Kujtimet e mira prej fëmijërisë (!?)

[panta_rhei]

Cili është kujtimi juaj më i mirë prej fëmijërisë? Ose cilat janë?

[panta_rhei]

Sa më përket mua... kujtimet më të mira janë dasmat dhe gjithçka rreth tyre... çka po dij... ndoshta është atmosfera e tyre që i nxit dhe i tërheq shumë fëmijët... të paktën në kohën time... keni parasyshë, atmosfera festive... kontakti me aq shumë njerëz të cilët patjetër kanë diçka të përbashkët me ty... ose i ki kushërinjë ose sebep, ose... diçka po... plus fakti që gjithë kjo tollovi po bëhet për një qëllim të mirë mbase secili po qeshë e po vallëzon...,
...një atmosferë që i çartë fëmijët, si një lum i dalun nga shtrati e që ki qef me t’marrë me veti, edhepse nuk je hiç i vetdijshëm “ka sa po shkon pasuli”... bile, ban vakija qe bash ky është shkaku që prindërit tanë ishin gjithmonë aty duke i munduar që vazhdimisht të na kontrollojnë... duke u kujdesur të na thojnë vazhdimisht që të mos bëjmë probleme e të mos ngucemi, e që neve na dukej thjeshtë që po thojnë blla blla bllaa bllaaa, qeshtu diçka...

...normal qeshtu i pritsha edhe i paramendojshim dasmat, si fëmijë... por kur ia nisshin... katastrofë puna... kahdo që kqyrshe, njerzia nervoz... ne fëmijët, fëmijë hesapi, duhej me i veshë teshat më të reja edhe me hangër bukë të fundit, mbase askush nuk na ka llogaritë as nuk na ka futë në listë... nuset e shkreta veç që nuk alivanoseshin prej torturës mbase u duhej të nusëronin, ose të paktën patjetër të luanin rolin herë duke ndenjur me orë të tëra në këmbë pa lëvizur, herë duke ndërruar teshta, jo frizurat...
...andej kushërinjtë edhe nipat kishin qef me vallëzu me tupana... kangatarëve kjo nuk ju pëlqente sepse nuk merrnin bakshishe kur nuk këndonin... dhandrri andej mërzitej që nuk po ia dëgjojnë me vëmendje kangatarët e tij të preferuar e “shtrenjtë të paguar”...
...bahçja bëhej qyqe nga këmbët e dasmorëve që vraponin të vidhnin kumbullat e pemët e papjekura... shpija bëhej pleh nga këmbët e atyre që ktheheshin prej bahçes (le pastaj histori më vete me bo e me qillu me ra shi gjatë dasmës)...,
...eh kur jemi te kjo puna e vjedhjes së pemëve gjatë dasmës... hajde knaqsi, hajde... kur dasma qëllonte të ndonjë fëmijë që nuk e kishim shok, planet dhe strategjitë i bënim se si t’i vidhnim pemët dhe nga cila anë ishin më të mirat dhe pikat më të dobëta... kur qëllonte dasma te ndonjë fëmi që e kishim shok ose kusheri, planet edhe strategjitë i bënim përsëri, por që t’i identifikonim sa më mirë hajnat që do të mundoheshin të na i vidhnin pemët, edhe krejt dasma gati na shkonte duke i mbykëqyrë ata gjatë rrëmujave të mëdhaja të dasmës, sidomos “kur t’vjen nusja”

...por jo veç këto... sa garat cili po mbledh e po pin më shumë cigare gjatë dasmës... derisa na “sarihej fytyra” e na çahej koka nga dhimbja e kolli, po hajt mor kujt ia ndijke se...

[~AnnA~]

Kujtimet e femijerise jane te shumta, por me kujtohet kur gjyshja me tregonte perrala....fundi cdohere fatlum ishte!!!

[rastesishT]

Kur binte zilja në orët e mesimit e kur unë kisha radhën për tu pyetur nga arsimtari dhe kur vinte pushimi vjetor të shkonim të dajët.

[Urata]

..kur shkojshim te dajte! sa gezim i madh qe ishte....!

[Jana]

... Gjyshja ime mbetet gjithmon kujtimi im me i bukur qe kam ne jet...

[AliSia]

Postimi origjinal është bërë nga Urata

..kur shkojshim te dajte! sa gezim i madh qe ishte....!

[emine]

E puna dajve,shkojsha pushimev verore dhe dimrore,ja me mire me than gjyshja me mirrke mi ndimu ne punet e shpis se nuset ikshin tek familjet e tyre,po se qka me shkojke gjyshja nerva kure me knojke gjithe diten,si qta REpistat sote,fjale per fjal knojke jeten e saj,si ka lan en si ka zin,permendsh dikure e msova qka ka perjetu,,,i tregojsha nanes sme besojke,sme besojke kerkush qe gjyshja si unikatili gjithe diten kure dalin robt e shpis knone edhe ata rep bile,derisa e inqizova,,,hahahhahhahahhah
qka me habitke gjithmone pse gjyshja ka qen aq plak e kfjellt prej mendjes dhe pse ka dite gjithmone me lexu ,pa asnje dite shkolle,,,,e sa her e futsha gjyshen me tregu dashurin me gjyshin si kan feju fmije,dhe si ka rrzu gjyshja gjyshin prej magari,kure ka marr vesh se aj a burri saje i ardhshem e pastai gjyshi per inati tane jeten e ka rrzu gjyshen prej magari,hahhahahah,ih me lahute nuke tregohen veq me ja nis si gjyshja me knu rep
pushofte ne paq e dashura Gjyshja ime,po shume e kam dasht e adhuru at femer at te fort dhe plote humor,,,,

[Urata]

bukuroshe e Dades po me mungojne thenjet e tua dhe fotot/bukuria jote.....!



ps:veq gezim i madh ishte edhe kur kryhej t'pamit e bijave e shkonim te shpia.....:)

[halla e madhe]

..me kujtohet si femije shkonim gjate pushimimeve te veres tek dajte e babes tim ne Has(fshatin G) per mua ishte knaqesi e veqant sidomos ne ate kohe piqeshin dardhat verore,ne ate fshat nuk kishte uje pije,nuset e dajve visheshin aq bukur dhe me ngjyra plote gjalleri nga puna e tyre e dores qendsiseshin veshtjet qe me mbesin deri sot para syve,ato nuse merrnin burite dhe bucaket e ujit dhe shkonin tek kroni te mbushni ujin e dites, ishte nje cermonial qe me pelqente si femije,ne mbremje kur mblidheshim ne oborr shtroheshin sofrat e burrave, e grave dhe e nje e femijve,sa kisha apetit kur uleshim nga 20 femij pernjehere,te gjitha bereqetet e zotit,me dukej krejt ishte me embel se mjalta ajo buke e dajve te babes...ah, edhe me shume me kujtohet kur neve femijve ne vejshin heret ne shtrat per te fjetur sepse ladronim tere diten neper ato bregore,kur naten me doli gjumi nga nje za i dajes babes,ishte daja S. i cili ja kishte marr kenges malesorqe rreth furres qereqit(gelqeres)aty mblidheshin djemnia e dajt duke shkri gur te qereqit kendonin aq bukur sa fillova nga kurreshtja te shkoj tek dritarja e kulles te shiqoj nga jasht sa pamje e bukur dukejt zjarri nga furra ,yjet ndriqonin e hena bente driten thua se po ju buzesqesh nje mbreteresh atyre malesorve mbi koke,....sa ishte knaqesi,sa here bleje dardha me lidhin kujtimet me Hasin, me dajt e babes tim....si femije kuptova sa shume e donin babin tim dhe ndiheshim aq te mirepritur tek ata njerze aq bujar dhe mikpritsa..po, kete tradite e kemi deri sote!

[panta_rhei]

"Po shkojna te dajtë"
...kjo ishte fraza që ngjante me një melodi tepër të ëmbël... thjesht sepse atje ke gjete gjithcka... ke pase mundesi t'i besh gjerat qe ne shtepi nuk te lejoheshin... prej dajve të përcillnin duke të shti fshehtas pare nëpër xhepa (derisa ti me sy teposhtë u shtijavshe kishe s'po i don)
...nuk t'bërtitshin, edhe me kthy shtëpinë me kry teposhtë... mujshe me u mshefë edhe mbas televizorit kur lujshim "mshefza" ... "oo lumi daja...", "uu lumja tezja..." t'thojshin nëse ndodhke me e thy ndonji send, objekt zbukurimi psh, ndërkohë që te shpija ban vaki kërsitke thupra e telashja për sherre të tilla...

Ka pasë edhe ngjarje "të pakëndshme" edhe atje... përshembull te ajo wc-ja që e kanë pasë n'oborr, u dashke me ba dialogje e negociata ka dy sahat me atë marimangen n'qoshe t'wc-së... qëllimi ishte qysh t'i mbushej mendja marimanges që të mos sulmonte...

[Murgesha]

Postimi origjinal është bërë nga halla e madhe

..me kujtohet si femije shkonim gjate pushimimeve te veres tek dajte e babes tim ne Has(fshatin G) per mua ishte knaqesi e veqant sidomos ne ate kohe piqeshin dardhat verore,ne ate fshat nuk kishte uje pije,nuset e dajve visheshin aq bukur dhe me ngjyra plote gjalleri nga puna e tyre e dores qendsiseshin veshtjet qe me mbesin deri sot para syve,ato nuse merrnin burite dhe bucaket e ujit dhe shkonin tek kroni te mbushni ujin e dites, ishte nje cermonial qe me pelqente si femije,ne mbremje kur mblidheshim ne oborr shtroheshin sofrat e burrave, e grave dhe e nje e femijve,sa kisha apetit kur uleshim nga 20 femij pernjehere,te gjitha bereqetet e zotit,me dukej krejt ishte me embel se mjalta ajo buke e dajve te babes...ah, edhe me shume me kujtohet kur neve femijve ne vejshin heret ne shtrat per te fjetur sepse ladronim tere diten neper ato bregore,kur naten me doli gjumi nga nje za i dajes babes,ishte daja S. i cili ja kishte marr kenges malesorqe rreth furres qereqit(gelqeres)aty mblidheshin djemnia e dajt duke shkri gur te qereqit kendonin aq bukur sa fillova nga kurreshtja te shkoj tek dritarja e kulles te shiqoj nga jasht sa pamje e bukur dukejt zjarri nga furra ,yjet ndriqonin e hena bente driten thua se po ju buzesqesh nje mbreteresh atyre malesorve mbi koke,....sa ishte knaqesi,sa here bleje dardha me lidhin kujtimet me Hasin, me dajt e babes tim....si femije kuptova sa shume e donin babin tim dhe ndiheshim aq te mirepritur tek ata njerze aq bujar dhe mikpritsa..po, kete tradite e kemi deri sote!

Eh moj Hallë, po shpesh jam ulë në atë sofër të burrave, tek dajallarët e mi. Kam pas gjithë një status më special tek dajallarët e shpesh herë dëshira ime ka qenë urdhër për t`u zbatuar. Ende e ndjej prehrin e ngrohtë të Gjyshit tim, këngët që ai i këndonte në qifteli sikur ende më buqasin në veshët e mij.
Shumë ditë të mira e të lumtura kam pas te dajallarët, po sonte do të shkruaj për Bankën që kurr nuk e gjeta

Nuk mbaj mend saktësisht sa vjet i kam pasë, por ende më kujtohen flakët që dilnin nga Gjimnazi i djegur në Gjilan!

Një javë pas djegies së tij doli fjala se në shkollë paska qenë edhe banka e rrogave të profesorëve. Po ngaqë kish qenë në një sef te hekurt egzistonte mundësia të gjindeshin të paprishura.

Ne "dreqnit e mahallës" siq na quanin do plaka dmth ne fëmijët filluam gërmimet e thesarit.
Këtë e banim me zell të madh që nga mëngjezi e deri në mbrëmje, kishim harruarr të gjitha zënkat që kishim pas me veti, ende më qeshet me pajtimin e madh me gishtin e vogël që e bamë të gjithë që ishim grindë më parë. Shpejt e banëm sekretarin e gërmimeve, arkatarin për gjërat e gjetura planin si dhe ku të gërmojmë, si dhe punonjësit. Më të rrezikuar ishim ne më të vegjëlit, pasi që padrejtësisht shfrytëzoheshim si nga sekretari gjithashtu edhe nga ata më të rriturrit, duhej të sillnim ujë, bukë, e besa edhe tju banim hije të mdhejve kur pushonin. Vazhduam kështu deri sa "spiuni" i mahallës tregoi në shtëpi se çfarë po bënim ne. Kur ikëm në shtëpi të gjithëve na u patën skuqë bythët mirë e mirë me shpulla prindësh, dhe për ditët në vazhdim na priste "roja"që ishte ndonjëri prej prindërve për të na ndal të hyjmë në atë shkoll të djegur e të rrënuar, se kishe me demek ne "dreqnit" rrezikonim të humbisnim
jetërat tona. Asnjëherë tjetër skemi qenë më kompakt ne fëmijët e mahallës, ende me ëndje kujtoj planet për shfrytëzimin e thesarit.

[Guri i madh]

mue me kujtohet si bari qoban ne at koh rrall kush ka pas or sahat


po kohen e mbatshim me kemb ,se ne mes dit u dashke bagtin me i que te shpia .po mendoj veres


e kohen e mbatshim me kemb ,edhe bukur te cakt ishim ne mbatjen e kohes

[Skyfter]

mu me kujtohet nje qun i lagjes, nifar bajati (tash hoxh osht)........... kuuu me 16 u bo synet edhe na "shoqnia" lagjes shkunum mbas dy dite me pa.....qaq bajat njeri qe o kan u dasht nje extra plan me bo.......... kshtu, e morrum nje porno-gazet me veti dhe ja tregum ........ pasojat dihen

[panta_rhei]

Kaniher ndodh qe lodhemi duke u mundu te therrasim disa kujtime qe na duhen ne ate moment, por s'bëhet.
Kaniher, pa prite e pa kujtu na kujtohen ngjarje e momente qe as mendja nuk na ka shku koheve te fundit andej.
M'u ka mbush mendja qe na nuk i zgjedhim kujtimet, por kujtimet neve.

M'u kujtu keto dite, qysh dikur, para shume viteve, ne klase te dyte te fillores, cdo pushim nga shkolla e shfrytezoja me shku te daja qe i rujke dhentë.
Pernjimend u knaqsha. Kane qene disa bime, nuk e dij, ndoshta mjekesore, qe kur iu merrja ere, dehesha me to dhe pastaj i merrsha ne nje janxhik, i cili normal, duhej te ishte i bardhe.

Nji dite, daja i kishte thirrur nja dy shoke te mahalles, qashtu dicka si kusherinj t'katundit, edhe iu kishte thane qe nipi im iu rreh te dyve pernihere.
Ma shkurt e kishte pergatitur nje ndeshje boksi.
Atyre shokeve iu ishte dukur kjo krejt e pamundur edhe menjiher e kishin pranuar sfiden.
Ne fakt, ata i kishin be llogarite: qashtu siç dikur i ndajshim ekipet e shkolles ne baze te klasave qe ishim, edhe kesaj keta i kishin thane dajes: na jemi te dyjt ne klase te pare, nipi yt eshte n'klase te dyte, dmth jemi baraz.
Mirepo ne jemi dy veta edhe i kemi kater duar, e ai vetem dy. Ketu demek kompenzohej edhe dallimi i moshes, kishin thane ata.

Nejse, u mblodhem te katrit, daja n'midis (n'klase te katert ishte daja), une edhe ata dy voglushet e shkret .
E gjetem njefare vendi te mire pa gurzi, me njitrohe bari qe e kishin lane delet.
Daja na i tregoi rregullat e lojes: perafersisht i binte "qelloni sa e si te doni, veç kur ndonjeri te thote “Boll!”, atehere te perfundohet ndeshja edhe do te shpallen fituesit.
"Dajë, u kry!"
Ndoshta nuk besoni, por me kujtohet se kam luftuar me nje vetmohim te papare e te pashoq, bile m'duket se kjo ka qene beteja ime e pare ku kam shkelqyer perballe nje numri me te madh armiqsh.
Nji grusht atij qe ishte ne te majte, nje shkelm ketij tjetrit ne te djathte, edhe diqysh e verejsha qe do te fitoj.
Por as ata nuk jepeshin lehte. Njani me kishte kapur per kembe me te dy duart edhe m'shtyjke.
Ne momentin kur e pashe se po rrezohesha, ia kam lidh nje shpulle atij tjetrit, qaq fort sa ai menjiher e shpalli kapitullimin: BOLL!
E kshtu, edhepse po rrezohesha, e kuptova qe fitova.
Daja erdh m'u avyt te ma jep doren edhe t'ma uron fitoren.
Mos i kallzo babes! i thash une, nuk du qe ai te merr vesh qe jam rrugaç. Nuk i kallzoj, m'tha daja, por ta dijsh veç nji send: Shume jam krenar per ty!


Sa m'ka marr malli për dajen.