

Vdekja i jep kuptim jetës. Vdekja ne saje te një procesi natyral, qe thotë; ' çdo gjë qe lind vdes', e nëse kjo vdekje te konsideroj fundi absolut i ekistences se tij, do ishte edhe me i pakuptimte edhe vet jeta jonë. Do ishte i bukur dhe i thjeshtë sikur te ilustronim rastin e vdekjes se njeriut me atë te botës bimore. Ato lindin ne pranvere, e zhvillohen ne vere, e plaken ne vjeshte e vdesin me në fund ne dimer - kshtu mund te veshtrohej edhe jeta e njeriut - i cili kalon nga një shkalle ne tjetrën, por pa harruar se edhe ajo bime qe lindi dhe vdiq - nuk ishte fundi - nuk u zhduk, por iu pershtaten kushtet e rrethanat dhe u paraqit prap ne ekzistenc.€šKy ishte një ilustrim i thjeshtë, sepse jeta e njeriut dhe qëllimi i saj.--

[ideologu]

Pyetje me vend liriku!

Projekti Jeta sipas cdo gjase të mundur të rezonimit nuk duhet të jetë gjë tjetër pos një skenë e provimit të gjithëmbarshëm të si të Njeriut ashtu edhe të Gjallëresave të tjera të krijuara në Botë! Deri më sot në jetë normalisht nga shumë filozofë negativistë e fatalistë të renomuar na kanë arritur supozime e hipoteza të shumta se ndoshta jeta në realitet fillimisht ishte paramenduar të jetë edhe Ferr! Mirëpo këto logjikime sipas meje nuk mundë të qëndrojnë në esencë, pasiqë predispozitat e kësaj Jete në asnjë pikëpamje nuk korrespondojnë me ato të Ferrit. Nuk do të thot kjo tash që dikundë në Gjithësi dimensioni i Ferrit nuk ekziston, por thjeshtë kjo botë nuk i përmbushë kriteret e një vendi të tillë.
E Vuajtja e Mjerimi në anën tjetër si faktorë të qenësishëm në Botë mund të sqarohen me atë paragrafin e perceptimit të Realitetit që u thekësua më herët! Njëherë shtrohet pyetja se cka është Realiteti në të cilin po jetojmë?! A është ai objektiv, i konkretëshëm, e i vërtetë?! Dhe mëpastaj analizohen edhe dukuritë e rradhës, Vuajtja dhe Mjerimi!
Ti tregove lirik dikund se sa ke hequr në jetë!
Ndjeva keqardhje natyrisht! Mirëpo sikur ti të dish se nëpër cfarë vuajtje kam kaluar unë, të siguroj se trishtohesh! Garant! Sidoqoftë në Botë ka soshë edhe më tragjike se të miat. Pa dyshim! Dhe ato vuajtje e mjerime sipas cdo spekulimi të mirëfilltë analitik e logjik, tregohen të jenë të intencionuara apo edhe të projektuara nga lartë. Nga Krijuesi! Nuk ka këtu vend për rastësi. Ate edhe vet e ceke më duket dikund! Këto janë punë të mëdhenja. Mirëpo ne të gjallët ashtu jemi të ndërtuar të i përjetojmë gjërat e ndodhitë! Ne gjithëcka e ndërlidhim me Jetën këtu poshtë! Ndryshe jo. Këtu po flasim filozofi e zakonisht në te qasje të nivelizuar gjejnë vetëm ata të cilët me intelektin e tyre kanë arritur dimensione të tjera të ekzistimit. Të tillë shumë kjo botë nuk ka. Por disa edhe ndodhen aty këtu!
Në Realitetin tonë të imponuar cka konsiderohet si e drejtë dhe e vijës konvencionale?! Cfarë definimi i jepet normave përcaktuese të normalësisë së Njeriut?! Duke kaluar nëpër hulumtimin e analizimin e rregullave dhe të ligjeve të artificializuara në atë Realitet, efektivisht arrihet edhe deri tek një zonë krejt tjetër e mundësive të rezonimit, në të cilën qartë shihet se ai Realitet nuk qenka ashtu siq e kemi imagjinuar të jetë! Prej aty pastaj analizojmë edhe dukuritë e përmendura Vuajtjen dhe Mjerimin! A është me të vërtetë vuajtje nëse njeriu kalon kohë gjatë pa bukë?! A torturohet rëndë! Masakrohet! A është mjerim nëse ai njeri ka mbetur pa asnjë anëtarë të familjes?! Vërtetësia e dukurive këtu poshtë nga vetvetiu sqarohen nga vërtetësia e dukurisë lartë! Realitetit! Ergo: nëse Realiteti nuk është i qëndrueshëm e i vërtetë, as Vuajtja e Mjerimi nuk qenkan të tillë! Gjithëcka qenka fiktive! Përjetim po, por jo i tillë siq ne jemi të instruktuar të e perceptojmë: fatkeq, i pamëshirshëm, e tragjik! Jam i bindur se ka plot njerëz të cilët kanë qenë dhe janë objekt të gjallë të këtyre fenomenëve dhe në rast nevoje do të kishim mundur të i marrim deklaratat e tyre si dëshmi konkrete për analizim. Kan hequr e kanë vuajtur një periudhë dhe prapseprap gjë e keqe nuk i ka gjetë! Te e fundit një ndër ta jemi nëse jo më tepër unë dhe ti për ilustrim. Unë për vete edhe pas gadi 25 viteve në "ferr", tash asgjë nuk më mungon. Jam saksalem! Gjë që nuk mund të thuhet për disa që unë njoh që duke i hyrë në hak Cështjes e Popullit janë bërë mjaft të pasur por kurrënjëfarë harmonie ekzistenciale në jetën e tyre nuk e kanë gjetur. Paramendo sa keq! Me miliona në konto dhe prap i mjeruar! Ha! Kanë menduar ata se kjo Botë nuk ka zot! Jo ka edhe të madh madje! Më tutje kjo gjendje që ata atje poshtë i turmenton me sa kuptoj unë, është vetëm një nismë e asaj që ka për të ndodhur dikur më vonë! Por sidoqoftë ai sektor prapseprap siq thamë mbetet në pronësi të Krijuesit, dhe ne nuk mund të dimë shumë hollësira mbi te! Ne aty mundemi vetëm të spekulojmë! Por megjithate sipas cdo gjasie universale dikush që i ka shkaktuar vdekje e masakrim një fëmiu të pafajshëm, përkundër realitetit që ne përjetojmë se ai tani dëfrehet dhe jeton mirë e si i pabrengë, nuk mund të e gëzoj jetën krejt i paprekur! Nuk mundet ai dikush të e ndjej veten krenar e të lumtur! Por ku të dihet! Obligimi ynë si të gjallë sidoqë të jetë është që për gjat kësaj jete këtu të provojmë atyre individëve t´ jau idhëtojmë jetën. Të i bëjmë të pinë nga medicinat e tyre të përgaditura për ne! E se a do të kemi sukses në atë ndërmarrje ajo mvaret krejtësisht nga vet natyra e ngritjes sonë intelektuale e nga implikueshmëria e nevojshme në ato suaza!
Pra a duhet Vuajtja të jetë e lejuar nga Zoti!
Mendimi im është se po, nëse ajo është e imagjinuar të funksionoj si lëndë testimi e kualifikimi i Njeriut në këtë Jetë!
A është krijuar Jeta për të jetuar?!
Përgjigja është Jo! Nuk ka vend për një aktivitet të tillë në këtë Botë për Njeriun! Pas Vdekjes ndoshta! Por jo para!
Dikund në temë pastaj u cekë se ka dëshmi që persona të caktuar të kenë arritur edhe për së gjalli të e shohin Vdekjen! E rrespektivisht në një rast ku i shtriri për vdekje edhe ka depërtuar në dimensionin tjetër dhe kur aty ka parë se të jetuarit qenka më i konvenueshëm se në botën këtu poshtë, ka përzgjedhur Vetëvrasjen si opcion shpëtimi nga kjo Botë. Personalisht jam kundërshtar i rreptë i alternativës së Vetëvrasjes meqë ajo në vete përmban elemente mjaft të apostrofuara të ligështisë! U sollëm në këtë Jetë dhe ajo aq e vështirë e e vrazhdë na qenka që tash ne na duhet të ikim qëkëtej. Jo! Për ikje vend kund nuk ka! Ti ikë nga një derë, dhe nga dera tjetër futesh me dhunë brenda! Kundër vullnetit të Krijuesit nuk guxojmë të shkojmë! Dhe keq a mirë (e siq po shihet vetëm keq mjerisht), ne duhet patjetër të qëndrojmë! Gjithësesi!
Për të mos dalë tash prej teme e të shqyrtojmë variantet e ndryshme të krijimit të gjallëresave të kësaj Bote, po e lëmë me kaq! Jo sikur të ishim krijuar kështu, jo ashtu, e me rradhë! Në ckadoqë të ishim krijuar, filozofia principale mbetet ajo e njëjta: kjo Jetë është proces i obligueshëm i Gjithësisë, dhe ne patjetër duhet të e kalojmë ate!
Me dëshirë apo me detyrim!
Zgjedhja është e jona!
Me padyshim!

nderime!

[lirik]

I nderuar ideologu vuajtjet e shqiptarve jan te mdha dhe te shumta
ka njerz qe nat e dit e presin ne endrra te dashurin qe ja kan kidnapua serbt
E VUAN E KJANë
vajton nat e dit

ka njerz qe e kan fut ne kapaka neper kapaka te trishtueshem
te qelijave te errta q e me ta shti gishtin ne sy nuk shihje kurgja ne botë



as nuk dinte nejriu s e ku esht

nuk kishte as ajr te mjafteushem e se me nga dy tri dyer ishte
hermetike
provonin ta qmendinnin shqiptarin e mjerë
ne qenkemi komb q e paskemi lind per vuajtje


por per vuajtjet tona askush nuk i jep pes pare

vetem prapanicen e vet e shikojnë

sakrficat e tjerve nuk ju bejn hiq pershtypje

po na kepqerdorin dhe po tallen me ne

po na shajn po na fyejn disa

kshtu qenka jeta

me pas qenë te kombit izraelit me neve kurr izraeli nuk ish sjell kshtu

por na kish ndihmue qe te kthehemi ne atdhe
na kishte kekru me lista
mos me na lan neper duar te huaja
ndersa ne kur na shohin atje mendojnë se mos jam ardh me marr far pozite
e me lyp diqka

me vjen keq per vuajtjet tua ideologu sinqerisht


bile para do kohe jam takuar me nji shok te bashkvuajtjeve

dhe i kujtuam disa vuajte tonat atij
i shpetoj loti
me erdhi aq keq prej asaj situate se atij i ka ndodh shum qka
nuk paska ma keq s e me pa burrin tue kja
mandej na kujtohej
nga a kaluara rrenqethse

27 muja ai njeri ka ndejt ne nji vend ne serbi i izoluar
duke ja que kriminelat e provokatort
per ta shkatrruar
ka fol vet me vete
neper qeli i mjeri sa shum ka vuajt ai shok i imi medet
sa e sa ka raste te tilla zi e terr kan ba ne ne ne
hasmi shekullorë
nastradini ka than kush u rrxu prej dardhe le te vjen le te me sheh

tjeter kush nuk po ta besojke

vetem ai qe esht rrxue prej dardhe

meqense e dhe ti qenke rrxue prej dardhe


ka qen mir me u taku me pi ndoj kafe ndojher bashk miqsisht

shqiptart e mjer kan vuajt jo te gjith por nji pjesë po

me fal ideologu qe dola pak prej teme vazhdojm me temen

[ideologu]

Nuk ka dert për dalje nga tema i nderuar!

Por duhet qartësuar gjithësesi se koncepti këtu përqëndrohet në aspektin filozofik të shqyrtimit dhe aty ai tërësisht e ndryshon natyrën e vet iniciale! Se përndryshe problem nuk ka!
Të gjitha tragjeditë, vujatjet, e dhembjet, e shkaktuara në Jetë i qëndrojnë besnik esencës së tyre vetëm kur shikohen nga prizmi i Realitetit, të cilin siq thamë e kemi të imponuar të e perceptojmë sipas dëshirës së Krijuesit! Mirëpo tash meqë autenticitetin e tij e kemi vërë në studjim hulumtues, gjithëcka përnjëherë merr kahje diametrisht të ndryshme! Pozicionet nuk janë më të njëjta!
Kur bisedohet për këto dukuri nuk duhet të zhvendosemi prej një dimensioni në tjetrin me pakontrollim ngaqëse atëherë mund të e humbim edhe orientimin e esencës së problematikës!
Ndërkaq në lidhje të drejtë me temën sa për ilustrim e me shpresë që subjekti i përdorur të mos banalizohet tepër, do të kishim marrur prap shembullin e masakrimit të njerëzëve! Konkretisht e të tanëve shqipëtarë gjatë luftës! Lexova me një vend për një familje e cila në valën e fushatës ofensive të paramilitarëve cetnikë përkundër sugjerimeve kategorike e intensive të shoqërisë se duhet të e lëshojnë fshatin dhe të ikin në malin përreth, ata vendosin të mbesin aty dhe të mos largohen fare! Kur cetnikët aty arrinë dhe si të vampirizuar që ishin me papërshkrim, të gjithë anëtarët e asaj familje të madhe i masakrojnë deri më një! Të gjallë i kanë hudhur në bunarin e shtëpisë dhe pastaj mbi ta kanë hedhur blloqe të mëdha të betonit për të e mbuluar tërësisht bunarin! Tash aty lind pyetja se cka ndodhi me ata njerëz në realitet?! Të ikur patën mundësi, por nuk ikën. Pse ashtu?! A nuk patën mendë sa duhet (edhepse ato reagime efektuohen vetëm me instinkte të automatizuara qartë!) a si?! Apo Krijuesi ata i ka krijuar në këtë jetë sa për të shijuar trishtimin, fatkeqësinë, e vdekjen mizore, dhe asgjë tjetër?! Cila duhet të jetë! Cka na mëson logjika?! A ka nevojë Zoti të përdoret nga paramilitarët cetnikë (të cilët as nuk janë të këtij dimensioni tonë por të ndonjë ferri të largët të Gjithësisë), për të ndëshkuar njerëzit në Botë?! Kush është aty fajtor për atë akt makabër e të shëmtuar të masakrimit?! A cetnikët, a Krijuesi?! Nëse Krijuesi është i plotfuqishëm dhe gjithëcka ka nën supervizion të tij konstant, cetnikët nuk do të kishin patur asnjë gjasë të bëjnë atë që bënë! E po pra Krijuesi qenka përgjegjës! Kush?! Duke e endur kësisoji trurin andej e këndej vite me rradhë, më në fund del edhe përgjigjja e duhur e e pritur! E ajo sa më përket mua është, se Realiteti i përjetuar na qenka mjaft fiktiv! I pavërtetë! Që do të thotë se të masakruarit e tragjedisë, nuk kanë vdekur fare! Sa të dojnë gurë e beton le të hudhin mbi ta cetnikët, se asnjë efekt të paramenduar nga ata vetë, nuk do të ketë ai akt shtazarak! Po si u bë që të gjallët që nga larg ishin dëshmitarë të atij monstruoziteti?! Madje edhe në disa situata diku tjetër, dikush edhe i shpëton atyre seancave vampireske! E aty qëndron edhe sekreti! Ne e përjetojmë Realitetin ashtu si e përjetojmë, dhe ndërkohë Realiteti vazhdon të zhvillohet e të funksionoj me esencën e tij të vërtetë, që është krejt ndryshe nga ajo të cilën ne e shohim! Esenca e vërtetë e tij për dispozicionet tona, mbetet e pakapëshme! E papërceptuar! Ashtu shkon puna e kësaj Bote, e e këtij Krijuesi. Ndryshe jo!
Më tutje në jetë kam patur mundësinë të kuvendoj me individë revolucionarë, të cilëve përgjat torturave të ndryshme të periudhave të luftës, për së gjalli i ju janë nxjerrë sytë nga koka. Edhe asnjë dhembje të vetme nuk kanë përjetuar!
Mrekulli është bota, bashkatdhetarë!
E drejtuar nga vet Krijuesi e jo Bushi, Putini, e tash Obama! Ne jemi të vegjël në këto rrethana universale! Krejtësisht! Kurnjëfarë rëndësie primordiale nuk e kemi në to!
Njerëzit e gjallë, një pjesë e mirë e tyre, dëshmorët e rënë në luftë i konsiderojnë si dështakë! Naivë e humbës! Ata të cilët "ditën" të i gjejnë vrimat e miut për të shpëtuar nga Vdekja, ata ishin të menqur! Kësisoji fiqirojnë shumica nga ato të mjerat krijesa. Mirëpo si që po shihet është drojë që e vërteta të jetë krejt ndryshe! Ata të cilët u flijuan për Cështje të mos kenë vdekur kurrë por përkundrazi të kenë kaluar në një jetë të lumtur e të pabrengë, dhe këta të mbetur në vrimën e miut, për ilojalitetin e për poshtërsinë e treguar kundrejt Krijuesit, të kenë humbur cdo shpresë të jetës. Si këtu, ashtu edhe në ndonjë jetë tjetër.
Unë njëherë në Vendlindje pata dëgjuar një rrëfim për një udbash shqipëtar i cili me tërë shpirt e trup ndodhej në agoni të pafundë trishtuese! Ndonëse askush nuk ushtronte dhunë fizike mbi te natyrisht. Ai kodosh thuhej, as ditën e as natën nuk rehatohej në psikë. Në ëndërra i kishin pas dalur rregullisht siluetat e të vdekurëve që ai i ka përgaditur për botë tjetër! Fytyrat e të torturuarëve, e britmat e piskamës së fëmive të vegjël gjatë bastisjes së shtëpisë së një atdhetari, kuptohet që i kanë lënë mbresa psikike të tmerrshme e traumatike atij renegati të pabesë! Mendje është ajo! Njeriu nuk mund të e kontrolloj ate në cdo situatë si të dëshiroj vetë! Dhe ky fakt medoemos indikon se edhe ne të tjerët që sot jetojmë relativisht pa probleme, duhet të i jemi mirënjohës Krijuesit për një ecuri të tillë! Të qetë! Ngase ne vetë nuk ndikojmë shumë cka në atë drejtim kurrë!
Pastaj në filozofi nuk merren vetëm rastet e vrasjeve makabre gjithëmonë si model analitik për sqarimin e dukurive Vuajtje e Vdekje! Ka shumë parametra tjerë në Jetë që kualifikohen të jenë të së njëjtës relevancë parimore! Nëmos edhe më keq! Vetëmia e përherëshme e një të mërguari politik, jeta brenda mureve të larta për një të burgosur të së njëjtës kategori, e turmentimet kronike mentale të njeriut të sëmurë psikik, në shumë rrethana konsiderohen të kenë statut edhe më të rëndë se vetë Vuajtja transitive e e rastit, dhe Vdekja! Ku ka më Vuajtje se të zgjohesh ditë për ditë e të detyrohesh të jetosh jetën si i hendikepuar fizik permanent për shembull?! Me dhembje konstante të trupit tërë ditën e tërë natën! Ku ka më Vdekje se të jetosh përjetë i humbur në një dhé të huaj, me pa asnjë shpresë të kthimit ndonjëherë në Atdhé?! Vuajtja e Vdekja instante posedojnë efektin e tyre momentan dhe për një kohë relativisht të shkurtër, gjithëcka përfundon! Ndërsa në alternativat e cekura të fundit, asgjë nuk merr fund! Cdo cast e sekund aty, ka madhësinë e Ferrit!
Unë personalisht sa për fund kisha shtuar se edhepse nuk jam i invalidizuar as në trup e as në mendje, në këtë gjendje të mjerueshme në të cilën ndodhem sot, me pangurrim fare e kisha parapëlqyer Vdekjen! Madje shpesh kur shohë pleqë të moshës mbi tetëdhjetvjeqare shumë iu kam lakmi. Të kishte qenë e mundur në vendë e kisha ndërruar moshën time me të tyren. Në atë mënyrë do të isha shumë më afër "stacionit të fundit"! Sa më afër tij, aq më larg mundimeve të mia terrorizuese të kësaj jete të poshtër e perfide! Nuk ka më keq se të jetosh me patjetërsi! Kam qëlluar dikush që nuk besoj në dukurinë e Vetvrasjes, dhe tash kam mbetur as andej as këndej!
Përndryshe vlen të thekësohet edhe njëherë se në Vdekje si që e shohin të gjallët nuk besoj aspak! Ajo për mua nuk ekziston. Dhe kur shohë njerëz pranë varreve me fytyrë të ngrysur pikëllimi, më irritojnë pamasë! Edhepse ata të gjorët nuk kanë edhe shumë faj! Aq dinë, e aq bëjnë! Te varret e asnjërit nga ata të mitë që "kanë vdekur" asnjëherë nuk kam qenë për vizitë, për arësye se kam bindje të patundëshme se ata në asnjë aspekt nuk ndodhen në dhé, por diku tjetër! Preferueshëm në Qiell natyrisht, por kurrësesi jo në varr! Dhe mënyra se si "të gjallët" ndjejnë keqëardhje për "të vdekurit", më është krejtësisht repulsive! Sikur të dëshirojnë të thojnë "të mjerë ju që vdiqët, dhe lumë ne që mbetem gjallë"! Cfarë standardi hipokritik ky! E pamundur! Kur dihet se ata mbi këto dukuri as njohuritë edhe më elementare nuk i posedojnë! Mirëpo prap siq thash shumica edhe nuk e dinë që janë duke vepruar jodrejtë e gabueshëm, por sidoqoftë me rastin e kalimit afër varrezave kur po jam i thelluar në mendime, sjellja e tyre irracionale po më pengon tepër!
Në vazhdim për të mos e shëndërruar këtë temë në një diskutim dialogues unë për vete do të pushoj së komentuari për një kohë, dhe asisoji do të i lë pak rradhën edhe të tjerëve të i shprehin mendimet e tyre konstruktive mbi këtë cështje!
Nëse ka të tillë kuptohet!
A ndoshta nuk kanë se me cka cka të na dalin në skenë! Sidoqoftë vlen të potencohet se mosdituria në këto suaza, nuk është aq dramatike sa edhe kujtohet! Menquria nuk përkufizohet me vetëm njohuritë e lëmisë së filozofisë. Kurrësesi! Dikush është i prirë për ato punë, e dikush për punë tjera. Ne nuk jemi të krijuar të gjithë me parakushte krejtësisht identike! Për ate edhe fakti i mosnjohjes së thellësishme të dukurive filozofike, nuk është ndonjë defektuozitet i pranuar!
Cka është patetike dhe indinjuese në të kundërtën me padyshim, është mënyra se si disa me forma e intencione të hapura, provokative, e perverse, tentojnë me cdo kusht të shkaktojnë konfusion, grindje, e përqarje në këso mjedise të lira të debatimit shoqëror! Me qëllim natyrisht të vetëm të prishjes së nivelit të atmosferës së përgjithëshme dominuese në to! Asgjë tjetër! Por karakterët e tillë për veprimet e tyre të poshtërsishme e idiotike, me siguri janë të porositur nga ndonjë prapaskenë armiqësore dhe e huaj politike!
Garantuar!

nderime!

[lirik]

shum bukur i nderuar ideologu të përgzoj per mjeshtrinë e renditjes se fjales
teper tragjike mbrndija dhe vuajtjet ankimet dhe optika mashtruese jetsore e cila ofron ma teper mashtrim per nji qellim te sajë
pra edhe te vjetrit kan thanë per jeten se esht mashtrim
fjala jote me shum mjeshtri me shum stil e rendisur ne secilin
rresht me arsye dhe qellim me rendisje te jashtzakonshme bukur
dhe me intelgjencë rendi bukur tregimin radhen dhe percaktimet
paraqet dhimbjet dhe gjithqka tjeter esenciale qoft e vujatjes qoft e
praktikes jetsore qoft e tragjikes qoft e zakonshmes qof e te psjegueshmes jetsore ngjarjes ete gjitha elementeve qe ajo perben edhe detalet e ngjarjeve i lidh dhe i spjegon mirë
gjithkun gjeta lidhshmeri menquri tregim perfekt dhimbje dhe vuajtje eshoh te ti vuajtjen dhe njeriun e vujatur dhe ndjej nji lloj vuajtje duke pa vuajtje t e tillë qenke vertet njeri i vuajtur
po e njihshe vuajtjen un vuajtjet e mia i ka pershkruar ne nji roman te cilat dua te lexohen pas vdekjes sime por niuk kisha dasht q e ato te bien ne dor te fmijve te mi nuk dua qe ata te dijn shum
ne lidhje me vuajtjet e mia
dua qe fmijt e mi te riten ne tjera rrethana dhe nuk ua deshiroj fatin tim
nuk shplaosem shum me ta rreth vuajtjeve te mia kur flas per vuajtjet e te burgosurve politik
kam ndejt me nji te burgosur ne te cilin kan ushtruiar shum zullum ne serbi
dhe sot vuan i destabilizuar neper depresione dhe i deshtuar
i mjerë serbet e pooshter kishin bë qmos ne te
te burgosurti politik flasnin ngapak per vuajtjet por te gjitha nuk i shpalosin para familjeve
kur takohen nemes vete po nganjiher disa por po them sikur te krijohen filma
e te ua tregojm botes se qka perjetuan shqiptart masakra ndjekje v burgje dhe
tmemrre pse kshtu perjetoj ky popull sa e pashembullt vuajtja e ti
un besoj se te gjitha kto vuajtje serbia q e i shkaktoj ka per ti paguar kam besim te zoti
zoti ndoshta nuk ngutet por me klaimin e kohes serbia do te paguaj gjithqka
nga vet zoti ka për ti ardh# denimi per hatanë që e bëri mbi nji popull të pafajshëm

Kur bisedoj me disa gjeerman nganjiher e shoh se nuk kam mundsi te ua spjegoj vuajtjet e shqiptarve
ata disi i shmangen degjimit t e tyre e shoh nuk kan fuqi shpirti as nuk i perballojn dot kto
ndegjime ata jan disi intresant prandaj europa nuk na i beson shum vuajtjet se
edhe nuk na i njeh qka don me than te vuash e te mos kesh ti thuash
sa e tmerrshme nganjiher them do te kisha investuar vetem ne filmae arte per ta paraqit vuajtjen epopullit shqiptar dhe me dhun i kisha detyruar te gjith popujt dhe te gjitha shtresat qe detyrimisht ti shikojn filmat per nji popull per trishtimet
pastaj le te binden e t enjohin s ekush esht serbi popullit kinez po te kisha mundsi secilen familje kineze do te detyroja te shohin vuajtjet shekullore shqiptare
ket ua kisha ba me detyrim te gjith popujve te botes deri sa ta shohin qenjen kriminele serbe se kuhs jan kta katila kriminel pervers te cilet shkaktuan hatanë mbi dhe llahtarin te cilin as vet toka nuk e duron dot

si i mban toka serbet kjo fuket poashtu teper intresante

të bësh diqka te till te pa shembullt mbi dhe kjo nuk spjegohet me kurfar sfere me kurfar
mundsie njerzore nuk e kap logjika njerzroe sadizmin kriminal dhe psikopatinë shizofrene te veprimeve te tilla makabre kanibaleske
por me ka trishtuar edhe sjellja absurde epopullit tim para kti kanibalizmi
te gjith ne e dijm se drazha mihajloviqi mendonte te fiutej ne kosovë për të bë kerdi mbi gratë dhe fmijtë e mbi popullin shqiptarë por populi athere u que ne kambë dhe dlnin neper pazare
se doli kushtrimi
e kangen
qohuni burra pleq e te ri shitni dhen e shitni dhi te gjith me e ble nga i pushk per shpi
te gjith nga i pushk me shum fyshek te gjith shqiptart ma ba gajret
mos me elan drezhen me hi
bleni pushk bleni singi mos me e lan drazhen me hi


-------
mandej kanga kndohet
drazh mihajli shkja i zi
thot n kosova njiher me hi
e me i nxanë shqiptartte gjallë
shpirt e zemer me ua kall
me i lidh burrrat si n patkue
me gra te tyne kem me lue
me pre fmi e me pre djepa
me ju kndue qyqet n per shkrepa
zemra ne bark me ju plas shqiptarve
me u marr bijat baballarve
sa te esht nata ata me vajtue
djepat prap me u rrotullue
le te plas baba e nana ne bark
kem me i shtui n kular e qark
lakuriq me ngreh si perpjet
lkur e mish kemi me u rjep
ne kazan te val shqiptar me qit
me nxjer sy e me u pre gjit
gravve te tyne e qika te reja
e me lan po nuse te veja
per qetnik me i pas n hyzmet
kush te don gji kush kryet ua pret
kush te don me to me lue
me krye te tyne ne gjak skurrue
mos me lan as qik as grue #
as
vash te re per pa e qnejrzue
meu pre bb e me u pre vlla
kan me pa mbi dhe hata
--------------------

kshtu mendonin ather qetnikt e drazha mihajloviqit
qe vetm ne sangjak ene bosnje e ne novi pazar kan nxjerr sy e gji t egrave me kilogram
dhe kan ba tmere te pashembullta
ater populli shqiptar dilnin ne treg dhe u aramatosen e u besatuen
shka te gjall qetnik mos me lan me hi ne kosovë rrreth tre trena qetnik i ka shfaros mehmmet gradica me shokë q evinin me hi njeni mbas tjetrit ndersa shaban plluzha me shum vullnetar i shkoj ne dnihm sangjakut dhe shum vullnetar shqiptar ather shum qetnik kan vra duke ei ndjek ne drejtim te serbis qetat qetnike te drazh mihajlit
serbet gjithnji kshtu kan mendue kso veprimesh me ba nder shqiptar tash ata dhe ma te kqija i
mendojn populli shqiptar duhet me dijt qfar bishe e ka ne kufi pa pushk nuk ben mendejt ma asnji shpi shqiptare

[Dallandyshja_718]

Ne fakt ne ishim te vdekur u ngjallem, do t'vdesim,,,dhe pastaj perseri do te ngjallemi... eshte proces ky qe te gjitha krijesat e perjetojne, pra eshte urdher i Atij qe ka "telekomanden",,, njerzit vetem mund te "qesin fall" e verteta dihet dhe eshte, ate vetem duhet kerkuar, studjuar dhe keshtu do t'a kemi me lehte edhe t'a presim momentin e VDEKJES, qe e kemi shume afer. Edhe pse eshte gjeja me "e hidhur" qe nuk i kemi shpetim, une per vehte lutem Zot m'e bjen vdekjen duke te kujtuar dhe falenderuar TY...

Jete te gjate!

[ideologu]

Dallëndyshe jona!

Gabohesh nëse vërtetë ushqen mendime të tilla të errëta mbi Jetën e që akoma je e re dhe nuk je e goditur me adversitetet e amertumit dhe pafatësitë e kalverit, të ekspozuara në paraqitjet e shkrimeve këtu!
Filozofia e mesazhit të konceptit të temës përndryshe inicialisht, nuk është që Jeta të urrehet në cdo aspekt të qenësisë së saj, por Vdekja si dukuri frikënxitëse e tmerruese, të mos rrespektohet në tërësi, dhe me panevojë!
Ne të gjallët në Jetë u sollëm për arësye të caktuar! Nuk ka këtu rastësi! Gjithëcka sa na përket neve ishte anteriorisht e mirëpërgaditur, dhe deri në detaj e planifikuar!
Erdhëm në Botë të jetojmë, andaj edhe duhet jetuar! Pamvarësisht natyrës së problemeve dhe vështirësive që do të hasim, përgjat këtij procesi të quajtur Jetë! Dekurajimi i pabazë shpirtëror, e humbja e tërësishme e motivacionit dinamik në atë drejtim, janë tipare tejet zhvleftësuese, që kurrësesi nuk konsiderohen si të pranueshme dhe të kualifikuara për njeriun e gjallë, krijesën e këtij Planeti të Gjithësisë!
Prandaj nëse nuk vuan nga ndonjë sëmurje e rëndë psikike a fizike, të këshilloj të mos e lusësh Zotin për të e dërguar vdekjen me pakohë! Ngaqëse në atë mënyrë manifestohet qartë se ti me aso qëndrime të sajuara tenton haptas, të i ikësh përgjegjësive të deleguara tona që kemi në këtë jetë! E veprimet e tilla nuk do mendë nuk janë aspak apropriative e të lejuara, në këto raporte universale të mbretërisë, së të plotfuqishmit tonë, Krijues!
Sidoqë të jetë për sa i përket vuajtjeve dhe mjerimeve të jetës së vrazhdë e të pamëshirë, ekziston një njeri që dikur pat bërë përshkrimin më fantastik e më surrealist në botë, në formë të rradhitjes në vargje, me ekselencë mahnitëse!
E ai me padyshim është mendimtari ynë më prominent i të gjitha kohërave, i pavdekshmi, atë Fan Stilian Noli!
Në vazhdim pra vijon një ndër poezitë më të famëshme të krijimtarisë së tij letrare! Poezi me leximin e së cilës do të keni mundësi të relaksoni qenjën tuaj të turmentuar me pamasë! Të shëroni pakëz shpirtin me këto nyansime maestralisht të spikatura! Të përkatësisë së një bote, të lartësuar, e hyjënore!

nderime!




Anës Lumenjve

Arratisur, syrgjynosur,
Rraskapitur dhe katosur
Po vajtonj pa funt, pa shpresë,
Anës Elbë-s, anës Spree-së.
Ku e lam' e ku na mbeti,
Vaj-vatani e mjer mileti,
Anës detit i palarë,
Anës dritës i paparë,
Pranë sofrës i pangrënë,
Pranë dijes i panxënë,
Lakuriq dhe i dregosur,
Trup e shpirt i sakatosur.

Se ç'e shempnë derbederët,
Mercenarët dhe bejlerët,
Se ç'e shtypnë jabanxhinjtë,
Se ç'e shtrythnë fajdexhinjtë,
Se ç'e pren' e se ç'e vranë,
Ç'e shkretuan anembanë,
Nënë thundrën e përdhunës
Anës Vjosës, anës Bunës.

Çirem, digjem i vrerosur,
Sakatosur, çarmatosur,
As i gjall', as i varrosur,
Pres një shenj' e pres një dritë,
Pres me vjet' e pres me ditë,
Se ç'u tera, se ç'u mpaka,
Se ç'u çora, se ç'u mplaka,
Lark prej vatrës dhe prej punës,
Anës Rinit, anës Tunës.
Çakërdisur, batërdisur,
Përpëlitur dhe zalisur,
ËndËronj pa funt, pa shpresë,
Anës Elbë-s, anës Spree-së.

Dhe një zë vengon nga lumi,
Më buçet, më zgjon nga gjumi,
Se mileti po gatitet,
Se tirani lebetitet,
Se pëlcet, kërcet furtuna,
Fryhet Vjosa, derdhet Buna,
Skuqet Semani dhe Drini,
Dridhet beu dhe zengjini,
Se pas vdekjes ndriti jeta
Dhe kudo gjëmon trumbeta.
Ngrehuni dhe bjeruni,
Korini dhe shtypini,
Katundar' e punëtorë,
Që nga Shkodra gjer në Vlorë!

Ky ilaç e ky kushtrim
më bën djal' e më bën trim,
më jep forc' e më jep shpresë,
anës Elbë-s, anës Spree-së.
Se pas dimrit vjen një verë,
që do kthehemi njëherë,
pranë vatrës, pranë punës,
Anës Vjosës, anës Bunës.

Arratisur, syrgjynosur,
Raskapitur e katosur,
brohoras me bes' e shpresë,
anës Elbë-s, anës Spree-së.

[Dallandyshja_718]

I nderuar Ideologu!
Ka mundesi qe je me i ngirtur ne aspektin arsimor, je edhe me orator/shkrimtar, ke edhe me shume ide,,,te uroj per t'gjitha, respektoj edhe mendimet idete tua...nje jam e sigurt se asnje nga thenjet e mia nuk mund t'i demantosh bile as me shkence se lere me filozofi...
Mund t'i paraqesesh 100 ide, poashtu mund t'i realizojsh te gjitha, nese nder to nuk eshte ideja e kundert e temes tende, ate te garantoj se nuk mund t'a realizojsh askurrrrrr...
Edhe pse nje shprehje thot "Never say never" ketu ka perjashtim, sepse askurr ajo ide nuk te realizohet...Per ate thashe eshte kohe e humbur t'ia gjejme ilachin Vdekjes, ajo "sherohet" duke e perkujtua e jo duke e injorrua...
Pershendetje nga Dallandyshja!

[ideologu]

Me cka po lidhum që tërrxoj!

Ha dallëndyshe bi!

Tkuptoj unë ty se ti ashtu e kupton të vërtetën e kësaj bote po lexoj npaq kohë edhe njëherë do nga shkrimet dhe e sheh se unë pikërisht Vdekjen e cilësoj si jo të hidhur! Aty qëndron edhe vet boshti i gjithë problematikës në analizim!
Sidoqoftë më vjen mirë që i ke përkushtuar vëmendje temës, karakteristikë që në vete indikon se ti duhet të jesh një vajzë e aftë e intelektuale! E sa për nyancat e natyrës së kundërt e oponuese që paraqiten në debat nuk ka dert shumë, meqë qëllimi principal këtu është, trajtimi i nivelizuar i subjektit në fjalë! Cdogjë tjetër me kohë do zë vendin e vet të duhur e të paramednuar në kontekst!
Pa asnjë dyshim!

nderime!