Poezi nga Poetë të ndryshëm

[Oltiana1]

JETA...

Jeta është stacion ndarjesh e takimesh.
Jemi përherë udhëtarë
dhe nder duar,bagazh të pandarë,
një valixhe të vogël
përpjekjësh,sulmesh,kujtimesh.

Fatos Arapi

[emine]

Nese pranon nje keshille
mos u dashuro kurre me nje si une.

Do te gjendeshe ne nje bote qe nuk te perket
e dite pas dite dite do te te duhej te zbuloje fytyren e saj te vertete.

Do te te duhej te mesoje te pasqyrohesh ne endrrat
te shikosh pertej aparencave.

Do te te duhej te kuptoje heshtjet
fjalet e pathena...lotet e fshehur...

Do te te duhej ta pranoje ate vajze ashtu siç eshte
bashke me te qenurit e saj e thjeshte dhe e komplikuar njekohesisht.

Do te te duhej te gjeje vend ne historine e saj
ta vendosje ne qender te botes tende
ashtu siç ka bere ajo me ty.

Nese do nje keshille te sinqerte
mos u dashuro kurre me mua...

Bota eshte plot me njerez me pak te komplikuar...

[YanYan]

Bardhyl Londo - Tetor Tiranas

Na jane mbaruar fjalet.
Buzeqeshja ka mbetur ne mes te udhes.
C’te bejme?
te shkojme a te mos shkojme per nje kafe
ne pallat te Kultures?
Tavoline e zakonshme
tej dritares qyteti vishet ne muzg.
nje gote uje per te dy,
kafja jote mbetur pergjysme,
imja pire me fund.
pergjysme, pergjysme, pergjysme,
fjala,
buzeqeshja,
ledhatimi,
si dy shina paralele perjetesisht te privuara nga ndarja,
perjetesisht nga takimi.
Sa here t’i puthja syte e bukur,
papritur binte briri i kushtrimit.
Kohe e ashper :
Ne qe ishim aq te etur per njeri-tjetrin
te ndare na duhej te vdisnim

[Le jardin des disparus]

Të vish siç je

Nëqoftëse gërsheti t`është shpleksur
a vij` e flokëve s`t`është ndarë drejtë
a rripat e këmishës s`i ke lidhur
mos verë re, më eja ashtu siç je
dhe kohën mos e humb për t`u stolisur

Të vish me hap të shpejtë përmbi bar
të kuqt` e këmbës në ta laftë vesa
në t`u çlirofshin xhinglat nëpër këmbë
a nga gjerdani në të rënçin perlat
mos vërë re, e mos u bëj merak
të vish me hap të shpejtë përmbi bar

I sheh ti retë si pushtojnë qiellin
nga buz` e lumit ngrihen varg lejlekët
dhe era fryn me hope mbi djerrinë
nëpër patoze, bagëti e fshatit
vërsulen me një vrull si t`ishin trembur
i sheh ti retë si pushtojnë qiellin

Më kot ndez llambën ti për t`u stolisur
se përpëlitet e ta shuan era
kush mund të dijë se qepallën tënde
nuk e ka nxirë kaq tym` i llambës
se syt` i ke të zezë si ret` e shiut
pra llambën mos e ndiz se ta fik era
të vish siç je, e mos prit për t`u stolisur

Nëqoftëse kurorën e ke thurur
askush nuk pyet, n`është se bylyzykun
s`e ke kopsitur, lere ashtu siç është
është von` e qielli vrënjtur plot me re
të vish siç je, mos prit për t`u stolisur.

Rabindranat Tagora

[Le jardin des disparus]

Kam shijen tënde

Kam shijen tënde nën lekurë
nëpër flokë
gishtërinj
pas veshëve
dhe në kërthizë

Kam aromën tënde në frymëmarrje
të ndjej tek rrëshqet brenda meje
mes përmes kraharorit
në mushkëri
dhe nëpër gjak
ndërsa vrapon
drejt zemrës

Kam pikla shiu në kujtimet e mia për ty
të freskëta
si heshtja pas rrapëllimave
dhe pasqyra e lumit
mëngjeseve

Kam emrin tënd brenda meje
dhe sytë me fijëza drite
vështrimin e thellë
ku gjej vetveten
zhveshur
prej mëkatit


Charles Baudelaire

[ssara]

Deshire dhe Heshtje

Tej dritares eshte ngrohte
njerez jan ulur ne tavolina
qyteti nis e del prej vetes
ne rruge bredhin klube e makina
Nuk eshte e thene te jem krejt i vetem
s'eshte e then te jem as vete i dyte
me miq te rastit po te mbushet nata
nje vend do gjej ku the clodh syte.
Kam ftohte e s'te shoh prane
mendoj, mendoj se si
avujt e ngrohte te frymes time
si zogj te bardhe e te verbuar mberrijne te ti
ne enderr vijne, e qete kendojne
e une me syte pak mbyllur ri
koken ngre lart, degjoj ngadale
kengen e hene te brisht si zane qe solle ti.
E di se hesht hija ime
e di se lotet s'flasin kur
ata ata degjojne vec fjalet e mia
ne heshtje qendrojn dhe ata si une
Pas pak ngadal do te iki
qe lotet te shkoj ti fshi diku
ketu prane mbase atje larg
pas pak ngadal do kethehem une

[zanaa]

O Dashuri E Pa Parë
O Jetë E Pa Shijuar
O Vdekje
O Nënë
Që Stu Hoqen Kurrë
Lotet
Oj Tokë Që U Njome
Me Gjakun E Bijeve Dhe Bijave
Oj Liri
Që U Vonove
Për Dike Varrë
Për Dike
Nuse
E Krushqit E Vrarë
Për Mua ënderrë
E Realizuar Përgjysm.
Hapu O Qiell
Hapu O Tokë
Dergoju
Tingullin
E Lirisë
Sepse
Sotë Po Lind Dielli
Në Tokën E Dardanisë
Aty
Ku Gjithmonë
Binte
Vetem Një Tupan
Aty Ku Krushqit
U Vran
Pse
E Deshen Ma Të Mirën Nuse
Atje Më Sdo Të Jetë
Mjegull
Atje Rrezja
Do Të Bie Edhe Mbi Ilirid
Kurse Qamerisë
Po I Dajn Vadën E Dasmes
E Nusen
Do Do Ta Sjellin
Kurse Dhëndërri
Do Të Jetë Shqiptarija


( nuk eshte e shkruar nga une por nga nje njeri qe me vite jeton ne mergim ,por ne luften e fundit ju bashkangjit UCK-s.)

[ssara]

MENDO POZITIVISHT

Mendo pozitivisht,
Edhe atëherë kur ëndrrat të duken të largëta
Edhe atëherë kur ngjyrat e jetës janë të pakëta
Edhe atëherë kur idetë mungojnë
Edhe atëherë kur disa mendime skadojnë.

Mendo pozitivisht,
Edhe atëherë kur gjërat janë të ngrysura, të errëta
Edhe atëherë kur shpresat janë të pakëta, të zbehta
Edhe atëherë kur ditët kalojnë në monotoni
Edhe atëherë kur fjalët mbajnë heshtje, qetësi.

Mendo pozitivisht,
Edhe atëherë kur s’je mirë me shëndet
Edhe atëherë kur një punë s’ke gjetë
Edhe atëherë kur s’të ecën studimet
Edhe atëherë kur bie nga provimet.

Mendo pozitivisht,
Edhe atëherë kur s’ke një motiv
Edhe atëherë kur vendi s’ka perspektiv
Edhe atëherë kur të duket se asgjë nuk ecën
Edhe atëherë kur ka pak shenja për jetën.

Mendo pozitivisht,
Edhe atëherë kur ndien se askush s’të kupton
Edhe atëherë kur koha shpejt fluturon
Edhe atëherë kur njerëzit ndryshojnë
Edhe atëherë kur mbështetja mungon.

Meno pozitivisht,
Edhe atëherë kur dëgjon histori të dhimbshme
Edhe atëherë kur përjeton ngjarje të frikshme
Edhe atëherë kur merr kritika
Edhe atëherë kur ke merita.

Mendo pozitivisht,
Edhe atëherë kur s’ke kohë për vetën
Edhe atëherë kur e sheh bardh e zi jetën
Edhe atëherë kur s’mund të bësh gjithçka që do
Edhe atëherë kur në shpirtin tënd bën ftohtë.

Mendo pozitivisht,
Edhe atëherë kur ndihesh i harruar
Edhe atëherë kur të tjerët të kanë trazuar
Edhe atëherë kur sheh vetën tek po bie
Edhe atëherë kur s’ke forcë të ngrihesh.

Mendo pozitivisht,
Edhe atëherë kur të tjerët nuk sjellen mirë
Edhe atëherë kur ta keqpërdorin mirësinë
Edhe atëherë kur mungon kujdesi e mirëkuptimi
Edhe atëherë kur s’shihet mirënjohja e falenderimi.

Mendo pozitivisht,
Edhe atëherë kur s’ke vullnet
Edhe atëherë kur stresi të troket
Edhe atëherë kur je nën presion
Edhe atëherë kur përditshmeria të demotivon.

Mendo pozitivisht,
Edhe atëherë kur je tronditur
Edhe atëherë kur diçka s’ke pritur
Edhe atëherë kur ndihesh i lodhur
Edhe atëherë kur fatkeqësi të ketë ndodhur.

Mendo pozitivisht,
Edhe atëherë kur të mungon frymëzimi
Edhe atëherë kur të kaplon hidhërimi
Edhe atëherë kur tretën dëshirat
Edhe atëherë kur s’ke kohë për librat.

Mendo pozitivisht,
Edhe atëherë kur nuk i zgjedhë dot enigmat
Edhe atëherë kur të kaplon nostalgjia
Edhe atëherë kur të cilësojnë të marrë
Prap je vetvetja, mendo pozitivisht ndihu krenarë.

Mendo pozitivisht për njerëzit dhe jetën
Mendo pozitivisht është mirë për shëndetin
Mendo poziitivisht për gjithçka që të rrethon
Mendo pozitivisht se jeta vazhdon
Mendo pozitivisht dikush atje lartë të vëzhgon
Është Zoti me ty që kurrë s’të harron.

[YanYan]

Kur ishim të vegjël
i shkruanim njëri-tjetrit nëpër avionë prej letre.
Tani avionët janë prej duralumini,
po të tërë janë bosh.

Je ftohur nga drurët, metalet dhe retë,
lartësive të mëdha.

Këto shpikje na ndanë;
Ishim aq mirë kur qemë të vegjël,
nuk na duheshin hapësirat dhe largësitë.

Bëje një letër, po jo prej duralumini:
Kam nevojë për ty, jo për metalet.

F.RR.

[ssara]

Në parkun që mbuluan fletët

Në parkun q'ë mbuluan fletët
Të dy ne ecim qetësisht,
Pas shijes saj ka shtruar vjeshta
Qilim të verdhë natyrisht.


Dhe ndoshta si një ëndërr e zbehtë
Ju fanit një muzg i vonë
Ky park q'ë kan' mbuluar fletët
Ku pas kaq shekujsh ti po shkon.


Nga vagabondët me cigare
Ti mos u tremb e dashur kot
Imazhin tënd as dinosaurët
Shekuj më parë s'e shtypën dot.


Që ti të vije kaq e bukur
Me këta flokë, me këtë hap
Toka të egrën klimë e zbuti
Dhe akullnajat ktheu mbrapsht.


Dhe s'kish se si të ndodhte ndryshe
Të ndodhte ndryshe s'kish se si.
U desh të zhdukeshin përbindshat
Që te kjo botë të vije ti...


Ismail Kdare

[Zero Cool]

Satirë nga dorëshkrimet e ASDRENI-t


Portret diplomati shtatanik

E ka shtatin tri pellembe
Dhe fytyren qeramidhe
Si sqepare ka ca dhembe
Dhe nje t'ecur karavidhe

Nje grusht kembe i ka miku
Ne kepuce fron te larte
Bark e koke si shiniku
Dhe nje pamje sysh, te tharte.

Dhe nga duart eshte i gjate
Po:shpesh-her i ka te gjata...
Gjith te duket t'jet'i urte
Po ne shpirt m'i zi se nata.

Kur shkon rruges s'e nxe vendi
Shkel e mfryhet si gjel deti
Djathte e mengjer hedh sy shpendi
Me menyra mendje-lehti.

Kur me shoket rri me fjale
Per t'i bindur sa q'u thote
Perpelitet mun si ngjale
Pa dhe trupn' e kthen si rrote.

Miqesine e ka per cipe
Peshe kurre s'i ka vene
Dhe sado q'i shtije kripe
Kripa shije s'i ka lene.

Di te sillet qysh te duash
Plot menyra ledhatare
Por menyrat po t'ia gjuash
Sheh si dhelper qenka fare.

Jet' e tija plot mistere
Si dhe letrat sibiline
Veperat si gjemba ferre
Rend si korbi pas stervine.

Ndrron perdita mij besime
Per qellime satanike
merr e jep e cfaq mendime
Me dredhi makiavelike.

Fjal' e tija ka te bindur
Vec per sa qe nuk e njohin
Sa per vepra s'eshte i lindur
Flas per vepra qe te ngrohin.

Nje bisede porsa nisi
I cthur fjalet si te doje
Djallezi q'e ka prej fisi
Sipas castit ne nevoje.

Se ka fryme diplomati
Le te mburret zoterija
Por qashtu me q'e do fati
Si lum ne dhe Shqiperija!

[Oltiana1]

Mos ma kujto !

E shkuara ka çaste dhe orë të hidhura ,
mos ma kujto !
Për shembull , më pe me duar të lidhura ,
mos ma kujto !
Për shembull pësova diku një disfatë ,
mos ma kujto !
Dhe gjumi s'më zinte me ditë e me natë ,
mos ma kujto !
Për shembull më pe duke ecur e lotuar ,
mos ma kujto !
Mbështetur pas murit me zemër të vrarë ,
mos ma kujto !
E shkuara ka orë dhe çaste të hidhura ,
mos ma kujto !
Ka drojtje dhe heshtje kur lipsen të thirrura ,
mos ma kujto !

Dritëro Agolli

[Oltiana1]

Maska

Kush je ti që flet
e fytyrën akoma s'ta pamë
sa të doni maska
rreth meje e botës
maska që flasin
maska që s'flasin
maska që ecin
maska që s'arrijnë askund
maska që lindin
maska që s'vdesin
maska që tërë jetën mbesin
veten pa e parë në pasqyrë
maska gjithfarë ngjyrash
maska të panumërta
maska në kisha e xhamia
maska para Zotit e djallit .

Ali Podrimja

[ssara]

Një dëshmi që udhëton mbi pëshpërima.
E shkruar me ngjyrën e heshtjes.
Dhe e vulosur me lotët e mallit.
Niset nga këtu!
Drejt çdo vendi ku mund të jesh ti.
Dëgjo pëshpërimat.
Dhe më kujto.
(A.R)

[Le jardin des disparus]

Pa titull

Në duart e mia mbaj
ëndrrën që u thye
ëndrrën që gjak pikon
nga ajo puthje

Dhe teksa më sheh me butësi
si frikacake pëshpërit një "lamtumirë"
e në zemrën time të dobët
shiu fillon të bjerë

Dhe fsheha fytyrën
që të mos më shihje
që mos të marrësh me vete këtë imazh
mos të brengosesh e të kesh shqetësime

Por kur ti ke mbyllur derën
agimi thyhet
atëherë unë ia plas të qarit
dashuria ime

Dhe thërras emrin tënd
gjërat e tua thyej
padrejtësi që më pushton
papritmas gjithçka përfundoi

Dhe zemërohem me veten time
se dhimbjen e fsheha aq mirë
dhe që të lash të shkoje
nga jeta ime pa u ndier

Në duart e mia mbaj
retë që mbetën
retë që u shndërruan
në reshje të shpirti tim

Kujtoj gjithçka që kemi jetuar
që kemi urryer apo dashur
dhe në zemrën time të mjerë
përsëri shiu nis të bjerë


(Unknown)